அக்கா ( பாகம் 13 )

ஒயிட் & ஒயிட் போட்டுக்கிட்டுத் தங்க ஃப்ரேம் மூக்குக் கண்ணாடி, கையில் சதா புகையும் சிகெரெட், எல்லாரையும் 'என் ரேஞ்சே தனி, நீங்க எல்லாரும் புல்'லுன்னு பார்க்கும் ஒரு அகம்பாவமான பார்வையில் ஒருத்தர் இருந்தாருன்னா அது இந்த பிரகஸ்பதின்னு ( எங்க ரெண்டாவது சித்தியோட புருஷன்) கண்ணை மூடிக்கிட்டுச் சொல்லிறலாம். அந்த ஆளை ஒரு மகான் ரேஞ்சுக்குக் கொண்டுவச்சுக்கிட்டுப் பாட்டியும் மத்த சித்திகளும் ஆலோசனை கேப்பாங்க. ஆனா... அந்த ஆள் சரியில்லை. எனக்கென்னன்னா...இதைப் பத்தி நல்லாத் தெரிஞ்சுக்கிட்டும்கூட குடும்பம், அவரை ஏன் உச்சாணிக்கொம்புலே வச்சு ஆடுதுன்றதுதான்.

பெரியதனக்காரர்போல வீட்டுப் பின்பக்கத்து கிணத்தடிக்கிட்டே ஈஸிச்சேர்லே சாய்ஞ்சுக்கிட்டு அம்பது சிகெரெட் வரும் வட்ட டப்பாவைப் பக்கத்து ஸ்டூலில் வச்சுக்கிட்டு ஒன்னு மாத்தி ஒன்னுன்னு ஊதித்தள்ளிக்கிட்டு வானத்தைப் பார்த்துக்கிட்டு இருப்பார். பெரிய சிந்தனாவாதி. சித்தி போய் பவ்யமா.... அவர்கிட்டே யோசனை கேக்கப் பாட்டியோ இல்லை குடும்ப அங்கங்களில் ஓன்னோ வந்துருக்குன்னதும் ரொம்பப் பெரியமனசு பண்ணி வரச்சொல்லுன்றதும், இவுங்க போய் அந்த ஸ்டூலில் அடக்க ஒடுக்கமா உக்கார்ந்து அவர்கிட்டே பேசறதும் ஒரு கேலிக் கூத்தாத்தான் எனக்குப் பட்டுச்சு. எப்பவும் தனித்தனியாத்தான் கூப்புட்டுப் பேசுவார். எல்லாரையும் ஒன்னாக் கூப்புட்டுவச்சுப் பேசுனா என்ன? பொம்பளைங்களைத்தான் மூளைச்சலவை செஞ்சு வச்சுருக்கார் போல. இவரோட பிள்ளைகளுக்கும் இவர் பவிஷூ எல்லாம் தெரிஞ்சுதான் இருக்கு. ஆனா அவுங்க எல்லாருக்கும் இவர் சிம்ம சொப்பனம். அப்படி ஒரு தோற்றத்தைத் தன்னைச்சுத்தி உருவாக்கிக்கிட்ட கில்லாடி. எங்க தாய்மாமனுங்க யாருக்கும் இவரைப் பிடிக்காது.

இந்த மாமனுங்க, வீட்டுக்கு லட்சணமாப் பொறுப்பை ஏத்துக்கிட்டு இருந்தா எவ்வளோ நல்லா இருக்கும். ஒன்னும் உருப்படலை. தாத்தா சொந்தமாக் கம்பெனி வச்சுச் செல்வாக்கா இருந்து, பிள்ளைகளுக்கு ஒரு குறைவுமில்லாமப் நாலுதலைமுறைக்கு வருமளவுச் சொத்து சேர்த்து வச்சுருந்தார். அவர் இறந்ததும் கிடைச்சதையெல்லாம் பங்கு போட்டுக்கிட்டுத் தாந்தோணித்தனமா ஆடுனது என்ன............ அவுங்கவுங்க தன்னோட குடும்பத்து க்ஷேமத்தை மட்டும் மனசுலே வச்சிக்கிட்டு, எங்க பாட்டியின் பாஷையில் சொன்னால் 'பெண்டாட்டிக்கு மணைக் கட்டையா' ஆகிக் கிடந்தாங்களே. ஒரே ஒரு மாமா மட்டும் நியாயவானா இருந்தார். அதனாலேயே என்னமோ சீக்கிரம் சாமிகிட்டே போயிட்டார். அவருக்குப் பிள்ளைங்க இல்லாததால் அவர் பங்கையும் அழிச்ச பெருமை மிச்சம்மீதி இருந்த தம்பிகளுக்குத்தான்.

என்னவோ இருக்கு என்னன்னுதான் தெரியலை.
குடும்பங்களுக்குள் ரகசியங்கள் பதுங்கிக் கிடக்கின்றன என்றது மட்டும் புரிஞ்சுபோச்சு.

எவ்வளவுக்கெவ்வளவு எனக்கு இவரைப் பிடிக்காதோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு 'எங்க சித்தப்பாசித்தி'யை எனக்குப் பிடிச்சிருந்துச்சு. நல்லவங்களுக்குக் காலம் இல்லை என்றது உண்மைதான்.

அக்காவைப் பத்திச் சொல்லும்போது அங்கங்கெ அலைபாய்ஞ்சுக்கிட்டுப் போறேன் பாருங்க. நல்லவேளையா என்னை மேலே படிக்க வச்சது எல்லாம் விவரமா அப்புறம் 'என் கதை'களில் சொல்றேன். விடுதியில் இருந்தப்ப, எங்க சித்தப்பாச்சித்தி குடும்பத்தோடு எப்பவாவது பார்க்க வருவாங்க. அப்படித்தான் ஒரு சமயம் வந்தப்ப , அவுங்க பொண்ணு நிறைய நகையோடு வந்துச்சு. சித்தியும் நல்ல பட்டுப் புடவையில். சித்தப்பா உடம்பு சுகமில்லைன்னு வேலையை விட்டுட்டாராம். அப்போ கிடைச்சப் பணத்துலேதான் இந்த நகைநட்டு எல்லாம். அந்த அண்ணனுக்கு வேலை கிடைச்சுருச்சாம், அதே ரெயில்வேஸ்லே. இந்தக் குடும்பம் பூராவும் ரெயில்வேஸ் வேலைதான் எங்க அப்பா உள்பட.

ரெண்டு மூணுவருசமா நான் அக்கா வீட்டுக்குப் போகவே இல்லை. என் உலகமே இப்ப வேற. பாட்டி வீட்டுக்குப் போனாலும் எதுலேயும் பட்டுக்காம இருக்க ஆரம்பிச்சேன். இப்பச் சித்தப்பாச்சித்தி, ஒரு நல்ல வீட்டுக்குக் குடிபோயிட்டாங்க. எனக்குத் தோணும்போது அவுங்க வீட்டுக்குப் போயிட்டு வருவேன். 'இவ அடங்கமாட்டா. திட்டித்திட்டி நம்ம வாய்தான் வலிக்குது'ன்னு முணங்கிட்டு, எனக்குத் தண்ணி தெளிச்சு விட்டுட்டாங்க.


அக்காமாமாவுக்கும் நாப்பது வயசுக்கு மேலே ஆயிருச்சே. வாழ்க்கை பூராவும் விளையாடணுமுன்னு உடற்பயிற்சி வாத்தியாரா இருந்தவருக்கு ரத்தக்கொதிப்பு, அது இதுன்னு வர ஆரம்பிச்சதும் ஒரு வருசம் லீவு எடுத்துக்கிட்டு, பி.டி. படிக்க ஆசிரியர் பயிற்சியிலே சேர்ந்துட்டார். அங்கே மாமாவின் அக்காவின் கணவர் இறந்ததும் அவுங்களும் அவுங்க பங்குக்குக் கிடைச்ச சொத்துக்களோடு தம்பி வீட்டோடு வந்துட்டாங்க. துணைக்கு அவுங்களும் இருக்காங்க. ஒரு வருசம் இதோ முடிஞ்சுருமுன்னு எடுத்த முடிவுதான்.

அக்காவுக்கு ஆறாவது பொறந்துச்சு. பையன். இதுக்குள்ளே மூத்தவனைச் செல்லம் கொடுத்துக் கெடுத்துவச்சுருந்தாங்க அவன் பாட்டி. எதுக்கெடுத்தாலும் அடாவடி, பிடிவாதமுன்னு வளர்ந்துருந்தான். நாலாம் வருசம் நான் போனப்ப, ஏழாவதும் பொறந்து நாலு மாசம். 'ஏழை ஆசிரியனுக்கு ஏழு பிள்ளைகளா' ன்னு மாமாவைக் கேட்டேன். ஒரு ரைம்ஸ்க்குத்தான் ஏழு, ஏழைன்னு சொன்னேனே தவிர, வீட்டில் பண நடமாட்டம் பளிச்சுன்னு தெரியுது. பழைய திண்ணை இருந்த இடத்தையும், ஹால் வீட்டுலே பாதியையும் விட்டுட்டு, அந்தப் பக்கமாச் செங்கல் சுவர் எடுத்துப் புது வீட்டைக் கட்டியிருந்தாங்க. பத்து செண்ட் பூமியாச்சே. முக்கால்வாசி இடத்தையும் நல்லா வளைச்சுப்போட்டுக் கட்டுனதுதான். அங்கேயும் நடுவுலே கூடம் பெருசா வச்சு இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமுமா ரெவ்வெண்டு அறை. கரண்டு வந்துருச்சு. தரையெல்லாம் சிமெண்ட்ப் பூச்சுப் பளபளக்குது. கிணத்துப் பக்கம் இருந்த குளியலறைக்குக் கதவு வந்துருச்சு. அதுக்கு எதுத்தாப்போல ஒரு கழிப்பறை. கிணத்தடி மேடையும் விஸ்தாரமாப் பெருசாப் பண்ணி சிமெண்டு போட்டுருக்கு. அந்திமந்தாரை, டிசம்பர் பூச் செடிகள் மண்டிக்கிடக்குது. கனகாம்பரம், ரோஜாச் செடிகள் கொஞ்சம் வந்துருக்கு. அக்காவின் நாத்தனார் ஏற்பாடு. தினம் தண்ணி ஊத்தறதெல்லாம் பொண்ணுங்க வேலையாம்.

சோளக் காட்டுக்கிடையில் குறுக்காலே ஒரு ரோடு வந்துருக்கு. பைபாஸ் ரோடாம். லாரி, பஸ்ஸுன்னு போய்க்கிட்டு இருக்கு. எட்டிமரம் இருந்த சுவட்டையே காணோம். கணேஷ் சாரும் பாலாக்காவும் வேற ஊருக்கு மாத்திப் போயிட்டாங்களாம். அந்த வீட்டுக்கு இப்போ புது பி.டி. மாஸ்டர் வந்துட்டார். ஒண்டிக் கட்டை. அன்னு அண்ணன் அம்மா இறந்துட்டாங்க.
எபிநேசர் சாரோட மூத்த ரெண்டு பொண்ணுங்களுக்கும் கலியாணம் கட்டிக் கொடுத்தாச்சு. மூணாவதுக்குப் பார்த்துக்கிட்டு இருக்காங்களாம். அவுங்க உள்ளூர் ஆரம்பப் பாடசாலையில் டீச்சர். ரேணு அவுங்க வகுப்பாம்.


மாமா, இப்ப அதே பள்ளிக்கூடத்துக்கு உதவித்தலைமை ஆசிரியர். சர்வீஸ் இருக்கே. சீனியாரிட்டிப்படி கிடைச்சுருச்சாம். அடுத்தவருசம் தலைமை ஆசிரியர் ஓய்வு பெறுவதால் இவருக்கு அந்த இடம் கிடைக்குமாம். அரசாங்கத் தேர்வு விடைத்தாள் திருத்துவது இன்னும் கூடுதலான உபரி வருமானத்துக்கு வழி செஞ்சுருக்கு. எப்பவும் கணக்குப் பேப்பர்தான் திருந்துவார். இந்த வருசம் நான் கூடவே உதவி செஞ்சேன்.

ராணி அழகாப் பெரியவளா வளர்ந்து இருந்தாள். அசப்புலே எங்க அம்மாவேதான். அதே கண்ணு. தரணி கொஞ்சம் எங்க சின்னக்கா மாதிரி.
மத்த புள்ளைங்க எல்லாம் அப்படியே அத்தையம்மாதான். இப்ப எல்லாம் தினமும் இவுங்க யாரும் கடைக்குப் போறதில்லையாம். பசங்களுக்குப் படிக்கவே நேரமில்லாமப் போகுது. மாமா மட்டும் தினம் மாலையில் போய் கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டு அங்கேயே சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு வந்துருவாராம். இவருக்கும் மறுநாளைக்கு எடுக்க வேண்டிய பாடங்களுக்கு நோட்ஸ் ஆஃப் லெஸன் அது இதுன்னு பள்ளிக்கூட வேலைகள் கூடியிருக்காம்.

பெரியவன், பாட்டிகூடயே இருக்கானாம். கடையில் இப்ப வியாபாரம் ஓஹோன்னு நடக்குது. இன்னும் நாலைஞ்சு ஆட்களை வேலைக்கு வச்சுருக்காங்களாம். அத்தையம்மாவுக்குத்தான் உடல்நலம் கொஞ்சம் குறைஞ்சுபோச்சு. போதும்மா, கடையை வித்துறலாமுன்னா............ அத்தையம்மா ஒரு ஆறுமாசம் போகட்டுமுன்னு இருக்காங்களாம். அந்தம்மா ரொம்ப சுதந்திரமான வாழ்க்கைக்குப் பழகுனவுங்க. மகன் வீடா இருந்தாலும் சரிப்படாது. உழைக்க அஞ்சமாட்டாங்க. அவுங்க சேர்த்து வச்சுருக்கும் காசுபணமெல்லாம் சொந்த சம்பாத்தியம். எல்லாம் பெரிய பேரனுக்குத்தான்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்காங்க. அதான் அவனும் மிதப்புலே இருக்கான். சித்தி இங்கே நம்மகூடத்தான் இருக்காங்க. வீட்டுக்கானச் சமையலை ரெண்டு பேருமாச் சேர்ந்து ஒருமாதிரி செஞ்சுக்கறோமுன்னு அக்கா சொல்லுச்சு.

சமையல்கட்டு, இன்னும் பழையதிண்ணைப் பகுதியில்தான். அக்காவுக்கு அந்தத் திண்ணையைவிட மனசில்லே.

இதுக்குள்ளே எனக்கும் வேலை கிடைச்சு, வேலை செய்யும் மகளிர் விடுதிக்குப் போயிட்டேன். எப்பவாவது வீட்டுக்குப் போனால் அதிசயம். அப்படி ஒருசமயம் போனப்ப, ஒரு தபால் கார்டை எடுத்து என் முன்னே வீசிப் போட்டார் அண்ணன்.

தொடரும்....