பதிவர் சந்திப்பில் ஒரு பகீர் :-( (இந்தியப் பயணத்தொடர். பகுதி 44)

அஹோபிலம், காஞ்சிபுரம் பயணங்களை முடிச்சுக்கிட்டு, சென்னை வந்து இதோ அஞ்சு நாளாச்சு. அடுத்த பயணம் எல்லாம் தமிழ்நாட்டுக்குள்ளேதான். நாளைக்குக் கிளம்பலாமுன்னு ஏற்பாடு. இன்றைக்கு இன்னும் சில நண்பர்களை சந்திக்கணும்.  திரும்பி வந்தபின் நேரம் கிடைக்குமான்னு தெரியலை.  எங்கேயும் ஹொட்டேல்ஸ் புக் பண்ணிக்காமக் கிளம்புவதால்   திரும்பிவர முன்னே பின்னே ஆகலாம்.

பதிவர் குடும்ப அண்ணனுக்கு ஃபோன் போட்டேன். வழக்கம்போல் அண்ணிதான்  ஃபோன் எடுத்தாங்க. குரலைக் கேட்டதும்  'எப்ப வந்தீங்க?'
"நேரில் வந்து சொல்றேன். இப்ப வரலாமா?  கேக்கணுமா என்ன? "

அடுத்த அரைமணியில் வீட்டுக்குள் போயாச்சு. சிஜின்னு நான் கூப்பிடும் சிவஞானம் ஜி என்ற மூத்தபதிவர்  இவர். தமிழ்மணப் பதிவர்களுக்கு  இவரைத் தெரிஞ்சுருக்கலாம். 2006  மே முதல் 2008 ஆகஸ்ட் வரை  பதிவுகள் எழுதிக்கிட்டு இருந்தார்..............    அப்புறம்? ஒரு அப்டேட்டும் கிடையாது. ஆனால் துளசிதளத்தை மட்டும்  எப்படியும் வாசிச்சுடுவார்!


வினையூக்கின்னு ஒரு பதிவர் இருந்தாரே .. நினைவிருக்கோ? (பேய்க் கதை ஸ்பெஷலிஸ்ட்!)  அவர்தான் இவருக்குப் பதிவெழுத ஒரு ஊக்கியாகச் செயல்பட்டார். அவர் வெளிநாடு போனதும் இவருக்கு ஊக்கம் குறைஞ்சுருச்சு போல....

எல்லாப் பயணங்களிலும் சிஜியைக் கண்டுக்காம வந்ததே கிடையாது.  அதே போலத்தான் இப்பவும். மொத்தக்குடும்பமும் நம்மை அப்படியே  இன்னொரு அங்கமா  ஏத்துக்கிட்டாங்கன்னுதான்  சொல்லணும்.

ஹாலில்  அண்ணனைக் காணோம் என்றதும்  எங்கேன்னு கேட்டதுக்கு வந்த பதில்   அதிர்ச்சியைக் கொடுத்துருச்சு.  உடம்பு சரி இல்லை. ஸ்ட்ரோக் வந்து   மருத்துவமனையில் சிகிச்சை  எடுத்துக்கிட்டு, அங்கே இருந்து வீடு திரும்பி இருக்கார்!

உள் அறைக்கு ஓடிப்போய்ப் பார்த்தேன். அண்ணனுக்கும் தங்கைக்கும்  கண்களில் கங்கை :-(  மனசே சரி இல்லாமல் போச்சு.  அண்ணியைப் பார்த்தால்தான் இன்னும்  மனசில் வலி.  'இப்போ எவ்வளவோ தேவலை'ன்னு சொன்னாங்க.

'அதெல்லாம் நல்லா ஆயிடுவீங்கண்ணே...   பிஸியோ சொல்றமாதிரி  சின்னச்சின்னப் பயிற்சிகளைச் செய்யணும். இதுலே மட்டும் சோம்பலே கூடாது. மன உறுதி முக்கியமா வேணும். என்னாலே நடக்க முடியும்.  நடந்து காட்டறேன்னு  உறுதி எடுத்துக்குங்க.  அடுத்த பயணத்தில் நான் வரும்போது   நீங்கள் நடக்க ஆரம்பிச்சு  வாக் போகத் தொடங்கி இருக்கணும். உங்களுக்காக எம்பெருமாளிடம் நல்லா வேண்டிக்கறேன்'னு  சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாலும் மனதுக்குள் ஒரு பதைப்பு இருக்கத்தான் செஞ்சது.

பேரன் சின்னக் குழந்தைதானே....  இன்னும் அஞ்சு வயசு  ஆகலை. நர்ஸரி  பள்ளிக்கூடம்  போக ஆரம்பிச்சாச்சு. இப்ப யூகேஜியில். தாத்தாவைப் படம் வரைஞ்சுருக்கான்.   தாத்தாவின் கைவிரல்களைப் பாருங்கன்னு சொன்னாங்க அண்ணி. குழந்தைகளுக்கு என்ன ஒரு கவனம் பாருங்க. அவுங்க கண்ணில் இருந்து எந்த ஒரு விஷயமும் தப்பவே முடியாது!

பொடிபோடும் வழக்கமுள்ள தாத்தாவின் விரல்கள்! ஹாஹா!
ஒரு முக்கால் மணி போல அங்கே இருந்து பேரன், மருமகள், அண்ணியார், அண்ணாவோடு  பேசிக்கிட்டு இருந்தோம்.  மகன் வேலைக்குப் போயிருந்தார்.

கொஞ்சம் மனச்சுமையோடு அங்கிருந்து கிளம்பி நேரா நம்ம அடையார் அநந்தபதுமன் கோவில்.  அடையார் பாலம் தாண்டும்போது  பாலத்தின் ஆரம்பத்தில் இருக்கும் சிற்பத்தைக் கவனிச்சு இருக்கீங்களா?  எனக்கு அது நம்ம கோகியின் நினைவைக் கொண்டு வரும். இப்போதும்தான்...   ப்ச்

பெருமாளிடம், சிஜியின் உடல், நலம் பெறணும் என்ற வேண்டுகோளை வச்சேன். கோவிலில்  விழாவுக்கான ஏற்பாடுகள் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு.

இவ்வளவு தூரம் வந்துருக்கோம்.  அப்படியே சித்ராம்மாவைப் பார்த்துட்டுப் போயிடலாமேன்னு திருவான்மியூர்.  எனக்கு இன்னொரு அப்பா அம்மான்னு சொல்லி இருக்கேனில்லையா... அவுங்கதான். சிங்கை எழுத்தாளர் சித்ரா ரமேஷின் பெற்றோர்.  ஃபோனில் வரலாமான்னு கேட்டதும்,  'இது உன் வீடு. எப்ப வேணா வரலாம். கிளம்பி வா'ன்னு பதில். அடுத்த அஞ்சாவது நிமிட்டில் வீட்டின் காலிங் பெல்லை அடிச்சேன்:-)

எங்கிருந்து வர்றே?  ஃபோன் செஞ்சு  அஞ்சு நிமிஷம் கூட ஆகலையேன்னாங்க  மாமி.  கோவிலில் இருந்து வர்றவழியில்தான் ஃபோன் செஞ்சேன்னு உண்மையைச் சொல்ல வேண்டியதாப் போச்சு:-)

நலம் விசாரிப்புகள்,  மற்ற வீட்டு விவகாரங்கள், பயணம் எல்லாம் கொஞ்சம் கலந்துகட்டிப் பேசிட்டு  திரும்பி நியூஸி போகுமுன் நேரம் இருந்தால்  வருவேன்னு  சொல்லிட்டுக் கிளம்பினோம்.  எப்ப வந்தாலும் சாப்பிடாமல் கிளம்பிப்போறேன்னு   எப்பவும்போல் ஒரு திட்டும் கிடைச்சது:-)

ராமகிருஷ்ணா மடம் சாலையில் மயிலை வந்து சேர்ந்து,  விஜயா ஸ்டோர்ஸை எட்டிப் பார்த்துட்டு, சரவணபவனில் பகல் சாப்பாடு ஆனதும்,  மயிலைத் தோழி வீட்டுக்கு  ஒரு விஸிட்.  தோழி  அமெரிக்காவில் இருக்காங்க.  வீட்டுக்கு முன்னால் இருந்த காம்பவுண்ட் சுவரைக் கொஞ்சம் உயர்த்திக் கட்டி இருக்காங்க இப்போ.  பயங்கர ட்ராஃபிக் இருக்கும் ரோடாக இருக்கு!

வீட்டையும் தோட்டத்தையும் பார்த்துக்கும்  பணியாளரிடம்  நலம் விசாரிச்சுட்டுக் கொஞ்சம் படங்களை க்ளிக்கினேன்.  தோழிக்கு அனுப்பி வைக்கணும். செடிகள் நல்லாதான் இருக்கு. என் மனசுதான் வல்லியம்மாவையும் சிங்கத்தையும் நினைச்சுக் கொஞ்சம் பேஜாராச்சு.

கடைசி ஸ்டாப்பிங் அசோக்நகர். சந்தியா பதிப்பகம். புத்தகத் திருவிழா முடிஞ்சு தேர் இப்போதைக்கு நிலைக்கு வந்திருக்கு:-)  தொலைபேசினேன். பதிப்பாளர் இருந்தார்.  சூடான காஃபியோடு வரவேற்பு.

இப்போ ஒரு புதிய மாற்றம் என்னன்னா...  முந்திபோல் ஆயிரம் ரெண்டாயிரமுன்னு  புத்தகங்களை அச்சடிச்சு ஸ்டாக் வைக்காமல், தேவைக்கு ஏற்ப முன்னூறு நானூறு கூட அச்சுப் போட்டுக்கலாமுன்னு  சொன்னது எனக்குப் பிடிச்சு இருந்துச்சு.

அடுத்து  வரப்போகும் நம்ம புத்தகத்துக்கான ஏற்பாடுகளை விசாரிச்சுட்டு, சென்னை வெள்ள பாதிப்புகளைப் பற்றிப் பேச்சு வந்தது.   வெள்ளத்தால் பல பதிப்பகங்களுக்கு கஷ்டமாப் போயிருச்சுன்னவர், இங்கேயும் பல புத்தகங்கள் நனைஞ்சு போய் பாழாகிருச்சுன்னு  சில புத்தகங்களைக் காமிச்சார்.  ப்ச்.....

கவலைப்பட்டுக்கிட்டு இருக்கும்போதே...  'உங்களுக்கு ஒரு செக் கொடுக்கணுமே'ன்னு  இன்பத்தேனைக் காதில் பாய்ச்சினார்.   பேங்க் போய் அவஸ்த்தைப் பட நேரமில்லை. எனக்கு  காசாக வேணுமுன்னதும், இப்போ பேங்க் போய் வர ஆளும் இல்லை. சனிக்கிழமை வேற என்றதால்  கேஷ் எடுத்து வையுங்க.  ஊர் திரும்புமுன் ஒரு நாள் வர்றேன்னு  கிளம்பி அறைக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.

இன்றைக்கு ரொம்பவே சுத்தியாச்சு. நாளைக்கு ஒரு பயணம் கிளம்பறோம். ஒரு பத்து நாளைக்கான துணிமணிகளுடன் காலையில் புறப்படத் தயாராகுங்க. நாங்களும்  சின்ன பெட்டியில்  வேண்டியவைகளை எடுத்து வச்சுட்டு, பெரிய பெட்டிகளைக் கீழே லாக்கர் ரூமில்  வச்சுட்டுக்  கிளம்பணும்.

காலை  எட்டரைக்கெல்லாம்  புறப்பட்டா நல்லது. சாலையில் கூட்டம் சேருமுன்  தாம்பரத்தைத் தாண்டிடணும். சரியா?

தொடரும்.........  :-)