வித்யாஷங்கரும் ஷாரதையும்

பகல் சாப்பாடு 12.15 மணியில் இருந்து 2.30 வரை. ராத்திரின்னா 7.15 முதல் 8.30 வரை. பரவாயில்லையே...இந்த அரேஞ்ச்மெண்ட் நல்லா இருக்கே! சோறு கண்ட இடம் சொர்க்கம்ன்னு இருந்துறலாமா!!! இருட்டப்போகுது. கொஞ்சமாவது வெளிச்சம் இருக்கும்போதே பார்த்துட்டு அப்புறம் ஹொட்டேலைத் தேடிப்போகலாமுன்னு முடிவு ஆச்சு. மங்களுரில் நமக்கு ட்ராவல் வண்டி ஏற்பாடுசெஞ்ச ராவ் சொன்ன இடத்துக்குத்தான் போகலாமுன்னு இருக்கோம். மொதல்லே இதைப் பார்க்கலாம்.

பெரிய நுழைவு வாசல். காலணிகளை அங்கே விட்டுட்டுக் கோட்டை மாதிரி இருக்கும் வளாகத்துக்குள்ளே நுழைஞ்சோம். தோட்டம் பிரமாதம். ஷாரதாம்பா கோவிலுக்கு இப்படிப்போன்னு இடதுபக்கம் அம்புக்குறியும் சாப்புடணுமுன்னா இன்ன நேரத்துக்கு இப்படிப்போன்னு வலதுபக்கம் காமிக்கும் அம்புக்குறியுமா நம்மை வரவேற்பது ஸ்ரீ ஸ்ரீ ஸ்ருங்கேரி மடம். நேர் எதிரா தோரணவாயில் பிள்ளையார் சந்நிதி. விக்கினம் வராமலிருக்க அந்த விக்னேஸ்வரனை முதலில் கும்பிட்டுக்கலாமுன்னு உள்ளே நுழைஞ்சோம். வெள்ளியில் செய்த வேலைப்பாடுகளுடன் உள்ள கதவு மூடி இருக்கு. கதவின் நிலையில் மேலே நடுவா புள்ளையார் உருவம் மாலை அலங்காரத்துடன். ஒரு ஏழெட்டுப்பேர் நின்னுருந்தாங்க. சரி. அநேகமா இப்பத் திறந்துருவாங்கன்னு நாங்க(ளும்) நினைச்சோம்.
நின்ன சனம் கதவைக் கும்பிட்டுட்டு போகுது. அங்கே இருந்த அர்ச்சகரிடம்(?) சந்நிதி எப்போ திறப்பாங்கன்னு பவ்யமா கேட்டேன். அதான் இதுன்னு கதவைக் காமிச்சார். அட ராமா!!! நிலையில் இருக்கும் பிள்ளையார்தான் இந்த சந்நிதிக்கான ஸ்வாமி.

நமக்கிடது பக்கம் இருக்கும் வழியில் போகலாம். மாதா சரஸ்வதி, ஷாரதேன்னு மனசுக்குள் பாடிக்கிட்டே போய் வலப்பக்கம் திரும்பினால்...... அட போங்கப்பா. எத்தனைதரம்தான் இப்படி மூச்சடைச்சு நிக்கிறது!!!! நமக்கு வலப்பக்கம் புதுக்கோவிலும் கண்ணுக்கு நேரா பழைய ஆனால் பார்க்க அம்சமா வித்தியாசமா ஒரு கோவிலும் இருக்கு. ஆஹா.....இப்படி ஒன்னை ஹளபேடு, பேலூர் பயணத்தில் (அப்போ நான் பதிவர் இல்லை! அது ஆச்சு 16 வருசம் முந்தி) பார்த்தமே!


வித்யாசங்கரர் கோவிலுன்னு பழைய கோவிலுக்குப் பெயராம். நல்ல உசரமான படிக்கட்டுகளுடன் மூணு பக்கமும் வாசல்களுமா நிக்குது. வெளிப்புறம் முழுசும் விதவிதமான சிற்பங்கள். எதைச் சொல்ல எதைவிடன்னு தெரியலை. முடிஞ்சவரை க்ளிக்கோ க்ளிக்தான். புத்தர், தீர்த்தங்கரர், கிருஷ்ணர், ராமர்ன்னு விஷ்ணுவின் அவதாரங்கள், 1 சிவப்புராணங்களில் வரும் கதைநாயகர்கள்ன்னு ஏராளம், ஏராளம்.
விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தை ஆரம்பிச்சு வச்ச ஹரிஹரர், புக்கர் உடன்பிறப்புகள் கட்டிய கோவில். காலக்கணக்கு சொல்லுது 1338ன்னு. சரித்திர ஆராய்ச்சிகளில் மூழ்கி முத்தெடுத்தவர்கள் சொல்றாங்க இந்தக் கோவில் சாளுக்கியர்கள் (ஹொய்சாலா பேரரசு) கட்டுனது. அதைத்தான் விஜயநகர மன்னர்கள் பராமரிச்சு மேம்படுத்தி இருக்காங்கன்னு. (இதுதான் உண்மையாக இருக்கணும். இதே மாதிரிக் கோவில்களை 16 வருசம் முந்தி பார்த்தேனே) எப்படியானாலும் அருமையான சிற்ப வேலைப்பாடுகளுடன் துங்கா நதிக்கரையில் கம்பீரமா நிக்குது இது!


துங்கா நதித்தண்ணீர் ரொம்ப சுவையா இருக்குமாம். 'துங்கா நீர் குடிக்க, கங்கா நீர் குளிக்க'ன்னு ஒரு பழமொழிகூட இருக்குன்னா பாருங்க,
படியேறி உள்ளே போனால் அற்புதமான வேலைப்பாடுகளுடன் 12 தூண்கள். இதை ராசித்தூண்கள்ன்னு சொல்றாங்க. 12 ராசிகளைக் குறிக்குதாம். ரொம்ப விசேஷமான கோவிலின் அமைப்பு காரணம் சூரியன் அந்தந்த ராசிகளில் ப்ரவேசிக்கும்போது அந்த ராசிக்குண்டான தூணின் மீது காலைச்சூரியன் விழு(மா)ம். நம்மைப்போல ராத்திரியில் போய் நின்னா..... சொல்றதைக் கேட்டுக்கிட்டுத்தான் வரணும். தூண்களுக்கு நடுவிலே தரை லெவலில் இருந்துசின்னஇறக்கமா ஒரு ரெண்டு இஞ்ச் பள்ளத்திலே வட்டமான ஒரு டிஸைன். கவனிக்காம குறுக்கே நுழைஞ்சால் கால்தட்டிப்போகும். அங்கங்கே சிலர் தூண்களுக்குப் பக்கத்தில் உக்கார்ந்து கண்மூடித் தியானம் செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க., சின்னதா ஒரு ஒன்னரை அடி உயரமான மேடைபோன்ற இடத்தில் வெள்ளைப்பட்டுடுத்தி அலங்காரமா ஒரு அம்மன் சிலை ஒரு பக்கமாவும், லிங்கரூபத்தில் முகமூடி போட்ட சிவனும் புள்ளையாரும் இருந்துததா நினைவு. என் கவனம் எல்லாம் அந்த அம்பாள் மேலேயே நின்னு போச்சு. யார்ன்னு கேட்டேன்(மடத்தனமா) ஷாரதான்னு பதில் கிடைச்சது. சரஸ்வதி. வெள்ளைக் கலையுடுத்தி வீற்றிருக்கிறாள். குழந்தைகளுக்கு வித்யாரம்பம் செய்ய விசேஷ இடமாம். ஒரு பெரிய தாம்பாளத்திலே சனங்க காணிக்கையை போட்டுட்டுப் போறாங்க. சில்லறை இல்லையேன்னு முழிக்க வேணாம். நாம் பெரிய நோட்டைப் போட்டுட்டு தட்சிணை போக மீதிச் சில்லரையை எடுத்துக்கலாம். யாரும் யாரையும் ஒன்னும் சொல்றதில்லை. முன்னேரு போனவழியைப் பின்னேர் தொடர்ந்தது:-)
' மாலிக் காஃபூர்' படையெடுப்பின்போது ரொம்ப அடிபட்ட கோவில்களில் இதுவும் ஒன்னாம். நல்லவேளையா அப்படியே விட்டுடாமல் சீர்படுத்திப் பராமரிச்சு வச்சுருக்காங்க. கோவில் நல்ல உயர மேடையில் இருப்பதால் கதவருகில் நின்னாலே சுத்துப்புறம் எல்லாம் நல்லாத் தெரியுது. நதிக்கரையிலே பார்க் ஒன்னு இருக்காம். அங்கே போக ஒரு பாலமும் போட்டுருக்காங்க. மசமசன்னு இருட்டுலே என்னத்தைப்போய் பார்க்கன்னு விட்டுட்டேன். இந்தப் பக்கம் கொஞ்ச தூரத்துலே கொஞ்சம் உசரமான இடத்துலே மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையை ' பேக் ட்ராப்' பா வச்சு ஒரு புதுக்கோவில் தெரிஞ்சது. எந்த வழின்னு தெரியலை:(
ஸ்ரீ ஷாரதாம்பாள் கோவிலுக்கு போகலாம். ஆதிசங்கரர் ஆரம்பிச்சு வச்சது. இந்த இடத்தை ஏன் தேர்ந்தெடுத்தார்? அவர் இந்தப் பக்கம் போன சமயம், பயங்கரமான வெய்யில் காலம். கர்ப்பிணித் தவளை ஒன்னு மூச்சு வாங்க வலியில் துடிக்குது. சுள்ளுன்னு வெய்யில்வேற அதன் தலையில்:( இதைச் சகிக்கமாட்டாத நாகம் ஒன்னு தன் படத்தை விரித்து அந்தத் தவளைக்குக் குடை பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சாம். ஜென்ம விரோதிகள் இப்படி பகைமை பாராட்டாமல் இருந்ததைப் பார்த்த அவர் இது புண்ணிய பூமின்னு இங்கேயே அன்னைக்குக் கோவில் கட்டினாராம். ஷாரதா தேவியைப் பாதுகாக்க, கிழக்குலே காலபைரவர், மேற்கிலே ஆஞ்சநேயர், வடக்குலே காளி, தெற்கில் துர்க்கான்னு நாற்புறமும் சில கோவில்களையும் கட்டுனாராம். இவருக்கு இந்த நாலு என்ற எண் மேல் ஏகப்பட்ட வாஞ்சை போல இருக்கு.
ஆதிசங்கரர் பாரதத்தின் நான்கு புறமும் தர்மத்தைப் பரப்பவும் அத்வைதக் கொள்கையைப் பரப்பவும் நாலு மடங்களையும் ஸ்தாபிச்சார். ஜ்யோதீர் மடம் வடக்கே பத்ரிநாத் அதர்வணம், கிழக்கே பூரி (ஒடிஸ்ஸா) கோவர்தன மடம் ரிக், மேற்கே காளிகா மடம் த்வாரகை சாமவேதம், தெற்கே ஷாரதா மடம் யஜூர் ன்னு நாலு பீடங்கள். நான்கு வேதத்துக்கும் ஒவ்வொன்னுன்னு இருக்கு.

கோபுரம்தான் சின்னதே தவிர கோவில் உள்ளே பெருசாத்தான் இருக்கு. இங்கேயும் தங்க விக்கிரஹம். ஆனால் இன்னிக்கு முத்துக்களால் ஒரு அலங்காரம். ரொம்ப அழகா இருந்தாள். படம் எடுக்க அனுமதி இல்லைன்னு போர்டு சொல்லியது. நவராத்ரிப் பண்டிகை இங்கே அமர்க்களப்படுமாம். பத்து நாளும் அம்மன் ஊர்வலம் விதவிதமான அலங்காரத்தில் இருக்குமாம்.


இந்த்ரி அலங்காரத்தில் உள்ள படம் இது. வேறு வழி இல்லாததால் இவை
ரெண்டும் 'சுட்ட படம்'
வளாகத்துலே விசேஷங்களுக்காக ஒரு ஹால், ஜகத்குரு ஸ்ரீ சந்திரசேகர பாரதி சபா பவன் இருக்கு. மைசூர் அரண்மனை தர்பார் மண்டபத் தூண்கள் போலவே இங்கேயும் கலர்ஃபுல்லான தூண்கள். அம்பாளின் உருவச்சிலைகளும் வச்சுருக்காங்க. போதிய வெளிச்சம் இல்லாததால் படம் சுமாராத்தான் வந்துச்சு. வளாகத்தின் ஓர் அறையில் கோவிலுக்கு வெள்ளி & தங்கத்தகடுகள் செய்யும் வேலைகள் நடக்குது. நல்ல மெல்லிசாத் தகடுகளைத் தட்டி வடிவமைக்கிறாங்க.
அத்வைதா ஹொட்டேல் புத்தம் புதிது. இன்னும் லிஃப்ட் போடலை. 3 . ரெஸ்டாரண்ட் கிடையாது. எல்லா அறைகளும் ரெடியாகவுமில்லை. 'ரூம் வித் துங்கா நதி வியூ' எடுத்துக்கிட்டோம். இருட்டில் ஒன்னும் தெரியலை. பொழுது விடியட்டும் பார்க்கலாம்.

சாப்பாட்டுக்காக மறுபடிக் கிளம்பி ஊருக்குள் வரவேண்டி இருந்துச்சு. விசாரிச்சப்ப பாதி வழியில் ஒரு ரெஸ்டாரண்ட் இருக்காம். ஆனால் மடத்துக்கிட்டே போயிட்டால் அட்டகாசமான ஒன்னு இருக்குன்னாங்க. ஹொட்டல் குருன்னு சொன்னதா நினைவு.

அங்கே போனால் இடமே ரொம்ப சுமார். மனசுக்குப் பிடிக்கலைன்னு வெளியே வந்துட்டோம். வேற எதாவது இருக்கான்னு தேடுனதில் ஒரு மெஸ் மாதிரி கண்ணுலே பட்டுச்சு. வாசலில்' டிஃபன் ரெடி'ன்னு போர்டு.

வீடுதான். தெருவிலிருந்து பார்த்தால் ஆளோடியில் எதிரும் புதிருமா ரெண்டு வரிசையா இலை போட்டுப் பரிமாறிக்கிட்டு இருக்காங்க. நல்ல சுவையா இருக்கும் போல. பயங்கரக்கூட்டம். ரெண்டு இலைக்கும் நடுவில் இருக்கும் சாண் அகல இடத்தில் எவர்சில்வர் பக்கெட்டுகளுடன் சட்னி, சாம்பார் வகையறாக்களை ஓடி ஓடி இலையில் ஊத்தறதைப் பார்த்தேன். எங்கே இலையை மிதிச்சுருவாங்களோன்னு எனக்கு ஒரே திக்திக். ஐயோ இப்படிப் பதறிக்கிட்டு என்னால் சாப்பிட முடியாது. மேலும் கீழே உக்காரணும். விஷப்பரிட்சை தேவையா?

மரியாதையாக் கிளம்பி பாதி வழியில் இருக்கும் ரெஸ்டாரண்டுக்கு வந்தோம். மாடி ஏறனும். கோபால் 'ஆசைப்பட்ட செட் தோசை' அவருக்கு. எனக்கு ஒரு ப்ளெயின் தோசை. ப்ரஷாந்துக்கு வேணுங்கறதைக் கொடுக்கச் சொல்லியாச்சு. ஏதோ மீல்ஸ் வாங்கிக்கிட்டார்.
அறைக்குத் திரும்பிக் கட்டையைக் கிடத்தினோம்.