தகதக ஜிலுஜிலு பளபள.......

காலையில் கண் தொறக்கும்போதே கண்ணனின் நினைவு. சட்னு தயாராகிக் கோவிலுக்குப் போய்வந்து ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் முடிச்சுட்டுக் கிளம்பலாம். கீழே வந்தோம். ப்ரஷாந்த் குளிப்பதாக தகவல் சொன்னார் அடுத்து நின்ன வண்டியின் ட்ரைவர். எதிர்வரிசையில் ஒரு ஆட்டோ சாமான்களை இறக்குது. அதுலே போகலாமுன்னு எதிர்வரிசைக்குப் போனால், 'கோவிலுக்குப் போக ஆட்டோ எதுக்கு? நாலைஞ்சு நிமிச நடைதான். நேரேபோய் வலது பக்கம் திரும்புனா கோவில்'. அட! தெரியாமப்போச்சே!
நாங்க இருந்த தெரு ஹனுமன் வீதி. வலது பக்கம் திரும்புனா கனகதாஸா தெரு. பெயரைப் பார்த்ததும் மனசுலே ஜன்னல் கூடவே வருது. .உடுபி ஸ்ரீ க்ருஷ்ணனை நாம் தரிசிக்கும் ஜன்னலுக்குப் பெயர் நவக்ரஹ ஜன்னல். ஏன் சாமியை ஜன்னலில் எட்டிப்பார்க்கணுமாம்?
தாழ்த்தப்பட்ட மக்களினம் கோவிலுக்குள் அனுமதிக்கப்படாத காலக் கட்டம்.
க்ருஷ்ணன்மீது அடங்காத அன்பும் பக்தியும் கொண்ட கனகதாசர் தினமும் கோவிலுக்கு வெளியில் மேற்குப் பார்த்தஒரு ஜன்னல் பக்கம் நின்னு 'அவனை' மனதில் வணங்கி எப்படித்தான் இருப்பான்னு தெரியலையே நமக்கு அவனை தரிசிக்கும் பாக்கியம் கிடைக்காதான்னு ஏங்கறார். பக்தன் குறையைத் தீர்க்க ஒரு நாள் 'சட்'னு திரும்பி நின்னுட்டானாம் க்ருஷ்ணன்.



அதுலே இருந்து பழையபடி கிழக்கு நோக்கி அவன் திரும்பவே இல்லை(யாம்). அப்போதான் கனகதாஸரின் பக்தியைப் பற்றித் தெரியவந்துச்சு. அன்று முதல் எல்லோருக்குமே மேற்கு பார்த்த தரிசனம் மட்டுமில்லாம எல்லோருமே இனி ஜன்னல்மூலமாத்தான் அவனைப் பார்க்கணுமுன்னு தீர்மானிச்சு அங்கே ஒரு ஜன்னலைப் பண்ணி வச்சுட்டாங்க. இந்த ஜன்னல் ஒன்பது துவாரங்களைக் கொண்ட நவகிரக ஜன்னல். இதுக்கு தங்கமுலாம் பூசி வச்சு இருக்காங்க. (ஒருவேளை அசல் தங்கமோ என்னவோ? பக்தர்கள் தொட்டுத்தொட்டு முலாம் எல்லாம் காணாமப் போயிருக்கணுமே! ஆனால் பளிச்ன்னு அழகா இருக்கே!)24 விதமான கண்ணனின் உருவங்கள் இதுலே இருக்கு. ஒவ்வொன்னும் அழகு அற்புதம்தான் என்றாலும், உள்ளே அவன் இருக்கும்போது கண் வெளியே ஆராய்ச்சி செய்ய மறுக்குதே.

கனகதாஸா தெருவின் கடைசியில் எலெக்ட்ரானிக் கேட் ஒன்னு வச்சு அதன்வழியா உள்ளே போகவும் வரணுமுன்னு இருக்கு. பாதுகாப்புக் காரணம். காவலாளி எவரும் இல்லை அங்கே.. விசேஷநாட்களுன்னா இருப்பாங்க போல. தெருமுனையில் இருந்த பூக்கடையில் வெள்ளையா ஒரு பூ வாழைஇலையில் பொதிஞ்சு வச்சுருந்தாங்க. பார்க்க நூல்திரிகளாட்டம் இருக்கு. கனகாம்பரம் விலை ரொம்பவே மலிவு. முழம் அஞ்சே ரூபாய்.


கேட்டைக் கடந்தால் மாடவீதி. மடங்கள் அங்கங்கே இருக்கு. வாசல் கதவுக்கு எதிரா அந்தந்த மடத்துக்குரிய க்ருஷ்ணரின் உருவங்கள் வச்சு பூஜிக்கிறாங்க. வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டே நடந்தோம். கூடையில் பச்சை மட்டைகள். இதுதான் ஒருவேளை அந்தத் திரிப்பூக்கள் மூலமோ? சந்தேகம் உடனே தெளிஞ்சது. இது கமுகுப்பூக்கள். அச்சச்சோ...... பூக்களை வெட்டிட்டால் பயிர்? போகட்டும் அதான் எக்கச்சக்கமா விளைஞ்சு நிக்குதே. ஒருவேளை பூக்களுக்குன்னே வளர்க்கும் மரங்கள் இருக்கலாமே!

இன்னும் உடுபிக்கு கண் தெளியலை. காலைநேரம். எல்லாம் நிச்சலனமா இருக்கு. தேர்கள் ஓசைப்படாமல் நிக்குது. வேற ஏதோ வழியில் வந்திருக்கோமுன்னு புரியுது. கணெதிரே ஒரு கோபுரவாசல். அதுக்கு நேர் எதிரா ஸ்ரீமாத்வர் உருவச்சிலை கம்பிக்கூண்டில்.
கோபுர வாசலில் சிலர் உள்ளே போய் வர்றதைப் பார்த்து அங்கே போனால் அங்கே ஒரு மூணு பட்டை ஜன்னல். அதுக்குள்ளே எட்டிப்பார்த்து நமஸ்கரிச்சுட்டுப் போகுது சனம். நாமும் எட்டிப் பார்த்தால்............. ஹை ! இதுதான் ஒரிஜனல் கனகதாஸா ஜன்னல். இங்கிருந்து பார்த்தால் அந்த நவக்ரஹ ஜன்னல் தெரியுது. ரெண்டுக்கும் நடுவிலே அந்த மண்டபம். நேத்து எப்படி இதைக் கவனிக்காமல் விட்டேன் உள்ளே இருந்தப்ப? நவக்ரஹ ஜன்னல்கிட்டே யாரும் இல்லைன்னா....... இங்கிருந்தே அவனைப் பார்க்கலாம்,அதிர்ஷ்டம் இருந்தால்!

தேருக்குப் பக்கம் போய் பார்த்தால்..... அட்டகாசமான மரவேலைப்பாடுகள். ராமலக்ஷ்மணர்சீதை அனுமன்கூட இருக்காங்க. கோவில் முகப்புக்கு வந்தால் சுவரில் அற்புதமான சித்திரங்கள். ஜடாயு ராவணனுடன் சண்டைபோட்டு இறகுகள் வெட்டப்படுதல், ஐயோ ன்னு சீதை அலறி வாயை மூடி அழறாள். குசலவர்கள் வில்வித்தை பயிற்சி செய்யும்போது தாய் சீதை கூடவே இருந்து பார்க்கிறாள். ராமனும் சீதையும் அவர்கள் பின்னே லக்குவனுமாக வனவாசத்தில் ஒரு காட்சி. இன்னும் மேலே உத்தரத்துக்கு அருகில் பள்ளிகொண்ட பரந்தாமன், விஷ்ணு துர்கை, ஆஞ்சநேயர், கண்ணனும் ராதையும், குழந்தைக் கண்ணன் தொட்டிலில் இப்படி ஏராளம்.
க்ரீம் நிற கோபுரத்தில் டெர்ரகோட்டா சிற்பங்கள் அங்கங்கே க்ரீமும் ப்ரிக்ரெட்டுமா காண்ட்ராஸ்ட்டா அது ஒரு அழகு. நேத்து இருட்டுலே சரியாத் தெரியலை இந்த அழகெல்லாம்!!!!

சந்நிதிக்குப் போய்ச்சேர்ந்தோம். என்ன ஆச்சு ? ஆட்கள் எல்லாம் எங்கே போனாங்க? ஏன் இப்படி நிசப்தமா இருக்கு. ஜன்னலில் யாரும் இல்லை. ஹைய்யோ!!!!! ஒட்டிப்பிடிச்சேன். உள்ளே ஜிலுஜிலுன்னு வெளிச்சம் போட்டுக்கிட்டு வைர அங்கியில் நிக்கறான்ப்பா. கண்ணே கூசுது; ரெண்டு நிமிஷம் நின்னு பார்த்துட்டு கோபால் போய் திண்ணையில் உக்காந்து தியானம்(?) செய்ய ஆரம்பிச்சுட்டார். அவர் தலைப்பின்னால் ஒரிஜனல் கனகதாஸா ஜன்னல் இருக்கு.
நான் நகரவேண்டி இருக்கலை. யாராவது வந்தால் வழிவிடப்போறேன். வரலையே! அஞ்சாறு நிமிசம் கழிச்சு ஒரு பக்தை. அவ்ளோதான். அப்புறம் நானே........ நான் மட்டுமே! இப்படியே அரைமணி நேரம் விலகுவதும் ஓடிவந்து இடம்பிடிப்பதுமா ஒரு ஆட்டம். எத்தனைமுறை, எவ்வளவு நேரம் என்ரதுக்குக் கணக்கே இல்லை! போகலாமுன்னு இவர் எழுந்து வர்றார். எனக்கோ.....கொதி அடங்கலை. இன்னும் இன்னும் இன்னுமுன்னு பேராசையா இருக்கு. பார்த்த திருப்தி வரலைன்னு சொன்னால்..... ஒரே ஒரு முறை பார்த்து மனசுலே வச்சுக்கணும். அது அப்படியே அங்கே நிக்கணும். அது போதும். அப்படிப் பார்ப்பதுதான் தரிசனம் உபதேசம் பொழியுது. நான் எதையும் காதுலே வாங்கும் நிலையில் இல்லை. கடைசியா இன்னொருமுறை பார்த்துட்டுத்தான் வருவேன்னு அதுக்குள்ளே வந்துருந்த அஞ்சாறுபேருக்குப்பின்னே போய் நின்னு பார்த்துட்டுத்தான் கிளம்பினேன். சரியா இன்னும் பக்குவப்படலை நான்:(

பேய்க்கு வாக்கப்பட்டுப் பரிபூரணமாப் பக்குவம் அடைஞ்சுட்டார் நம்ம இவர்!
கோவிலுக்கு முன்னே கோவிலைச் சுத்தி இருக்கும் நாலுவீதிகளும் நல்ல அகலமாப் பளிச்ன்னு இருக்கு. ஸ்ரீ மாத்வரால் நியமிக்கப்பட்ட எட்டு மடங்களும் இங்கேதான் இருக்கு.