குந்தவர்மாவின் கொசுவத்தி

அரசர், இளவரசரா இருந்த காலத்துலே அவர் பாட்டி, தாத்தா, அம்மா எல்லோரும் 'விஹாஸினி, அந்தாசுரன், பரசுராமர்' பற்றிச் சொன்ன கதைகள் எல்லாம் நினைவுக்கு வருது.. ஷோனிதபுரம் நாட்டை ஹிரண்யாக்ஷன் என்ற அசுரன் ஆண்டுவந்தான். அவனும் நம்ம ஹிரண்யகசிபுவைப்போலக் கொஞ்சம் அக்கிரமம் எல்லாம் செஞ்சு, ஸ்ரீஹரியால் கொல்லப்பட்டான். அவனுக்கு ஒரு மகள். அவள்தான் விஹாஸினி. தகப்பனைக் கொன்னதுக்குப் பழிவாங்கணுமுன்னு ஆவேசமா எல்லா அரக்கர்களையும் திரட்டிப் படையெடுத்து இந்திரலோகம் போறாள். அங்கே இந்திரனை ஜெயிச்சு, தேவலோகத்தினரையெல்லாம் ஓட ஓட விரட்டிட்டாள், அசுரர்களுக்குக் கொண்டாட்டமா இருக்கு. காலியா இருந்த இந்திரனின் சிம்மாசனத்தில் போய் உக்காந்துக்கிட்டு ஆட்டம் போடறாங்க..

குபேரனுக்கு இதெல்லாம் கொஞ்சமும் பிடிக்கலை. அவன் வந்து அரக்கர்களின் தலைவனைக் கொன்னு இவுங்களையெல்லாம் தேவலோகத்தை விட்டு விரட்டுறான். செல்வம் கைக்கு வரலைன்னா என்ன ஜெயிச்சு என்ன பயன்? இதையெல்லாம் பார்த்த விஹாஸினி, தனக்கு இன்னும் சக்தி, அதிகாரம் எல்லாம் கிடைக்கணுமுன்னு பிரம்மாவைக் கும்பிட்டுத் தனக்கொரு வீரமான மகன் வேணுமுன்னு கடுமையான தவம் செய்யறாள். ஒன்னும் நடக்கலை. இன்னும் கடுமை வேணுமுன்னு தன்னுடைய உடம்பையே வெட்டிப் பலி கொடுக்கப்போகும்போது, அவள் தவத்தின் வலிமையை மெச்சி ப்ரம்மா அவள் முன் தோன்றினார். எங்கப்பனைக் கொன்ன ஸ்ரீஹரியை பழிவாங்குனாத்தான் என் மனசு ஆறும். அதுக்கு எனக்கொரு வலிமையான மகன் வேணுமுன்னு வேண்டறாள். ஸ்ரீஹரியையெல்லாம் கொல்லவே முடியாது. மும்மூர்த்திகளுக்கு மரணமே இல்லை. உனக்கு மகன் வேணுமுன்னு வரம் கேட்டே பாரு. அதை வேணுமுன்னா கொடுக்கலாம். உனக்கு சிவன் மூலம் ஒரு குழந்தை பிறப்பான்னு சொன்னார்.


குஷியான விஹாஸினி, பார்வதி போல தன்னுருவத்தை மாத்திக்கிட்டு சிவனை வணங்கி கும்பிட்டாள். சிவன், இது தன்னுடைய மனைவிதான்னு நினைச்சுக்கிட்டு(????) அவளுடன் கூடிக் குலவுனான். (என்ன சாமியோ! மனைவிக்கும் வேற ஆளுக்கும் வித்தியாசம் தெரியலையா?) விஹாஸினி கர்ப்பம் தரிக்கிறாள். வேண்டிய வரம் கிடைச்சுருச்சேன்னு தன்னுடைய நாட்டுக்குத் திரும்பிப்போயிடறாள். தேவர்களால் தன்னுடைய கருவுக்கு ஆபத்து வந்துருமோன்னு தாயுள்ளம் பயப்படுது. பூமாதேவிகிட்டே கொடுத்து பாதுகாப்பா வைக்கச் சொல்றாள். கரு பூரணவளர்ச்சி அடைஞ்சதும் பூமியைப் பிளந்துகிட்டு குழந்தையா வெளியே வருது. அவந்தான் அந்தாசுரன். பழி உணர்ச்சியை ஊட்டி ஊட்டி மகனை வளர்த்துவிட்டதும், அவன் தேவலோகத்துக்குப் போய் சண்டை போடறான். சிவனுடைய மகன் என்றபடியால் யாராலும் அவனை எதிர்த்து நிக்க முடியலை. தோத்து ஓடுனாங்க.

ஸ்ரீஹரியைத் தேடிக்கிட்டு போறான் அந்தாசுரன். கைலாசமலையில் 'கான்ஃபரன்ஸ்' நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. இவனால் பூமிக்கு வந்த ப்ராப்லத்தை எப்படித் தீர்க்கலாமுன்னு மும்மூர்த்திகளும் ஆலோசனை செய்யறாங்க. ஓடிப்போன தேவர்களின் ராஜா இந்திரனும் வந்து கூட்டத்துலே கலந்துக்கறான். பேசாம ஆதிபராசக்திகிட்டே நாம் நாலுபேரும் வேண்டிக்கலாம். 'அந்தம்மாவுக்கு பவர் ரொம்ப ஜாஸ்தி' ன்னு முடிவு செஞ்சாங்க. தேவியும் ஓக்கேன்னு கிளம்பிப்போனாங்க. அசுரன் முன்னால் சாதாரணமா அழகான யுவதியாப் போய் நின்னாங்க. அவனும் இது யாரோ என்னமோன்னு நினைச்சு, மரியாதை நிமித்தம் பேசறதுக்குக் கிட்டே வந்தான். என்கூட சண்டைக்கு வர்றயான்னு கேட்டதும் 'ஃபூ'ன்னு ஊதித்தள்ளுனா ஆச்சு'ன்னு சரின்னான்..

பராசக்தி உடனே தன்னுடைய 'சுயரூபத்தை'க் காட்டுனதும் அசுரனுக்கு பயம் வந்துருச்சு. 12 கைகள். ஒவ்வொன்னிலும் ஒரு பயங்கரமான ஆயுதம். சீறிப்பாயும் சிங்க வாகனத்துலே உக்கார்ந்துருக்காள். உயிரைக் காப்பாத்திக்க அவன் ஓடிப்போய் கடலுக்குள்ளே விழுந்தான். ரக்தேஸ்வரியா ரூபமெடுத்து இவளும் கடலில் குதித்து அந்தாசுரனை வதம் செஞ்சுடறாள். உலகமெல்லாம் மகிழ்ச்சியா இருக்கு. ஆதிபராசக்தியும் அனைவருக்கும் மங்கலம் நேரட்டுமுன்னு இங்கே மங்களாதேவியா கோவில் கொண்டுட்டாளாம்.

ஊருக்கே பேரைத் தந்த கோவில் சிட்டிக்குள்ளேதான் இருக்கு. பார்க்க ரொம்ப சாதாரணமா ஓடுபோட்ட அமைப்பு. வாசலில் ரெண்டுமூணு பூக்கடைகள். வளாகத்தில் நுழைஞ்சவுடன், உசரமான படிகளுடன் வலது பக்கம் ஒரு சந்நிதி நாகதேவதைக்கு.
மூலவர் சந்நிதிக்கு முன்னே வெளியே கொடிமரம். மேலே போகப்போகத் தங்கமா ஜொலிக்கும் இதுக்கு வெண்கலப்பூண் போட்டாப்போல ஒரு அமைப்பு.. அதன் அடிப்பாகத்துலே சுற்றிவரச் சின்னச்சின்னதா சிலைகள். யானை, முதலை, மான், எருமை, கழுதை, குதிரைன்னு விதவிதமான வாகனங்களில் தேவர்களும் தேவதைகளும்.
உள்ளே நுழைஞ்சவுடன் நமக்கு ரெண்டு பக்கமும் ஆரம்பிக்கும் விசாலமான திண்ணைகள் உள்முற்றம் பூராவும் சுற்றிவர இருக்க, நேரெதிரே வெள்ளித்தகடுகளால் அலங்கரிச்ச கருவறை முகப்பு.. அட்டகாசமான அலங்காரங்களுடன் மங்களாதேவி. சின்ன உருவம்தான். கேரளப் பாரம்பரியத்துடன் அமைஞ்ச கோவில். திண்ணைக்கும் கருவறைக்கும் இருக்கும் இடைவெளியில் நாம் சுற்றிவந்து நமஸ்கரிக்கலாம். அர்ச்சகர்கள் ஒரு பக்கமா இருந்து தீர்த்தமும், புஷ்பமும், துளிச் சந்தனமும் பிரஸாதமாகத் தர்றாங்க. காலத்துக்கேத்தபடி வெப்சைட் வச்சுருக்காடா அம்மா!!!!
வெளிப்பிரகாரம் ரொம்ப விஸ்தாரமா இருக்கு. சாமி ஊர்வலத்துக்கு ஒரு தேர் ஒன்னும் இல்லை. வண்டி வச்சுருக்காங்க. வெய்யில் தெரியாம இருக்க தென்ன ஓலைகளால் பந்தல் போட்டுருக்கு. இந்தப் பக்கம் அநேகமா எல்லாக் கோவில்களிலேயும் பந்தல் இருக்கு. பக்தர்களுக்கு சௌகரியம்.
நவராத்ரி சமயங்களில் அப்படி ஒரு நெரியும் கூட்டம் இருக்குமாம். இப்போ விழாக்காலம் இல்லை என்றதால் பல இடங்களில் நமக்கு ஏகாந்த தரிசனம் கிடைச்சது. காமணி நேரத்துலே தரிசனம், ஃபோட்டோ செஷன் எல்லாம் ஆச்சு. பொதுவாக் கோவில்களில் ஆஃபீஸ் இருக்கு பாருங்க. அங்கே போய் படம் எடுத்துக்க அனுமதி கேட்டால் பல இடங்களில் கிடைச்சுருது. சில இடங்களில் மட்டும் படம் எடுக்கக்கூடாதுன்னு அறிவிப்பு வச்சுருக்காங்க. இதையெல்லாம் கவனிச்சு வச்சுக்கணும். அப்பத்தான் பயண நினைவுகள் இனிமையா இருக்கும்.
எங்கெங்கே நம்மைக் கொண்டு போகணுமுன்னு தினேஷ், பிரஷாந்துக்கு விளக்கிட்டதால் நம்ம வேலை ஈஸியாப் போச்சு. அடுத்த கோவிலைப் பார்க்கக் கிளம்பினோம்.