'என்' பார்வையில் நவராத்திரி

எல்லாருக்கும் வணக்கம். ஒருநாளும் இல்லாத திருநாளா மரப்பாச்சியை அம்மா அலமாரியிலே இருந்து எடுத்ததுமே, எனக்கு 'ஆஹா....... என்னமோ நடக்கப்போகுது'ன்னு இருந்துச்சுங்க. இன்னும் கொஞ்சநேரம் எதையோ குடஞ்சிக்கிட்டு இருந்துட்டு,'அப்பாடா கண்டு பிடிச்சிட்டேண்டா'ன்னு கூவிக்கிட்டு வந்து தரையில் உக்கார்ந்தாங்க.

நான் கொஞ்சம் நோஸி. எங்க சுபாவமே அப்படித்தானாம். நான் மட்டும் விதிவிலக்கா இருக்க முடியுமா? அதுகிடக்கட்டும். இப்ப நான் கண்டதை அச்சுப்பிசகாம உங்ககிட்டெ சொல்லணும்.

தாயைப் போல பிள்ளைன்னு பழமொழி இருக்காமே. அம்மாவுக்கும் எதுன்னாலும் உங்ககிட்டே சொல்லலைன்னா விடியாதாம்.அதெ பழக்கம் எனக்கும் இப்ப ஹி ஹி ஹி ஹி......

பையன், பொண்ணுன்னு ரெண்டு மரப்பாச்சிங்க நம்மவீட்டுலெ இருக்கு. முதல்லெ பொண்ணுக்கு உடை மாத்தினாங்க. நல்ல சிகப்புப் பட்டுப்பாவாடை,
அதுக்கு மேட்சிங் துப்பட்டா. வெள்ளி புட்டாப் போட்ட டிஸைன். என் முன்னாலெ பொண்ணு துணி மாத்திக்கறப்ப எனக்கு வெக்கம் பிடுங்கித் தின்னுச்சு. கொஞ்சம் அந்தப் பக்கமா தலையைத் திருப்பிக்கிட்டு ஒரு மாதிரி சமாளிச்சேன்.

போனமுறை ஊருக்குப் ( என்னை இங்கெ விட்டுட்டு)போனப்ப அங்கேயிருந்து நகைகள் வாங்கியாந்தாங்களாம். நெக்லெஸ், ஒட்டியானம், கம்மல், மூக்குத்தி, வளையல், கல் பதிச்ச நெத்தித் திலகம் இதெல்லாம் பொண்ணுக்காம். பையனுக்கும் குறைவைக்கலை.

தகதகன்னு தங்கக்கலர் பஞ்சகச்ச வேஷ்டி, அதுக்கு ஏத்த மேல்துண்டு, காதுக்குக் கடுக்கண், கழுத்துக்கு கல்வச்ச ஹாரம், கல் பதிச்ச நாமம்ன்னு கலக்கலா இருக்கு.

எனக்கு இந்த நகைநட்டு,குறிப்பாக் கல்வச்சுப் பளபளன்னு மின்னுற நகைன்னாவே ஒரு 'கிறக்கம்' இருக்கு. சொன்னா நம்ப மாட்டீங்க. அம்மாவோட படுக்கைக்குப் பக்கத்தில் இருக்கும் குட்டி அலமாரியில் கீழ்த்தட்டுலெ ச்சின்னச் சின்ன சில்க் பைகளை ஒரு நாள் வைக்கறதைப் பார்த்தென். இழுப்பறையா இருக்கு. எப்படி அதைத் திறக்கறாங்கன்னு கவனிச்சுக்கிட்டெ இருந்தென். சிலநாள் விடாம கைவிட்டு அந்தக் கைப்பிடியை இழுத்துப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தெனா.....'.அட! என்னாலெயும் திறக்க முடியுது.

மறுநாள் காலையில் அம்மா திறந்திருக்கும் ட்ராவைப் பார்த்துட்டு, அப்பாவைக் கோச்சுக்கிட்டாங்க. எதாவது எடுத்தா, திருப்பி அந்த ட்ராவை உள்ளெ தள்ளுனா என்ன?ன்னு. 'நான் ஏன் அதை திறக்கப்போறேன். நீயே திறந்துட்டு, உள்ளே தள்ளாம விட்டுருப்பே'ன்றாரு அப்பா.கொஞ்ச நேரம் நீயி, நானுன்னு கத்திட்டு மத்தவேலையைப் பார்க்கப்போயிட்டாங்க.

இன்னொருநாள் இப்படித்திறந்து சில குட்டிப்பைகளை வெளியே எடுத்து வச்சேன். அன்னிக்கும் அப்பா அம்மாக்கு ச்சின்னச் சண்டை வந்துச்சு. 'இங்கே பாருங்க. நம்ம வீட்டுலெ இதைத் திறக்கரது நீங்களும், நானும் இல்லைன்னா இவனான்னு என்னைக் காமிச்சுக் கேட்டாங்க. நானும் ஒண்ணும் சொல்லாம(?) கப்ச்சுப்ன்னு நின்னு வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன்.

ஒருநாள் நடுராத்திரி. 'பூனையாட்டம்' ஒசைப்படாமப் போய் அந்த ட்ராவைத் திறந்தேன். வழக்கப்படி சில பைகளை வெளியே எடுத்து வச்சேன். அம்மா அரைத்தூக்கம்போல. சட்ன்னு விளக்கைப் போட்டாங்க. நான் அப்படியே ஃப்ரீஸ்.............. பலநாள் திருடன் ஒருநாள் ஆப்புடுவானாம்!

அப்பாவும் அம்மாவும் ஏன் இப்படி விழுந்துவிழுந்து சிரிக்கறாங்கன்னே தெரியலை.

அது இருக்கட்டும்.நானும் (!) சொல்லவந்ததை விட்டு வழிமாறிப் போய்க்கிட்டு இருக்கேன் பாருங்க.....பழக்க தோஷம்?

பளிச்ன்னு நகைகளைப் பார்த்ததும் மெல்லக் கையை நீட்டி எடுத்தேன். ரொம்பக் குட்டியா இருக்கறது கைக்குப் பிடிபடலை. அம்மா உடனே ஒரு
நெக்லெஸை எடுத்து என் தலையிலே வச்சுப் பார்த்தாங்க. ரொம்பப் பிடிச்சுப்போச்சு போல. 'அப்படியே அசங்காம உக்காருடா. கேமரா எடுத்துக்கிட்டு வரேன்'னு போனாங்க. எனெக்கென்ன பைத்தியமாப் புடிச்சுருக்கு ஆட்டம்போட?

வந்து 'க்ளிக்'குனாங்க. நான் ஒரு மயக்கத்துலெ இருந்தேன்:-)))) அப்புறம் எல்லா
அலங்காரமும் செஞ்சு முடிச்சாங்க. எனக்கில்லைங்க, அந்த மரப்பாச்சிகளுக்கு(-:
நவராத்திரி விழா வருதாம். வழக்கம்போல கொலு வைக்கணுமாம். கேஸட் பெட்டிகள் வெளியே வந்துருக்கு. மைலாப்பூர் ஃபெஸ்டிவல் போனப்ப அங்கெ இருந்து ஒரு ஜோடி மனுசர்களைக் கொண்டாந்துருக்காங்க. அவுங்களும், போனமாசம் இங்கே உள்ளூர்லெ வாங்குன வாத்துக்குடும்பமும்தான் இந்த வருஷ ஸ்பெஷல்ன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்காங்க. அந்தக் காஞ்சீபுரம்
செம்பருத்திப் புள்ளையாரை மறந்துட்டாங்களோ?

நீங்க எல்லாரும் நம்ம வீட்டுக்கொலுவுக்குக் கட்டாயம் வந்துருங்க. வீட்டுப்பிள்ளையா நான் ஒருத்தந்தான் இப்ப இருக்கேன். அதான் நானே உங்களை அழைக்க வேண்டியதாப்போச்சு.

எல்லாரும் கட்டாயம் வாங்க. பக்கத்து வீட்டு 'பூனி'யைத் தவிர யார் வேணுமுன்னாலும் தாராளமா வரலாம்.

இப்படிக்கு உங்கள் நண்பன்(??)

கோபால கிருஷ்ணன் கோபால்.

பி.கு: கோபால் என்றது என் 'சர் நேம்':-)