நானா.........என்னையா?

இங்கே பாரு கண்ணா, அம்மா உன்னை இன்னிக்குக் கட்டிப்போடப் போறேன்.


ஏம்மா? நானென்ன செஞ்சேன்? நான் நல்ல பிள்ளைதானேம்மா.

ஆமாண்டாச் செல்லம். ஆனா ஊர் முழுசும் உம் மேலே குற்றஞ் சொல்லுதே,நீ எல்லார் வீட்டிலேயும் போய் வெண்ணெய் திருடித் திங்கறேன்னு.


ஏம்மா.... நான் ச்சின்னப் பையந்தானே? நீங்கெல்லாம் வெண்ணெயை உறிமேலே எடுத்து வச்சுடறீங்களே. அது எனக்கு எப்படிம்மா எட்டும்? நான் உன் இடுப்பு உயரம்கூட இல்லையேம்மா?


நீதான் ஊர்ப்புள்ளைங்க அத்தனைபேரையும் கூட்டிக்கிட்டுப் போய் அழிச்சாட்டியம் செய்யறேன்னு அந்தப் புள்ளைகளொட அம்மாக்களும் தினமும் வந்து வீட்டுவாசலில் நின்னு கத்திட்டுப் போறதைப் பார்க்கலையா நீ?



அதுக்கெல்லாம் எனக்கு நேரம் ஏதும்மா? காலையிலே இருந்து சாயந்திரம் வரைக்கும் இந்த மாடுகளையெல்லாம் மேய்ச்சுட்டு வர்றப்பயே எனக்குக் களைப்பாப் போயிருது. வீட்டுக்கு எப்படாப் போவோம்,கொஞ்ச நேரம் ஓய்வெடுக்கலாமுன்னு இருக்கேம்மா.


அப்ப நீ வெண்ணையைத் திங்கவே இல்லையா?


ஊஹூம்........... இல்லைம்மா.


ஓஹோ ......... அப்படியா? அப்ப உன் கன்னத்துலே ஈஷியிருக்கே வெள்ளையா அது என்னவாம்?


பாலகிருஷ்ணனின் கதைகளைக் கேக்கறப்ப நமக்கே மனசெல்லாம் சந்தோஷம் வந்து நிறைஞ்சிரும்.எத்தனைமுறை கேட்டாலும் அலுக்கவே அலுக்காத சம்பவங்கள்.


அனூப் ஜலோதான்னு ஒரு புகழ்பெற்ற பாடகர் இருக்காரே, அவரோட பாட்டு ஒண்ணு இந்த பாலகிருஷ்ணனின் வெண்ணைய் சம்பவத்தைச் சொல்லும். ' மே நஹீன் மாக்கன் காயோ' இதுக்கு 'நான் வெண்ணெய் தின்னவே இல்லை'ன்னு அர்த்தம். கேக்கக்கேக்கத் தெவிட்டாத பாடல்.


கண்ணன் குழந்தைகளின் கடவுள். குறும்பு நிறைஞ்ச அந்தக் குழந்தைப் பருவத்தை மீண்டும் அனுபவிக்க நமக்கெல்லாம் ஒரு வாய்ப்புக் கிடைச்சால் எவ்வளோ ஜோரா இருக்கும்?நடக்கிற காரியமா.........ஹூம். ஆனா, மானசீகமா அனுபவிச்சுப் பார்க்கலாம்தானே?


இன்னிக்குக் ஸ்ரீ கிருஷ்ண ஜெயந்தி. எல்லோரும் கள்ளம் கபடமில்லாத குழந்தை உள்ளத்தோடு ஒருநாள் இருந்து பார்க்கலாமா?


அனைவருக்கும் பண்டிகைக் கால வாழ்த்து(க்)கள்.