தன் பேரை மறந்த ஈ....

நீங்கல்லாம் ச்சின்னப்புள்ளையா இருந்தப்ப இந்தக் கதையைப் படிச்சிருக்கலாம், இல்லேன்னா
யாராவது பெரியவுங்களொ,டீச்சருங்களோ பள்ளிக்கூடத்துலே சொல்லியிருப்பாங்க.



போட்டும், தெரியாதவங்களுக்காக இப்பச் சொல்லட்டுமா?

ஒரு ஊர்லே ஒரு(!)ஈ இருந்துச்சாம்.திடீர்னு ஒருநா அதுக்குத் தான் யாரு என்றது மறந்து போச்சாம்.
என்னடா செய்யலாமுன்னு யோசிச்சுப் பாத்துட்டு, அக்கம்பக்கம் இருக்கறவங்ககிட்டே கேக்கலாமுன்னு
போச்சாம். மொதல்லே பாத்தது, ஒரு மாட்டை. அதுகிட்டே போய் என் பேரு என்ன, நான் யாருன்னுச்சாம்.
அப்ப மாடு சொல்லுச்சாம் 'ம்மா ம்மா'னு!

அதுக்கப்புறம் ஆடு, கோழி, பன்னி,காக்கா,குருவின்னு எல்லார்கிட்டேயும் கேட்டுக்கிட்டேப் போச்சாம்.
அதுங்கெல்லாம் 'மே..... க்ளக்க்ளக்,ஹொய்ங்க் ஹொய்ங்க், காகா, ச்சிர்க் ச்சிர்க்' இப்படியெல்லாம்
சொல்லுச்சுங்களாம். தளர்ந்துபோன ஈ கடைசியிலே ஒரு குதிரை கிட்டேபோய் கேட்டுச்சாம்.

அப்ப குதிரை 'ஈஈஈஈஈஈஈஈ'ன்னு சொல்லுச்சாம். அப்பத்தான் ஈக்கு நினைவுக்கு வந்துச்சாம் தான் ஒரு 'ஈ' ன்றது!

சரி. இப்ப என்னாத்துக்கு இந்தக் கதைன்னு கேக்கறீங்களா? சொல்லிப்புடறேன்.

இந்தக் கதை நம்மகிட்டே கிடைச்சா, இஷ்டமுன்னா படிச்சுட்டு, இஷ்டம் இல்லேன்னா இது ஒரு கதையான்னு
நினைச்சுக்கிட்டு கடாசிருவோம். ஆனா இது கிடைச்சது ஒரு சினிமா இயக்குனர் கையிலே! விடுவாரா? இல்லே
விடத்தான் முடியுமா? பின்னே? அப்படியே சினிமாவா எடுத்துப்புடவேண்டியதுதான்! எடுத்தாச்சு!

தலையிலே அடிபட்டதுலே ஒரு ஆளு, (அவர்தாங்க கதாநாயகன்) பழைய நினைவுகளை மறந்துட்டார். அப்புறம்
தான் யாருன்றதை எப்படிக் கண்டுபிடிச்சார், யார் யாரு எப்படி உதவி செஞ்சாங்க, மொதல்லே ஏன் அப்படி தலையிலே
அடிபட்டுச்சு இதெல்லாம்தான் 'செல்வம்'ன்ற சினிமாவா வந்துருக்கு!!!!

இந்த சுதர்சனும், ஷ்ரேயாவும் ரொம்ப அலட்டிக்கிட்டாங்களே, நான் எப்பவும் பழைய படங்களையோ, இல்லே
தியேட்டரையே எட்டாத படங்களையோ மட்டும் பாக்கறேன்னு, அவுங்களுக்குப் பதில் சொல்லத்தான் இத்த
வேலைமெனக்கெட எழுதிக்கிட்டு இருக்கேன்.(ம்ம்ம்ம்ம்...ஆவேசம் வந்துச்சு!)

நான் என்ன புதுப் படங்கள் பாக்காத ஆளா? இல்லே ஒரேடியா பழைய பஞ்சாங்கமா? க்கும்......
புதுசுபுதுசாப் பாத்துக்கிட்டுத்தான் இருக்கேனப்பு! ஆனா, இதைப்பத்தியெல்லாம்'தம்பட்டம் அடிக்காமக்
கொஞ்சம் அடக்கிவாசிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்'. என்னை உசுப்பிவிட்டாங்க இவுங்க.ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்....

சாது மிரண்டால்......கதையாகிப்போச்சு இப்ப. சரி எங்கே விட்டேன்?ஆங்....

கதை, திரைக்கதை, வசனம், பாடல், தயாரிப்பு, இயக்கம் இப்படி எல்லாமெ 'ஒன்மேன் ஷோ' செஞ்சுருக்கார்
அகத்தியன்.

ஒரு பாட்டுலே சிலவரிகளை அப்படியே நைசா நம்ம ஆண்டாளம்மாகிட்டே இருந்து சுட்டுட்டாரு. அவுங்களுக்கே வயசு
நாலாயிரத்துச் சொச்சமுன்னு யாரோ கொஞ்ச நாளுக்கு முன்னாலே அவுங்க பதிவுலே போட்டுருந்தாங்கல்லெ.
சாமிகூடவே போயிட்ட அந்தம்மா இதுக்காக திரும்பிவந்து 'கேஸ்'போடமாட்டாங்கன்ற நம்பிக்கைதானப்பு!

'திட்டாதே பேசாதே செல்லப்பெண்டாட்டி'ன்னு பாட்டுவந்தப்பவே எங்கேயோ கேட்டமாதிரி இருக்கேன்னு யோசிச்சேன்.
போட்டும், நம்ம ஆண்டாளம்மா அனுக்ரகம் இருக்கும்!!!

இசை நம்ம தேவா! பாட்டுங்க நல்லாவே இருக்கு. பின்னணி இசைகூட அருமை. ரீரிகார்டிங்ன்னுட்டு இரைச்சலா
இல்லாம வசனம் எல்லாம் தெளிவாக்கேக்குது.இல்லேன்னா மிருதுவாப் பேசற உமா வோட டயலாக் கேக்காதுல்லெ!
அந்த மாரியாத்தா பாட்டுதான் நீஈஈஈஈஈஈஈஈஈளமாப்போச்சு. கிளைமாக்ஸ்ம் இப்படித்தான் நீண்டுக்கிட்டே போகுது.
'அட, பஸ் போயிரப்போகுது, சீக்கிரம் ஏறுங்க'ன்னு நான் கத்தவேண்டியதாப் போச்சு!

சரி, படம் நல்லா இருக்கா இல்லையா? அத்த நீங்க பாத்துட்டுல்லெ சொல்லனும்:-)