மச்சம் வச்சுக்கிட்டா அண்ணன். மச்சத்தை எடுத்துட்டா... தம்பியா? (இந்தியப் பயணத்தொடர். பகுதி 12)

சரியா மாலை மணி ஆறு.  அலர்மேல் மங்காபுரம் வந்து சேர்ந்தாச்சு. ஸ்ரீநிவாச மங்காபுரத்தில் இருந்து அதே பதினைஞ்சு கிமீதான். திருச்சானூர் என்ற பெயர்தான் எல்லோருக்கும் சட்னு தெரிஞ்சமாதிரி இருக்கும். பத்மாவதி தாயார் குடிகொண்டுள்ள ஊர்.  இவளோ அலர்மேல்மங்கை. தாமரை மலர்மேல் வீற்றிருக்கும் பெண்தான் பத்மாவதி. பதுமம் என்றாலும் தாமரைதான் கேட்டோ!  இந்த அலர்மேல் என்பதுதான் அலமேலுன்னு மருவி இருக்கு.

கலகலப்பான கோவில் வாசலுக்கு வந்து சேர்ந்ததும்,  ஏழெட்டுப்படிகள் ஏறி  கோவில் வளாகத்துக்குள் நுழையறோம்.  கம்பித்தடுப்பு வரிசைகளுக்குள் கூட்டம் அலைமோதுது. தரிசனத்துக்கு நிற்கும் வரிசை. அம்பது ரூ கட்டினால்   வரிசையில் காத்துக்கிடக்காமல்  கொஞ்சம் சீக்கிரமா  கோவிலுக்குள்ளே போகலாம்.  காசு கொடுத்து சாமி தரிசனம் கூடாதுன்னாலும்....   நமக்கு நேரக்குறைவு என்பதால் போகட்டும் போன்னு சமாதானம் செஞ்சுக்க வேண்டித்தான் இருக்கு.  டிக்கெட் கவுண்ட்டர் மூடி இருக்கேன்னு  வரிசையை ஒழுங்குபடுத்தும் காக்கிச்சட்டைகளிடம் கேட்டால்,  ஏழரைக்குத்தான் டிக்கெட் தருவாங்களாம்.

இன்னும் ஒன்னரை மணி நேரம் இருக்கே. பேசாம கோவிந்தராஜரைத் தரிசனம் செஞ்சுக்கிட்டு வந்துரலாமேன்னு நம்மவர் சொன்னதால்   வாசலில்  மணிமாலைகள் வித்துக்கிட்டு இருந்த ஒரு முதியபெண்மணியிடம் ஒரு முத்துமாலை மட்டும் நம்ம ஜன்னுவுக்கும் பக்கத்தில் ரங்கோலி போடும் கோல  அச்சு மூணு,  வீட்டுக்கும் வாங்கிக்கிட்டு கோவில் வளாகத்தை விட்டு வெளியே இறங்கினால் பத்மாவதி தாயார் நமக்காக யானையை அனுப்பி இருக்காங்க.

நேரா கீழ்த்திருப்பதி போயிடலாமுன்னு  சீனிவாசனிடம் சொன்னதும்,  பார்க்கிங் கிடைப்பது கஷ்டம் என்றவர்,  பீமா ஹோட்டலில் பார்க்கிங் இருக்கு. ஆனால்.... அங்கே எதாவது  சாப்பிட்டால்தான் கார் நிறுத்திக்கலாம் என்றதும், அது ஒன்னும் பிரச்சனையே இல்லை.  எதாவது  டிஃபன் காபி சாப்பிட்டால் ஆச்சுன்னோம். மாயா ரெஸ்ட்டாரண்ட். ஸ்நாக்ஸ் வகையில்  பஜ்ஜி வடை போண்டா  இருக்கான்னால் இப்ப மணி ஆறரை ஆகிருச்சு. டிஃபன் ஐட்டங்கள்  டைம் முடிஞ்சுருச்சுன்னு  சொன்ன பணியாளர் கொண்டுவந்து கொடுத்த மெனு லிஸ்ட்டில் சீன & வட இந்திய வகைகள் தான் இருக்கே  தவிர நமக்கு ஒன்னும் ஆப்டலை. வெறும் காஃபி  குடிச்சுட்டு, கெமெரா செல்ஃபோன் எல்லாத்தையும்  வண்டியில் வைக்கச் சொல்லிட்டு  நாங்கள்  கோவிலுக்குப் போயிட்டோம்.

இந்த ஊர் முழுக்க முழுக்கப் பெருமாளையே நம்பி இருக்கு! பக்தர்களும்  கணக்கிலடங்காம தினம் தினம் வந்துக்கிட்டே இருக்காங்க. ஊரை அழகு படுத்தும் சமாச்சாரங்களும் சிலைகளும் அங்கங்கே கண்கொள்ளாக் காட்சிதான்!

போனமுறை (2011) வந்தப்பக்கூட  இங்கே புண்டரீகவல்லித் தாயாரை தரிசிக்கலை. கையில் பத்து ரூ மட்டும் எடுத்துக்கிட்டுக் கோவிலுக்குள் நுழைஞ்ச தைரியம்!  தரிசன டிக்கெட் 20 என்றதால் திரும்பி வந்துட்டேன்.  இந்தமுறை கையில் (கோபால் பையில்)  கொஞ்சம் காசு அதிகமாகவே இருக்கு. ஆனால்...  'உன் காசு வேணாம், போ'ன்னு தாயார் இலவச சேவை சாதிச்சாங்க. மஹாலக்ஷ்மி!

அடுத்தபக்கம் மூலவரை தரிசிக்கப்போனால்... என்னவோ புதுமாதிரி ஏற்பாடு. இலவச தரிசன வரிசையில் நின்னு கொஞ்சம் கொஞ்சமா நகர்ந்து போறோம். வலப்பக்கத் தூண்களில் இருக்கும்  சிற்பங்களையும், சிலவற்றின் சம்பவக் கதைகளையும் நம்மவருக்குச் சொல்லிக்கிட்டே போனதில்  அலுப்பு தெரியலை. அடடான்னு  எதையாவது சுட்டிக் காட்டினோமுன்னா...  அதுக்கான கதையைச் சொல்லணும். ஏற்கெனவே நூறு முறை சொன்ன கதைகளாத்தான் இருக்கும். ஆனால்  இந்தக் காதில்கேட்டு நேரா அந்தக் காதுவழியா வெளியே போயிரும்போல.

ஒரு சந்நிதியை மட்டும் பார்த்துட்டு வெளிவரமுடியாதபடி கயிறு கட்டி ஒரு அரேஞ்ச்மெண்ட். எக்ஸிபிஷனில் ஒவ்வொரு ஸ்டாலாக வரிசையாப் பார்த்துக்கிட்டு வர்றதைப்போல  நாலு சந்நிதிகளைப் பார்த்துட்டுத்தான் வெளியே  வரமுடியும்.

கோவிந்தராஜர், கிடந்த கோலம். பாம்புப் படுக்கை!  காலடியில் அரக்கர்கள் மதுவும் கைடபரும்.(மாத சமஸ்த ஜகதாம் மது கைடபாரே....  நினைவிருக்கோ?)

அவரைக் கும்பிட்டபிறகு அடுத்த ஸ்டால்களில்  நம்ம பார்த்தஸாரதியும் அவர் கூட இருக்கும் ருக்மிணி சத்யபாமா!  (வேறெங்கேயும்  இப்படி பார்த்த நினைவில்லை எனக்கு!) கல்யாணவெங்கடேஸ்வர் ஒரு சந்நிதியில் இருக்கார். ஆண்டாள் சந்நிதியில் பிரஸாதமா அக்ஷதை கிடைச்சது.  அப்புறம் நம்ம ஆஞ்சி, பெரியதிருவடின்னு சகலரையும் சேவிச்சுக்கிட்டே கயித்தை விட்டு வெளியே வர்றோம்.

சந்நிதிகளில் பொதுவான விஷயமுன்னா  ஒன்னே ஒன்னுதான்..... 'தக்ஷிணை போடு. தக்ஷிணை போடு'ன்னு எல்லா மொழிகளிலும் சொல்லிக்கிட்டே இருக்காங்க. என்ன ஆஸ்வாசமுன்னா... எவ்வளவுன்றதையும் அவுங்களே சொல்லிடறதால் நமக்குப் பிரச்சனை இல்லை. பத்து ரூபா, பதி ரூபாய்லு, ஹத்து ருப்யா, தஸ் ருப்யா....

திருமலை கோவில் வருமுன்னேயே இங்கே கீழ்த்திருப்பதியில்  சின்ன அளவில் கோவிந்தராஜர் கோவில் வந்துருக்கு. 1500 வருசங்களுக்கு  முன்னே! அதனால் இவர் ஸ்ரீநிவாஸனுக்கு அண்ணன்! இவரைக் கும்பிட்டு, இவர் அனுமதி வாங்கிக்கிட்டுத்தான் மலையேறணுமுன்னு ஒரு சம்ப்ரதாயம் இருக்கு.
அண்ணன் என்ற ஹோதாவில் இருப்பதால், மேலே மலையில்  தம்பிக்குக் கிடைக்கும் எல்லா காணிக்கைகளையும் தினசரி  மாலை கீழே கொண்டுவந்து  இவரிடம் கணக்கு காமிச்சுட்டுத்தான் கஜானாவுக்கு அனுப்பணும் என்பது வாடிக்கை. இவர்  அந்தக் கால கணக்குப்பிள்ளை.. கணக்கு சரியா இல்லைன்னா அம்புட்டுதான்.

காலப்போக்கில் இந்த  சம்ப்ரதாயமும் மாறிப்போச்சு. வாடிக்கை மறந்ததும் ஏனோ? அப்போ அவ்வளவாக் கூட்டம் இல்லை.  இப்ப மக்கள் வெள்ளம் பெருகிப்போய்  தினசரி வசூலே கோடிகளைத் தாண்டும்போது  அவ்ளோ காசையும் மூட்டைக் கட்டிக்கொண்டுவர்றது  கஷ்டமில்லையோ.... அதனாலே.... அங்கேயே எண்ணி முடிச்சுக் கணக்குகளை மட்டும்  இங்கே தினசரி கொண்டு வந்து காட்டிடறாங்க. (காசைக் கண்ணுலேயே காமிக்கறதில்லைபா. அதான் போல அது எப்படி இருக்குமுன்னு தெரிஞ்சுக்கப் பலமொழிகளில் நமக்கு ஓதறாங்க பட்டர்ஸ்!)

'இவரும் அவரும் பெருமாள்தானே, அதெப்படி அண்ணன் தம்பியா இருக்காங்க?'ன்னார் நம்மவர். 'மச்சம் வச்சுக்கறதைப் போலவா'ன்னதும்  அப்படிக்கூட  வச்சுக்கலாம்.  இடி வாங்குனது தம்பி. தப்பிச்சுக்கிட்டவர் அண்ணன்.  அதென்ன இடி? மோவாயில் இடிவாங்கித்தானே  பச்சைக்கற்பூரமும் துளசிச்சாறுமா தினம் சாத்தியாறது இல்லையோ? தயாசிந்து பற்றி விளையாட்டாத் தெரிஞ்சுக்கணுமா...  இங்கே பாருங்களேன். நம்ம 'சிஷ்யகேடி'யின் பதிவுதான்:-)


கிருமிசோழன்  சிதம்பரம் கோவிந்தராஜரைக் கடலில் போட்ட  சமாச்சாரத்தை உலகத்தார் அனைவரும் அறியும் வண்ணம்  'இறை நம்பிக்கை இல்லாதவர்'  சினிமா எடுத்துக்  காமிச்சது லேசில் மறக்கக்கூடியதா?  பெருமாளும் தானும் ஒன்னு என்றதைப்போல அதுலே பத்து அவதாரங்கள் வேற! போகட்டும்........  சாமி இல்லைன்னு சொல்றவங்களுக்குத்தான் எப்பவும் சாமி நினைப்பு! மருந்து சாப்பிடும்போது குரங்கை நினைக்காதே :-)

இப்ப எதுக்கு இந்தக் கதைன்னா..........   சம்பவம் நடந்ததும், பெருமாள் பக்தர்கள் சிலர்  சிதம்பரத்தில் இருக்கும் உற்சவரைக் கடத்திக்கொண்டு வந்து  இங்கே திருப்பதியில் வச்சு  ரகசியமா கும்பிட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. சேதி  நம்ம ராமானுஜர் செவிக்குப் போயிருக்கு.

அவருடைய சிஷ்யரும், திருமலைப் பகுதியை அப்போ அரசாண்டுக்கிட்டு இருந்தவருமான யாதவராஜாவிடம் வந்து  சமாச்சாரத்தைச் சொல்லி, இந்தத் தில்லைப்பெருமாளுக்கு அதே போல ஒரு கோவில் கட்டி இங்கே வழிபடணுமுன்னு சொன்னதும் அதே போல ஆச்சு. புதுசா மூலமூர்த்தியை நிர்மாணிச்சு, ஏற்கெனவே இங்கே வந்துட்ட உற்சவர்களுடன் சேர்த்தி பிரதிஷ்டை செஞ்சு, வழிபாட்டு முறைகளையும் சொல்லிக்கொடுத்தார் ஆச்சாரியார்.

கோவிலின் அபிவிருத்திக்காக  மஹாலக்ஷ்மி அவதாரமா இங்கே ஒரு ஆண்டாளையும் பிரதிஷ்டை செஞ்சவர்,  மேலே மலையில் நடக்கும் அத்தனை உற்சவங்களும் இங்கேயும் நடத்தணுமுன்னு  ஏற்பாடும் செஞ்சுடார். அதன்படியே இப்பவும்  அங்கே எப்படியோ அப்படியே இங்கேயும் நடக்குது.

 இதையெல்லாம் தேவஸ்தானம் பொன்(போன்ற ) தகட்டில் பொறிச்சு வச்சுருக்கு, பாருங்க. (படங்கள்: போன பயணத்தில் எடுத்தது. பகல் நேரத்தில் போயிருந்தோம்)

மேற்படி சந்நிதிகள் தவிர  சக்கரத்தாழ்வார்,  ஸ்ரீ ராமானுஜர், திருமலை நம்பி, அனந்தாழ்வார் சந்நிதிகளும், ஸ்ரீகோதண்டராமர், நரசிம்ஹர் சந்நிதிகளும் இருக்கு. நல்லாவே இருட்டிப்போச்சு. நமக்கோ அங்கே தாயாரோடு ஏழரைக்கு அப்பாய்ன்ட்மெண்ட் இருக்கேன்னு மணியைப் பார்த்தால் எட்டாகப்போறது.

அரக்கப்பரக்க அலர்மேல் மங்கையைப் பார்க்க ஓடறோம்....

தொடரும்........:-)