99 ரூபாய்க்கு 99 வகைத் தோசைகள் ! ( மூன்று மாநிலப் பயணம்- தொடர் : 12)

தட்டுத்தடுமாறி ஒருவழியா  மேம்பாலத்தைப் பிடிச்சப்போ மணி மூணு!   பனிரெண்டே முக்காலுக்கு  ஹொட்டேலை விட்டுக் கிளம்புனவங்க  ஒரு ரெண்டேகால் மணி நேரமா  ஊரைச் சுத்திப் பார்த்துருக்கோமுன்னு  வச்சுக்கலாம்:)  சென்னைப் போக்குவரத்தே மேலுன்னு  ஆகிப்போச்சு!  பச்சை  போர்டில் 'ஹோசூர் நேராப்போ' ன்ற  அம்பு பார்த்ததும்தான் உசுரு வந்துச்சு. கலவரபூமியை விட்டு வெளியிலே வந்தாச்சு:-)   கொஞ்சதூரத்தில்  டோல்கேட். நேஷனல் ஹைவே டோல்  விவரம் மட்டும்  பக்கா.

சாலைக்கு  ரெண்டு பக்கமும்  பட்டாஸ் கடைகள்.  ஊருக்கு வெளியேதான் கடை போட அனுமதியாம்.  பட்டாஸ் வாங்கும் கூட்டம்   கலகல. இவ்ளோ  பட்டாஸ் கடைகளை நான் பார்த்ததே இல்லை! அதுபாட்டுக்கு சாலையின் நீளத்துக்குப் போட்டியா வளர்ந்துக்கிட்டே  போகுது!

எங்கெயாவது சாப்பிட  நல்ல  இடம்  கிடைக்குமான்னு  கண்ணு நட்டுக்கிட்டு  இருக்கோம். மணி மூணரையாகுதுன்னு பதைபதைக்கிறார் கோபால்.  'நல்ல  ஹொட்டேல்  பார்த்தா நிறுத்துங்க சீனிவாசன்' என்றார். அதுக்குள்ளே  கார்டன் பார்க் இன் என்று ஒன்னு கண்ணில் பட்டது. சீனிவாசன் கொஞ்சம் தயங்குன மாதிரி எனக்கு ஒருதோணல்.

வண்டியை நிறுத்திட்டு உள்ளே போனோம்.  கட்டிட முகப்பு தவிர மத்ததெல்லாம்..... ப்ச். சொல்ல ஒன்னுமில்லை. தென்னிந்திய சாப்பாடு  சீனிவாசனுக்கும், கோபாலுக்கு  சப்பாத்தி & பருப்பு. எனக்கு....  ஊஹூம்.... ஒன்னும் சரி இல்லை.  கோபாலின் வற்புறுத்தலால்  கால் சப்பாத்தியைக் கடிச்சு வச்சேன்.

வெளியே வந்ததும்....  ' சாப்பாடு ரொம்ப சுமார். இன்னும் கொஞ்சம் போயிருந்தால்  ஹோஸுருக்கு முன்னே சங்கீதா வந்துருக்கும்' என்றார்  சீனிவாசன். அடையார் ஆனந்த பவனா இல்லை சங்கீதாவான்னு   எனக்கு ஒரு குழப்பம். பசி மயக்கத்தில் சரியா காது கேக்கலை!  'உங்களுக்குப் பசிக்குமேன்னுதான்  இங்கே நிறுத்தச் சொன்னேன்' என்றார் கோபால்.  'உங்களுக்குப் பசின்னு வண்டியை நிறுத்தச் சொன்னீங்கன்னு நான் நினைச்சேன்' என்றார் சீனிவாசன்.  என்ன ஒரு  கம்யூனிகேஷன் குழப்பம் பாருங்க:-)  வெளியே இருந்த  கடையில் மூணு வாழைப்பழம் வாங்கினேன். ஆளுக்கு ஒன்னு. பசிக்கு சோளப்பொரி. மணி மூணே முக்கால்.


வழி நெடுக இருக்கும் பட்டாஸ் கடைகளை வேடிக்கைப் பார்த்துக்கிட்டே போறோம்.  அரைமணியில்  இன்னொரு அட்டகாசமான கட்டிடம் கண்ணில் பட்டது.  சரோவர் ஹொட்டேலாம். Claresta Sarovar Portico, Hosur.  இங்கே எதாவது உனக்குக் கிடைக்குமுன்னு சொல்லி வற்புறுத்திக் கூட்டிப்போனார் கோபால்.
ரிஸப்ஷன் பார்த்தவுடன் தெரிஞ்சது,  நல்ல இடம்தான்னு.  டைனிங் ஹால் போனோம்.

மெனுகார்டைப் பார்த்தால்....  99 தோசை வகைகள்.  ஒன்னு  99 ரூபாயாம்.  வேறெதாவது இருக்கான்னு பார்த்தால்   அடை, ஆப்பம் இப்படி அகரவரிசை:-)  பணியாரம் கண்ணில் பட்டதும் எனக்கு  பணியாரமுன்னு  சொன்னேன். இனிப்பா இல்லை காரமா?  இனிப்பு மதி :-) தொன்னுத்தியொன்பது  வகை இருந்தும் கோபாலுக்கு ஒரு  சாதா தோசை:-)  அஞ்சு வகைச் சட்னி, சாம்பார்ன்னு வந்துச்சு.

பணியாரம் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்களாம்.    பரவாயில்லை. லேசான இனிப்போடு நல்லாவே இருந்தது. அப்புறம் ஆளுக்கொரு காஃபி.  அம்பது நிமிசம் போயே போச்.  மணி அஞ்சு.

ரெஸ்ட் ரூம் சூப்பர்.  நீச்சல் குளம், ஜிம், பார் போன்ற வசதிகளுடன்  ஏகப்பட்ட அறைகளோடு (108  அறைகள்!) அட்டகாசமாக் கட்டி விட்டுருக்காங்க.

இந்த ஊருக்கு இப்படி ஒரு ஹொட்டேலான்னால்....   SIPCOT இருக்குல்லே இங்கே. பெரிய  இண்டஸ்ட்ரீஸ்  வேற இருக்கு. அதுக்கு  வெளிநாட்டு ஆட்கள் பிஸினெஸ் விஷயமா ஏராளமா வர்றாங்களாம்.  இது ஒரு செயின் ஹொட்டேல்னு சொன்னாங்க. ஹோசூர்லே இருப்பது மூணு  ஸ்டார்தான்.  அதுவே  இந்த ஏரியாவுக்கு  பெரிய விஷயம்தான்! சின்ன வயசுப் பெண்கள் நிறையப்பேருக்கு  ஹொட்டேலிலும் ரெஸ்ட்டாரண்டிலும் வேலை கிடைச்சிருக்கு. மலர்ந்த முகங்களைப் பார்க்கும்போது நமக்கும் மகிழ்ச்சி ரெட்டிப்பு, இல்லையோ!

தீபாவளி ஸ்பெஷலா   பூக்களம் போட்டு வச்சுருக்காங்க!

'காஞ்சீபுரத்துக்கு எப்பப் போவோம்?   ஏழுமணிக்குள்ளே போயிருவோமா?' என் கவலை.  கோபாலின்   சாம்சங்கில் பார்த்தால்  ட்ராஃபிக் இல்லைன்னா மூணரை மணி  நேரம் ஆகுமாம். ஐயோ....

காஞ்சீபுரம் இங்கிருந்து  238 KM போகணும். கிருஷ்ணகிரி, ஆம்பூர், வேலூர் அப்புறம்தான் காஞ்சீபுரமாம்.

அப்ப  இதுவரை  நாலேகால் மணி நேரப் பயணத்தில்  வெறும் 45கிமீட்டர்தான் வந்துருக்கோமா? அட ராமா.....

'கவலைப் படாதீங்க. எந்த ஊருக்குள்ளும் நுழையாம பைபாஸ் பண்ணிக்கிட்டுப் போயிடலாம். டோல் ரோடுதான்' என்று  மனசில் பாலை வார்த்தார் சீனிவாசன்.

பாண்டவதூதா....  மோசம் பண்ணிறாதே.....

வழியெங்கும் மலைகளும்  மலைக்கோவில்களுமா  இருக்கு.

 நெடுஞ்சாலையில் விர்றிட்டுக்கிட்டுப் போகுது வண்டி.  சாலை வளைவில் சட்னு கண்முன்னே  மலை எழுந்து மறைக்கும் கோணம்!  கொஞ்ச நேரம் க்ளிக்கினேன்.  ஆறு மணி ஆனதும்  இருட்டு அப்படியே   கவ்விப்பிடிக்குது. ட்வைலைட் சமாச்சாரமெல்லாம் இந்தியாவில் இல்லவே இல்லை.
இதுக்கு நடுவிலே டீஸல் போட்டுக்கலாமான்னு  பார்த்தால்....  ஒரு  பங்குலே  நுழையும்போதே....  டீஸல் காலின்னு கத்தறார்  ஊழியர்.  அடக்கடவுளே....  இருட்டுலே  எங்காவது  நிக்கப்போறோமோ?

அடுத்த சில கிலோமீட்டரில்  ஒரு பங்க்   ஆப்ட்டது. டீஸல்  ஒரு ரெண்டாயிரத்துக்குப் போட்டுக்கிட்டோம்.

எட்டு மணி இருக்கும்போது காஞ்சீபுரம் வரப்போகுதுன்னார் சீனிவாசன்.  ஹைவேவிட்டு ஊருக்குள் போக ஒரு  அரைமணி,  முக்கால் மணி ஆகிருமாம்.  'அவ்ளோதூரம் போய் கோவில் பூட்டி இருந்தால் நேரம் விரயம் இல்லையோ'ன்றார் கோபால். கூடவே.... 'நீ போய்ப் பார்க்கலாமுன்னா போகலாம். கோவில் மூடி இருந்தால் உனக்கு மனக்கஷ்டமா இருக்கும்.   நீயே முடிவு பண்ணிக்க,  போகணுமா இல்லை வேணாமான்னு....   அப்புறம் என்னால்தான் போக முடியலைன்னு  குய்யோ முறையோன்னு .....'  பேச்சுக்குரல் மட்டும்  கேக்குது. இருட்டில் முகம் தெரியலை.  சிரிக்கிறாரோ....


கடுகடுன்னு இருக்கும் என் முகமும்  அவருக்குத் தெரிய சான்ஸே இல்லை, அந்த இருட்டில்:-)


ஒன்னும் சொல்லாமச் சும்மா இருந்தேனா....    'சென்னையில் இருந்து ஒரு நாள் காஞ்சீபுரம் வந்துட்டுப் போகலாம்' என்று குரல் ஒலி. அசரீரி சொன்னாச் சரி. "முடிவை நீயே  ட்ரைவருக்குச் சொல்லு. சென்னையா, காஞ்சியா?"

'சென்னைக்கே  நேராப் போயிருங்க , சீனிவாசன் ' என்றேன்.

தொடரும்............:-)