டோண்டு

அமெரிக்கத்தோழி ஒருவர்  அனுப்பிய மடல் சோகச் செய்தியை சுமந்து வந்தது.  நெசமாவான்னு தமிழ்மணத்துக்குள் பாய்ஞ்சேன்.  என்றென்றும் அன்புடன் பாலாவின்  பதிவு.  மனம் அப்படியே  கலங்கிப்போச்சு.  ரெண்டு நாளா ஒரே குழப்பம்.  இப்படி ஆகிப்போச்சே.......  ராத்திரி தூக்கம்கூட வரலை. அவரிடன் இருந்த நட்புணர்வு, நேர்மை, தன் கொள்கையில் நம்பிக்கை என்ற எல்லாத்தையும் விட பெருமாள் மீதான பக்தி, எனக்கு ரொம்பவே பிடிக்கும்.

கோபால் சேதி கேட்டு கொஞ்சம் அதிர்ந்துதான் போயிட்டார். நம்ம கோபாலுக்கு என் நண்பர்கள் எல்லாம்  அவர் நண்பர்களே!  தனித்தனி பேதம் இல்லை.

ச்சும்மாக் குழப்பி எடுக்கும் மனசு கொசுவர்த்தியை  ஏத்தி பாடாய்படுத்திக்கிட்டு இருந்த  சமயம் பகல் சாப்பாட்டுக்கு வந்தவர், ஆமாம். உனக்கு டோண்டுவை எப்படிப் பழக்கம்?  உன் மரத்தடி மக்களில் ஒருவரா?ன்னார்.

ஊஹூம்......நான் ஒரு ஆறுமாசம் மரத்தடியில் குழும அரட்டையினூடே  கொஞ்சூண்டு எழுதிப்பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன்.  சும்மாக்கிடந்த சங்கை ஊதிக்கெடுத்தாங்க குழும மக்கள்.  எழுத வருதாம்!!  எழுது எழுதுன்னு என்னை எழுத்துக்காரியா  ஆக்குன பழிபாவத்தை அவுங்க சுமக்கும்படி ஆச்சு.

அப்பதான்  தமிழ்மணம் ஆரம்ப சமயம்.  திஸ்கியை கைவிட்டுட்டு இகலப்பையைக் கையிலே பிடிச்சேன். தமிழ்மணம் காசியின் உயிரை அப்பப்ப வாங்கினேன்னு தனியாச் சொல்லணுமா?

அப்ப தமிழ்மணத்தில்  பதிவு செஞ்சுருந்த பதிவர்கள்  ரொம்பக் குறைவே.  அதனால்  தினமும் தமிழ்மணத்துலேயே குடியிருக்க ஆரம்பிச்சேன்.  யார் புதுசா எழுத வந்தாலும் கண்ணில் படாமப்போக ச்சான்ஸே இல்லை!  உடனே.....வரவேற்பு பத்திரம் வாசிக்கலைன்னா எனக்கு  மூச்சு நின்னுரும்.

தனி வலைப்பதிவு தொடங்கி சரியா  ரெண்டு மாசம் கழிச்சு  டோண்டு எழுதவந்தார். நவம்பர் 8 2004.  பின்னூட்டம் போட்டு அவரை வலை உலகின் வழக்கப்படி வரவேற்றவர்களில் நானும் ஒருத்தி.

 ஒரு ஏழெட்டு மாசம் இப்படிப்போன நிலையில் சிங்கைக்கு ஒரு சின்னப்பயணமா நானும் மகளும் போனோம்.  மரத்தடி குழும மக்கள் பலர் அங்கே இருந்தாங்க. கூடவே தமிழ்மணம் மூலமும் முக்கியமாக எனக்கு வந்த பின்னூட்டங்களின் மூலமும் நட்பு வட்டத்தை  பெருக்கி வச்சுருந்தேன்.  ரம்யா நாகேஸ்வரன் ஏற்பாடு செய்திருந்த  பதிவர் மாநாடு( அப்படித்தான் சொல்லிக்கணும்!) நடந்தப்ப  வந்திருந்த இளைஞர்கள் பலரும் அக்கா அக்கான்னு அன்பைப் பொழிஞ்சாங்க.  அதில் கூடுதலா அன்பாகவும் உரிமையோடும் பேசின இளைஞர் மூர்த்தி.


கொஞ்ச நாளில்  நம்ம டோண்டுவுக்கு போலி டோண்டுவால் தொந்திரவு  ஆரம்பிச்சது.  கூடவே டோண்டுவுக்கு பின்னூட்டம் போடும் பதிவர்களுக்கும்.   டோண்டுவின் பதிவில் நாம் ஒரு பின்னூட்டம் போட்ட அஞ்சாவது நிமிசம் நமக்கு அர்ச்சனை ஆரம்பிச்சுரும். போலி ஒரு செந்தமிழ்ச் செல்வன். அவருடைய சொற்கள் வங்கியில்  இருப்பு ரொம்ப  கம்மி. அதனால்  அவருக்குப் பிரியமான அந்த சில சொற்களையே  அர்ச்சிக்கப் பயன்படுத்துவார்.  போலிக்கு ஆண் பெண் என்றெல்லாம் பேதமே இல்லை. சகலருக்கும் ஒரே அர்ச்சனைதான்.

அசுவாரசியமா நான் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டுக்கிட்டிருந்த கோபால், சட்ன்னு நிமிர்ந்து  பார்த்து, இதெல்லாம்  எனக்கு சொல்லவே இல்லையேன்னார்! 

சொன்னால் அவ்ளோதான்.  ஆடிப்போயிருப்பீங்க! 

அதுவுஞ்சரிதான். அப்புறம்? 

இதுக்கிடையில் (2006)  நமக்கொரு சென்னைப் பயணம் வாய்ச்சது.  பதிவுலக நட்புகள் அடிக்கடி  மெரீனாவிலும்,  வுட்லேண்ட்ஸ் ட்ரைவ் இன்னிலும் சந்திக்கறாங்கன்னு அப்பப்ப பதிவுகளில்  பார்த்ததால் எனக்கும் நட்புகளை சந்திக்கணுமுன்னு  ஆவல். சந்திப்புக்கு ஏற்பாடு செய்யமுடியுமான்னு கேட்டு டோண்டுவுக்கு ஒரு மடல் அனுப்பினேன். போலியின் அட்டகாசத்தைச் சொல்லி அழ டோண்டுவோடு மின்னஞ்சல் தொடர்பில்  இருந்தேன்.


உங்கள் பயணத்திட்டத்தையும் என்றைக்கு  நீங்கள் தென்தமிழ்நாட்டுக்குப் போயிட்டு மீண்டும் திரும்பி சென்னைக்கு வர்றீங்கன்னு சரியாச் சொன்னால் ஏற்பாடு செஞ்சுடலாமுன்னு  சொன்னார்.  முதலில் ஒருசில நாட்கள் சென்னை. அப்புறம்  மாமியார் வீட்டுப் பயணம் மதுரை வழியாக.  அங்கிருந்து திரும்பியதும் சில நாட்கள் சென்னைன்னு  இருந்துச்சு நம்ம திட்டம்.

நங்கைநல்லூரில் இருக்கும் குடும்ப நண்பரைச் சந்திக்க  (இவர் மகன் நியூஸியில் நம்ம குடும்பநண்பர்) போனப்ப, என்னவோ மனசில் சட்ன்னு டோண்டுவும் இங்கேதானே இருக்கார் என்று தோணுச்சு. அவருக்கு செல்பேசினால்  விலாசம் சொல்லி வீட்டுலேதான் இருக்கேன் வாங்கன்னார்.  எப்படியும் ஆஞ்சநேயர் கோவில் திறக்க இன்னும் நேரம் இருக்கே.  இவரைப்பார்த்துட்டுக் கோவிலுக்கு போலாமேன்னு  டோண்டு வீட்டுக்குப்போய்ச் சேர்ந்தோம்.

நங்கைநல்லூரில் இருக்கும் குடும்ப நண்பரைப் பார்க்கப் போறவரை அன்னிக்கு ஒரு வலைப்பதிவர் சந்திப்பு நடக்கப்போகுதுன்னு மெய்யாலுமே தெரியாது.

நங்கைநல்லூர்ன்னதும் மூளையில் ஒரு மணி அடிச்சுது. பயணம் முழுசும் என்னைவிட்டகலாது இருந்த மூணுதாளைப்பார்த்ததும் புரிஞ்சுருச்சு. நம்மளைச் சந்திக்க விருப்பம் தெரிவித்திருந்த வலைஞர்கள் விவரம் அடங்குனதுதான் இந்த மூணுதாள் மேட்டர்.அப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்ப்பா... எத்தனை பேர்ங்கறீங்க?

அவர் தந்த தகவலின்படியே போய் இதோ வீட்டுக் கூடத்துலே நுழைஞ்சாச்சு. ஹை... ஊஞ்சல்!!!!ஓடிப்போய் உக்காந்துக்கிட்டேன். அவரோட மகளையும் சந்திச்சோம். பேச்சு பலவிஷயங்களைத்தொட்டுப் போய்க்கிட்டு இருந்தது. எங்க இவர் எப்பவாவது சில பதிவுகளை, நகைச்சுவையா எழுதறவங்களோடது படிச்சிருக்காரே தவிர, தமிழ்மணத்துலே அன்னாட நிகழ்ச்சிகளா(!) நடக்கறதை எதுவுமே அறியாதவர். சில விஷயங்களைக் கேட்டுட்டு இப்படியெல்லாம் கூட நடக்குமான்னு அதிசயப்பட்டுட்டார். போட்டும்,அப்பாவி!!!! பேசிக் களைச்சுட்டோமோன்னுச் சுடச்சுட ஒரு காஃபியும் தன்கையாலேயே(!)போட்டுக் கொடுத்தார் நண்பர். வீட்டுக்காரம்மா கோயிலுக்குப் போயிருந்தாங்க.

அப்படியே 'ஆஞ்சநேயரையும்' பார்த்துட்டுக் குசலம் விசாரிச்சுட்டுப் போகலாமுன்னு நினைச்சுக்கிட்டே, வழியனுப்பிவைக்க கூடவே வந்த நண்பரிடம், உங்களைப் பார்த்ததுலே ரொம்ப சந்தோஷங்க. போயிட்டு வரோம் 'டோண்டு'ன்னுசொல்லி ஆட்டோவுலே ஏறி உக்கார்ந்தாச்சு.

7 ஆண்டுகளுக்கு முன் இந்த சந்திப்பு பற்றி எழுதியது  மேலே.

கொஞ்ச நேரத்தில் டோண்டுவின் மகள் வந்தாங்க. எல்லோருமா கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு  சில படங்களை க்ளிக்கிட்டு கிளம்பிக் கோவிலுக்குப் போனோம்.

இந்த சந்திப்புதான், நான் செஞ்ச  மெஹா தப்புன்னு போலிக்குப் பட்டுருச்சு:(  ஏற்கெனவே  அனுப்பி வச்ச படங்களை சேமிக்கமுடியாமல் போச்சு இன்னொரு முறை அனுப்புங்கள்ன்னு  மெயில் வந்ததும் நான்  ரிப்ளை பட்டனைத் தட்டி படங்களை அனுப்பிட்டேன்.  உண்மையில் டோண்டுவின்  மெயில் ஐடி போலவே  போலி தயாரிச்சது  இது. துளியும் சந்தேகம் வராதபடி அச்சு அசலா டோண்டுவின் நடையும் சொற்களும்.  சாம்பிளுக்கு ஒன்னு கீழே!

அன்புள்ள துளசி அவர்களே,
 நலமாக இருக்கிறீர்களா? நீங்கள் இட்ட பின்னூட்டம் என் மனதுக்கு மகிழ்ச்சி அளிப்பதாக உள்ளது. நாம் கேட்டுக்கொண்டா இந்த இந்த ஜாதியில் பிறக்கிறோம்? எல்லாம் அவன் செயல்.
 பைதிவே, நீங்கள் இங்கு வந்தபோது எடுத்த புகைப்படங்களை மறதியாக என்னுடைய கணினியில் இருந்து அழித்து விட்டேன். தயவு செய்து அந்த புகைப்படங்களை அனுப்பி வையுங்களேன்.
 அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்.


டோண்டுவிடம் இதைப்பற்றி மடல் அனுப்பி  படம்  அனுப்பிய விவரத்தையும் சொன்னதும்தான்  போலி மெயில் ஐடி விவரம் வெளிச்சமாச்சு.  அதுலே கடைசியில் t இருக்கான்னு பாருங்க. இருந்தால் நான், இல்லைன்னா போலின்னு பொறுமையா விளக்கினார்.

என் பெயரிலும், டோண்டுவின் மகள், மனைவிபெயரிலும் போலித்தளங்களைத் தொடங்கி ஆபாசமா எழுதித்தள்ள ஆரம்பிச்சுருந்தது போலி டோண்டு. இப்படி ஒன்னு நடக்குதுன்னே எனக்குத் தெரியாது. ஆனால் என்னுடைய நலம் விரும்பி  நண்பர்கள் சிலர் உங்க பேரில் இது வந்துருக்கு அது வந்துருக்குன்னு சுட்டிகளை அனுப்புவாங்க. சரியான மன உளைச்சல் காலம் அது:(

உண்மையில் இந்த  போலி யாருன்னே தெரியாத நிலையில் இருட்டுலே கத்தி வீசுவது போலத்தான்!

சாப்பிட்டு முடிச்ச கையைக்கூடக் கழுவாமல்  காஞ்சுபோயிருந்துச்சு கோபாலுக்கு. பயங்கர ஷாக்!  இதெல்லாம்  வேற யாருக்காவது தெரியுமா? சொல்லி இருக்கியா?

 டீடெயிலா  டோண்டுவைத் தவிர யாருக்கும் சொன்னதுல்லை.  பொதுவா மேலோட்டமா பிரச்சனைன்னு சிலரிடம்   சொன்னேன்.

மர்மக்கதையால்லெ  இருக்கு.  அப்ப எல்லாத்தையும் விளக்கமா எழுதி ஒரு பதிவு  போடு. நம்ம டோண்டுவுக்கு மரியாதை செஞ்சமாதிரியும் உங்க பதிவுலக டேஞ்சர்கள்  என்னை மாதிரி ஆட்களுக்குப் புரிஞ்ச மாதிரியும் இருக்குமுன்னுட்டு வேலைக்குக்  கிளம்பிப்போயிட்டார்.

நான் ஒரு 'க கை நா' ( கணினி கை நாட்டு) என்பதால்  என்ன செய்யணுமுன்னு புரியலை.  வலைஉலக நண்பர் ஒருவர் உதவிக்கு வந்தார். பேசாம  மெயிலில் ஃபில்டர் போட்டுருங்கன்னார்.  எனக்கு  ஃபில்டர்  காபிதான் போடத்தெரியும்.  பிறகு அவரே என் பாஸ்வேர்டை கேட்டு ஃபில்ட்டர் போட்டுத்தந்தார்.  போலியின்  vocabulary  ரொம்பவே  limited  என்பதால்  அவருக்கு எளிதாக இருந்துருக்கும்!

மன உளைச்சல் நீங்குனபாடில்லை. பேசாம  எழுதறதையே விட்டுறலாமான்னுகூடத் தோணுச்சு. சில நாட்கள்  டோண்டுவுக்கு  ஃபோன் பண்ணியும் பிரச்சனையைப்பற்றி பேசி இருக்கேன்.  இந்த  ஜாட்டானுக்குப் பயந்துக்கிட்டு  எழுதறதை விட்டுடாதீங்கன்னு  சொன்னார்.  இவ்வளவு ஆனபிறகும் துளசிதளத்தில் தொடர்ந்து எழுத, டோண்டு கொடுத்த தைரியமும் ஒரு காரணம்.

போலியுடன் டோண்டு நடத்திய  போர் விவரங்கள் எல்லாம்  அவர் பதிவுகளில்வரிசையா வரத்தொடங்குச்சு.  தவறாமல் தொடர்ந்து வாசிச்சு வந்தாலும் பின்னூட்ட  ஒரு பயமும் கூடவே  இருந்தது என்றது உண்மை.



அவருடைய  போலியுடன்  Jom Kippur - டோண்டு ராகவனுடையது என்ற  இடுகைக்கு முதல் பின்னூட்டம் போட்டது  நாந்தான்.  (அதுக்கும் கூட  என்னை பயங்கரமா ஏசி அவருக்கு  மடல் போட்டுருந்ததாம் போலி)  இதை அவர் தன்னுடைய அடுத்த பதிவில் குறிப்பிட்டு இருந்தார்.

அந்தப்பதிவு இங்கே!  யோம் கிப்பூர் யுத்தம் டோண்டு ராகவனுடையது


இதுலே ரொம்ப வேடிக்கையானது  ஒரு 'நண்பரின்' பின்னூட்டம்தான். போலியிடம் நான் சமரசம் செஞ்சு கொண்டதையும் அதனால்  போலி என்னைப்பற்றி எழுதுவதை விட்டுவிட்டதையும்  கூடவே இருந்து பார்த்துட்டு எழுதி இருக்கார்:-)))))

அதுக்காகவே அவருக்கு அங்கே பதிலும் சொல்லவேண்டியதாப் போயிருச்சு எனக்கு!

நமக்கே  தெரியாத நம் நடவடிக்கை எப்படி இவுங்களுக்கெல்லாம் தெரிஞ்சதாம்?   ஆதாரம் இல்லாமல்  கிசுகிசுக்கள் இப்படித்தான்  எழுதப்படுகின்றன!

கடைசியில் இந்தப்போலி, நம் சிங்கை சந்திப்பில்  கலந்து கொண்டு அக்கா அக்கா என்று அன்பைப்பொழிந்த  அதே மூர்த்தியேதான் என்றதும்............ ' அடச் சீ' ன்னு வெறுப்பு..

போலி யாருன்ற கண்டுபிடிப்பில்  மூர்த்திதான் என்று டோண்டு அடிச்சுச் சொன்னாலும் மனதின் ஒருமூலையில்  அது வேறொரு மூர்த்தியா  இருக்கலாம்.  இந்த மூர்த்தியா இருக்கமாட்டார்ன்னு  எனக்கு லேசா ஒரு எண்ணம்.   அந்த எண்ணம் பொய்யாப்போச்சு. யாரைத்தான் நம்புவது இந்தக் காலத்தில்:(


 தமிழ் வலை உலகில் முதல்முதலாக ஸைபர் க்ரைமில் புகார் கொடுத்து,  கடைசியில் போலியைப் பிடிப்பதில்  எங்கள் அனைவரின் சார்பாக விடா முயற்சி செஞ்சு வெற்றி கண்டவர் நம்ம டோண்டு!  இதில் அவர்கூடவே உறுதுணையா இருந்தவர்  நம்ம உண்மைத்தமிழன். (இன்னும்கூட பலர் இருக்கலாம். ஆனால் எனக்கு விவரம் கிடைக்கலை) இதை என் வாழ்நாள் உள்ள அளவும்  மறக்க  முடியாது! வலை உலகம் உள்ள அளவும் இந்த வெற்றி நிலைச்சு நிற்கும்.


கோபாலின் வேலை காரணம் இந்தியாவில்  கொஞ்சநாள்  வசிக்க வேண்டிய நிலை. அப்பவும் நம்ம டோண்டுவிடம்தான் சில ஆலோசனைகள் கேட்டுக்கிட்டேன். நல்ல குடும்ப நண்பராகவும்  ஆகி இருந்தார்.

சென்னையில்  நம்ம உண்மைத்தமிழன் , பதிவர் சங்கம் ஒன்னு நிறுவவேண்டிய அவசியம் பற்றிக் கூட்டிய  மீட்டிங்கில்  டோண்டுவும் கலந்து கொண்டார்.  ரொம்ப நாட்களுக்குப் பின் பார்த்த மகிழ்ச்சி .

அதுக்குப்பிறகு  2010 இல் அக்கரை/அக்கறை  சந்திப்பில்  அவரைப்பார்த்தேன். நம்ம பாக்கியம் ராமசாமி அவர்களின் மாதமொருமுறை  சந்திப்பு இது.

அவருக்கு உடல்நிலை சரி இல்லைன்னதும்  முதலில் கொஞ்சம் பதறித்தான் போனேன். சிகிச்சைக்குப்பிறகு நலம் என்று  அவருடைய பதிவில் பார்த்ததும் நிம்மதியாச்சு.

போன வருசம் நடந்த கோபாலின் மணி விழாவில் கலந்துக்கணுமுன்னு  டோண்டுவுக்கு  ஃபோன்  செஞ்சேன்.  மற்ற பதிவுலக  நண்பர்களுக்கு  மின்னஞ்சலில் அழைப்பு அனுப்பும்போது  இவருக்கும் அனுப்பி இருந்தேன்.  மின்மடல் வரலைன்னார்.  'மெயில் ஐடியிலே t இருக்கா  பாருங்க'ன்னார்!   அப்பதான் மறந்துருந்த  கசப்பு நினைவுக்கு வந்துச்சு.  போலீஸ் விசாரணைக்குத் தேவைப்படலாம் என்பதால் அந்த ஐடியை அழிக்காமல்  காண்டாக்ட் லிஸ்ட்டில்  வச்சுருந்தேன்.  இதுகூட டோண்டுவின் ஐடியாதான். போர்கால நடவடிக்கையில் ஒன்னு!

மறுபடி சரியான ஐடிக்கு அழைப்பு அனுப்பிட்டு  செல்லிலும் சொன்னேன்:-)  அவ்வளவா  வெளியில் போறதில்லைன்னும்  தங்க்ஸ் அனுமதிச்சால் பார்க்கலாமுன்னும் சொன்னார்.

குடும்ப நிகழ்ச்சியின்  மாலை விருந்தில்   ஒரு பெரியவர் மெள்ள நடந்து  வந்தார்.  எங்கியோ பார்த்த மாதிரியும் இருக்கு. ஆனால் யாருன்னு தெரியலை.  இதைப்பற்றி அப்ப எழுதின இடுகையில் ஒரு பகுதி இது.

ஹாலுக்குள் நுழைஞ்சப்ப அங்கங்கே சிலர்! நம்ம விருந்தினர்கள் வரத்தொடங்கி இருந்தாங்க. நான்தான் ஸோ அண்ட் ஸோன்னு தன் பேரைச் சொல்லி (சரியா என் காதில் விழலை) அறிமுகப்படுத்திக்கிட்டவரை எங்கியோ பார்த்த நினைவு. அவருடைய இருக்கைக்குப் பின் இருக்கையில் நம்ம நுனிப்புல் உஷா, அப்துல் ஜப்பார் ஐயாவிடம் பேசிக்கிட்டு இருந்தவங்க, முன் இருக்கைக்குக் கீழே கையைக் காமிச்சாங்க. ஒரு மோதிரம்! யானைவால் முடிவச்ச தங்க மோதிரம்.

 யானைக்காரிக்குப் பரிசா யாராவது கொண்டு வந்துருக்கலாம் என்ற சம்ஸயத்துடன் அதை எடுத்து, யாரோடதுன்னு ஏலம் போட்டேன். லதானந்த் கூடப்பேசிக்கிட்டு இருந்த தெரிந்த முகத்துக்காரர் தன்னோடதுன்னு வாங்கிக்கிட்டார். விரலில் இருந்து நழுவி இருக்கு:( அப்பவும் அவரை சட்ன்னு நினைவுக்கு வரலை.

 சபையில் நண்பர்கள் கூடி கலகலப்பான சமயம், என் அருகில் இருந்த நம்ம காவேரி கணேஷிடம், அவரைக் காமிச்சு யாருன்னு தெரியுதான்னா... அவருக்கும் யாருன்னு புரிபடலை. நான் விசாரிச்சுச்சொல்றேன்னவர் வந்து சொன்ன பெயரைக்கேட்டு அப்படியே ஆடிப்போயிட்டேன்:(   நம்ம டோண்டு!!!!!

டோண்டு, நீங்கள் உடல்நலக்குறைவில் இருந்து மீண்டுவர எம்பெருமாளை மனதார வேண்டுகின்றோம்.

மேடையில் கொஞ்சம் பிஸியா இருந்துட்டதால் தனித்தனியா ஒவ்வொருவரோடும் பேசவும் சந்தர்ப்பம் கிடைக்கலை:(  இந்த அழகில்  கோபால்வேற டோண்டுவிடமே  உங்களை எங்கியோ பார்த்தா மாதிரி இருக்கு. நீங்க யாருன்னு கேட்டுருக்கார்!  கடைசியில்  கோபாலிடம் சொல்லிட்டு அவர் சீக்கிரமாக் கிளம்பிட்டாராம். சாப்பிட்டாரான்னு  தெரியலை:(  வெறும் தயிர்சாதம் மட்டும் சாப்பிட்டதாக  உண்மைத்தமிழன் பதிவில்தான் பார்த்தேன்.

பரிசுப்பொருட்களைத் தவிர்க்க  வேணும் என்ற வேண்டுகோளை சில நட்புகள் பொருட்படுத்தவே இல்லை. கல்பட்டு ஐயா  தம்பதிகள் கோவில் ப்ரசாதங்கள் ரவிக்கைத்துணி மஞ்சள் குங்குமம் என்று  ஆசி வழங்கினர். நம்ம எஸ் கே. நடராஜன் அவர்கள் என்னைக் குடும்பத்தில் ஒருவராக்கி  புடவை ரவிக்கை வேஷ்டி  அங்கவஸ்திரம் என்று சம்பிரதாயமாக அமர்க்களப்படுத்தி விட்டார்.  நம்ம மரபூராரும், லதானந்தும்  புத்தகங்களைக் கொடுத்தார்கள்.(இதைமட்டும் வேணாமுன்னே சொல்லமாட்டேன்!!)

அப்புறமும்  யார் கொடுத்தார்கள் என்று தெரியாமலேயே  சின்னச்சின்னதா சில பரிசுப்பொருட்கள் ஒரு மேஜையில் சேர்ந்துபோச்சு. நியூஸி வந்தபிறகுதான்   பெட்டியில்   போட்டு வச்சுருந்த குட்டிக்குட்டியா இருந்த யானைகளை எடுத்து  ஷோகேஸில் வச்சேன்.

ஆமாம்.... இதையெல்லாம் இந்தப்பதிவில் ஏன் சொல்றேன்?  காரணம் இருக்கு.

அப்படியும்  ஒரு சின்ன வெள்ளிநிற அட்டைப்பெட்டி ஒன்னு பிரிக்கப்படாமல் அப்படியே சாமி அறை ஷோ கேஸின் மேல் உக்கார்ந்துருந்துச்சு.  அது கண்ணில் படும்போதெல்லாம் உள்ளே என்ன இருக்குன்னு பார்க்கணும் என்று நினைச்சுக்கிட்டே இருந்தும்  மறந்து போயிரும்.

போன மாசம் ஒருநாள் பிரிச்சுப் பார்த்தேன்.  சின்னதா அழகான வெள்ளி ஊதுவத்தி ஸ்டேண்ட். யாரா இருக்குமுனு  தெரியலை. பார்த்துட்டு அப்படியே உள்ளெ வச்சுட்டேன்.  மூணு வாரத்துக்கு முன்னால்  என்னவோ தோணிப்போய்  மறுபடி அந்த அட்டை டப்பாவைத் திறந்து பார்த்தால்..... ஓரத்தில் ஒரு அட்டை.  நம்ம டோண்டுவின் கார்ட்! அட!

நாலு மாசம் கழிச்சு,  பரிசைக்  கொடுத்தவரைக்  கண்டுபிடிச்சுட்டேன். நன்றி சொல்லி ஒரு மடல் அனுப்பணும். இதுவும் நாளை நாளைன்னு  நாட்கள் கடந்து போயே போச்சு. இப்ப  டூ லேட்:(

கண்முன்னே இருக்கும்  பரிசைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் ஒரு குற்ற உணர்ச்சி:(

அந்த நேர்மை, வெளிப்படையான பேச்சு,  எத்தனை முறை கேட்டாலும் அலுக்காமல் சலிக்காமல் வலை உலகின் ஆபத்தில் இருந்து  எப்படி நம்மைக் காத்துக்கணும் என்று சொல்லிக்கொடுத்த பொறுமை (எலிக்குட்டி சோதனை செஞ்சுக்கணும்) தன்னுடைய  கொள்கையில் தடுமாறாமல் நின்ன  மனத்திண்மை இதெல்லாம்  நினைக்கும்போது........

பதிவுலகம் முழுதுமே  இவர் மறைவு கண்டு கலங்கி நிற்பதில் என்ன வியப்பு?

 டோண்டு,  என்னவொரு மனிதர் ஐயா நீர் !!!!!