எனக்கு நரகம் ஓக்கே!

தனக்கு ஒரு கண் போனாலும் பரவாயில்லை, எதிரிக்கு ரெண்டு கண்ணும் போகணுமுன்னு சிலபலர் நினைக்கும் உலகத்துலே 'தான் நரகத்துக்குப் போனாலும் சரி, மற்ற மக்கள் அனைவரும் சொர்க்கத்துக்குப் போகணுமுன்னு நினைச்ச பெரிய மனசு இருக்கே...அப்பப்பா.....

நாப்பத்தியொம்போதே நிமிஷங்கள்ன்னு கூகுளாண்டவர் சொன்னால் ஆச்சா? பயங்கரமான ட்ராஃபிக். எழுவது நிமிஷமாச்சுப் போய்ச்சேர! இவரை எங்கியாவது போகாத இடத்துக்கு இழுத்துக்கிட்டுப் போகணுமுன்னு நினைச்சு, மனசுலே வந்த சில இடங்களையெல்லாம் ஓரங்கட்டிட்டுக் கடைசியில் நானும் இதுவரை ஒருமுறை போகாத இடத்துக்கே போகலாமுன்னு கடைசி நிமிசம், சட்னு முடிவு பண்ணினேன். 'போகாத இடந்தனிலே போகவேண்டாம்' பாவம், பாட்டி சொன்ன மூதுரையை மீறிட்டேனே.......
பரபரப்பான மெயின்ரோடிலே இருந்து வலப்பக்கம் பிரியும் அலங்காரவளைவு வச்சச் சின்ன ரோடு. கொஞ்சதூரம் உள்ளே போய்த் திரும்புனதும் கோபுரம் கண்ணில் பட்டது. நமக்கு முன்னால், இடம் வலம் இப்படி மூணுபக்கமும் கோவிலோ கோவில், கோபுரமோ கோபுரம். இடப்புறம் இருக்கும் கம்பிக்கிராதி போட்ட மண்டபத்தின் முகப்பில் அழகான சிற்பங்கள்(சுதை) கதை சொல்லுது. ஸ்ரீராமானுஜர் அவதார ஸ்தலம். நாலு மொழிகளில் எழுதிவச்சுருக்காங்க. நல்லா இருக்கட்டும்.
படுத்துருக்கறவன் சட்னு எழுந்து கொஞ்சம் சாய்வா உக்கார்ந்து பேசறதுபோல் இங்கே முகப்பில் நடுநாயகமா இருக்கும் சிற்பம் பார்த்தவுடன் என் கண்கள் நட்டேன். ஓ...உன்னால் முடியும்!!


இங்கே அடையார் அநந்தபத்மநாபன் கோவிலில் மூலவரைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் 'ஏண்டாப்பா...எப்போதும் இதென்ன படுக்கை? கொஞ்சம் எழுந்து உட்காரக்கூடாதா? பெட் ஸோர் வந்துடப்போகுது....அதுவும் இந்தப் பக்கம் கொஞ்சம் திரும்புனாப்போல புஜங்க சயனமா இல்லாம, விட்டேத்தியா ஆகாசத்தைப் பார்த்துக்கிட்டுப் போனாப் போகட்டும் என்றதுபோல் வலதுகையில் சிவன் தலையைத் தடவுவானேன்?. தலையை இல்லெம்மா.... சிவலிங்கத்தின் மீது குடைபிடிக்கும் பாம்பைத்தான் வருடிக்கொடுக்கறேன்னு சிலநாள் பதிலும் சொல்வாரா இருக்கும்! என்னமோ போ..... உன்னைப் புரிஞ்சுக்க முடியலை யாராலும்.....' புலம்பல் தானே வரும், போகும்.
ஆதிகேசவப்பெருமாள் கோவில் முகப்பு
வெள்ளைக் கோபுரவாசல்
வலப்பக்கமும் கம்பி கிராதி போட்ட வெளி மண்டபம். கடைகள் என்ற பெயரில் பிக்கல்பிடுங்கல் இல்லை. வண்டி நிறுத்த மட்டும் 15 ரூபாய் வாங்கிக்கிட்டாங்க. கோபுரவாசல் உள்ளே கால் வைக்கும்போதே இடதுபக்கம் அர்ச்சனைப்பொருட்கள் விற்கும் இடம்!!! பௌர்ணமிக்கு அர்ச்சனைப் பண்ணுங்கன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தார் விற்பனையாளர். இடமும் வலமுமாத் தலையை ஆட்டினேன். கொடிமரம் தங்கநிறத்தில் ஜொலிக்க, இடதுபுறம் ஓரமா ஏழெட்டுப் படிக்கட்டுகள் ஏறினோம். வயசான ஒருத்தர் விஸ்ராந்தியா உக்கார்ந்துருந்தார். கோவில் எத்தனை பழசுன்னு கோபால் கேட்டதுக்கு மூவாயிரமுன்னு சொன்னார்!

முன்மண்டபத்திலே அழகழகான யாளி சிற்பங்களுடன் அட்டகாசமான அலங்காரத்தூண்கள். இப்போதான் அலம்பித் துடைச்சமாதிரி ஒரு மினுங்கலோடு....பார்க்கவே பரவசமா இருக்கு. நமக்கு இடதுபுறம் கண்ணாடி பதிச்சத் தங்கமேடை. ஸ்வாமி அங்கே வந்து உட்காருவார்போல! பின் அலங்காரம் கண்ணாடியில் சூப்பராத் தெரியும். மேடையைச் சுத்திக் கம்பிக்கூண்டு. அதுக்கு நேரா நமக்கு வலப்பக்கம் பெரிய வாசல். ராமானுஜர் சந்நிதிக்குப் போகும் வழின்னு ஒரு அம்பு.

நுழைஞ்சால் நேரா சந்நிதி. கதவு பூட்டி இருக்கே...... நம்மைத் தொடர்ந்து உள்ளே நுழைஞ்ச பட்டரிடம் கேட்டோம். இதோ திறந்துடாலாமுன்னு பூட்டைத் திறந்தார். வாசலில் ரெண்டுபக்கமும் மூணடி உசரப் பாவை விளக்கு, மூக்கும் முழியும் லக்ஷ்ண்மா இருக்கு. பின்னிக்கலை. கொண்டை போட்டுண்டு இருக்காள்.

ராம அவதாரத்தில் லக்ஷ்மணனாகவும், க்ருஷ்ணாவதாரத்தில் பலராமனாகவும், கலியுகத்தில் ராமானுஜனாகவும் (ராமனின் அனுஜன்) அவதாரம் செஞ்ச மூலவர் ஸ்ரீராமானுஜர். நெற்றியில் கல்வச்சத் திருமண் நெய்விளக்கில் ஜொலிக்க நிக்கறார். 'தான்  உகந்த திருமேனி'யாம். கையில் திரிதண்டம்.உற்சவரும் நல்லாப் பளிச்ன்னு அலங்காரத்தில். தானே தன்னைப்போல் சிற்பம் செஞ்சு தந்தாராம். (கோச்சுக்காதீங்க...... மாயாவதி நினைவு வந்து தொலைக்குதே...)

இவர் இன்னும் மனுஷ்யரூபத்தில் நம்மோடுதான் இருக்கார் என்ற ஒரு நம்பிக்கையால் ஐப்பசி மாசம் முதல் தை மூல நட்சத்திரம் வரை இவருக்கு வெந்நீர் அபிஷேகம்தானாம். குளிருக்கு அடக்கமாக் கம்பளிச் சொக்கா, தலைக்குல்லா எல்லாம் உண்டாம். தினமும் காலையில் அவருக்கு நிவேத்தியம் (ப்ரேக் ஃபாஸ்ட் ) சப்பாத்தியும் பாலுமாம்.

சந்நிதியை வலம் வந்தோம். வாகனங்களுக்கான பிரபைகள் ஏழெட்டு ஒரு பக்கமா இருக்கு. அதுலே ஒன்னு ரெண்டு பக்கமும் யானைகளுடன்! பெரிய திருவடிக்கு ஒரு சந்நிதி. அவருக்கு நேர் எதிரே ராமானுஜருக்கு வலப்பக்கமா ஆதிகேசவன், ஸ்ரீதேவி பூதேவியருடன் நின்ன கோலத்தில் அருள்பாலிக்கிறார். இவரோட கோவில்தான் இது. அருள்மிகு ஆதிகேசப்பெருமாள் கோவில். மூலவரும் அழகு. உற்சவரோ அதை விட அழகு. ஆனால் என் கண்ணையும் கருத்தையும் கவர்ந்ததென்னவோ அங்கே இருந்த ஆழ்வார்கள் இருப்பிடம்தான். ஒவ்வொரு உற்சவர்கள் சிலையும்.... ரொம்பவே திருத்தமான முகம். ஒவ்வொன்னும் நிகுநிக்குன்னு ரெண்டு ரெண்டரையடி உசரம். தீர்க்கமான மூக்கு, வளர்த்துவிட்ட காதுகள், செப்புவாய், அழகான கண்கள்ன்னு ஆளை அப்படியேக் கட்டிப்போடும் விதமா இருக்கு. இத்தனை அழகோட இவர்களை நான் பார்த்ததே இல்லை.

இங்கே சேவிக்க நாம் வந்தப்ப மூலவர் சந்நிதி திறக்க இன்னும் யாரும் வரலையேன்னு உள்மண்டபத்தைச் சுத்திப்பார்த்துக்கிட்டு இருந்தோம். ஒரு பக்கம் வரிசைகட்டிய சில சந்நிதிகள். திருக்கச்சி நம்பி, நம்பிள்ளை, ஆளவந்தார், வேதாந்த தேசிகர்ன்னு தனித்தனியா மூலவரும், அவருக்குமுன்னே நிக்கும் உற்சவருமா. நல்லவேளையா இருட்டுலே நிக்காம சின்னதா மங்கிய வெளிச்சத்தில் எரியும் மின்சாரவிளக்கில் இருந்தாங்க. மண்டபத்தில் அழகிய சிற்பவேலைகளுடன் தூண்கள். நுழைவாசல் மேல் உள்பக்கமா வலப்பக்கம் தலை மாற்றிவச்சுப் படுத்திருக்கும் பள்ளிகொண்ட பெருமாள் தன் தேவிகளுடன். அழகிய நாட்டிய நங்கையர் ஆடிக்கிட்டு இருக்காங்க இடப்பக்கம். ஒருவேளை அவுங்க ஆட்டம் பார்க்கத்தான் இந்தப் பக்கம் தலை வச்சுருக்காரோ என்னவோ? தேவலோகத்து மானாட மயிலாட........
இப்பத்தான் இன்னொன்னும் நினைவுக்கு வருது. இந்த ஸ்தலத்துக்கு ஒரு காலத்துலே பூதபுரின்னு பெயர். பெயர்க்காரணக் கதையைக் கொஞ்சம் சொல்லவா?

கயிலையில் சிவன் ஆடிக்கிட்டு இருக்கார். தன்னை மறந்த ஒரு ஆட்டம், வேட்டி அவிழ்ந்ததுகூடத் தெரியாமல்...... (சிவகணங்கள்)பசங்க பார்த்துட்டுச் சும்மா இருக்குமோ? கொல்'ன்னு சிரிச்சதுகள். oops...னு வேட்டியை எடுத்துக் கட்டிக்கிட்டே, 'எவண்டா என்னைப் பார்த்துச் சிரிச்சது?' திருதிருன்னு முழிக்கும் கணங்களையெல்லாம்ப் பூதப் பிறவிகளாகப் பூலோகத்துக்கு அனுப்பிட்டார். லோகக் கடத்தல். இது ரொம்பவே அநியாயம் இல்லையா? நாட் ஃபேர் னு கணங்கள் அலற அலற, அங்கே போய் தவம் பண்ணுங்க. நல்ல காலம் வந்து சாபவிமோசனம் கிடைக்குமுன்னுட்டார்.

கணங்கள் வந்து சேர்ந்த இடம்தான் இது. சாபமிட்டவனை நினைச்சுத் தவம் செய்யாமல் மகாவிஷ்ணுவை தியானிச்சு தவம் நடக்குது. இதுக்கு என்ன தண்டனை அடிஷனலாக் கிடைக்கப்போகுதோ? நான் பயந்ததுபோல் ஒன்னும் நடக்கலை. மச்சானைக் கும்பிட்டால் பரவாயில்லைன்னு இருந்துட்டார். பெருமாளுக்கு மனம் குளிர்ந்துபோச்சு. படுக்கையைவிட்டு எழுந்து நின்னு, அநந்தனையும் எழுப்பி ஒரு குளம் வெட்டுன்னார். அது ஜம்ன்னு வாலாலே வெட்டியிருக்கும்! அநந்தன் வெட்டியதால் அதுக்குப் பெயர் அநந்த சரஸ். அந்தக் குளத்தில் பூதகணங்கள் முழுகுனதும் சாபவிமோசனம் ஆகி எல்லோரும் கைலாசத்துக்குப் போய்ச் சேர்ந்துட்டாங்களாம்.

அப்போ எழுந்து நின்ன பெருமாள், குளத்தைப் பார்வையிட்டுப் பூதகணங்களைக் கரையேத்த இங்கே வந்து அப்படியே ஆதிகேசவனா நின்னுட்டார்.

மூலவர் சந்நிதிக்குப் போகும்போது ஏற்கெனவே அங்கே ஒரு கும்பல். ஒரே குடும்பம். கோபால் விடுவிடுன்னு அவுங்ககூடப்போய் நின்னுட்டார். என்னை வா வான்னு தலையை ஆட்டிக்கூப்புட்டாரா....... நான் ஆழ்வார்கடியாளாக மாறி அந்த பதினொன்னைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன். அவுங்க போகட்டும் அப்புறம் சேவிச்சால் ஆச்சு. கூட்டத்தில் கோவிந்தாப் போடவேணாமுன்னுதான்.

நெய்தீபம் காட்டி ஆரத்தி எடுத்து தீர்த்தம் சடாரி எல்லாம் ஆச்சு. கோவில் எப்போலே இருந்து இருக்குன்னு கேட்டேன். 'அதான் அப்பவே சொன்னேனே 3000 வருசத்துக்கும் மேலே ஆச்சுன்னு' அச்சச்சோ..... அவரா இவர்!!! படிக்கட்டில் இருந்த பெரியவர் முகத்தைச் சரியாக் கவனிக்கலை(-: மேலும் என்னைச் சங்கடப்படுத்தப் பெருமாளுக்கு இஷ்டமில்லை. சட்னு அந்தகாரம். இப்போ பட்டரும் என்னைப் பார்க்க முடியாது:-) கருவறையில் மூணு மினுக் மினுக் மினுக். சிரிச்சுக்கிட்டே நிக்கறான். பட்டரிடம் பேச்சுக் கொடுத்தேன். (இங்கே போட்டோ எடுக்கக்கூடாது. யானைக்குத் தின்ன ஒன்னும் கொடுக்கக்கூடாதுன்னு வெளியில் ஒரு அறிவிப்புப் பார்த்ததால் கோவில் பற்றிய விவரங்களைக் குறிப்பு எழுதிக்கிட்டு இருந்ததைக் கவனிச்சுருக்கார்)

என்னவோ எழுதுனீங்களே, என்னன்னார். கோவிலைப் பத்தி எழுதணும் அதான் குறிப்பு எடுக்கறேன்னேன். ப்ரஸ்ஸா? (ஓ அப்படியும் சொல்லிக்கலாமோ!!!!) இணையப் பிரஸ்தானேன்னு, 'ஆமாம்'னு சின்னக் குரலில் மெள்ளப் பெருமாளுக்குக் கேக்காமச் சொன்னேன்:-)

சப்பாத்தி வெந்நீர் எல்லாம் அப்பத்தான் அவர் சொன்னார். போகட்டும். எழுத விஷயம் கிடைச்சது. அதுக்குள்ளே கோபால் கைப்பேசியில் வெளிச்சம் கொண்டுவந்தார். (அங்கங்கே ஆப்பரேஷனே இந்த வெளிச்சத்தில் செஞ்சாங்களேப்பா) போன பவர் , அஞ்சாறு நிமிஷத்தில் வந்துருச்சு. நாங்க பெருமாளிடமும் பட்டரிடமும் நன்றி சொல்லிட்டு வெளியே வந்தோம். பட்டரும் பின்னாலயே வந்து, இடுப்புச் சாவியை எடுத்துச் சந்நிதிக் கதவைச் சாத்திப் பூட்டினார். ராமானுஜனுக்கும் பூட்டு. அதென்ன ஆன்னா ஊன்னாக் கதவை இழுத்துப் பூட்டி எல்லாரையும் கம்பிக்குள்ளே சிறை வைப்பது? பாவம்தான் இந்த சாமிகள்...நமக்கு இருக்கும் சுதந்திரம்கூட இல்லை(-:

பெருமாளை வலம்வரலாமுன்னா அங்கே உள்மண்டபத்தில் ஒரு பச்சைத் திரையை ரெண்டு தூணுக்கும் நடுவிலே புடவை உலர்த்துவதுபோல் கட்டி உள்ளே ட்ரெஸ்ஸிங் ரூமா ஆக்கித் திரைமறைவில் உற்சவர்களுக்கு அலங்காரம் ஆகுது. விசாரிக்காம இருக்கலாகுமோ?

ஸ்வாமி புறப்பாடு, அஞ்சரைக்கு, பௌர்ணமி.

ஆஹா...இருந்து பார்த்துட்டே போகலாம். இடம் வந்தோம். கொடியிடை ஆண்டாள் கையில் கொஞ்சும் கிளியுடன் கம்பிக்கதவுக்குப் பின்னே . தலையையும் மூக்கையும் நல்லா நீட்டிப் பேசும் கிளி. இதைப்போல ஒரு கிளியை நான் பார்த்ததே இல்லை. எனெக்கென்னவோ ஆண்டாளைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் ஒரு சின்ன துக்கம் வந்து நெஞ்சில் நிக்கும். ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரைத் தவிர இதுவரை தரிசிச்சப் பெருமாள் கோவில்களில் எல்லாம் இப்படித்தான்.....பாவம். தனிச் சந்நிதின்னு 'இடம்' கொடுத்துட்டால் ஆச்சா? பேச்சுத் துணைக்கு யாராவது வேணாமா? வெறும் கிளிமட்டும் போறுமா? அட்லீஸ்ட் ஒரு பட்டர்? ஊஹூம்.....தாயார் சந்நிதியில் மாலை மரியாதை, புதுப்புடவை, அர்ச்சனை, அபிஷேகம், தீர்த்தம், குங்குமம், மஞ்சள்ன்னு பக்தர்கள் வர்றதும் போவதுமாவே இருக்கும். அதுக்கு நேரெதிரா ஆண்டாள் தனிமையில் 'அவனையே அல்லும் பகலும் நினைச்சு உருகறாள்'. மண்ணில் பொண்ணாப் பிறந்த பாவமோ என்னவோ...... வழக்கமாச் செய்வதுபோல் அவள் எழுதுன ஒரு பாசுரத்தையே அவளுக்காக என் மனசில் பாடிட்டு வந்தேன்.(தூமணி மாடத்து)

இடமாப்போய் அந்தப் பக்கம் மூலவருக்கு வலதில் இருக்கும் சந்நிதியில் தாயாரோன்னு பார்த்தால் ..... அம்மாவைக் காணோம். ஆனால் ஒரு சிலை மூலவரும் உற்சாவருமா இருக்கு உள்ளே. பெயரும் எழுதலை. இந்த மண்டபத்தில் சுற்றிவரத் தங்கச் சட்டமிட்டப் படங்கள். தஞ்சாவூர் பெயிண்டிங் ஸ்டைல். ஸ்ரீராமானுஜரின் வாழ்க்கை வரலாறு. முழுக்க முழுக்கத் தெலுங்கில் விவரம் எழுதி இருக்கு. சரளமாத் தெலுங்கு பேசுவேனே தவிரப் படிக்கச் சொன்னால் அவ்ளோதான். எழுத்துக்கூட்டிப் படிக்கறதுக்குள்ளே பொழுது விடிஞ்சுரும். ச்சதுவேதானிகி அந்தகா தெலியது(-:

(57வது படத்தில் இருந்து தமிழ் எழுத்துக்களும் இருக்குன்றது ஒரு உபரித் தகவல்)

ஒன்னு ரெண்டுன்னு எண்கள் போட்டு 108 படங்கள் + மேற்கொண்டு 5 படங்கள்ன்னு உள்பிரகாரம் முழுசும் சுத்திவரவந்து ஸ்ரீராமானுஜரின் கருவறைக்குப் பின்னே முடியுது. ஆண்டாள் சந்நிதிக்குப் பக்கமா வாகனங்கள் எல்லாம் போர்வை போர்த்தி நிறுத்திவச்சுருக்காங்க. ஆனாலும் குதிரைக்காலும் யானைக் காலும் கண்ணுலே பட்டது. பெருமாள் கோவிலுக்கே உரிய லேசான மக்கல் வாசனை. அங்கே ஒரு கல்மேடை இருக்கு. ப்ரசாத மேடையாம். ஆஹா...டைனிங் டேபிளா?

வெளியே வந்து முன்மண்டபத்து அடுத்த பக்கப் படிக்கட்டுகளில் இறங்கிப்போனால் தாயாருக்கானத் தனிச் சந்நிதி. எதிராஜ நாதவல்லித் தாயார். பட்டர் இருக்கார். கதவு திறந்து இருக்கு. தரிசனம் ஆச்சு. மஞ்சளும் குங்குமமும் துளசியும் கிடைச்சது. அருமையான மஞ்சள் வாசனை அப்படியே ஆளைத் தூக்குது. தெரியாமல் கைகளைச் சேர்த்துத் தேய்ச்சுட்டார் நம்ம ஆள். அவ்ளோதான்..... பச்சக்..... தென்குலத்துப் பெண்களுக்கு மஞ்சள் அரைத்தாயான்னு கேக்கவேண்டியதாப் போச்சு:-)))))

தாயார் சந்நிதிப்பக்கம் இருந்து ஆரம்பிச்சுப் பிரகாரம் முழுசும் சுவரில் பிரமாண்டமான வண்ண ஓவியங்கள். இதோ ரங்கநாதன், இது ரங்கநாயகி, ப்ரத்தியும்னன், அநிருத்தன், புருஷோத்தமன், உருட்டும்விழியுடன் மீசைக்காரன்...ஆஹா.... புரிஞ்சுருச்சு. அத்தனையும் அந்த 108 திவ்யதேசங்களில் குடிகொண்டிருக்கும் பெருமாள்கள். கட்டக் கடைசியில் மேற்கும் வடக்கும் சேருமிடத்தில் இருட்டில் வெங்கடேசன் ஆஃப் திருப்பதி.

இங்கே நின்னு பார்த்தால் கருவறை விமானங்கள் தங்கமா ஜொலிக்கிறது

வடக்குப் பிரகாரத்தில் கடைசியில் நெய்விளக்கு விற்பனை. குட்டி அகலில் திரிபோட்டு நெய் ஊத்தி வச்சுருக்காங்க. பக்கத்துலேயே மெனு.

1 விளக்கு : மன அமைதி
3 கல்விச் செல்வம்
9 நவகிரகக் கோளாறால் வரும் பிணி அகல
12 ஜென்மராசி தோஷம் நீங்க
27 நட்சத்திர தோஷம் நீங்க
108 நினைத்தவை கைகூடவும் சங்கடங்கள் விலகவும்
508 விவாகத் தடை நீங்க
1008 புத்திர தோஷம் நீங்கிச் சந்தானபாக்கியம் அடைய.

ஒரு நெய் விளக்கின் விலை ரூபாய் 2

ஆஹா......நமக்கு வேண்டிய மன அமைதியை ரெண்டே ரூபாயில் பெறலாமேன்னு யோசிக்குமுன்பே, அஞ்சு மணிக்கே ஸ்வாமி புறப்பாடு ஆகிருச்சு. ஓடிப்போனோம். கோபுரவாசல்முன்பு இருக்கும் வெளி மண்டபத்தில் தேவியருடன் ஆதிகேசவன். சாற்றுமுறை ஆகுது. மேளதாளங்கள் ஒலிக்க ஊர்வலம் புறப்பட்டாச்சு. அலங்காரத்துணி முதுகில் போர்த்த குதிரை, அதன் பின்னே ஆஹா ஆஹா நம்ம யானை.( பெயர் கோதை. வயசு பத்து)
"கோவிலில்தானே போட்டோ எடுக்கக்கூடாது. உனக்காகவே வெளியே வந்துட்டேன். நீ பாட்டுக்குப் படம் எடுத்துக்கோ. படமில்லாமப் பதிவு போட்டா உனக்கே பிடிக்காதுன்னு எனக்குத் தெரியுமே. உனக்காக யானைகூட இருக்கு. ஜமாய் ராணி."

"தேங்ஸ்டா பெருமாளே!"
கூரத்தாழ்வார் சந்நிதி.

வடக்கு மாடவீதியில் ஊர்வலம் போக நாங்க இந்தப் பக்கம் வந்தோம். கோவிலுக்கு வெளியே, நம்ம கூரத்தாழ்வாருக்குன்னு தனிசந்நிதி. தனிக்கோவில்ன்னும் சொல்லலாம். அந்தக் கட்டிடத்தின் பக்கச் சுவர்களை இடித்து மராமத்து வேலைகள் நடக்குது. தெற்கு மாடவீதியில் வடக்குப் பார்த்த ஒரு தனிக்கோவில். வெள்ளைக்கோபுரங்களுடன் அட்டகாசமா இருக்கு. ராமானுஜருக்கானது.
தெற்கு மாடவீதியில் அக்கிரஹாரத்து வீடுகள், வெளித்திண்ணையில் காற்றாட இருந்து கதைபேசும் பெண்கள் இப்படி பழைய நினைவுகளைக் கொண்டுவரும் காட்சிகள்.

பெருமாள் விவரம் சொல்ல லோகேஷை அனுப்பிட்டார். கோவில் கதையைச் சொன்னார். உள்ளுர்க்காரர். ஆனால் பெங்களுரில் வேலை செய்யறார். யானைக்குச் சரியாவே சாப்பாடு தர்றதில்லை. வெறும் நாலே நாலு உருண்டைதான். காலில் பெரிய சங்கிலியைப் போட்டுக் கட்டி வச்சுடறாங்க. பாவம். ஊரெல்லாம் தென்னை கிடக்கு. தென்ன ஓலையைத் தாராளமாப் பசி அடங்கத் தரக்கூடாதா? ஒட்டகம் கூட இருந்துச்சுங்க. அதுக்கு இத்துனூண்டு புண் (ஆள்காட்டிவிரல் நுனியைக் கட்டைவிரல் நுனியால் தொட்டு அளவு காமிச்சு) இருந்துச்சுங்க. வெட்னரி டாக்டருக்கா பஞ்சம். அதுவும் கோவிலுக்குன்னா இலவசமாவே வந்து வைத்தியம் பண்ணிருவாங்க. ஆனா சரியாக் கவனிக்காம ....ப்ச்...பாவங்க.


கோதை

நிர்வாகம் ஒன்னும் சரி இல்லைங்க. இந்த யானை அஞ்சாவதோ ஆறாவதோ.......

கோவிலுக்கு எக்கச் சக்கமா சொத்து இருக்குதுங்க. ராமானுஜருக்கு மட்டும் ஆறு லட்சத்துக்கு நகை இருக்கு. கவனிப்பு சரி இல்லைங்க.


வாசலுக்கு வந்துருக்கேன்

அதுக்குள்ளே ஊர்வலம் தெற்கு மாடவீதிக்குள்ளெ வந்துருச்சு. வெள்ளைக்கோபுர வாசலில் நிக்கிறார் ஸ்வாமி. கோவிலுள்ளே ராமானுஜர் சந்நிதி திறந்ததும் அவருக்கு சேவை சாதிக்கிறார், நான் வந்துருக்கேன் உன்னைத் தேடின்னு.

ரெண்டு கோவில்களிலும் நூறு நூறு வருசம், அப்புறம் ஸ்ரீரங்கத்தில் நூறு வருஷமுன்னு மொத்தம் 300 வருஷங்கள் ராமானுஜர் ஜீவிச்சு இருந்தார். கடைசியில் ஜீவசமாதி ஆகி அப்படியே சிலையாகவே இருந்துட்டார் ஸ்ரீரங்கத்தில். அப்படியே உயிரோடு, நெஜமா மனுசர் இருக்கறதுபோலவே இருக்குமுங்க.

பாருங்களேன்...இந்தப் பெருமாளுக்கு இருக்கும் அக்கறை!!!! பதிவுக்காக நியூஸ் கொடுக்கவும் ஆள் அனுப்பறார்.

ஊர்வலம் முடிஞ்சு பழையபடி யதாஸ்தானத்துக்கு ஸ்வாமி திரும்பறார். வெளியே போறப்பப் போட்டுக்கிட்டுப் போன சொக்காயை அவிழ்த்தாச்சு யானைக்கும் குதிரைக்கும். குடைகளை மடக்கியாச்சு. கோபுரவாசலில் நுழைஞ்சு வரும் ஸ்வாமி கடக்கும்வரை அங்கே நின்னுக்கிட்டு இருக்கும் கோதைத் தன் துதிக்கையைத் தூக்கி சல்யூட் போஸில் அப்படியே நிக்கறாள். வாய்க்குக் கீழே அங்குசத்தின் முனை லேசாத் தொட்டுக்கிட்டு இருக்கு. ஓஹோ.... இதுதானா ரகசியம்!

கோபாலுக்கும் எனக்கும் தும் தும்முன்னு துதிக்கையாலே மெள்ள மொத்தி ஆசிகள் வழங்குனாள். மனசில்லா மனசோட வெளியே வந்தேன். கோவிலில் எங்கே பார்த்தாலும் இருக்கும் கம்பியழிகளுக்கான சூத்திரம் விளங்க ரொம்ப நேரமாகலை. மதில்சுவரில் ஓடியாடும் குரங்கன்மார் குடும்பம். ஒரு இடத்துலே நின்னாத்தானேக் கச்சிதமாக் க்ளிக்க முடியும்? குரங்குமாதிரி இங்கேயும் அங்கேயும் தாவினால் எப்படி?


ஓம் நமோ நாராயணா.......