நகை எத்தனை பவுன் வாங்கலாமுன்னு இன்னும் தீர்மானிக்கலை..... (பயணத்தொடர் 2020 பகுதி 67)

உலகப்படத்துலே பொதுவாப் பார்த்தீங்கன்னா....  சின்னதா ஒரு முந்திரிப்பருப்பை ரெண்டா ஒடைச்சு வச்சதுபோல் இருக்கும் நாடு நியூஸிலாந்து. இவ்ளோ சின்ன நாட்டின் பரப்பில், ஒரு  371.477லில் ஒரு பாகம்தான் சிங்கை.  இதையும் உலகப்படத்தில் பார்த்தால்  மலேசியா என்னும் பெரிய நாட்டின் வாலில் ஒட்டிக்கிட்டு இருக்கும் புள்ளிதான் தெரியும்.

இத்துனூண்டு நாட்டில் விமான நிலையத்துக்கு மட்டுமே நாட்டின் பாதி இடத்தை ஒதுக்கிட்டாங்களோன்னு தோணும்!  பழைய ஏர்பேஸ் (ரெண்டாம் உலகப்போர் சமயம் ) இருந்த இடத்தையும், தொட்டடுத்த கடல் பகுதிக்குள் இருந்த நிலத்தை மீட்டெடுத்து நிரப்பியும்தான் அவுங்க பாட்டுக்கு ஏர்ப்போர்ட்டை விரிவு பண்ணிக்கிட்டே போறாங்க.

சாங்கி விமான நிலையத்தைக் கட்டி எழுப்பிப் பயன்படுத்தத் தொடங்கியது 1981 இல்தானாம்.  அட!  என்னால் நம்பவே முடியலை.   நாம் இந்தியாவை விட்டு வந்தது 1982.  அப்போ ஹாங்காங் வழி.  சாங்கின்னதும் மனசு கொசுவத்தி ஏத்திருச்சு. வெளிநாட்டுக்கு வந்த மூணாம் வருஷம் இந்தியாவுக்கு லீவில் போறோம்.  அப்போ மகள்  17 மாசக்குழந்தை.  முதல்முறையா ஊருக்குப் போறதால், வரும் விவரத்தை  தண்டோரா போட்டுச் சொல்லியாச்சு.  அப்பெல்லாம்  கடிதம் எழுதறதுதான் ஒரே வழி. சொந்தமும், பந்தமும்  அவுங்களுக்கு வேண்டிய (!) சாமான்கள் லிஸ்ட் அனுப்பிட்டாங்க . கூடவே ஒரு வரியும்.....  'நீங்க வாங்கிட்டு வாங்க. நாங்க  பணம் தர்றோம்'. 

 நாங்களும் ஓடி ஓடி வாங்கி மூட்டை கட்டிக்கிட்டு, இப்போ எக்ஸ்ட்ரா லக்கேஜுக்குப் பணம் கட்டும் மும்முரத்தில் இருக்கோம். இவ்ளோ ஆகுமுன்னு தெரியாததால்  நம்மவர் கொஞ்சம் பயந்துட்டார். சிங்கப்பூர் ஏர்லைன்ஸில் அப்போ வெறும் இருவது கிலோதான் ஒரு ஆளுக்கு அனுமதி.  சிங்கப்பூர்  டாலரில்தான்  பணம் கட்டணும் என்பதால்....  சிங்கப்பூர் டாலர்  மாத்திக்கும் கவுன்டரில்  நிக்கிறேன்.  அமெரிக்கன் டாலரைக் கொடுத்துட்டு, சிங்கைப்பணத்தை வாங்கக் கைநீட்டும் சமயம்தான் சம்பவம் நடந்தது. என் இடுப்பில் இருந்து இறங்கிக் காலாண்டை விளையாடிக்கிட்டே இருந்த  குழந்தை ஓடிப்போயிட்டாள். நான்   என்ன செய்யறதுன்னு தெரியாமல் 'ஐயோ  புள்ளை'ன்னு எல்லாத்தையும் கவுன்ட்டரிலேயே விட்டுட்டு, மகள் பின்னாலேயே துரத்திக்கிட்டு ஓடுறேன். 'நம்மவர்' பணம் கட்டும் வரிசையில் நிக்கறார். இவருக்குப்பின்  வரிசை அனுமார் வால் போல் நீண்டு போகுது. கீழே போகும் படிகள் கிட்டே நின்னு அங்கே இருந்த   நூல் வழியாக் கீழிறங்கும் வாட்டர் பௌன்டெய்னை வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தவளை ஒருவழியாப் பிடிச்சு இடுப்பில் வச்சுக்கிட்டுக் கவுன்ட்டருக்குத் திரும்பி வந்தால் , பாஸ்போர்ட், கைப்பை, காசு எல்லாத்தையும் எடுத்து வச்சுக்கிட்டு கவுன்ட்டரில் இருந்த நபர் என்னைத் திட்டினார். 'யாராவது எடுத்துக்கிட்டு ஓடியிருந்தால் என்ன ஆகி இருக்குமுன்னு...'   அதைக் கேட்டுக்கிட்டு, நம்மவர் நிக்கும் வரிசைக்குப் போனால் அங்கேயும் நல்லாத் திட்டு கிடைச்சது.  காசைக் கொண்டு வந்து கொடுத்துட்டுப் புள்ளையைத் தேடிப்போயிருக்கணுமாம். எங்கே போயிடப்போறாள்னு.....  நல்ல கூத்து போங்க.....  நல்லவேளை... அப்போ ஒரே ஒரு டெர்மினல்தான்....

மேலே இருக்கும் மூன்று படங்களும் கூகுளார் அருளியவை. நன்றி !

இந்த ரெண்டாவது  டெர்மினல் வந்தது  முதலுக்கு அப்புறம் ஒன்பது வருஷம் கழிச்சுதான். நியூஸி ஃப்ளைட் ரெண்டாவது டெர்மினல் என்பதால்  நமக்கு நல்லாவே பழகிப்போச்சு.  இதுக்கப்புறம் மூணாவது வர்றதுக்கே  18 வருஷமாயிருச்சு.  நியூஸி ஃப்ளைட்டை மூணாவதுக்கு மாத்திட்டாங்க. இப்படியே நாலு டெர்மினல் வரை ஒன்னொன்னாக் கட்டி, இந்த 38 வருஷத்துலே  'நகை'யையும் கட்டி முடிச்சுட்டாங்க. அஞ்சு வருஷ ப்ராஜெக்ட் இது.  திறந்து வச்சு இப்பதான் ஒரு எட்டு மாசமாகி இருக்கு. (17 ஏப்ரல் 2019 திறப்பு விழா )  அஞ்சாவது டெர்மினல் ஒன்னும் கட்ட ஆரம்பிச்சதாக் கேள்வி !
முழுக்க முழுக்கக் கடைகளும், வேடிக்கை விநோதங்களுமா ப்ரமாண்டமா இருக்கு நகை என்னும்  JEWEL !  உள்நாட்டு மக்களுக்கு இதுக்குள்ளே வந்து போக ஒரு கட்டணம் உண்டு. நமக்கில்லை.

Canopy Park Attractions களுக்கு மட்டும் எல்லோரும்  கட்டணம் தனியாகக் கட்டணும்.  ஏழு வகைகள் இப்போதைக்கு.

வெவ்வேற பேக்கேஜுன்னு நாலு வச்சுருக்காங்க. 'ஏழை'யும் அனுபவிக்க  எழுபத்தியொரு சிங்கை டாலர். இதில்லாம ஒரு பாட்டுக்கச்சேரி வேற நடக்குது. அதுக்குத் தனிக் கட்டணம்.

சரி வாங்க.....உள்ளே போய்ப் பார்க்கலாம். வாசலுக்குள் நுழையும்போதே பெரிய க்றிஸ்மஸ் மரம் அலங்காரத்துடன் ஜொலிக்குது. பின்புலத்தில் 'ஹோ' சப்தத்துடன்  நீர்வீழ்ச்சி !    உலகிலேயே  பெரிய இன்டோர் பௌன்டெய்ன் இதுதானாம்.  நாப்பது மீட்டர் உசரம் ! 

சுத்திவர நாலு மாடி  உசரத்துக்குக் காடு !

மொத்தம் பதினொரு மாடிகள். நமக்கு மேலே அஞ்சும், கீழே அஞ்சுமா....!  கீழே மொத்தமும் கார் பார்க்கிங்தானாம். 2500 வண்டிகள் நிறுத்தலாமாம். மேலே போக   எஸ்கலேட்டர் அங்கங்கே....  ஒவ்வொரு லெவலா ஏறிப்போய்ப் பார்த்துக்கிட்டே  Canopy Park  போயிட்டோம்.

 இங்கேதான்  அந்த  Mirror Maze, Hedge Maze,  Sky Net walking, Bouncing  இதெல்லாம் இருக்கு.  எதாவது ஒரு விநோதம் போகலாமுன்னா  கையில்  கேபின் பேக்ஸ் இருக்கு. கீழ்தளத்தில்  வச்சுட்டுக்கூட வந்துருக்கலாம்.  பெரிய பெட்டிகள் இல்லையேன்ற மெத்தனம். அதுவுமில்லாம....  கையில் அத்தி இருக்கார்! நான் அவரை விட்டுப் பிரிவதாக இல்லை.

'நகை'க்கான தீம் காடுதான் போல..... எங்கே பார்த்தாலும்  செடிகளும், சின்ன மரங்களுமா உள் அலங்காரம் அட்டகாசம் போங்க!

 பெரிய காளான் டிஸைனில் கட்டி இருக்காங்க. இங்கிருந்து மத்த மூணு டெர்மினல்களுக்குப் போக ஸ்கை ட்ரெயின்  இருக்கு.  இந்த ஜூவெல் இருப்பதே டெர்மினல் ஒன்னுக்குச் சமீபம்தான்.  மற்றபடி  ரெண்டாம்  டெர்மினலுக்கு பாலம் மூலம் நடந்தும் போகலாம். கால் வலின்னா ரெண்டு பக்கம் முழுசும் போட்டுருக்கும் ட்ராவலேட்டரில் போகலாம். போனோம்.

நகை பார்க்க வந்துட்டு ஒன்னுமே வாங்காமல் போன கஞ்சர்கள் நாங்களாதான் இருப்போம். ஏராளமான கடைகள் இருந்தாலும், நமக்கு 'வேண்டியதாக' ஒன்னும் இல்லை.  என்ன ஒன்னு.....  எங்களோடு சேர்ந்து  அத்திவரதரும் நகையைச் சுத்திப் பார்த்துட்டார்.  எனக்கு டெர்மினல் ரெண்டில் ஒரு கடைக்குப் போகணும்.

தொடரும்......  :-)