கடுபு வரக் காத்திருந்தேன். ( மூன்று மாநிலப் பயணம்- தொடர் : 5)

பெங்களூர் முழுசும்  நாம் தடுக்கி விழுந்தா, எதாவதொரு கோவில் வாசலில்தான் விழுவோம் போல.   அதில் இந்த மல்லேஸ்வரம் பகுதியில் ஏகப்பட்ட கோவில்கள். திருப்பதி தேவஸ்தானம் கூட ஒரு கோவிலைக் கட்டியிருக்காங்க.  சரியான வசூல் ராஜா இல்லையோ நம் ஸ்ரீநிவாசன்?  ஒரு ஊரை விடமாட்டாரே!  கோவில் மூடி இருக்குமேன்னதுக்கு, எதுக்கும் போய்ப் பார்க்கலாமுன்னார் மச்சினர். அதுவும் சரி. மாலில் ஆரம்பிச்சு   மாலில் முடிக்கலாமே.  அடுத்த தெருதானாம்.

இங்கே கோவில்கள் எல்லாம் காலை  ஏழரைமுதல் பனிரெண்டு வரையிலும், மாலை அஞ்சு முதல் எட்டரைவரையிலும் மட்டுமே திறந்து வைக்கிறாங்க.
மக்களுக்கு அசல் திருப்பதி ஃபீலிங்ஸ் வரணுமுன்னோ என்னவோ கம்பித்தடுப்புகளில் வளைஞ்சு வளைஞ்சு போய் படி ஏற வைக்கும் அமைப்பு.

பனிரெண்டரை  ஆகப்போகுதே...கோவில் மூடியாச்சான்னு விசாரிச்சால்...  இல்லையாம்!!!  'ஆஹா.... ஓடு உள்ளே'ன்னு கம்பித்தடுப்புகள்  வழிகாட்டுனதையொட்டிப்போய் படிகளில் காலடி வச்சோம். பார்க்க அம்சமான கோவிலாத்தான் கட்டி விட்டுருக்காங்க.

o

கறாரா   இன்னின்னதுக்கு இவ்ளோன்னு பட்டியல் போட்டு வச்சுட்டார் சீனு:-) வசூல்ராஜாவுக்குச் சொல்லித் தரணுமா?

இடது பக்கம் ஏறிப்போகும்போதே புள்ளையார், அவரைக் கும்பிட்டு, அடுத்த  நாலைஞ்சு படிகளில்  ஏறினால் நம்ம ராமர் அண்ட் கோ .   அவருக்கும் ஒரு கும்பிடு அப்புறம்  நேரா மேலேறினால்...  பெரிய  முன்மண்டபத்தில் கண்களுக்கு பளிச் ன்னு  தெரியும்படி ஸ்ரீநிவாசன்/ வெங்கடாசலபதி.
இடமும் வலமுமா ரெண்டு கதவுகள். படிகள் முடிஞ்சு உள்ளே காலடி வைக்கும்போது  இடத்துக்கும் வலத்துக்கும் நடுவில் பெரிய திருவடி!  நல்ல பெரிய திருவுருவம்.

பெருமாளை ஸேவிச்சுக்கிட்டு வலப்புறப் படிகள் வழியா இறங்கினோம்.   ராதா கிருஷ்ணர் சந்நிதி. அவருக்குக் கும்பிடு போட்டு ஏழுபடி  இறங்கினால்  நம்ம நேயுடு.  புள்ளையாரும் அனுமனும்  எதிரும் புதிருமா ஒருவரையொருவர் பார்த்தபடி.

கடைசிப்படி முடியும் இடத்தில்  பிரஸாத விநியோகம் நடக்குது. கம்பி ஜன்னல் வச்ச கூண்டு!  இவ்ளோ அழகான கட்டிடத்துக்கு  இது திருஷ்டி பரிகாரம் போல:(

பகல் 12க்கு  மூடிருவீங்களான்னு கேட்டதுக்கு,  வீக் எண்டில்  இல்லையாம். மற்ற நாட்களில்  உச்சிகால பூஜை முடிஞ்சு ஒரு பனிரெண்டரை வாக்கில் மூடினாலும் ரெண்டு மணிக்குத் திறந்துருவாங்களாம்.  ஃபேர் இனஃப்ன்னு எனக்குத் தோணுச்சு. பட்டர்கள் வீடுபோய் சாப்பிட்டு வரணும் இல்லையோ!



இந்தியாவில்   மதியம் கோவிலைப் பூட்டினால் மறுபடி  சாயங்காலம் நாலரை, அஞ்சுக்குத்தான் திறக்கறாங்க.  உள்ளூர் மக்களுக்கு  இது சரி. வெளியூர்ப் பயணிகளுக்கு இது எத்தனை கஷ்டமுன்னு  புரிஞ்சுக்கறதே இல்லை.  நாலுமணி நேரம் எங்கே போறது, என்ன செய்யறதுன்னு தெரியாமத் திண்டாடித் தெருவில் நிக்க வேண்டி வருது:(  இவ்ளோ தூரம் வந்துட்டு, தரிசனம் பண்ணாமலும் போகவும்  மனம் வர்றதில்லை.  எல்லா   ஊரும் காஞ்சீபுரமா என்ன?  சும்மா இருக்கும் நேரம் ரெண்டு புடவையாவது  செலக்ட் (!) செஞ்சு வாங்கிக்கலாம் என்றதுக்கு:-)

இதைபற்றி பலமுறை நான் புலம்பியாச்சு உங்களிடம்!  வேறெங்கெ போய்ச் சொல்றது?   அர்ச்சகர்கள் லஞ்சு டைம் ஸ்பெஷலுன்னு  ஒரு தனி ஷிஃப்ட் போட்டுக்கப்டாதோ?

இன்றைக்கு  இதுவரை நல்ல நாளா போய்க்கிட்டு இருக்கு. எல்லாக் கோவில்களிலும் தள்ளுமுள்ளு இல்லாம தரிசனம் கிடைச்சதுன்னு  மகிழ்ச்சியாக் கிளம்பறோம்.  ஒரு நாலைஞ்சு  மீட்டரில் சாலை பிரியும் இடத்தில் ஹைய்யோ!!   வண்டி நிறைச்சு  வகைவகையான  தீனிகள்!   ஐடியா சூப்பர்!!!  பேசாம நியூஸிக்குக்  கடத்திக்கணும்.

பேசாமத் தலைப்பை' வண்டி நிறையத் திண்டி'ன்னு வச்சுருக்கலாம்:-)

 வீட்டுக்குப்போய்ச் சேர்ந்தோம். இதுக்குள்ளே சாந்தியிடமிருந்து  நாலைஞ்சு முறை செல்லழைப்பு வந்துருச்சு. தயாரா இருந்த அவுங்களையும் கூட்டிக்கிட்டு,  எங்கே போய் சாப்பிடலாமுன்னு  மந்த்ராலோசனை:-)   'கோபிகா' போயிடலாமுன்னு சொன்னாங்க  சாந்தி.

நியூ கிருஷ்ணாபவனில் இருக்கும் ஒரு ஏஸி  ரெஸ்ட்டாரண்ட் இது. நம்ம கோபாலுக்கும் பூபாலுக்கும்  தாலி  வேணுமாம்!   தென்னிந்திய சாப்பாடுன்னு  சொல்லிட்டாங்க.  சாந்தியும் ,சப்பாத்தின்னாங்க.  எனக்குத்தான் எதாவது கர்நாடகா ஸ்பெஷல் இருந்தாத் தேவலையேன்னு..... மெனுவை ஆராய்ந்தேன். Kotte Kadubu  (sat/sun)  என்று  கண்ணில் பட்டது. வீக் எண்ட் ஸ்பெஷல்! இன்னிக்கு ஞாயிறுதானே?  வாங்கினால் ஆச்சு. கூடவே  ஒரு செட் தோசையும்.

கடுபு வரக்கொஞ்சம் நேரமாச்சு.  சுத்தி இருந்த  இலையைப் பிரிச்சால் அனுமார் வால்போலநீளமா வந்துக்கிட்டே இருக்கு:-)   கோபாலுக்குக் கொஞ்சம் கொடுத்துட்டு,  நானும் ஆவலோடு சாப்பிட்டுப் பார்த்தேன்.  ஐய..........  இது நம்ம இட்லி!  குடலை இட்லி செய்வோம் பாருங்க,  அதை வாழை  இலையைக் குழாய் போல சுருட்டி  அதுலே மாவை ஊற்றி  நீராவியில் வேகவச்சுருக்காங்க. வாழை இலை கூட இல்லையோ?. கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமா தோணுச்சு. ஒருவேளை தென்னங்கீத்தோ என்னவோ!

மாவுகூட...  வெறும் இட்லி மாவுதான்.  குடலை இட்லி மாவுலே சேர்க்கும் சமாச்சாரமெல்லாம் இதுலே இல்லையாக்கும்.

தொட்டுக்க சாம்பார், சட்னி,  இட்லிமிளகாய்ப்பொடி எண்ணெய், கூடவே  ஒரு சின்னக்கிண்ணத்தில் தேங்காய்ப்பால்!

செட் தோசையில்  மூணு இருக்கு. அதிகம் இல்லையோ? எல்லோரோடும்   பகிர்ந்தால்  போச்சு:-)

சாப்பாடானதும்  'பக்கத்துலே இருக்கும் மாலுக்குப் போலாமா'ன்னு சாந்தி கேட்டாங்க.  'வேணாம்  மாலைப் பார்த்த கண்களுக்கு மால் வேணாம் 'என்றேன்.

அறைக்கு  எல்லோருமா வந்து சேர்ந்தப்ப  மணி ரெண்டரை.  கட்டிலில் பூ இருந்தது.

தொடரும்......:-)