மறந்தே போச்சு...ரொம்பநாளாச்சு......

கடைசியா எப்போப் பார்த்தேன்னே நினைவில்லை. ஆனால் கண்டதும் கண்கள் விரிஞ்சதென்னவோ உண்மை! நீலமும் வெள்ளையுமா அழகோ அழகு!  இறைவன்/இயற்கை படைப்பில்தான் எத்தனையெத்தனை அற்புதங்கள்!!  சங்கு புஷ்பம்! இதுக்கு மட்டும் பூன்னு சொல்லாம ஏன் புஷ்பம் என்கிறோம்?

பூவை மட்டும் ரசிச்சால் போதுமா? எங்களையும் கொஞ்சம் பாரேன்னு அவுங்க மொழியில் கீக்கீ..... கீக்கீன்னு கூப்பிட்டன காதல் பறவைகள்.  ஹைய்யோ!!!! இத்தனையா?  வாங்குனது  நாலே நாலுன்னு நினைக்கிறேன். குடும்பம் பல்கிப்பெருகி இருக்கு!  ஒரு விநாடி ஒரு இடத்துலே நின்னு போஸ் கொடுக்குதுங்களா? ஊஹூம்......

வீடுகளில் இப்போ வெற்றிலை வளர்ப்பு வேற!  ஹப்பாடா..... நமக்கும் சொல்ல ஒரு சங்கதி கிடைச்சுருச்சு. நானும் வெற்றிலை (கொடிக்கால்) வச்சுருக்கேன்னு  சொல்லி மகிழ்ந்தேன், எட்டு இலைதான்  என்பதை கவனமா மறந்துட்டு :-)

போயிட்டு வாறோமுன்னு சொல்ல அப்போ மச்சினர் வீட்டுக்குப் போயிருந்தோம்.  வீட்டு வாசலில் நாம்  மணி ப்ளாண்டுன்னு சொல்வோம் பாருங்க அந்தக்கொடி  அழகா ஒரு மரத்தைப் பிடிச்சுக்கிட்டு மேலே போகுது!  இவ்ளோ நல்ல பெரிய இலைகளை ப்ரிஸ்பேனில்தான் பார்த்திருக்கேன்.  இந்தப் பக்கங்களில்   இதுக்குப்பேரு டெவில்'ஸ் ஐவி.  பணத்துக்கும் பேய் பூதத்துக்கும் ஒரு சம்பந்தம் வச்சுட்டாங்க பாருங்க!!!

செடிகளையும் பறவைகளையும் பார்க்கும்போது திடீர்னு நம்ம 'வீடு திரும்பல் மோகன் குமார் 'வீட்டுத் தோட்டம் நினைவுக்கு வந்துச்சு.

இனி நெருங்கிய தோழிகளையும் ஒரு முறை சந்திச்சுட்டுக் கிளம்பணும். வெளியே போய் சாப்பிடலாமுன்னு கூப்பிட்டேன்.  மனசில் இருந்தது அடையார்  மண்வீடு. இன்னொரு தோழியையும்  கூப்பிட்டால் அவுங்க அருணாஸ்லே சாப்பிடலாமுன்னு தீர்மானமாச் சொல்லிட்டாங்க. புது வீடு வாங்கி இருக்காங்க அவுங்க. ஆனால் வீடு இன்னும் ரெடியாகலை. அடுத்தமுறை நான் வந்தால் கண்டுபிடிக்க  சௌகர்யமா இருக்கணுமேன்னு  இப்பவே வீட்டைக் காமிக்கப்போறேன்னு  மிரட்டுனதால்  ஓக்கேன்னுட்டேன்:-)

கிளம்புமுன் 'பெரிய ஆள்'கிட்டேயும் விடை பெறணுமே எனக்கு. அனந்தபத்மநாபன் சந்நிதியில்  சந்திக்கலாமுன்னு  சொல்லிட்டுக் கிளம்பினேன். போகும் வழியிலேயே நம்ம நாச்சியார் வீட்டுக்குப்போய் அவுகளையும் கூட்டு சேர்த்துக்கிட்டே போனோம்.  அருணா'ஸ்லே சாப்பாடுன்னதும்  சிங்கம் பதுங்கிட்டார்:-)

கோவிலுக்குள்ளில் நுழைஞ்சால் நிம்மதியாப் படுத்தபடி  'வா' ன்னான்.  'இப்படிக்கிடந்தால் நல்லதுல்லை. பெட்ஸோர்தான் வரப்போகுது'ன்னு மிரட்டியபடி பெரிய திருவடி, புதுசா வந்துருக்கும் அன்னபூரணி, சக்ரத்தாழ்வார், தங்கத்தேர், திருப்பதி வெங்கடாசலபதி ஃபேமிலி, தஞ்சாவூர்  பெயிண்டிங் கிருஷ்ணன், ஸ்ரீ லக்ஷ்மிநரசிம்மன்  எல்லோருக்கும்  கும்பிடு போட்டு,  நாடுவிடும் சமாச்சாரம் சொல்லிக்கிட்டே   உற்சவர்கள் அறைக்குப்போனால்  தாயார்களுடன்  பிரமாதமான அலங்காரத்தில்  அறைக்கு வெளியே வந்து காத்துக்கிட்டு இருக்கார்  நம்ம பெரும் ஆள்!

என்னடா ஆச்சு? இன்னிக்கு திருவோணம்  நட்சத்திரம் கூட  இல்லையே.... ன்னால் எல்லாம் உனக்காகத்தான்னு சொல்லிச் சிரிக்கிறான் கள்ளன்! இரு மனசில் புடிச்சு வச்சுக்கிறேன். அடுத்த ட்ரிப்வரை தாங்கணுமேன்னு  க்ளிக்கினேன்.   இந்தப்பக்கம்  நேயுடு  வெற்றிலைமாலையோடு  நிக்கறார்.   பெரிய கோவில் இல்லைன்னாலும் எல்லாம் அம்சமா அமைஞ்சுருக்கு இங்கே!  சென்னையில் எனக்கு ரொம்பப்பிடிச்ச கோவில்  லிஸ்டில்  இதுக்குத்தான் முதலிடம். கோவிலில்  சிலபல இம்ப்ரூவ்மெண்ட் வேலைகள் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு.  நல்ல மேனேஜ்மெண்ட் அமைஞ்சது  பப்பனின் பாக்கியம்!

என்ன  ரொம்பநாளாக் காணோமே? ன்னு விசாரிச்சார்கள் கோவில் ஃப்ரெண்ட்ஸ்.  சென்னை வாழ்க்கையில்  அநேகமா தினம்தினம் பார்த்த முகம், சட்னு நினைவுக்கு வந்துஇருக்கும்:-)

அதுக்குள்ளே சந்திக்கறேன்னு சொன்ன எழுத்தாளர் தோழி அலைகள் அருணா வந்துசேர்ந்தாங்க. எல்லோரையும் அறிமுகப்படுத்திட்டு மீண்டுமொருமுறை வலம் வந்து  'கிடப்பவனிடம் 'சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பி  அருணாவின் புது வீட்டுக்குப் போனோம்.  எப்படியும் ஒரு மூணுமாசமாவது ஆகும் போல இருக்கு வேலைகள் முடிய.  நான் திடீர்னு போனாலும்   எனக்கு புடவை பரிசளிக்க நல்ல சௌகரியம், நல்லி சில்க்ஸ் ரொம்பப் பக்கத்தில்  இருக்கு.

எல்லோருமாக் கிளம்பி  அருணாவின் (பழைய) வீட்டுக்குப் போனோம்.  சூப்பர் சாப்பாடு. வாழைத்தண்டு பச்சடி....  ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்  நல்ல காரம்!

இன்னும் கடைசி நேர வேலைகள் ரெண்டு இருக்கு.  அப்புறமுன்னு தள்ளி வைக்கக் கூடாதது.  அடையார் நேரு நகர் தெருக்கள் எல்லாம் சரியா இருக்கான்னு  நாலைஞ்சு ரவுண்டு போய்ப் பார்த்தோம். ஒரு விலாசம் கண்டு பிடிக்கறதுக்குள்ளே தாவு தீர்ந்துடுது.  இத்தனைக்கும்  நாலைஞ்சு தடவை போய்வந்த இடம்தான்.  லேண்ட்மார்க்கா இருந்த கடையை  இப்போக் காணோம்!  எல்லாம் நம்ம  ஹோப் ஃபவுண்டேஷன் ஆஃபீஸைத் தேடித்தான்  அலைஞ்சோம்.   வரப்போகும் கிறிஸ்மஸ் விழாவுக்குக் குழந்தைகள் செலவுக்கு ஒரு தொகை கொடுக்கணும்.   நமக்குப் பரிசாக அருமையான படம் ஒன்னு  எடுத்து வச்சுருந்தாங்க.  கொஞ்சம் பெரிய சைஸ்னு  கண்ஜாடை காமிக்கிறார் கோபால்:-)  அன்புக்கு நன்றின்னு படத்தை ஒருபடம் எடுத்துக்கிட்டேன்.

Mrs. Malarvili Prabath Exec. Officer-Women & Children Programs. அவர்களுடன்  சந்திப்பு.  ஹோப் பள்ளிக்கூடம் ரொம்ப நல்லா நடக்குது!

அடுத்த ஸ்டாப் இன்னொரு பதிவர் வீடு. பத்து நிமிசம்  NineWest நானானியோடு  பேச்சு.  பாவம், நாச்சியார்!!  இழுத்த இழுப்புக்கு  வாயைத் தொறக்காம வந்தாங்க  கூடவே!   முகத்தில் கொஞ்சம்  களைப்பு தெரிஞ்சது.  அவுங்களைக் கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுக்கவிடேன்னு  கோபால் (ரகசியமா) என்னிடம் சொன்னார்.:-)  கூடவே இருந்து கொடுமைகளை அனுபவிக்கறவராச்சே!

நாச்சியாரை வீட்டில் விட்டுட்டு  விஷ்ராந்தி அலுவலகத்துக்குப் போனோம். நம்ம அதிர்ஷ்டம் பாருங்க. மாடியில் இருக்கும் ஃப்ளாட், கதவு பூட்டி கிடக்கு. பக்கத்து ஃப்ளாட்டுலே ஒரு மரணம். அதனால்  சீக்கிரம் பூட்டிட்டாங்கன்னு துக்கத்துக்கு வந்திருந்த ஒருத்தர் சேதி சொன்னார்.  பேசாம ஒரு செக் எழுதி அவுங்க  மெயில் பாக்ஸ்லே போட்டுடலாமேன்னு பார்த்தால் கைவசம் என்வலப் ஒன்னும் இல்லை.  ஹேண்ட்பேகில் இருந்த எதோ கடை ரசீதின் பின்புறம் நம்ம விலாசமும் அமௌண்டும் குறிப்பிட்டு செக்கையும் அதுலேயே வச்சு மடிச்சு  கீழ்தளத்தில் இருக்கும் மெயில்பாக்ஸ்களில் இவுங்க பெயருள்ளதைத் தேடிப்போட்டோம்.  க்ராஸ்டு செக் என்பதால்  பரவாயில்லைன்னு  நினைப்புதான்.

நேரா  தி.நகர் ஸ்ரீ கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ்.கல்யாணச் ச் சீர்வரிசைக்கு வேண்டியவைகளையெல்லாம் கூட செஞ்சு கொடுக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. குட்டிக்குட்டி ஜாங்கிரி வேணும் நமக்கு.   கிடைக்கலை.  கொஞ்சம் இனிப்புகளும் காரவகைகளும் வாங்கிக்கிட்டு நேரா திநகர் சரவணபவன். அங்கே  மினி வகை கிடைச்சது. இன்னும் கொஞ்சம் உப்புச் சமாச்சாரங்கள்.  இன்னும் வேற வகை இனிப்புகள் எல்லாம் வாங்கினோம்.  பால் சேர்த்த இனிப்புகள் , வட இந்தியவகைகள் ஒன்னும் வாங்கிக்கலை.  மேட் கௌ டிஸீஸ்  பயத்தால் நியூஸியில் இவைகளை அனுமதிப்பதில்லை:(

அப்படியே கடைக்குள் நுழைஞ்சு கடைசி முறையா ஒரு காஃபி! இனிப்பு வாங்க ஆரம்பிச்சதுமே இதுதான் பயணத்தின் கடைசி ஷாப்பிங், இனி கிளம்பிருவோம் என்பது உறுதியாகிரும்.  என் மனசில்  லேசா ஒரு சஞ்சலமும் ஆரம்பிக்கும்.

பயணங்களில் காணாமப்போகும் சமாச்சாரங்களில் ஒன்னு சாவிகள். குட்டியூண்டு சாவிகள் என்பதால் எங்கே வச்சோமுன்னு  அல்லாடணும். இதுலே ஆயிரத்தெட்டு  ஸிப் வச்ச அறைகள் இந்தப் பொட்டிகளுக்கு.  இப்பெல்லாம் யாராவது  எதையாவது நம்ம பொட்டிகளில் திணிச்சு அனுப்பிட்டால்..... என்ற பயம் வேற இருக்கே.  ஜஸ்ட் ப்ளெயினா ஒரே  ஓப்பனிங்  இருக்கும் பெட்டிகளா  விக்கக்கூடாதா?   அக்கம்பக்கத்துக் கடையில்   ஒரு அஞ்சாறு நம்பர் லாக்குகள்  வாங்கிக்கிட்டோம். ப்ளாட்பாரப் புத்தகக் கடை, ஒன்னும் வாங்கிக்கலையான்னது.  அங்கே ரெண்டு புத்தகங்கள்.  வெயிட் வெயிட் னு அலறின கோபாலை, வெயிட் வெயிட் இது  கையிலே வச்சுக்கும் ரீடிங் மெடீரியல்ஸ்ன்னு சொல்லி சாந்தப்படுத்தினேன்:-)

ஏழுமணிக்கு அறைக்கு  வந்ததும் பெரிய வண்டி  மாத்தி எடுத்துக்கிட்டு  எட்டரைக்குள்ளே வந்துருங்கன்னு சீனிவாசனை அனுப்பிட்டு  ஃபைனல் பேக்கிங் முடிச்சுக் கீழே போய் அக்கவுண்ட் செட்டில் செஞ்சு முடிக்கும்போது சீனிவாசன் வந்துட்டார்.

ஏர்ப்போர்ட் போய்க்கிட்டு இருக்கோம்.  மனசுக்குள்ளே சின்னதா  ஒரு ஏக்கம். இதுலே பாருங்க... நியூஸியில் இருந்து இந்தியா வரும்போது மனசு பூராவும் மகிழ்ச்சியா இருக்கும்.  இந்தியாவுக்குப் போகாம வேற இடங்களுக்குப் போகும்போதும் மனசுலே  ஏக்கம் கலக்கம் இப்படி ஒன்னும் இருக்காது. ஹாலிடே போறோம் என்ற உணர்வு மட்டும்தான்.  இதே... இந்தியாவிலிருந்து கிளம்பும்போது வீட்டுக்குப் போறோம் என்ற மகிழ்ச்சி இருந்தாலும் கூடவே  ஒரு ஏக்கம், ' இனி எப்போ?'ன்னு வந்துருது.

 இந்தியாவிலேயே  வந்து இருந்துடலாமுன்னா.... இப்போ அங்கிருக்கும் சிஸ்டத்துக்கு  நான் லாயக்கில்லைன்னு  ஆகிருச்சு.  அதிகபட்சம் ஒரு மாசம் தாக்குப்பிடிக்கலாம். அம்புட்டுதான்.  நடக்கும் அட்டூழியங்களைப் பார்த்து 'எப்படா ஊருக்குப் போய்ச்சேருவோமு'ன்னு தோணிப்போகும்.  கிளம்பும்போது ....  மறுபடி....   என்னவோ  இது  ஒரு மாதிரி  'லவ் அண்ட் ஹேட்' உறவு!

முக்கால் மணியில் ஏர்ப்போர்ட் வந்து சேர்ந்து ட்ராலியில் பெட்டிகளை அடுக்கிக்கொடுத்த  சீனிவாசனுக்கு நன்றி சொல்லிட்டு ட்ராவல்ஸ்க்கான பில்லை செட்டில் செஞ்சுட்டு உள்ளே போனோம்.

செக்கின் செய்யும் இடத்துலேயே  ஏக்கம் காலி:-)

லவுஞ்சில் போய் உக்கார்ந்ததும்  மறுநாள் செய்யவேண்டியவைகளை லிஸ்ட்போட ஆரம்பிச்சார் கோபால்.

தொடரும்........:-)