கொஞ்சம் அக்கம்பக்கம் பார்க்கலாம்:-)

" போனவாரமே உங்களைப் பார்த்தேன். உங்ககிட்டே வந்து பேச ஆசையா இருந்தது.வேணாம் அவுங்க பிஸியா  இருக்காங்கன்னு தடுத்துட்டார். (வீட்டுவீட்டுக்கு இப்படி ஒருத்தர் இருப்பாரே!) தினம்  நாங்க ப்ரேக்ஃபாஸ்ட்க்கு வரும் சமயம்  நீங்க கிளம்பிப் போய்க்கிட்டு இருப்பீங்க.   எங்கே மகளை காணோம்?  எப்பவும் மூணு பேரா வருவீங்க? எங்கே இருக்கீங்க?  அடிக்கடி வருவீங்களா? எப்பவும் இங்கேதான் தங்குவீங்களா?  சொந்த ஊர்  எது? சென்னைதானா?"

சபாஷ்! சரியான போட்டி:-) என்னை வாயைத் திறக்கவிடாம படபடன்னு  வார்த்தைகள் வந்து விழுது!  ஆஹா....வல்லாளுக்கு வல்லாள்,  வையகத்தில் உண்டு!!!!

" இங்கேயா தங்கி இருக்கீங்க? போனவாரம் உங்களைப் பார்க்கலையே:( எந்த ஊர்?"

' மெல்பர்ன்! ஆஸி!'    இன்னொரு அதிர்ச்சி.  அட! நம்ம பக்கத்தூரு மக்கள்ஸ்.

"அம்மாவும் பொண்ணுமா  பட்டுபுடவையில் அன்னிக்கு  ரொம்ப நல்லா இருந்தீங்க. கல்யாணத்துக்கு போனீங்களா?"

"ஆமாம். அன்னிக்குதான் எங்களுக்குக் கல்யாணம்!"

அரண்டு போன  முகத்தை ரசிச்சேன்.  'அறுபதாங் கல்யாண'முன்னு குறுக்கே பாய்ஞ்சார் கோபால்:-)

அவுங்களுக்கும் சென்னைதான் சொந்த ஊர் என்றாலும் 'வசதிகளை' முன்னிட்டு கெஸ்ட் ஹவுஸில் தங்குவாங்களாம்.  ஸேம் ப்ளட்:-)

'சுருக்கமா' ஒரு அரைமணி நேரம் பேச்சில் போனது. நம்ம தொழில் எழுத்துன்னதும் இன்னுமொரு அதிர்ச்சி அவுங்களுக்கு:-)  விடமுடியுமா? நம்ம வாசகர் வட்டத்துலே சேர்த்துவிட்டேன்!

நம்ம சீனிவாசனை வீட்டுக்குப்போயிட்டு வரச்சொல்லி இருந்தோம்.  அவர் திரும்பி வந்தவுடன் தி நகர் ரவுண்டு கிளம்பினோம். பயணங்களில் செக்கு மாடு போலத்தான்  போன இடங்களுக்கே போகவேண்டியதாப் போகுது.  தைக்கக் கொடுத்துருக்கும்  உடைகளை வாங்கிக்கணும். மங்கேஷ் தெருவுக்குப்போய்  சீனிவாசன்  ஆசாரி செஞ்சு வச்சுருக்கும் மோதிரத்தையும் வாங்கிக்கணும். தோழி வீட்டுக்கு ஒரு எட்டு.  இன்றைக்கு இதோடு சரின்னு திட்டம்.

1994 லே அண்ணன் மகள் கல்யாணத்துக்குப் போயிருக்கோம். அன்னிக்குன்னு பார்த்து ப்ளைட் லேட்.  எல்லா ஃபார்மாலிட்டியும் முடிஞ்சு  வீடுப்போய்ச் சேரும்போதே ராத்திரி மணி 12. அண்ணன் வீடு அப்போ அண்ணாநகரில் :-) . பொழுது விடிஞ்சதும் பந்தக்கால்.  நிகழ்ச்சி முடிஞ்சதும் பத்து மணிக்கு மற்ற பூஜைகள் ஆரம்பம்.  எதுக்கும் நிக்க நமக்கு நேரமில்லை.  வீட்டுலே புடவைகள் எடுத்து வச்சுருந்தாலும் அதுக்கு  ப்ளவுஸ் தைச்சுக்கணும் உடனடியா! மகளுக்குப் பட்டுப்பாவாடைகள் வேற எடுத்து உடனடியா தைச்சு வாங்கணும்.

ஏழுமாடி சரவணா ஸ்டோர்ஸ், போத்தி'ஸ், சென்னை  ஸில்க்ஸ் எல்லாம் அப்போ கிடையாது. நல்லி, அதை விட்டா குமரன் சில்க்ஸ் !  குமரனுக்கு ரெண்டு கடைகள்!   பர்ச்சேஸ் முடிஞ்சது.  வெளியூர்வாசின்னு நெத்தியில் எழுதி இருந்ததைப் படிச்ச  கடைப்பையன் ஒருவர், 'உடனே தச்சுக்கொடுக்க இங்கெ ஒரு டைலர் இருக்காரு. வாங்க , நான் இடம் காமிக்கிறேன்'னு ஒரு ஆட்டோ புடிச்சாந்து நம்மைக் கூட்டிக்கிட்டுப் போனார்.  கிட்டேதான். பனகல் பார்க்குக்கு எதுத்த பக்கம் . ராம்ஸ் பஸார்.

அங்கே ஏகப்பட்ட டெய்லர்ஸ் இருக்காங்க. பையன் கொண்டு போய் விட்ட  கடையில்  இருந்தவர்  மறுநாளே  தர்றதாச் சொன்னார். அளவு  கொடுத்துட்டு  வந்தோம். மறுநாள்  மாலை ரிஸப்ஷன். கிளம்பிக் கல்யாண மண்டபம்  போகும்போதே  டெய்லர் கடைக்குப்போய்  உடைகளை வாங்கிக்கிட்டோம்.  மகளுடைய  சட்டையில்  கொஞ்சம் குழறுபடி.  கோபால் எடுத்துக்கிட்டு ஓடினார். மீண்டும் சீர்படுத்தியெடுத்துக்கிட்டு  நல்லவேளையா ரிஸப்ஷன் ஆரம்பிக்கும் முன்  வந்து சேர்ந்துட்டார்.

அதுக்குப்பிறகு  இன்னொரு பயணத்தில்  இன்னொரு கடையில் துணிகளை வாங்கியதும்  தைக்கக்கொடுக்க விசாரிச்சதில் இன்னொரு இடத்தைக் காமிச்சாங்க. அங்கே போனால்  அதே டெய்லர் இருக்கார்.  பெயர் மொஹம்மத் முஸ்தாஃபா.  இதுக்குப்பிறகு அவர் எங்கே கடை போடறாரோ அங்கே போய் கொடுக்கும்படியா ஒரு வழக்கம் ஏற்பட்டுப்போச்சு. அவரும் விடாம பனகல் பார்க்கைச் சுத்தியேதான் கடைகளை மாற்றிக்கிட்டே இருக்கார்.  இப்ப வியாபாரம் ரொம்பவே பெருகி இருக்கு.  இடம் பழைய ராம்ஸ் பஸாரேதான்! 


ஒரே ஒரு சின்னக் கஷ்டம்தான் நமக்கு.  பொய் ஒன்னு சொல்லணும். ஆபத்தில்லாத பொய் என்பதால் நானே என்னை மன்னிச்சுக்குவேன்.  துணிகளைத் தைக்கக் கொடுத்துட்டு  உண்மையில் ஊருக்குக் கிளம்பும் நாளுக்கு ஒரு நாள் முன்னதான  தேதியில்  கிளம்பறேன் என்று சொல்ல ஆரம்பிச்சேன்.  உண்மை விளம்பியா இருந்த காலக்கட்டத்தில்  கடைசி நிமிசம் வரை   இதோ அதோன்னு  லேட் பண்ணி பேஜாராப் போயிருக்கு. அட்ரஸ் கொடுங்கம்மா. பையன்கிட்டே கொடுத்தனுப்பறேன்னு சொல்லி ஒரு பயணத்தில்  ஊருக்குக் கிளம்பும் நாள், காலையில்  ஆறுமணிக்குப் பையன் வந்தார்!

ஆனால் ஒன்னு சொல்லணும்,  ஒருதடவையாக் கொண்டுபோய்க் கொடுக்காம  பயணத்தில்  தினசரி ஊர் சுற்றும்போது , நல்லதாக் கண்ணில் படும் துணிகளை வாங்கிக்கிட்டே இருப்பேன்.  பாவம் கோபால். போதும் போதுமுன்னு  அலறுவார்.  இனிமேல் கொடுத்தால் டெய்லருக்குத் தைக்க நேரம் இருக்காதுன்னெல்லாம் சொல்லி பயமுறுத்துவார். பாவம்:-)))  நம்ம முஸ்தஃபா மாஸ்டர் அதெல்லாம்  பொருட்படுத்தாமத் தைச்சுக் கொடுத்துருவார். சிலசமயம் கோபால் தனியா  பயணம் செஞ்சாலும்  நம்ம கடையில்  எங்களுக்கான துணிகளைத் தைக்கக்கொடுத்து வாங்கியாந்துருவார்.   எங்கள் அளவுகளை  எழுதி வாங்கியாந்துருக்கேன்.  அதைக் கொடுத்தனுப்பினால் போதும்.

அவர் தைப்பது நமக்கும்  இந்த 19 வருசமாப் பிடிச்சுப்போச்சுன்னும்  வச்சுக்கலாம். நானே ஒரு தைய்யல்காரிதான் என்றாலும்  இங்கே கொண்டு வந்து தைச்சுக்க இப்பெல்லாம் சோம்பல் அதிகம். மேலும் இங்கே ஒரு மேட்சிங் கலர் நூல்கண்டு வாங்கும் விலையில் சென்னையில் உடையே தைச்சுக்கிட்டு வந்துடலாம்,பாருங்க.

 சிட்டி டெய்லர், ஃபேஷன் டெய்லர், க்ளாஸிக் டெய்லர்ஸ்ன்னு  பல பெயர்கள் எல்லாம் மாறி இப்போதைக்கு 'ஷிபி டெய்லர் லேடீஸ் ஸ்பெஷலிஸ்ட்'  என்ற பெயரில் கடை இருக்கு.  கடை எண் 8, ராம்ஸ் பஸார். பிரகாசம் ரோடு தி. நகர்.  இந்த பிரகாசம்ரோடுக்கு வர்றதுதான் கொஞ்சம் ட்ரிக்கியா இருக்கும்.  ஏழுமாடி  சரவணா ஸ்டோர் தாண்டியதும்  ரைட்லே பிரியும்  ரோடு. அந்த குறிப்பிட்ட இடம்  மட்டும் ஒன்வே என்பதால்  முதலில்  ட்ரைவர்களுக்குக் குழப்பம் வந்துரும்! பனகல் பார்க்கின் காம்பவுண்ட் சுவரை ஒட்டியே  இருக்கும் ரோடுதான் இது.  காம்பவுண்டு சுவர் முடிஞ்சதும் இது ஜி என் செட்டி ரோடில் போய்ச் சேர்ந்துருது. பாவம்  (அந்த)பிரகாசம்:(

வழக்கம் போலவே தைச்சு முடிச்சதையெல்லாம் அயர்ன் செய்ய அனுப்பி இருக்கேன். இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் வந்துருமுன்னு  சொன்னார்:-)

மோதிரம் ரெடியா இருந்துச்சு. நல்லாவே செஞ்சுருக்கார். நன்றி சொல்லிட்டு,அங்கிருந்து  மயிலை சரவணபவன்.  கடைசி முறையா வெங்காய பஜ்ஜி.  அடுத்து  விஸிட் தோழி வீடு.  மீண்டும்  டெய்லர் கடை.     எட்டு மணிக்கெல்லாம்  அறைக்கு வந்து  பேக்கிங் ஆரம்பிச்சோம்.

ஆங்...    சொல்ல மறந்துட்டேனே......... கிராண்ட் ஸ்வீட்ஸ் வேணுமுன்னா இனி அடையாருக்கு  ஓட வேணாம்.  செயின் ஸ்டோர்ஸ் போல  மயிலை, அண்ணாநகர் . தி.நகர்ன்னு  ஒன்பது  கிளைகள் உருவாகி இருக்கு.    தி நகரில்   டாக்டர் நாயர் ரோடில் ஒரு கிளை திறந்துருக்காங்க,  கீழேயும் மாடியுமா இருக்கு.  கீழே  இனிப்பு காரம் விற்பனை. அஞ்சாறு இருக்கைகள் போட்டு வச்சுருக்காங்க.

மாடியில்  ரெஸ்ட்டாரண்ட்.   அதுக்கும் மேல் இன்னொரு மாடியில்  ஃபங்கஷன்  ஹால். நூறு பேர்வரை  கொள்ளுமிடம்.  விழாவுக்கு  ஹால் வாடகை கிடையாது.  சாப்பாடெல்லாம் கீழே இருந்து வரவழைச்சுக்கணும்.  குறைஞ்சது 100 பேருக்கான உணவுவகைகளை ஆர்டர் செஞ்சுறனுமாம். மேனேஜர்  ஸ்ரீதர்  மாடிக்கு அழைச்சுக்கிட்டுப்போய்  எல்லாம் விளக்கினார்.

ரெஸ்டாரண்டில்  தாலி மீல்ஸ் ரெண்டு வகையாக் கிடைக்குது. நார்த் அண்ட் சௌத் இண்டியன் வகைகள். இது இல்லாம , மற்ற உணவு வகைகள் எல்லாமே  சமைச்சுப்போடறாங்க:-) இப்போதைக்கு நல்ல சுத்தமான இடமாகவும்  பார்க்க நீட்டாகவுமிருக்கு. இப்படியே மெயிண்டெய்ன் ஆனா மகிழ்ச்சியே!  நம்ம கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு சமீபத்தில்  இருப்பதால் நாங்களும் ஒரு நாலுமுறை போயிட்டோம்.

100 மீட்டர் நடக்க சோம்பலா இருந்தால்   ஒரு  ஏழெட்டு மீட்டரில்  Suswaad  என்றொரு  உணவுக்கடை. அங்கேயே சாப்பிடும் வசதி இருந்தாலும்..... வீட்டுக்கு வாங்கிப் போகும் மக்கள்தான் நிறைய.  சாயங்காலமாப்போனால் புட்டு கிடைக்குது. நல்ல மிருதுவா தொண்டையை அடைச்சுக்காம அட்டகாசமா இருக்கு.  இங்கே சுவை சூப்பர்னு சொல்லணும். வீட்டுச் சாப்பாடு மாதிரியே!  வயித்துக்கும்கேடு வரலை.  மாலை வேளைகளில் சப்பாத்தி, பருப்பு விசேஷம்.  பிள்ளையார் சதுர்த்தியன்னிக்கு  கொழுக்கட்டை வாங்கிக்கலாமுன்னு போனால்   பயங்கரக்கூட்டம்.  வீட்டுலே சாமி கும்பிட நைவேத்யங்களை  இங்கே இருந்து வாங்கிப்போகும்  கும்பல் அது!  செல்ஃபோனில் தங்ஸ் போடும்  ஆர்டர் படி இங்கே ஆர்டர் கொடுத்துக்கிட்டு இருந்தார் ஒருத்தர். '

 "வடை இன்னும் பத்து நிமிசமாகுமாம் இருந்து வாங்கவா? "

ஹைய்யோ!!!  லைஃப்  எவ்ளோ ஈஸி பாருங்க. பேசாம இந்தியாவுக்கு வந்துறலாமா?

தொடரும்.......:-)