ஆனைக்கோவில் அகிலா !

'வெய்யில் மண்டையைப் பொளக்குது.கொஞ்சநேரம்தான் ரெஸ்ட் எடேன். கோவில் எல்லாம் நாலுமணிக்கு மேல்தான்  திறப்பாங்க. எதுக்கு இப்பவே கிளம்பு கிளம்புன்னு ஆடிக்கிட்டு இருக்கே'ன்னார் கோபால். மூணரை வரை பொறுமை காத்தேன். ஆச்சு. கிளம்புங்க நாம் போகவும் கோவில் திறக்கவும் சரியா இருக்கும். நாலுமணிக்கு வெளியே வந்தால் இந்த ஹொட்டேலின் அடுத்த பகுதியில் ஏதோ விழாவுக்கு அலங்காரம் நடக்குது.

குடும்பவிழா. கல்யாணமோ இல்லை  வேற எதோ! இப்பெல்லாம் இது நல்ல வசதியாப்போச்சுல்லெ.... திருமணமண்டபங்களில் மட்டுமே நடந்த கல்யாணங்கள் எல்லாம்  ஹொட்டேல் ஹாலில் நடக்குது. சாப்பாடும் அங்கேயே  ஏற்பாடு. மெனு சொல்லிட்டால் எல்லாம்  கச்சிதமா  நடந்துரும். இடம், பந்தல், மேளம்,சமையல் இப்படி ஒவ்வொருவராத் தேடி அலைவது மிச்சம்.  என்ன ஒன்னு  காசு செலவு கொஞ்சம் கூடுதலா இருக்கும்.இப்போதைய ட்ரெண்ட் இம்மாதிரி விழாக்களில் தங்கள் செல்வச்செழிப்பைக் காட்டுவதுதானே! கூந்தல் இருப்பவர்கள் கொண்டை போட்டுக்கட்டுமே!

காட்டழகிய சிங்கரை தரிசிக்கணும்.  மத்யானம் வெங்கட் அப்பாவோட பேசும்போது  'சாயங்காலம் போகணும்' என்று சொல்லிக்கிட்டு இருந்தேன்.  கல்லூரிச்சாலையைக் கடந்து போறோம். செயிண்ட் ஜோஸஃப்  சர்ச் நம்ம கேமெராக் கண்ணிலே விழுந்துச்சு. இறங்கிப்போய் பார்த்திருக்கலாமோ! 1792  வது வருசம் கட்டப்பட்டது.

பரபரப்பான சாலை. வண்டி போய்க்கிட்டே இருக்கு. போகும்வழியில் காவிரிப்பாலம் கடக்கும்போது பாலத்தின் கைப்பிடிச்சுவரில் அங்கங்கே  பூந்தொட்டிகள் வச்சு அலங்கரிச்சு இருக்காங்க. பாலத்தினிடது பக்கம்  ஏதோ சிற்பம் போல ஒன்னு  கண்ணில் பட்டது. திரும்பி  வரும்போது  அந்தப்பக்கம் பாலம் ஆரம்பிக்கும் இடத்தில் இடது பக்கம் திருச்சி மலைக்கோட்டை சிற்பம் வச்சுருக்காங்க.  ஓஹோ....அப்ப முந்தி கண்ணில் பட்டசிற்பம்  ஸ்ரீரங்கம் கோவிலா இருக்கலாம். குறுக்கே வண்டிகள் ஓடுவதால்  சரியாத் தெரியலை.

வலப்பக்கம் ஒரு கோவில் கோபுரம். திரு ஆனைக் கோவில்.  இங்கேயும் வரணும்தான். ஆனால் முன்னுரிமை சிங்கத்துக்கு! .  கொஞ்சதூரத்தில் வலப்புறம் திரும்பிய ரோடுக்குள் நுழைஞ்சது வண்டி. நெல்சன் ரோடு.  இன்னும் கொஞ்ச தூரத்தில் ஸ்ரீமத்  ஆண்டவன் கல்லூரி. அதைத்தாண்டுனதும்   ஒரு  அரை நிமிசத்தில்  கோவில்.  பெரிய இடமா இருக்கு.  உள்ளே நுழைஞ்சு போறோம். இடது பக்கம் ஒரு மண்டபம். கம்பியழி இருந்துச்சுன்னு நினைவு.   கோவில் அஞ்சு மணிக்கு மேலேதான் திறப்பாங்கன்னு காவல்காரர் வந்து சொன்னார்.  முதல்லே  மச்சானைப் பார்த்துட்டு  வான்னு சிங்கம் விரட்டுதோ?

அப்போ  ஆனைக்கோவில்  போயிட்டு வரலாமுன்னு போனோம். ஒன்னரை கிமீட்டர் தூரம்தான் இருக்கும் ரெண்டு கோவில்களுக்குமிடையில். அர்ச்சனை, ஸ்பெஷல் தரிசனம் டிக்கெட் ஒன்னும் வேணாமுன்னுட்டு கேமெராச் சீட்டு மட்டும் வாங்கினோம்.  வளாகத்துலே நுழைஞ்சவுடன்  வாங்கோ என்றாள் அகிலா. குளிச்சு முடிச்சு அலங்காரம் செஞ்சுக்கிட்டு  சிரிச்ச முகத்தோடு பளிச்!

 வலது பக்கம் அவளுடைய மஹால்! பத்து வயசுக்குட்டிப் பொண்.  அர்ஜுன் நாயரின் கவனிப்பில் இருக்காள். ரொம்பவே சமர்த்து. அஸ்ஸாம் மாநிலத்துக்காரி. இப்போ  அட்டகாசமான ஐயராத்துப் பொண்ணாகிட்டாள்.  மடிசார் கட்டிக்கலை என்ற குறை மட்டுமே!   கொஞ்சம் உயரமான மேடையில் நிற்கிறாள்.  அதில் ஏறிப்போக சின்னதா ரேம்ப்,சரிவான  அமைப்பு.

 அர்ஜுன் பாப்பான்   ஆனதால் சம்ஸாரம் முழுவன் மலையாளத்திலாணு.  பாப்பான்(மலையாளம்) = யானைப்பாகன் .காலில் கொலுசு ! படம் எடுக்கும்போது  ஞான், 'காலு காணிக்கு மோளே'ன்னதும் அழகா காலைக் கொஞ்சமாச் சரிச்சுக் காமிச்ச அழகு இருக்கே .... ஹைய்யோ!!!

அர்ஜுன் நாயரின் சொந்த ஊர் புனலூர்.  இவருடைய  அச்சன் (அப்பா)ஸ்ரீ பத்மநாபபுரம் கோவிலில்  பாகராக இருக்கார்.   அகிலா இங்கே வருமுன் கொஞ்சநாள்  ஸ்ரீ பத்மநாபபுரத்தில்  தங்கி இருந்து அர்ஜுன் கூடவே அச்சனிடம் ட்ரெய்னிங் எடுத்துட்டு வந்துருக்காள். வெய்யில்  தெரியாமலிருக்க இவளுடைய மஹாலில் முன்பக்கம் தென்னோலைகளால்  ஒரு சார்ப்பு  இருக்கு.

இதுக்கு முந்தி கோவில் யானையா 48 வருசம் இருந்த சாந்தி, ஜூலை 2010 சாமிகிட்டே போயிருச்சாம்:(   எல்லாம் அர்ஜுனோடு இத்திரி மலையாளம் ஸம்ஸாரிச்சதில் கிட்டிய நியூஸாணு.

ரெண்டு யானைகளுக்கிடையில் அர்ஜுன் நாயர்:-)

'கோவில் திறந்து எல்லோரும் போறாங்க, வா சீக்கிரமு'ன்னு கோபால் குரல் கொடுத்தார். நல்ல பெரிய வளாகம்தான். 18 ஏக்கராம். அஞ்சு பிரகாரங்கள். கோவிலுக்கு வயசு  ஆயிரத்துக்கும் மேலே!

சிவபெருமானின் பஞ்சபூத ஸ்தலங்களில் இது  நீர். இப்பதானே நாலு நாளைக்கு முன்  சிதம்பரம் போனோம். அது ஆகாயம்.  காவிரியின்  கரையோரம் நாவல்மரங்கள் நிறைந்த காடாக  இருந்த இந்த இடத்திற்கு வந்த  பார்வதி சிவனை பூஜிக்க எண்ணி, ஆற்றுத் தண்ணீரைக் கொண்டே ஒரு லிங்கம் செஞ்சாங்க. அதையே ஒரு நாவல் மரத்தடியில் பிரதிஷ்டை  செஞ்சு பூஜையும் முடிஞ்சது. பார்வதி கிளம்பிப்போயாச்சு. அப்போ ஏதோ சாபவசத்தால்  யானையும் சிலந்தியுமா ரெண்டு இங்கே வந்து சேர்ந்தன.  மரத்தடியில் இருக்கும் சிவலிங்கத்தைப் பார்த்ததும் பக்தி மேலிட்டு யானை காவிரி நீரைத் தன் துதிக்கையால் மொண்டு  சிவனுக்கு அபிஷேகம் செஞ்சது.

பார்த்துக்கிட்டே இருந்த சிலந்தி  பரபரன்னு சிவலிங்கத்துக்கு மேலே பந்தல் போல வலை  பின்னுச்சு. சருகு, குப்பை எல்லாம் லிங்கத்துமேலே விழாமல் காப்பாத்தமே! மறுநாள் யானை  திரும்ப அபிஷேகம் செஞ்சதும் வலை பிச்சுக்கிச்சு. உடனே சிலந்தி திரும்பவும் வலை பின்னி வச்சது. தினமிப்படியே யானை அபிஷேகம் செஞ்சதும் வலை  பிய்ஞ்சு போவதும் மீண்டும் வலை பின்னுவதுமா ரெண்டுக்கும்  இடைவிடாத  போராட்டம்.  இப்படியே விட்டால் வேலைக்காகாதுன்னு  தீர்மானிச்ச சிலந்தி ஒருநாள் ஓசைப்படாம யானையின் துதிக்கைக்குள் நுழைஞ்சு  அதை  இம்சிக்கவும் வேதனை தாங்காத யானை  துதிக்கையை ஓங்கி ஓங்கி  அடிச்சுச் சுழற்றவுமாய்  போராடி  கொஞ்ச நேரத்தில் ரெண்டும் செத்துப்போச்சு.

தினமும் தனக்கு அபிஷேகம் செஞ்சதால் மனம்மகிழ்ந்து போன அபிஷேகப்ரியனான  சிவன் யானைக்கு மோட்சம் கொடுத்து சிவகணங்களுக்குத் தலைவனாக்கிட்டார். சிலந்தி  மனிதனாக ஒரு அரசகுடும்பத்தில் பிறந்தது.  கோச்செங்கட் சோழன்.  பூர்வ ஜென்ம வாசனையோ என்னவோ....யானைகள் முட்டினாலும் தகர்க்க முடியாத  நல்ல வலுவானவைகளாகவும்,  புயல், மழைக்காலங்களில் நாட்டு மக்கள் பாதுகாப்பாக வந்து தங்கிக்கொள்ள வேண்டியும்   காவிரிக் கரை ஓரமாகவே 70 சிவன் கோவில்களைக் கட்டினான். கருவறை வாசல்கள் எல்லாம் சிறியதாக யானை புக முடியாதபடி கட்டி இருக்கான். (ஏய் யானைப்பயலே,  அபிஷேகமா ? இனி எப்படி வந்து  தண்ணீ ஊத்துவே?) இவைகளுக்கு  மாடக்கோவில்கள் என்ற பெயர். கோச்செங்கட் சோழன் கட்டிய முதல் மாடக்கோவிலே இந்த  ஜம்புகேஸ்வரர் ஆலயம்தான்.

இவ்வளவு கவனமாக இவன் இருந்தும்கூட  இந்த இடத்துக்கு  ஆனைக்கோவில் என்ற பெயர் வந்திருக்கு பாருங்களேன்!  திரு என்ற  மரியாதைச் சொல்லுடன்  சேர்த்து, திருவானைக்கோவில்.

சின்ன வயசு காலத்துலே அதென்னவோ ரெண்டு பக்கமும் தூண்கள்  அணிவகுக்கும்  பிரகாரமுன்னாவே  எனக்கு ராமேஸ்வரம் கோவில்தான்  நினைவுக்கு வரும். அங்கெ மட்டும்தான் அப்படி இருக்குன்னு நினைச்சுக்குவேன்.  இப்பவும் அந்த நினைப்பு வந்து சிரிக்கவைக்கும்:-)

இங்கே கண்பார்வைக்குள் அடங்காம விரிஞ்சு நீண்டு போகும் பிரகாரத்துக்குள் நுழைஞ்சதும்  அந்த நினைப்பு வந்துச்சு:-))))  ஊஞ்சல் மண்டமும் மற்ற சந்நிதிகளுமா  அட்டகாசமா இருக்கு !

சமயக்குரவர் நால்வரும் வந்து பாடிய  பாடல் பெற்ற ஸ்தலம்.   ஈசன் ஜம்பு மரத்தடியில்  இருந்ததால் ஜம்புகேஸ்வரர். நீரினால்  செய்த மூலவர் என்பதால்  கருவறையில் எப்போதும்  காவிரி நீர்    இருந்துகொண்டே இருக்கு.  ஆறு வறண்டு போனாலும்கூட   இங்கே லேசான ஈரம் இருக்குமாம்.  வெள்ளம் வரும் காலங்களில் முழங்காலளவு தண்ணீர் தேங்கிவிடுமாம். கருவறையில் மூலவர் தரை மட்டத்தில் இருந்து கொஞ்சம் தாழ்ந்தே இருக்கார்.

மூலவரை தரிசிக்கப்போனால் அங்கே கருவறைக்கு முன்  கட்டங்கட்டமா ஜன்னலாட்டம்  ஒரு சுவர்.  எண்ணிப்பார்த்தால் ஒன்பது  ஓட்டைகள். அட!  நம்ம உடுபியில்  ஸ்ரீ கிருஷ்ணனை இப்படித்தானே நவத்வார ஜன்னலில் பார்த்தோம்! ஜன்னல்வழியாக மூலவரைப்பார்த்துக் கன்னத்தில் போட்டுக்கிட்டேன்.  இன்னும் கொஞ்சம் சுவர் தாண்டி அந்தப்பக்கம் போகமுடியுமோ என்னவோ...கம்பித்தடுப்பு அந்தப்பக்கம் இருக்கு. ஸ்பெஷல் தரிசனம் போல!

எனெக்கென்னமோ இந்த  நவத்வார ஜன்னல் புதுசா இருக்கோன்னு ஒரு சம்ஸயம். ஒரு 24 வருசத்துக்கு முன்னே இந்தப்பக்கம் ஒரு பயணம் செஞ்சோம். அப்போ சின்னக் கருவறையைக் கிட்டே போய்ப் பார்க்கும் வாசல் ஒன்னு வழியா போன நினைவு. வெளியே வரும்போது தலையைக் குனிஞ்சு போங்கோன்னு அர்ச்சகர் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தார்.

உச்சிகாலப்பூஜைக்கு  ஒரு ஆரஞ்சுப் புடவையை சுத்திக்கிட்டு  இன்னொரு அர்ச்சகர்  அம்பாள் சந்நிதிக்குப்போறதைப் பார்த்துட்டு  நாங்களும் சந்நிதிக்கு ஓடுனோம். நல்ல கூட்டம்.  ஆனாலும் அம்பாள் அகிலாண்டேஸ்வரியின் தரிசனம் கிடைச்சது. பெரிய கம்மல் போட்டுருந்தாங்க.தாடகம் என்று சொல்லணுமாம்.

இந்தமுறையும் அம்பாளை  நிம்மதியா சேவிக்க முடிஞ்சது. கூட்டமே இல்லை.  உள்ளூர் மக்கள்ஸ், பொழுதுசாய வருவாங்களா இருக்கும்.

ஞானம் வேணுமுன்னு தவம் இருந்த ஒருவருக்கு  அருள் செய்யத் தாம்பூலம் போட்டுக்கிட்டு சாதாரண மனித உருவில் போன அம்பாளை யாரோன்னு அந்தாள் விரட்டிவிட, இந்த பாக்கியம் இவனுக்கில்லைன்னு  கோவில் உள்ளே தூங்கிக்கிட்டு இருந்த வரதன் என்றொரு  பேமாலத்துக்கு (அப்பாவி) கிட்டே போய், வரதா வாயைத் திறன்னதும்,  தூக்கத்துக்கிடையில்  கனவுன்னு தன்னிச்சையா வாயைத் தொறக்க  அம்பாள் தாம்பூலத்தை  அவன் வாயில் உமிழ்ந்துட்டுப் போயிட்டாள். பொழுது விடிஞ்சு பார்த்தால் வரதனுக்கு  ஞானம் கல்வி எல்லாம் சித்திச்சுருக்கு. வாயைத் திறந்தால் கவி மழை!  கவி காளமேகம்தான் அந்த வரதன்!

இந்த உமிழ்தல் அப்போ அந்தக் காலத்தில் அருவருப்பான விஷயமா இருந்துருக்காதோ என்னவோ!!!!

பாருங்க குழந்தை உடலும்  மீசை முகமுமா  முயலகன்!   ஆனந்த தாண்டவமாடும் ஈசன்.  விஷ்ணு சங்கு  ஊதிட்டார்ப்பா.  படவிளக்கத்துக்குச் சமமா  உபயதாரர் விளக்கம்:-)  போகட்டும் ...இந்த வகையிலாவது அருமையான படங்கள் காணக்கிடைக்குதே!

இந்த நவ சக்திகள் நவ வீரர்கள் படம்.... கதை என்னவோ? தெரிஞ்சவுங்க சொல்லுங்க ப்ளீஸ். எங்கே நம்ம  இராஜராஜேஸ்வரி(மணிராஜ்)???

முருகன் சந்நிதிக்குப்போகும் பிரகார மேடையின் உள்சுவற்றில்  அமர்க்களமான படங்கள் ஏராளம்.  சித்திபுத்தியுடன்  மயில் வாகனத்தில் புள்ளையார்!

பிரகாரங்கள் எல்லாமே படுசுத்தமா இருப்பது  மனநிறைவைத் தந்தது.

பிரகாரங்களின்   திண்ணை மேடைகளில்  கூட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தன்னு கம்பித்தடுப்பு  வச்சுருக்காங்க. அழகு அழகுன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கோமே அதுக்கு திருஷ்டி பரிகாரம் போல!  இதைப்பிடிப்பிக்க அந்தக் கல்தரையில் ஓட்டை ப்போட்டு ஆணி அடிச்சுன்னு ஆரம்பிச்சு  கொஞ்சம் கொஞ்சமா  எல்லாத்தையும் பாழாக்குனாத்தான் இவுங்களுக்கு நிம்மதி வரும்:(

குரத்தி(??!!) மண்டபத்தூண்களில் அழகிய சிற்பவேலை!  ப்ரியா ப்ரொமோட்டர்ஸ் ,போர்டை கொஞ்சம் மேலே  உசரத்தில் மாட்டி வச்சுருக்கப்டாதோ? அப்படியே கொஞ்சம் தரையைப் பழுது பார்த்தால் தேவலை.


நம்ம கோவிலில் எடுத்த  படங்களை ஆல்பத்தில் போட்டு வச்சுருக்கேன். நேரம் இருந்தால்  பாருங்கள்.

ஆமாம்.... இது ஆனை கும்பிட்ட கோவில் என்பதால் திருவானைக்கோவில் என்பதுதானே சரி. அப்ப ஏன் திருவானைக்காவல் என்கிறார்கள்?

தொடரும்.............:-)