தைய்யல் நாயகி இங்கே யாரு?

குழிப்பணியாரச் சட்டி, ஆப்பச் சட்டி, வால் கரண்டி, இரும்பு வாணலி, தோசைக்கல்லு, அருவாமணை, தேங்காய்த்துருவி,மத்து, மோர் மத்து, கேரட் துருவி, பூரிக்கட்டை , கோலாட்டக்குச்சி, இப்படி  குறிப்பிட்ட சிலபல சாமான்களுக்குக் கோவில்கடைகளை விட்டா  வேற  பெஸ்ட் சாய்ஸே கிடையாதுன்னு அடிச்சுச் சொல்லலாம். நான் சொப்பு வச்சு விளையாடிய காலத்தில் அழகழகான வண்ணங்களில் மரச்சொப்புகள் மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோவில் கடைகளில்  இருந்துதான் வாங்குவோம். அப்படியே அண்ணனுக்கு  பம்பரம், கோலிக்குண்டுன்னு   ஒரு பை நிறைச்சுச்  சாமான்கள்  வாங்கியாருவாங்க  எங்க அம்மம்மா.

அடடா.... பல்லாங்குழியைச் சொல்ல விட்டுப்போச்சே:( மகள் சின்னவயசா இருந்தப்ப இந்தியப்பயணம் ஒன்னு வாய்ச்சது. அவளுக்கு துலாபாரம் கொடுக்கும் பிரார்த்தனையை நிறைவேற்ற குருவாயூர் போறோம். திரும்பி வரும்போது  கோவை, திருச்சி, ஸ்ரீரங்கம் தஞ்சாவூர்  மதுரைன்னு  வர்றோம். கோவில்கடையிலே மரச்சொப்பு கேட்டால் கிடைக்கலை! எவர்சில்வருக்கு மாறியிருந்தாங்க.  பல்லாங்குழி? சுத்தம். பாத்திரக்கடையில்  கேளுங்கம்மா  வாம்! முந்தி இங்கேயே பாத்திரக்கடைகள் அண்டா,குண்டா, குடம், தவலை,கோதாவரி குண்டுன்னு கொட்டிக்கிடக்கும். அதெல்லாம் அம்பேல். வெறும் ப்ளாஸ்டிக் பொம்மைகளை நிறைச்சு வச்சுருக்காங்க.

 கடைசியில் கோவிலுக்கு வெளியே  மேலமாசி வீதியோ என்னமோ  ஒரு பாத்திரக்கடையில் விசாரிச்சா அங்கே எவர்சில்வர் பல்லாங்குழி. கோபால் அதை வாங்கக்கூடாதுன்றார். காரணம்? வெயிட்  கூடிப்போகுமாம். எக்ஸ்ட்ரா லக்கேஜுக்கு  அழ இந்த முறை காசில்லையாம்!  ஒரு கிலோ இருக்குமுன்னு ஆடுனார்.  கடைசியில் பார்த்தால்  200 கிராம்.வெறும் தக்கை:-)  அப்புறம் சென்னை மெரினாவில் அதுக்கு சோழி வாங்கித் தந்தாங்க நம்ம பூனா  ஃப்ரெண்ட் (கும்மோணம்) கோமளா மாமி. அது கூடவே கொஞ்சம் பெருசா  சங்கு ஒன்னும் ஏழெட்டு மீடியம் சைஸ் சங்குகளும் கிடைச்சது.  இதுதான் கடைசியில் கிலோவுக்கு மேலே வெயிட்டாச்சு. அந்தப் பொதியை  கோபாலுக்குக் காமிக்காம பொட்டியில் அடியில் போட்டு வச்சேன்:-))))


வேடிக்கை பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன்.  பழசும் புதுசுமா எண்ணங்கள்  தலைக்குள் சுழலுது. நல்லவேளையா  இங்கேயும் ப்ளாஸ்டிக் பொருட்கள் கொஞ்சம் இருந்தாலும் கோவில்கடை ஸ்பெஷல்ஸ் நிறைய இருக்கு! ரங்கவிலாஸ் முற்றம் ஜேஜே!!

  மேலே இருக்கும் அலங்காரத்தில்  நித்யசூரிகளுடன் வைகுண்ட வாசனாக, பாற்கடலில் பாம்புப்படுக்கையில் கிடக்கும் பரந்தாமனாக,  அர்ஜுனனுக்கு கீதை உபதேசித்த தேரோட்டியாக, லக்ஷ்மிவராக மூர்த்தியாக பலவிதங்களில் போஸ் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கார்  நம்ம பெரும் ஆள்.

மண்டபத்துத்தூண்களில் யாளியும் யானையுமா நாலு.  இப்பத்தான் கவனிச்சுப் பார்க்கிறேன். முற்றத்தின் நடுவில் இருக்கும் நாலு கால் மண்டபம் திருவந்திக்காப்பு மண்டபம். நம்பெருமாள்  அழகியமணவாளர் ஊர் சுற்றிட்டு  உள்ளே வரும்போது இங்கேதான் அவருக்கு திருஷ்டி சுத்திட்டு உள்ளே கூட்டிக்கிட்டுப் போவாங்க.

கண்ணால் கடையைக் கண்டபின்னும் ஒன்னுமே வாங்காம எப்படின்னு யோசனை.  கோபாலுக்கு ஒரே திக் திக். எங்கே  தோசைக்கல்லு, இரும்பு வாணலின்னு ஆரம்பிப்பேனோன்னு !  அஞ்சேல் என்று அபயம் காமிச்சுட்டு  நகை நட்டுன்னு அலங்காரச் சாமான்கள் விக்கும் கடையில் ரெண்ட ரெண்டு ராக்கொடி . என்ன இருந்தாலும்  பழைய ஸ்டைல் சமாச்சாரங்கள் தனி அழகுதான்.

மற்ற ஆழ்வார்கள் எல்லாம் பெருமாள் கோவில்களைத்தேடிப்போய் பாடல்கள் பாடி அவற்றின் புகழை உயர்த்திக்கிட்டு இருந்த  காலக்கட்டத்தில்  தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார்  மட்டும் ஸ்ரீரங்கத்தையும் ரெங்கனையும் விட்டு வேறெங்கேயும் போக விரும்பாமல் இருந்தார். காலம் எட்டாம் நூற்றாண்டு. இயற்பெயர் விப்ரநாராயணன்.  பூந்தோட்டம் அமைச்சு  பூமாலைகளாலும், வாய் நிறையப் பாமாலைகளாலும் ரெங்கனை, ரெங்கனை மட்டுமே  ரெங்கனுக்கு  மட்டுமே சூட்டிமகிழ்ந்தவர்.

பெருமாளுக்குத் திருப்பள்ளியெழுச்சியாப் பத்துப்பாடல் பாடியவர். முதல்பாட்டு இது.

கதிரவன் குணதிசைச் சிகரம்வந் தணைந்தான்
கனவிரு ளகன்றது காலையம் பொழுதாய்,
மதுவிரிந் தொழுகின மாமல ரெல்லாம்
வானவ ரரசர்கள் வந்துவந் தீண்டி,
எதிர்திசை நிறைந்தன ரிவரொடும் புகுந்த
இருங்களிற் றீட்டமும் பிடியொடு முரசும்,
அதிர்தலி லலைகடல் போன்றுள தெங்கும்
அரங்கத்தம் மா.பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே.

இதுமட்டுமா......  திருமாலை என்று திருமாலை மட்டும் பாடி இருக்கார் பாருங்களேன். 45 மாலைகள்! நமக்கெல்லாம் ரொம்ப பரிச்சயமான பாட்டு இது, இல்லை!

பச்சை மாமலை போல் மேனி பவளவாய்க் கமலச் செங்கண்
அச்சுதா அமரர் ஏறே ! ஆயர்தம் கொழுந்தே ! என்னும்
இச்சுவை தவிர யான் போய் இந்திர லோகம் ஆளும்
அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன் அரங்கமா நகருளானே !

ஒரே போடாப் போட்டுட்டார்..... வேற எதுவுமே வேணாம், ரெங்கா நீயே போதும்!!!!

குடதிசை முடியை வைத்துக்
குணதிசை பாதம் நீட்டி,
வடதிசை பின்பு காட்டித்
தென்திசை யிலங்கை நோக்கி,
கடல்நிறக் கடவு ளெந்தை
அரவணைத் துயிலு மாகண்டு,
உடலெனக் குருகு மாலோ
எஞ்செய்கே னுலகத் தீரே.

எப்படிக் கிடக்கிறான்னு தெள்ளத்தெளிவா பாடியது இப்படி!!!

கங்கயிற் புனித மாய
காவிரி நடுவு பாட்டு,
பொங்குநீர் பரந்து பாயும்
பூம்பொழி லரங்கந் தன்னுள்,
எங்கள்மா லிறைவ னீசன்
கிடந்ததோர் கிடக்கை கண்டும்,
எங்ஙனம் மறந்து வாழ்கேன்
ஏழையே னேழை யேனே.

காவிரியின் பெருமை!  இவள் கங்கையை விட மிகப் புனிதமானவளாம்!!!!

நல்லவேளை, அப்பவே  சாமிகிட்டேபோய்ச் சேர்ந்துட்டார். காவிரியின் இப்போதைய நிலையைக்  கண்டிருந்தால் அவர் கண்ணில் ரத்தமே வழிந்திருக்கும்:(

இவருக்கான சந்நிதியின் படிக்கட்டில் உக்கார்ந்துருக்கோம்.  வழக்கம்போல் இதுவுமே சாத்தி இருக்கு. ஸ்ரீ மதுரகவியாழ்வார், யோகநரசிம்ஹர், அஷ்டபுஜ வேணுகோபாலன், சத்யபாமா, ருக்மிணி எல்லோரும் உள்ளே இருக்காங்க.

அஷ்ட புஜம் இருந்தால் கொள்ளாம் என்ற  நினைப்போ!!! செல்லுக்கொன்னு, டிவி ரிமோட்டுக்கு ஒன்னு,  மடிக்கணினிக்கு ஒன்னுன்னு  ஜமாய்ச்சுருக்கலாம்.( அப்படியே  ரெண்டு கைகளை  எனக்கு வெங்காயம்
உருளைக்கிழங்கு உரிச்சு, வெட்டிக் கொடுக்கன்னு தனியா வச்சுக்கணும்)

தங்கத்தமிழர் ஃப்ரம் தலைநகர்   நம்ம வெங்கட் நாகராஜ் ,மகளோடு வந்துட்டார். நான் முன்னாலே போறேன் நீங்க பின்னாலே வாங்கன்னார். மேற்குப்பக்கமாச் சுத்திச்சுத்தி  அடுக்கு மாடிக் கட்டிடத்துக்குள் நுழைஞ்சோம். மாடியேறிப்போனவுடன் இன்னொரு பதிவர்  வாய் நிறைய சிரிப்புடனும்  கண் நிறைய மகிழ்ச்சியுடனும் வரவேற்றார்.  கோவை2தில்லியின் உரிமையாளர் ரோஷ்ணியம்மா!!!

குட்டிப்பொண்  ரோஷ்ணி வரைவதில் கெட்டிக்காரி!  தில்லிப் பள்ளியில்  இருந்து  இங்கே வந்து உள்ளூர்ப்பள்ளியில் சேர்ந்து  படிக்கும் சுட்டிப்பெண்.  முதலில்  கொஞ்சம் மிரண்டாலும்  பத்து நிமிசத்துலே பயம் போயிருச்சு. பாவம் சின்னப்பெண், யானையைக் கண்டால் பயம் வரத்தானே செய்யும், இல்லையா?

உக்காரச்சொல்லி உபசரிச்சுக் கையில் ஃபேனைக் கொடுத்தாங்க.:-) நேத்துப் பேசிக்கிட்டே இருந்து பாதியில் விட்டுப்போன பேச்சைத் தொடர்வது போல நாங்கள்  பேசிக்கிட்டே இருக்கோம்.பதிவர் மாநாடு களை கட்டுது!  அப்போ  ஒரு  மூத்த தம்பதி வந்து  சட்னு தரையில் உக்கார்ந்துட்டாங்க.  (கட்டிலில் உக்கார்ந்துருக்கேனேன்னு  எனக்கே பேஜாராப்போச்சு) .வணக்கம் சொன்னோம். வெங்கட்டின் பெற்றோர்.  அவுங்களுக்கும்  கை ஃபேன்  கொடுத்தார் வெங்கட்.  அம்மா தயவில்  கைகளுக்கு நல்ல பயிற்சி.

ரொம்ப மோசம் நான். புது மனிதர்கள் என்ற  பயம் வேணாமோ? அவுங்களையும் பேச்சில் இழுத்தாச்சு.  என்னைவிட அவுங்க இன்னும் ரொம்பவே மோசம். அப்பதான் முதல்முதலாப் பார்க்கிறோம்.  ஆனால் தினம் பார்க்கும் பக்கத்து வீட்டுக்காரங்ககிட்டே (??!!)  பேசிக்கிட்டே இருக்காங்க.  இந்த இணைய நட்பும் பதிவர் குடும்பமும், பதிவரின் எக்ஸ்டெண்டட் ஃபேமிலியும் எப்படிப் பின்னிப் பிணைஞ்சுருக்குன்னு  பார்த்தால்..... 'இது என்னாடி அதிசயம்!!' என்று கன்னத்துலே  கை வைச்சுக்கணும்:-)

அப்பா, வேலையில் இருந்து ஓய்வு பெற்றுவிட்டார். அதுக்காகச் சும்மா இருப்பாரா என்ன?  சோஸியல் சர்வீஸ்  செய்யக் கிளம்பியாச்சு.  அந்தக் குடியிருப்பில் இருக்கும் மூத்தோருக்கு  பவர் பில்(?? அதான் பவரே இல்லையே அப்புறம் என்ன பில்?)  கட்டுவது ,  பில்டிங் சொஸைட்டி சம்பந்தமான  வேலைகளுக்கு ஆலோசனை போன்றவைகள். ' இதென்ன பெரிய கஷ்டம்? நம்ம வேலைக்கு நாம் போகுபோது கையோடு அவுங்களுக்கும் உதவுனால் ஆச்சு'ன்றார்.   நாட்டுலே மழை பொழிய இவர்போல்  இருப்பவர்கள்தான் காரணம் !

இதுக்குள்ளே ரோஷ்ணியம்மா ஏலக்காய் டீ போட்டுக்கொண்டு வந்து  ஒரே உபசாரம். வேணாமுன்னு சொல்லலாமுன்னா...வாசனை இழுக்குதே!!

கொஞ்சநேரத்தில் கை பழகிப்போச்சு. வாய் பாட்டுக்குப் பேச கை  அதுபாட்டுக்கு விசிறிக்குது. வீட்டுக்கு வாங்க, காத்து அப்படியே பிச்சுக்கிட்டுப் போகும் என்றார் அப்பா. மேல் மாடியில்  வீடு.
படிகளேறிப் போனோம்.(நல்லவேளை)  ஒரு மாடிதான். பால்கனி கதவின் வழி உண்மையாவே அருமையான காற்றடிக்குது. கண் எதிரே பரந்து கிடக்கும் கொள்ளிடம். மெரீனாவுக்குப் போட்டியா ஒரு பீச்:-)))

தலையைத் திருப்பியவள் .... பார்த்த விழி பார்த்தபடி நிக்க, ' யார் இங்கே தைய்யல் நாயகி?'ன்னு கேட்டேன்!   ஹப்பா..... இதே  போலத்தான் ஒன்னு  வச்சுருந்தேன்.  என் ஆதிகாலத் தோழி. என்னை  அரை டாக்குட்டர் ஆக்கியது இதுதான். ஆயிரம் துணியைக் கெடுத்துருக்கேனே:-)

நாந்தான்னாங்க அம்மா. (ரோஷ்ணியம்மா , வெங்கட் அம்மான்னு அங்கே ரெண்டு அம்மாக்கள்!) ப்ளவுஸ் ஸ்பெஷலிஸ்ட்.  தனக்கும் மகள்களுக்கும் தைச்சுச்சுவாங்களாம்.  இப்போ  மருமகளுக்கும் பேத்திக்கும்!  அப்டிப்போடுங்க!  எத்தனை மருமகளுக்கு  இந்த பாக்கியம் கிடைக்கும் சொல்லுங்க!

மருமகள்தான் வீட்டின் உண்மையான மகள். அவுங்க இல்லேன்னா நாம் இல்லை . மருமகளுக்குத்தான் செய்யணும்னு  என் ரெண்டு செண்ட்டைச் சொன்னேன்:-))))  அதெப்படி வாயைத் திறக்காம தலையை ஆட்டுவது?

முதல்நாள்  மாலை  ரெங்கதரிசனம் கதையைச் சொல்லிட்டு  இப்படிக் கூட்டம் இருக்கே, எப்படிதான் உள்ளூர்க்காரங்க சாமி பாக்கறதுன்னேன். அதுக்கெல்லாம் வேற டைமிங் இருக்குன்னு  குண்டைத் தூக்கிப்போட்டாங்க  ரோஷ்ணியம்மா.  எப்ப 'அவர்  ஃப்ரீ'யா இருக்காரோஅப்பப்போய் சட்னு பார்த்துருவாங்களாம். அட! எப்போ ஃப்ரீன்னு  எப்படித் தெரியும்?  அதெல்லாம் நியூஸ் வந்துருமாமே. ' கூட்டமே இல்லை.சட்னு போங்கோ'ன்னு. கதவைப் பூட்டிக்கிட்டு  அப்படியே போயிட்டு வந்துருவாங்களாம். கோவிலுக்குப் போக ஷார்ட் கட்  வேற இருக்கு. ஹைய்யோன்னு  இருந்துச்சு எனக்குன்னு சொல்லணுமா?

ஆமாம்.கோவிலில் 'அன்னமூர்த்தி'யை தரிசனம் செஞ்சீங்களான்னார் அப்பா.  ஙேன்னு  முழிச்சேன். கே எம் ஒன்னும்சொல்லலை:(  கட்டாயம் தரிசனம் செய்யணும். நம் வாழ்நாள் முழுசும் உணவுக்குக் குறையே  இருக்காதுன்னார். அப்படியே பேச்சு உணவின் ஒருபகுதியான காஃபிக்குப்போச்சு.  ஸ்ரீரங்கம் ஸ்பெஷலுன்னா  முரளி காபிதானாம்.  அப்படியொரு அட்டகாசமான  காஃபி. விலை ரொம்ப மலிவு. முந்தியெல்லாம் அஞ்சே ரூபாய்தானாம். சும்மா வாக் போறமாதிரி போய்  'வயிறு வேணாமுன்னாலும்  அதை சும்மாக்கிட'ன்னு சொல்லிட்டு  ஒரு காஃபி குடிச்சுட்டு வந்தாத்தான் மனசுக்கு மகிழ்ச்சின்னார் வெங்கட்.

பெரியவுங்க ரெண்டு பேரும் ஒல்லிக்குச்சியா இருக்காங்க. அப்படியே காத்துலே மிதந்து  போகும் உடம்பு.  சட்னு உக்காரவும்  எந்திரிக்கவும்  கால்நொடி . ரொம்பவே எளிய  மனசு.  அளவில்லாத அன்புன்னு  மகனையும் மருமகளையும் அப்படியே கொண்டிருக்காங்க!

இன்னும் கொஞ்சநேரம் இருந்து கதையளக்க ஆசையா இருந்துச்சு.  ஆனால் மணியோ 12. பவர்   வரும் நேரம்.   . அது இருக்கும்போதே  அவுங்க எஞ்சாய்  பண்ணனும்.   கிளம்பினோம். நேராத் திருச்சி.  அதே சங்கீதா.  மினி மீல்ஸ் ரெண்டு.  கரெக்டா தட்டுக்கு அந்தப்பக்கம் இருப்பவரும் போட்டோவில்  விழுந்துடறாரே! நம்பள்கி என்ன சொல்லப்போறாரோ:-)))))

தொடரும்............:-)