எப்படி வந்தனரோ!!!!!

மனுசனைப் போல கொடிய  மிருகம் உண்டோ? அதுபாட்டுக்கு தேமேன்னு படுத்திருக்கும் கடல்சிங்கத்தைப் பின்னால் நின்னு  கொல்றான். அது வலியில் அலறுது. ஐயோன்னு இருந்துச்சு எனக்கு. என்னால் முடிஞ்சது அவனை  மனசார சபிக்க  மட்டுமே:(  தோலுக்கும் இறைச்சிக்கும் கொன்னு குவிச்சவைகள் ஏராளம்  ஏராளம்.  நல்லவேளையா இந்தக்கொடுமைகள் 'இப்ப' நியூஸியில் அறவே இல்லை என்பது ஒரு சின்ன சமாதானம்.

சின்னப்பசங்களுக்கான குகை.  அதுலே பூந்து புறப்படும்போது சட்ன்னு ஒரு  டைனோஸார்  புதரில் இருந்து தலைகாட்டி உறுமுது. பசங்க அப்படியே ஸ்தம்பித்து நிற்கும்.  மனித அசைவை  கண்டதும் அதுக்கும்  பயம் வந்துருதுபோல:-)))) சென்ஸர் மூலம் இயக்கம்.

ஆல்பெட்ராஸ் என்ற பறவையினம் ஒன்னு. கடல்புறா (ஸீகல்ஸ்) இனம் என்றாலும் அவைகளோடு ஒப்பிட்டால் இது ராக்ஷஸ சைஸ்.  ரெண்டு  இறக்கைகளையும் விரிச்சால்   அஞ்சு மீட்டர் ! இதனால் காற்றில் மிதந்துகொண்டே வெகுதூரம் போக முடியும்.


சின்னதா இருக்கும் வாசல்வழியா பார்த்தால் கண் எட்டும்தூரம்வரை பெங்குவின்கள். இவர்களைப்பற்றி ஆண்கள் பொல்லாதவர்களா ?  என்று எழுதியது இங்கே.

அலெக்ஸாண்டர் க்ரஹாம் பெல்லின் கண்டுபிடிப்பும் கையெழுத்தும்.

ஆரம்பகால  கேமெராக்கள் ஒரு இடத்தில். நல்லவேளை   நான் அப்போ பதிவர் இல்லை:-)

ஒரு சுவர் முழுசும் சாவியலங்காரம்.  நம்ம வீட்டில் இந்த 25 வருசங்களில் சேர்ந்துபோன சாவிகளுக்கு  விமோசனம்  கிடைக்கலாம். ஐடியா வந்துருச்சுல்லே!

விக்டோரியானா என்ற பகுதியில்  அந்தக்காலத்து  வீடு ஒன்னு. படுக்கை அறையும் சிட்டிங் ரூமுமா  காட்சிகள் கண்முன்னே!   மேரிபாப்பின்ஸ்  உடை அலங்காரம் அப்பெல்லாம்:-)

நேச்சுரல் ஹிஸ்டரி பகுதியில் கற்களும் சிப்பிகளுமா  ரெண்டு ஹால் முழுசும் டிஸ்ப்ளே. இந்த சமாச்சாரங்களை பல இடங்களிலும் ஊர்களிலும் பார்த்துட்டதால்  ஜஸ்ட் ஒரு பார்வையோடு  நகர்ந்துட்டேன்.


இங்கே பறவைகள் , 'இருந்தவைகளும்  இருப்பவைகளுமா' ஏராளம்.  ஒவ்வொன்னும் ஒரு அழகு.

ஒவ்வொன்னையும் க்ளிக்கும்போது  நம்ம கல்பட்டார் நினைவு வந்ததென்னமோ நிஜம். அவர் உசுரோட எடுத்தார். நான்.........

 
மவொரிகள் பகுதியிலே அந்தக்காலத்து தட்டுமுட்டு சாமான்களோடு அவர்கள் பயன்படுத்திய படகு. கனூ என்று சொல்லும் ரகம்.  முழு மரத்தையே குடைஞ்சு செஞ்சுருக்காங்க. இக்கட்டாத்தான் உக்காரமுடிஞ்ச அதுலே ஏறி எப்படித்தான் இத்தனை ஆயிரம் மைல்கள் கடந்து நியூஸிக்கு வந்தார்களோ என்று நினைச்சுப் பார்த்தால்............. ஹைய்யோ!!!

இந்தப் பக்கங்களில் எங்கே பார்த்தாலும் நங்கூரங்களும் ப்ரொபெல்லர்களுமாத்தான்  போட்டு வச்சுருக்காங்க.  கடலோடிகள் என்பதைக் காமிக்கிறாங்கபோல. ம்யூஸியம்   மூடும் நேரம் வந்தாச்சு.  அதனால் நாங்களும் சட்புட்டுன்னு பார்த்துட்டு கிளம்பிப்போய் நின்னது வார் மெமோரியலில்.


ஊருக்கு ஒன்னுன்னு  சொன்னேன் பாருங்க, இங்கே இது கொஞ்சம் பெரிய அளவில் இருக்கு.  Invercargill Cenotaph. வீரர்களின் விவரங்கள்  முழுசும் கவனமாச் செதுக்கி இருக்காங்க. உலகப்போர்களில் மட்டுமில்லாமல்  அதுக்குப்பிறகு நடந்த போர்களிலும் கலந்துகொண்டு வீரமரணம் அடைந்த மக்களை நினைவுகூறுகிறது. அழகான பரந்த புல்வெளியும் இருக்கைகளுமா அமைதியா இருக்கும் இது மெயின்ரோடுலே (Dee Street ) இருக்குன்னா நம்புங்க. நினைவுத்தூணுக்கு முன்புறம் புல்தரையையே ஒரு டிஸைனாப் போட்டு வச்சுருக்காங்க. சிரத்தை கண்கூடு.

இதே தெருவில்  ரெண்டு பக்கமும் அங்கங்கே  விதவிதமான டிஸைனில் சர்ச்சுகள். இங்கெல்லாம் சர்ச்சுகள் நம்மூர் புள்ளையார் கோவில்கள் போலதான். ஆனால் ஒரே தெருவில் எட்டுப் புள்ளையார் கோவில்கள் இருந்து நான் பார்த்ததில்லை.

ஸேன்டி பாய்ண்ட் (Sandy Point)ன்னு ஒரு இடம்.  இங்கத்து   ஆறு ( Oreti River)    ஃபொக்ஸ்  ஜலசந்தியில் (Foveaux Strait ) சங்கமிக்கும் பகுதி. 2000 ஹெக்டேர் மணல் பரந்து விரிஞ்சுருக்குமிடம். totara மரங்கள் நிறைந்த  ஆற்றுப்பகுதி. இன்வெர்கார்கில்  ஊர்  உருவாகுமுன்னேயே இந்த இடம் மவொரிகள் நிறைஞ்ச பகுதி.  மட்டன்பர்ட் என்று சொல்லும் பறவையினங்கள் இங்கே ஏராளமா இருந்துச்சு. அவைகளை இந்த டோடரா மரத்தின் பட்டைகளைச்சேர்த்து சமைச்சு  இங்கே கிடைக்கும் ஒரு வகை ஓலைகளைக் கூடை போல் முடைஞ்சு அதுக்குள்ளே சமைச்ச இறைச்சியை வச்சுருவாங்க.  மூணு வருசம்வரை கெடாமல் இருக்குமாம்.


இந்தப்பறவைகள்  கடல்புறாக்களில் ஒரு வகை. மவொரி மொழியில் இதை Titi ன்னு சொல்றாங்க.இவைகளை வலைவீசிப்பிடிக்கும் உரிமைகள் மவொரிகளுக்கு மட்டுமே.  36 சிறு தீவுகளில்  இவைகளைப்பிடிச்சுப் பக்குவப்படுத்தி விக்கறாங்க.  இதுக்கு ஆட்டிறைச்சியின் ருசி இருக்காம்.  இப்பவும் உப்பிலிட்ட  மட்டன்பர்ட் வியாபாரம் கொடிகட்டிப்பறக்குது .கிலோக் கணக்கெல்லாம் இல்லை. பக்கெட் இவ்ளோன்னு விலை.

 மட்டன்பர்ட் தீவுன்னு கூட ஒன்னு இருக்கு. ஆனால் Poutama Island Titi தான் பேர் வாங்கி இருக்கு. மார்ச் 15 முதல்  மே மாசம் கடைசிவரை ரெண்டரை மாசத்துக்கு மட்டன்பர்ட் சீஸன். ஹெலிக்காப்டரில் அங்கே போய் இறங்கி, இரவு நேரங்களில் புதர்களில் இருந்து வெளியே உலவவரும்  வளர்ந்த பறவைக் குஞ்சுகளைப் பிடிச்சுப்போட்டுக்கிட்டு வருவாங்களாம்.

இந்தப்பகுதிகளில் ஏராளமான கேப்பேஜ் மரங்கள் (Cabbage Trees) இருக்கு. Native Tree. சும்மா விளைஞ்சு நிக்குது என்பதைத் தவிர வேறொன்னும் எனக்குத் தோணலை. இப்படிக் காடுகரையில் இருந்தால் ஓக்கே. ஆனால் வீடுகளில் சிலசமயம் இருப்பதால் ரொம்ப சல்லியம். அதோட  இலைகள், ஓலைகள் போல இருப்பவை.  நம்ம வீட்டுப் புல்வெளியில் உதிர்ந்து லான் வெட்டும் மிஷினில் மாட்டிக்கும்.  மிஷின் ஓடாது. கழட்டிச் சரி பண்ணனும். இது பேஜார் புடிச்ச வேலை. மரத்தை வெட்டிப் போடலாமுன்னா.......   அதுக்கு நமக்கு ரைட்ஸ் இல்லை.நேடிவ் ட்ரீ என்பதால் இதுக்கு(ம்) பாதுகாப்பு.

பூமி புத்திரர்களான  மவொரிகளுக்கு இந்த மரத்தின் பயன் தெரிஞ்சுருக்கு. இது பூக்கும் சீஸனுக்குக் கொஞ்சம் முன்னால்  மரத்தின் அடியில் தோண்டி அதன் வேர் பாகங்களை எடுத்து  வேகவச்சுத் தின்னுவாங்களாம். நம்ம  பனங்கிழங்கு மாதிரியா!!!! ஆனால் இது ரொம்ப இனிப்பா இருக்குமாம்.

1863 முதலே  திமிங்கில வேட்டைக்கான  whaling stations இந்த முகத்துவாரத்துக்கருகில் அமைச்சதால் எப்பவும் படு பிஸியான இடமா  இருந்துருக்கு.  திமிங்கில எண்ணெயை இங்கே காய்ச்சி எடுத்து  கப்பலில் அனுப்பிக் காசு பார்த்தாங்க.

நல்ல அகலமான ஆறுதான். அடிக்கும் காற்றும் மழையும் நம்மை வண்டியைவிட்டு இறங்கவிடலை. இங்கே வரும்வழியெல்லாம்  மௌண்டன் பைக், கோல்ஃப் க்ளப், ரோயிங் க்ளப், ஆர்ச்செரி அண்ட் போ ன்னு அவுட்டோர் ஸ்போர்ட்ஸ் வகைகள் குத்தகை எடுத்துருக்கு.

வந்த வழியே திரும்பி மெயின்ரோடில் சேர்ந்து இன்னும் கொஞ்சதூரம் போய் இடம் எடுத்தா அது ஒரெடி பீச் ( Oreti Beach) போகும் வழி.  இங்கேயும் பிஸ்டல் க்ளப், ஸ்கௌட் க்ளப்ன்னு  வழி நெடுக....  பாதை முடியும்போது கண்ணுக்கு எதிரில் 'ஹோ'ன்னு ஆர்ப்பரிக்கும் கடலும்,  மணல்பரப்புமா  மனசில்  இனம்தெரியாத  லேசான ஒரு பயம் தரும்  காட்சி. பாதைக்கு ரெண்டு பக்கங்களிலும் மணல்குன்றுகள்.


இன்னும் கொஞ்சதூரம் மணலில் வண்டியை ஓட்டிப்போய் கிட்டே பார்க்கலாமுன்னு கோபால் சொன்னதுக்கு தடா போட்டேன். மணலில் கார்ச்சக்கரம் புதைஞ்சால் உதவிக்கு அக்கம்பக்கம் ஒரு ஜீவன் இல்லை. அடிக்கிற பேய்க் காற்றிலும்  விட்டுவிட்டுப் பெய்யும் மழையிலும் மாட்டிக்கிட்டு முழிக்கணுமா?  வண்டியைவிட்டு வெளியே  வந்து ரெண்டு க்ளிக்கலாமுன்னா கதவைத் திறக்க முடியாமல் காற்று தள்ளுது. கூடவே வாரி இறைக்கும் மணலும்.

நல்ல வெய்யில் இருக்கும் நாளில் இங்கிருந்து பார்த்தால் 70 கிமீயில் இருக்கும் ஸ்டீவெர்ட் ஐலேண்ட் தெரியுமாம்.  இடையில்  Foveaux strait  இருக்கே. இங்கே எப்பவும் காற்றில் பனித்துளி கலந்தே இருப்பதால்  மிஸ்ட்டியாகவே இருக்கும். கொஞ்ச தூரத்தில் நடந்துபோறவங்களைப் பார்த்துக்கிட்டே இருந்தால் காற்றில் மிதப்பதுபோல் தெரிஞ்சு அப்புறம் காணாமல் போயிருவாங்க.  நமக்கு அதிர்ஷ்டம் இல்லை காணாமப் போக!!

அறைக்குத் திரும்பினோம்.   அதிகம் ஒன்னும் தூரமில்லை. 11 கிமீதான். வரும்வழியில்  ஆற்றங்கரையில் ஒரு அழகான வீடு,அத்துவானக் காட்டில் எப்படிக் கட்டியிருக்காங்க பாருங்க.


தொடரும்........:-)