நம்ம கோவிலில் நவராத்திரி விழா

கார்த்திக் எந்தப் பண்டிகையும் விடறதே இல்லை. தமிழ்நாட்டைவிட்டு இவ்வளவு தூரத்தில் வந்துட்டாலும் இங்கிருக்கும் நம் மக்களுக்குப் பார்த்துப்பார்த்து எல்லாம் செய்வதில் பயங்கர ஆர்வம். அப்படி இருக்கும்போது நவராத்திரி விழாவை விட முடியுமா?

அட்டகாசமாக் கொலு வச்சாச்சு. சண்டிகரில் நடக்கும் 'கோவில் கொலு' இது ஒன்னு மட்டும்தான். இந்த ஒன்பது நாட்களுக்கும் கலை நிகழ்ச்சிகள். நிகழ்ச்சி முடிஞ்சதும் மூலவருக்கு ஆரத்தி எடுத்துட்டு எல்லாருக்கும் சாப்பாடு. தினம் ஒரு சுண்டலும் உண்டு.
ஸ்ரீ கிருஷ்ணமாரியம்மன் சந்நிதிமுன் தினமும் விளக்குப் பூஜை உண்டு.

முதல்நாள் மஹிளா மண்டலியின் பஜன்.
இரண்டாம் நாள் குழாந்தைகளின் பஜனைப்பாடல்கள். ஸ்ரீ சீதாராம் ரமேஷ் என்ற ஹனுமன் பக்தர் தலைமை தாங்கி நடத்தினார். (இவரைப்பத்தி பதிவு ஒன்னு போடணும். அது அப்புறம்)

பஜனை முடிஞ்சதும் கூடுதல் நிகழ்ச்சியா கோலாட்டம், நடனங்கள் எல்லாம் இருந்தன.

ரம்யா ராஜசேகர்

பட்டுக்கோட்டை பேபி ஹரிதா சிவஞானம்
மூன்றாம் நாள் பரத நாட்டியம். அம்பது குழந்தைகள் ஆடினார்கள். ரெண்டு சிறுவர்களும் நடனம் கத்துக்குறாங்க. இங்கே உள்ளூரில் நாட்டியப்பள்ளி நடத்தும் திருமதி ஜயலக்ஷ்மி ரமேஷ் அவர்களின் மாணவிகள். அழகான நாட்டிய உடைகளில் ஜொலிச்ச குழந்தைகளைப் பார்த்ததே மனசுக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியா இருந்தது.
நடனப்பள்ளி ஆசிரியர், ஜயலக்ஷ்மி ரமேஷ்



கோவில் காரியதரிசி ஆல் இன் ஆல் ராஜசேகர் சொன்ன ஒரு விஷயம் எனக்கு ரொம்பப் படிச்சுப்போச்சுங்க. இதைத்தான் நான் நம்ம நியூஸி தமிழ்ச்சங்கத்திலும் ஒவ்வொரு விழாவிலும் வலியுறுத்திச் சொல்வேன்.

மேடை நிகழ்ச்சிகளில் நேர்த்தி என்பது வேணுமுன்னாலும் நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்றுக்கும் ஆர்வம் இருக்கு பாருங்க அதுதான் அதி முக்கியம்..

பார்ட்டிஸிபேஷன் ஈஸ் வெரி இம்பார்ட்டெண்ட் than பெர்ஃபெக்ஷன்.

பெர்ஃபெக்ஷன் ஆட ஆடத் தானே வரும்.

சண்டிகர் பிள்ளைகளுக்குத் தமிழ் சொல்லிக்கொடுக்கும் வேலையும் இடைக்கிடையில் ......

வெற்றிவேல் முருகனுக்கு ...................... ஹர் ஹர் ஹரா......... அப்படியே இந்த அரோஹரா போட எல்லோரும் கத்துக்கிட்டாங்க.

நம்ம ராஜசேகரும் குழந்தை திவ்யாஞ்ச்சியும். நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்த குழந்தை, தானும் ஆடணுமுன்னு சொல்லி வீட்டுக்குப்போய் அழகா உடையெல்லாம் மாற்றி அலங்கரிச்சு மறுபடி கோவிலுக்கு ஓடி வந்ததை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும்.

கட்டுக்கோப்போட நிகழ்ச்சிகளை ஒருங்கிணைச்சு நடத்தறார் நம்ம ராஜசேகர். இவரைப்பத்தியும் ஒரு நாள் விஸ்தாரமாப் பார்க்கலாம்.
பங்கேற்கும் சிறுவர் சிறுமியருக்கு நம்ம 'கார்த்திகேயஸ்வாமி' ஒரு நினைவுப்பரிசும் வழங்கறார். பெரியவர்கள் சிலரை ஒவ்வொரு நாளும் நிகழ்ச்சிக்கு மேடையில் அழைச்சு அவுங்க கையால் பரிசு கொடுக்கச் செய்யறார். ஒரு நாள் நம்ம கோபால். தாராளப்பிரபு சும்மா நிக்கும் சிறுவர்களைக் கூப்பிட்டுத் தர்றார்ப்பா. பாவமாப் பார்த்துக்கிட்டு நின்னாங்களாம்!

இதுலே எனக்குச் சம்மதமில்லை. இப்படிக் கொடுத்தால்...... நாளைக்கு மேடைஏறி நிகழ்ச்சிகள் செய்ய ஆர்வம் எப்படி வரும்? சும்மா வேடிக்கை பார்த்தால் போதுமுன்னு பிள்ளைகள் நினைக்க மாட்டாங்களா? கஷ்டப்பட்டு நிகழ்ச்சிகளில் பங்கேற்கும் பிள்ளைகளுக்கு மட்டும் கொடுப்பதுதானே மரியாதை?




இவர் சொல்றார், இப்படிக் கொடுத்தால் இன்னொரு முறை மேடையேறி நிகழ்ச்சி நடத்த ஆர்வம் வருமாம்!

நெசம்மாவா?

இது என்ன சைக்காலஜியோ????