மஹா 'கனம்' பொருந்திய ஶ்ரீ செல்வ விநாயகர் (ப்ரிஸ்பேன் பயணம் 4)

இன்னிக்கு ஒரு குடை வாங்கிக்கணும். இதென்ன விடாம இப்படி விட்டுவிட்டு மழைன்னு அலுப்பு, காலையில் பால்கனி கதவைத் திறந்து அடங்கி இருக்கும் நகரைக் க்ளிக்கி வச்சுக்கிட்டேன். பிற்கால 'பிட்' போட்டிக்கு எதாச்சும் கிடைக்குமோ என்ற ஆவலாதி.

சண்டிகர் முருகன் கோவில் ராஜகோபுரம் கட்டி இன்னிக்குத்தான் கும்பாபிஷேகம். மனசெல்லாம் அங்கேயே வட்டம் போடுது. நல்லபடியா நடக்கணுமேன்னு 'அண்ணனை' 'வேண்டிக்கணும். ஏழரைக்குக் கிளம்பினால் சரியா இருக்கும். 40 கிலோ மீட்டர் தூரம்தான். நமக்கு வழி மறந்து போச்சு. மௌண்ட் லின்ட்ஸே ஹைவேயில் சௌத் மக்லீன் என்பதுமட்டும் நினைவிருக்கு. கோவில் வலைப்பக்கத்தைப் பார்த்தால் சரியா ஒன்பது மணிக்குப் பூசையாம்.

இந்தியாவுக்கும் ப்ரிஸ்பேனுக்கும் நாலரை மணி நேர வித்தியாசம். அப்போ இங்கே காலை ஒன்பதுன்னா அங்கே அதிகாலை நாலரை! ஆஹா..... அந்த நேரத்துக்குதான் சண்டிகர் கோவில் கும்பாபிஷேகம் ஆரம்பிக்குது. இன்னிக்கு வைகாசி விசாகம் வேற! அட்டகாசமா அமைஞ்ச நாளை விட்டுறக்கூடாது.

வண்டியை வெளியே எடுத்துக் கிளம்பும்போதே மணி எட்டு. ஞாயிறு என்பதால் அவ்வளவாக ட்ராஃபிக் இல்லை. கோவில் வாசலை முந்தி மாதிரி தவறவிட்டுறப்போறோமுன்னு நினைக்கும்போதே..... கண் முன் தெரியுது கேட்! முன்பக்கம் இருந்த செடிகொடிகளையும் புதர்களையும் நீக்கி சரி செஞ்சுருக்காங்க. அரக்கப்பரக்க வண்டியில் இருந்து இறங்கி கோவிலுக்குள் போகும் பாதையில் ஓடினால்.... ரெண்டு மயில்கள் சாவகாசமா  'அன்ன நடை ' நடந்து போகுதுகள். ஆஹா......

கோவிலுக்குள்ளே நுழைஞ்சால்...... 'சாமி 'இல்லை!!!!! அடராமா..... எங்கே போனீர்? எம்மைப் பார்க்க பயமோ?

சாமி மேடைகள் எல்லாம் காலி, கலசச்செம்புகள் மட்டும் கூட்டமா தரையில் ஒரு திருவாச்சி மட்டும் தனியே! ரெண்டு மூணு பேர் சாமான்களைச் சேகரிச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க.



புதுக்கோவில் வரப்போகுது. நேற்றுதான் யாகம் எல்லாம் செய்து, எல்லா கடவுளர்களையும் எதுத்தாப்போல இருக்கும் ஷெட்டுக்கு இடம் மாற்றினார்களாம். ஷெட்டை நோக்கிப் பாய்ஞ்சோம். ஷெட்டுக்குப் பக்கத்தில் சின்னதா புள்ளையார் சந்நிதி. கும்பிடுபோட்ட கையுடன் ஷெட்டுக்குள் நுழைஞ்சால் ரெண்டடி உசரம் இருக்கும் நீ.....ள மேடையில் நடுநாயகமா செல்வ விநாயகரும் அவருக்கு வலப்பக்கம் தேவியருடன் ஸ்ரீ நாராயணன், பிரம்மா, சரஸ்வதி, ஆஞ்சநேயர். புள்ளையாருக்கு இடது புறம் தட்சிணாமூர்த்தி, உமை. வள்ளி தேவானையுடன் முருகன் , அமிர்தகதேஸ்வரர், துர்கை, பைரவர் சிலைகளுமா இருக்காங்க.

எல்லோரும் ஒரே வரிசையில் தான். நாரதருக்கு வேலை மிச்சம். தனித்தனியா சத்யலோகம், விஷ்ணு லோகம், கைலாசம் இப்படி எந்த லோகத்துக்கும் போக வேணாம்:-) மூட்டும் கோளை கால்வலிக்காமல் மூட்டலாம். நாராயணா நாராயணா......

நமக்கு வலப்பக்கம் ஒரு பெஞ்சுலே உற்சவர்கள் எல்லோரும் நால்வருடன் நிற்கிறார்கள். ஷெட்டின் நுழைவு வாசலுக்கு வலப்பக்கம் சின்ன மேடையில் நவகிரகங்கள். குருக்கள் வந்து பேருக்கு தொங்கும் திரையை விலக்கிப் பூஜையை ஆரம்பித்தார். பத்தே நிமிஷம். எல்லாம் ஆச்சு.


போன முறை பார்த்த குருக்கள் இவரில்லை. கொஞ்சம் குசலம் விசாரிப்பு. புதுசாக் கோவில் கட்ட ஏற்பாடுகள் எல்லாம் முடிஞ்சு போனவாரம் தமிழ்நாட்டுலே இருந்து ஸ்தபதிகள் குழு வந்தாச்சு. திரு செந்தில் என்பவர் தலைமை ஸ்தபதி. அவருடன் இன்னும் நால்வர் வந்துருக்காங்க. ஒரு வருஷத்தில் கட்டி முடிச்சுருவோம் என்றார் செந்தில். இடமிருந்து ரெண்டாவதா நிற்பவர் தலைமை ஸ்தபதி திரு செந்தில்.



கோவில் வரைபடம் (முகப்பு, பக்கவாட்டு தோற்றங்கள் எல்லாம் உள்ளவை) பார்த்தோம். அட்டகாசமா இருக்கு. 642 ஆயிரம் டாலர்கள் பட்ஜெட். இதுவரை மூணில் ஒரு பாகம் சேர்த்தாச்சு. இன்னும் ரெண்டு பாகத்துக்குப் புள்ளையார் வழி பண்ணிக்கணும். பண்ணிக்குவார். சந்தேகம் எதுக்கு?
 

1983 வது ஆண்டு சில தனிநபர்களின் வீடுகளில் புள்ளையார் பூசை என்று ஆரம்பிச்சுருக்கு. கொஞ்சநாளில் வீடுகளை விட்டுட்டு சின்ன ஹால்களில் வாரம் ஒரு நாள் எல்லோரும் சேர்ந்து கூடிக் கும்பிட்டு வந்தாங்க. கோவில் ஒன்னு கட்டணும் என்ற ஆசையும் தேவையும் கூடிப்போனதால் அதுக்குன்னு ஒரு கமிட்டி அமைச்சு 1986 வது ஆண்டு ஹிந்து ஆலய சங்கம் என்ற பெயரைப் பதிவு செஞ்சாங்க. பொருத்தமான இடம் தேடுனதில் இப்போ இருக்கும் இந்த நாலரை ஏக்கர் இடம் கிடைச்சது, சங்கம் ஆரம்பிச்ச நாலாவது வருசம் 1990. பண வசூல், கோவில் கட்டுமான திட்டம். கோவில் கட்டிக்க பெர்மிட் அது இதுன்னு மூணு வருசம் ஓடிப்போயிருச்சு.

1993 ஜூனில் அடிக்கல் நாட்டி அஸ்திவாரம் போட்டுருக்காங்க. ஒரே ஒரு பெரிய ஷெட். செங்கல் சுவர்கள். முன்பக்கம் சின்னதா ஒரு மூணு நிலை கோபுரம். 1995 வது ஆண்டு ஃபிப்ரவரி மாசம் அஞ்சாம் தேதி(!!!) முதல் முறையாக் கும்பாபிஷேகம் நடந்து புள்ளையார் ஜாம் ஜாமுன்னு குடி வந்துட்டார்.

 கோவில் வரக்காரணம்  இலங்கைத் தமிழர்கள் என்பதையும் சொல்லிக்கறேன்.

போன முறை பார்த்ததை விடச் சில முன்னேற்றங்கள் கோவிலில் வந்துக்கு. முதலாவதா நாம் பார்த்த மயில்கள். மொத்தம் ஆறு இருக்காம். தனியா ஒரு ஷெட் போட்டு அங்கே காண்டீன் ஆரம்பிச்சு இருக்காங்க. ஞாயிறுகளில் மட்டும் நடக்குதாம். போர்டு வச்சுருக்காங்க. படங்கள் பார்த்தாவே தின்னே தீரணும் போல இருக்கு!

அடிக்கும் மழையைச் சட்டை செய்யாம கூடாரத்துக்குள் நுழைஞ்சோம். வாசலில் ரெண்டு மூணு அட்டைப்பெட்டிகளில் சினிமா டிவிடிகள். ஆசையோடு தேடுனதில் எல்லாமே ஹிந்திப்படங்கள்:( மருந்துக்கு ஒரு தமிழ்? ஊஹூம்......:(

பழைய படங்கள்தான் எல்லாமே! ஒன்னு ஒரு டாலர். கோவிலுக்குக் காசு போகுது. நாமும் ஒரு நாலு வாங்கிக்கிட்டோம். வீடுகளில் முக்கியமானவைகளைத் தயார் செஞ்சுக்கிட்டு வந்து இங்கே இட்டிலி, தோசை, பூரி, வடைகள் தயாரிச்சு விளம்புறாங்க. ஆரம்பிச்சு ரெண்டு வருசம் ஆகுதாம். கீழே படத்தில் உள்ளவர் நிர்வகிக்கிறார்.

வடைப்ரேமிக்கு புள்ளையாரே மசால்வடை ஏற்பாடு செஞ்சுட்டாரேன்னு மகிழ்ந்து போனேன். வடை மட்டும் வாங்கிக்கலாமுன்னா.... டேக் அவே ஆப்ஷன் இருக்காமே. பகல் சாப்பாட்டுக்கு வாங்கிட்டுப் போகலாமுன்னு கோபால் ஆசைப்பட்டு கா.மா. போலே கம்பங்கொல்லையில் விழுந்தார்.


இட்டிலி ரெண்டு செட், மசால் தோசை ரெண்டு செட், பூரிக்கிழங்கு(மகளுக்கு) உளுந்து வடைகள். பருப்பு வடைகள்ன்னு ஏகத்துக்கும் ஆர்டர் கொடுத்து பில் போட்டு பணம் கட்டியாச்சு. இததனை ஆர்டர்கள் வருமுன்னு எதிர்பார்க்கலையோ என்னவோ.... பொதிஞ்சு கொடுப்பதில் ஏகப்பட்ட தடுமாற்றங்கள். வடைப் பொதியை மட்டும் தனியா எடுத்து வச்சுக்கிட்டார்.

இன்னொரு குடும்பத்தைக் கோவிலில் சந்திச்சோம். மூணு மாசக் கைக்குழந்தையுடன் வந்துருந்தாங்க. தூத்துக்குடின்னதும், என் நெருங்கிய தோழி வீரபாண்டிப்பட்டினமுன்னு சொன்னேன். குழந்தையின் அப்பா மூர்த்தி இங்கே சிலவருசங்களா இருக்காராம். மனைவி லக்ஷ்மிப்ரபா. எவ்வளவு அழகான பெயர்! ரசனையுடன் பெயர் வச்ச அம்மாவைப் பாராட்டணும். மூர்த்தியின் தம்பி செந்திலும் அவர்கூட இங்கே இந்த ஊரில் வேலை செய்யறார். குழந்தை பிறப்புக்கு உதவியா இருக்க ஒரு ஆறுமாசத்துக்கு வந்துருக்காங்க மூர்த்தியின் பெற்றோர்.

 

முதலில் பிரபாவின் அம்மா என்றுதான் நினைச்சேன். மாமியார் என்று தெரிஞ்சதும் ஏகப்பட்ட மகிழ்ச்சி. காலம் மாறிவருது! மருமகள்தான் மகளைக் காட்டிலும் ஒசத்தின்னு நம்ம ரெண்டு பைசாவைச் சொல்லிவச்சேன்:-))))

நாங்க தூத்துக்குடி மாவட்டம் என்று மூர்த்தியின் அப்பா சொன்னதும், மாவட்டத்தில் எங்கேன்னேன். கோவில்பட்டி.

அட! கடலமுட்டாய்ன்னு நான் சொன்னதும் அவர் முகம் மலர்ந்து போச்சு. கூடவே லேசா ஒரு வாட்டம். எல்லாக் கடையிலும் கேட்டுப்பார்த்தாச்சு. கடலமுட்டாய் கிடைக்கலைன்னார். அடப்பாவமே..... பேசாம வீட்டுலே(யே) செஞ்சுக்குங்கன்னு ஆறுதல் வழங்கினேன்.

அவருக்கு எப்போ ஊருக்குப்போவோமுன்னு இருக்காம். இங்கே ரொம்ப போர் அடிக்குதுன்னார். ஆண்களுக்கு இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்குதான். அப்பப் பெண்களுக்கு?

அதான் பொழுதுபோக்க அடுப்பு இருக்கே! எங்கே போனாலும் ஆக்கிப்போட்டே வாழ்க்கை போயிருது. இடம் வேறயே தவிர தொழில் அதேதான்.

  நம்ம வீட்டில் அண்ணனும் அண்ணியும் மகள்கள் வீட்டுக்கு அமெரிக்கா போய்வந்தாலும் இதே கதைதான். அங்கே இடதுபக்க ட்ரைவிங் என்பதால் காரை எடுத்துக்கிட்டுத் தனியா எங்கியும் போகவும் முடியாது. முக்கியமா சாலை விதிகளைக் கடைப்பிடிக்கணுமே! சிங்காரச்சென்னை மாதிரி வருமா?


கோவிலில் கொஞ்சம் செடிகளை விற்பனைக்கு வச்சுருக்காங்க. பாவம் புள்ளையார் பணம் சேர்க்க செய்யாத வியாபாரமில்லைன்னு இருக்கார் போல! தளதளன்னு பசுமையா, அப்பதான் பறிச்ச கருவேப்பிலைக் கொத்துகள் அங்கே வச்சுருந்தாங்க. கோவிலுக்கு வரும் பக்தர்கள் இலவசமா அள்ளிக்கிட்டுப் போகலாமாம். ப்ரிஸ்பேன் நகரில் வசிக்கமுடியலையேன்னு எனக்கு மகா பொருமல்:(

போனமுறை கோவில் விசிட் இங்கே! 

தொடரும்.........:-)