விளக்கொளி என்னும் தீபப்ரகாசர், தூப்புல், திருதண்கா

இப்ப நாம் தரிசனத்துக்காகப் போய்க் கொண்டிருக்கும் கோவிலும் அந்த நூற்று எட்டில்வருவதுதான். கொஞ்சநாட்களா எப்படியாவது ,முடிஞ்சவரை பாடல்பெற்ற தலங்களா இருக்கும் நூற்றியெட்டு திவ்ய தேசங்களை தரிசிக்கணும் என்ற பேராசை வந்திருக்கு. நூற்றியெட்டுன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கோமே தவிர, பூலோகத்தில் இருப்பவை நூற்றியாறுதான். மேலோகத்தில் பாக்கி ரெண்டும் இருக்காம்!

எனக்குத் தெரிஞ்சவரை நம்ம பதிவர்களில் இந்த நூற்றியாறையும் தரிசித்தவர் நம்ம  லதானந்த் அவர்கள்தான்.  என்ன ஒரு புண்ணியாத்மா !  அடுத்து நினைவுக்கு வர்றவர் நம்ம கோபி ராமமூர்த்தி. அவரும்  தொன்னூத்தியொன்பது  போய் வந்துட்டார்!  இன்னொருத்தர் சொல்லவே வேணாம். நம்ம ஸ்ரீ. 'இணையநண்பர்களுக்காக' ன்னு பதிவு வச்சுருக்கார்.  கோவில்களின் படங்களைப் போடுவதில் இவரை அடிச்சுக்கவே முடியாது! அருமையான தெளிவான படங்கள். அடடா....நாம் இன்னும் போகலையே என்ற குறை தீர்க்கும் வகை.  நாம் போய் வந்த கோவில்களா இருந்தால்.... அடடா!  இந்த இடத்தைப் பார்க்க விட்டுப் போச்சேன்னு லேசாப் புலம்ப வைப்பவர்:-)

நாங்க  முக்கித்தக்கி  இதுவரை  ஒரு நாப்பத்தியஞ்சு ஸேவிச்சிருக்கோம்.  இன்னும் அறுபத்தியொன்னு இருக்கே! இந்தியப்பயணம் வரும்போது  நாலைஞ்சு கிடைச்சால்  போதும் என்ற நினைப்புதான்.  கிடைக்கும் அதிகப்பட்சமான  மூணு வாரத்தில்  இவ்ளோதான் முடியும்.

திவ்யதேசங்களை ஒருமுறை  நாடுவாரியாப் பிரிச்சுப்போட்டுருந்த  பட்டியலைப் பார்த்தபோது, தொண்டை நாட்டுலே அதுவும் காஞ்சிபுரத்துலேயே பதினைஞ்சு  திவ்ய தேசங்கள் இருக்குன்னு தெரிஞ்சது.  இதுலே 14 தேசங்கள் ஏகதேசம் மூணுகிமீ சுத்தளவுக்குள்ளேயே! ஒன்னே ஒன்னுதான்  நகரிலிருந்து அஞ்சு கிமீ தள்ளி.



சொன்னவண்ணம் செய்தவர் கோவிலில் இருந்து  ஜஸ்ட்  ஒரு கிலோமீட்டர் தூரம்தான் தீபப்பிரகாஸர் கோவிலுக்கு. முதலில் பார்த்த அஷ்டபுயங்கரருக்கு ரொம்பக்கிட்டே!  வெறும் அரைக் கிலோ மீட்டர். சரியான விவரம்  பார்த்துக்காம  இந்தப்பக்கமும் அந்தப்பக்கமுமா  டி.கே. நம்பித் தெருவை பலமுறை கடந்தோம்.

கோவில் உள்ள தலம் திருத்தண்கா.  நல்ல குளிர்ந்த இடம் என்று பொருள்.  தூப்புல்  என்றும் ஒரு பெயரிருக்கு. யாகம் செய்யத் தேவையான  தூயபுல் அதாங்க தர்ப்பைப்புல்  இங்கே ஏராளமாக் கிடைச்சுக்கிட்டு இருந்த  காலமும் இப்பப் போயிந்தே:(

போனபதிவில் சரஸ்வதியின் அட்டகாசங்கள் பார்த்தோமே.... அதன் தொடர்ச்சிதான் இங்கே. ப்ரம்மாவின் யாகத்தை நடத்த விடாமல் சூரிய சந்திரர்களை அசுரர்கள் உதவியோடு கிட்நாப் செஞ்சாங்க  சரஸ்வதி.  எங்கும் இருளானதும் மஹாவிஷ்ணுவிடம் காப்பாற்றச் சொல்லி ப்ரம்மா வேண்ட, அவரே ஒளிபொருந்திய மேனியுடன் யாகசாலைக்கு எழுந்தருள்கிறார். அப்படி ஒருவெளிச்சம், கண்ணைக்கூசுதுன்னு  கொஞ்சம் காண்ட்ராஸ்ட் ஆக இருக்கலாமேன்னு  மஹாலஷ்மி தாயார் ,  பராசக்தியின் அம்சமாகப்  பச்சை வண்ண மேனியுடன்  இங்கே மரகதவல்லி என்னும் பெயரோடு  இருக்காங்க.

இன்னொரு வர்ஷன்  கிடைச்சது. கோபத்திலிருக்கும் சரஸ்வதி,  மாயநலன் என்ற  அரக்கனை ஒரு நெருப்புக்கோளமாக்கி யாகசாலையை  அழிக்க அனுப்பும்போது,  பெருமாள் அந்த  தீக்கோளத்தைக் கையில் பிடித்து  சாந்தமாக்கி, அதையே   விளக்காகக் கையில் ஏந்தி நின்றார். விளக்கொளி என்ற பெயருக்கு  இதுவே பொருத்தமாத்தான் இருக்கு. நின்ற திருக்கோலம்.  பின்னே.... விளக்கைக் கையில் ஏந்திக்கிட்டுப் படுக்கவா முடியும்:-)

திருத்தண்கா என்ற பெயருக்கு ஏத்தபடி நல்ல மரங்கள் அடர்ந்த பிரகாரங்கள். கோவில் நந்தவனத்தில் வாழையும்  மற்ற பூச்செடிகளும் இருக்கு. பசுமடத்தில் நல்ல ஆரோக்கியமான பசுக்களும் கன்றுகளும். உள்ளூர் பக்தர்கள்  கணவரும் மனைவியுமா கோவிலை வலம்வந்துட்டு, கையோடு கொண்டு வந்திருந்த பழங்களை மாடுகளுக்கு ஊட்டிக்கிட்டு இருந்தாங்க.

மரகதவல்லித் தாயார் சந்நிதி.

மூலவர் சந்நிதி. இருட்டா இருக்கு:(

மார்கழி மாசம் புண்ணிய மாசம், மாதங்களில் நான்  மார்கழின்னு  பெருமாள் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாலும்.... மார்கழியில்  பெருமாள் கோவிலுக்குப் போகக்கூடாதுன்ற எண்ணம் எனக்கு இப்போ வந்துக்கிட்டு இருக்கு. அவர் பாட்டுக்கு தைல எண்ணெய் தேய்ச்சுக்கிட்டுத் திரை மறைவில் இருக்கார்.  ஏறக்கொறைய முக்கால்வாசி கோவில்களில் உற்சவர் தரிசனம்தான். சரி, நாம்தான் பார்க்கலை அவர் நம்மைப் பார்த்திருப்பார்தானேன்னு  நம்மை ஆற்றுப்படுத்திக்கத்தான் வேணும்.

ஒரு வேடிக்கை பாருங்களேன்......   வருசத்துலே பதினோரு மாசம் இருட்டுலே  இருக்கும் ஆண்டாளுக்கு  மார்கழி முழுசும்  உபசாரம் அமர்க்களமுன்னா,  பதினோரு மாசம் பளிச்ன்னு  தரிசனம் கொடுக்கும் பெருமாளுக்கு  மார்கழி ஆனால் எண்ணெய் தேய்ச்சுக்கிட்டுத் திரை போட்டுக்கணுமாம். ஒன்றிருக்க ஒன்றில்லை:(

கோவில் குளம், சரஸ்வதி தீர்த்தம். சொட்டுத்தண்ணி இல்லை:( கோபத்தில் ஓடி ஒளிஞ்சது உண்மைதான் போல!

கொடிமரம் எந்த கவசமும் இல்லாமல் மரமாகவே இருக்கே!

 கோவில் திறந்திருக்கும் நேரம் ரொம்பவே கொஞ்சமா இருக்கு.  காலை ஏழரை முதல் பத்து, மாலை ஐந்து  முதல் ஏழு என்று  ஒருநாளைக்கு  நாலரைமணி நேரம் மட்டுமே!

முழுக் கோவிலையும் புனருத்தாரணம்  செய்ய உதவி செஞ்சவர்கள் பற்றிய (நவீனகால)கல்வெட்டு ஒன்னு இருக்கு.

ஸ்ரீ உத்தர அஹோபில மடாதிபதி , ஸர்வ தந்த்ர ஸ்வதந்த்ர ஸ்வாமி பால முகுந்தாச்சார்யா அவர்களின் கட்டளைப்படி ஜோத்பூர்   ஸேட் மக்னிராம் ராம்குமார் பங்காட் ஆஃப் டிட்வானா,விக்ரம ஆண்டு!

வேதாந்த தேசிகர்  அவதாரத் தலம் (பிறந்த ஊரும் ) இது என்பது இன்னுமொரு விசேஷம்.

தொடரும்...........:-)