பாமரளின் பார்வையில் பாட்டும் பரதமும் ( பகுதி 6)

டிசம்பர் 31. வருஷக்கடைசி நாள். வீட்டுவாசலில் பளிச் கோலம், அருமை. கோயில்கள் சுற்றல்ன்னு ஆரம்பிச்சு ஒரு ஆச்சரியம் நடந்துச்சு இன்னிக்கு. அதெல்லாம் கோயில்கள் பதிவுலே பார்த்துக்கலாம்:-))))



அண்ணன் மகள் இன்னிக்கு ராத்திரி ஊரில் இருந்து கிளம்பறதாலே எல்லாருமாச் சேர்ந்து ஒரு லஞ்ச். ச்சலோ' மெயின்லேண்ட்
ச்சைனா'. நுங்கம்பாக்கத்தில் இருக்கு. பஃபேதான். பேரு பெத்தப் பேரா இருந்துச்சு. எனெக்கென்னமோ சுமார்ன்னுதான் தோணல்.



இன்னிக்கு சாயந்திரம் எஸ்.வி. சேகர் நாடகம் போகணும். கிடைச்ச அஞ்சு டிக்கெட்டுலே மூணை, நம்ம குடும்ப நண்பர் வீட்டுலே கொடுத்திருந்தேன். நல்ல வேளையா ( எதுக்கு?) நாங்கள் போய்ச் சேர்ந்தப்பதான் அவுங்களும் வந்து இறங்குனாங்க. அரங்க வாசலில் கூட்டமுன்னா கூட்டம். நாடகம் இலவசம்தானே? அதான் கூட்டம். டிக்கெட்டை, வாசலில்
காமிச்சப்போ, பக்கத்து டேபிளில் டிக்கெட்டைக் கலர் மாத்தி எடுத்துக்கிட்டு வாங்கன்னு சொன்னாங்க. பக்கத்து மேஜைக்குப் போனோம். எத்தனை ரூபாய்து வேணுமுன்னு கேட்டாங்க! இலவசமுன்னு சொல்லிக் குடுத்தாங்களே, அது வெறும்
புக்கிங் டிக்கெட்டாம்(!!! ???) இங்கே அதை மாத்தி வேறு கலர் டிக்கெட் எடுக்கணுமாம். எல்லாரும் வாங்கன்னு சொன்னாங்களே............
அது நாடகத்தின் பெயராம். இது எப்படி இருக்கு? பேசாம 'எல்லாருக்கும் அல்வா' இல்லேன்னா 'இந்தாங்க அல்வா'ன்னு பேர் வச்சிருந்தாப் பொருத்தமா இருந்திருக்குமே:-)







நண்பர்களுக்குத் தெரியாம அவுங்க டிக்கெட்டையும் வாங்கி கலர் மாத்தி வாங்கிக்கிட்டோம். நல்லவேளைன்னு
சொன்னது இதுக்குத்தான். 'ஓசி நாடகம்தான் வாங்க வாங்க'ன்னு வற்புறுத்திக் கூப்புட்டது நாங்க. எங்களுக்கு
முன்னே அவுங்க வந்து, கலர் மாத்தணும், காசைக் கட்டுன்னு சொல்லி இருந்தா அவுங்களுக்கு எப்படி இருந்துருக்கும்?
'என்ன என்ன'ன்னு கேட்டாங்க நண்பர்கள். 'ஒண்ணுமில்லை நீங்க வாங்க'ன்னு சொல்லிச் சமாளிச்சுட்டோம்.



அங்கே வந்திருந்த எல்லாருக்குமே இப்படி அல்வாவை ஊட்டி விட்டுக்கிட்டு இருந்தாங்க. டிக்கெட் எடுக்கணுமுங்கறது ஒண்ணும்
பெரிய விஷயமில்லை. அதை நேரடியாச் சொல்லி இருக்கலாமில்லையா? ஓசின்னு ஒண்ணு கொடுக்கறது. அப்புறம்
அது ரிஸர்வேஷன் மட்டுமுன்னு சொல்லி இன்னொரு டிக்கெட் வேற கலர்லே கொடுத்துக் காசு கேக்கறது...................



இது என்ன டெக்னிக்? கொஞ்சம் அசிங்கமா இல்லை?



அரங்கம் நிறைஞ்ச ஷோதான். இவ்வளவு தூரம் வந்துட்டுத் திரும்பணுமான்னு இருந்துருக்குமோ? 2000 மக்களுக்கும்
கஷ்டநஷ்டம் பார்க்காம அல்வாக் கிண்டி ஊட்டுனதுக்கு எஸ்.வி.சேகருக்கு நன்றின்னு சொல்லலாம்.



நாடகம் முடிஞ்சு திநகர் வந்து திருப்பதி தேவஸ்தானம் கோவிலுக்குப்போய் சாமியைக் கும்பிட்டு வெங்கடநாராயணா
சாலை வழியா பனகல்பார்க் நோக்கி பொடி நடையில் வந்தப்ப, வுட்லேண்ட்ஸ் பக்கத்துலே கூட்டமா இருக்கு. என்னவோ
விழா.......... வாங்க வாங்கன்னு வருந்தி அழைக்கிறாங்க. தலையை நீட்டுனோம். திநகர் சோஷியல் க்ளப், புத்தாண்டுக்
கொண்டாட்டமாம். இதுவுமே வாழ்க்கையின் முதல்முறை எங்களுக்கு. ஜனங்க நல்லா உடுத்திக்கிட்டு, ஒரு மேடைக்கு
முன்னால் கூடி இருந்தாங்க. லைவ் ம்யூஸிக். சுருதி சேர்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்க மேடையில். ஆகட்டும் அது மெதுவா,
அதுக்குள்ளே ராச்சாப்பாட்டைக் கவனிச்சுக்கலாம். அங்கேயே ஒரு ஹாலில் சாப்பாடு இருந்தது. அப்படி ஒரு கூட்டம்.
இதோ இருக்கு வுட்லேண்ட்ஸ்ன்னு அங்கெ போயிட்டு வந்தோம்.



இன்னும் ஸ்ருதி சேரலை. நேரம் ஆக ஆக நான் இதுவரை பார்க்காதச் சென்னையின் இன்னொரு முகம். அதீத அலங்காரத்தில்
பலர் வளைய வந்தாங்க. மேடை நிகழ்ச்சிகள் ஒருவழியா ஆரம்பம். முதல்லெ அவுங்க ஸ்போர்ட்ஸ் க்ளப்லே
வெவ்வேற ஆட்டங்களில் ஜெயிச்சவங்களுக்கு பரிசுகளும் கப்புகளும். அடுத்து மெல்லிசை நிகழ்ச்சி. மூணு பாட்டுக்குமேலே
உக்கார முடியலை. வாத்தியங்களுக்கும், பாட்டுக்காரங்களுக்கும் இன்னமும் சுருதி சேரவே இல்லை:-) இந்த அழகுலே
ஹிந்தி சினிமாப் பாட்டுங்க வேற.



பொழுது விடிஞ்சாப் புதுவருஷம்.இன்னிக்கும் வாசலில் பெரிய அழகான கோலம். கூடவே வருஷத்தை வரவேற்க
வாழ்த்துச் செய்திகள். இங்கே வந்தபிறகு மகள் படத்தைப் பார்த்து சொன்னபிறகுதான் கவனிச்சேன். ஒரு 'ஸீரோ'
கூடுனால் தப்பாங்க? :-))))) இல்லே ஒரு 'ஈ' பறந்தாத்தான் தப்பா? :-)))








இன்னிக்கு ஒரு சினிமாவுக்குப் போறோம். தியேட்டரில் தமிழ் சினிமாப் பார்த்துப் பன்னிரெண்டே முக்கால் வருசம்
ஆச்சு. கடைசியாப் போனது 'மகளிர் மட்டும்' 1994-ல். அபிராமியில் வெயில். இந்த காம்ப்ளெக்ஸ்க்கு முதல்முறை
விஜயம். அங்கே டிக்கெட் கவுண்டருக்கு மேலே ஒரு மானிட்டரில், டிக்கெட் இருக்கா, எதுலே எத்தனை இருக்கு,
எது ஃபுல்ன்னு விவரம் ஓடுது. பரவாயில்லையே! இன்று முதல் திரை அரங்கில் டிக்கெட் விலைக்குக் கட்டுப்பாடு
கொண்டு வந்துருக்காம் அரசாங்கம். அதன்படி 50 ரூபாய்தான் அதிகபட்ச விலையாம். அதையே வாங்கிக்கிட்டு
மாடிக்குப் போனோம். (மறுநாளே கட்டுப்பாட்டைத் தூக்கிட்டாங்களாம்) சுமாரான கூட்டம். கீழே எல்லாமே ஃபுல்லாம்.
முன்னாடி இருக்கைக்கு வந்தவங்க பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.



படம் ஆரம்பிச்சது. மக்கள்ஸ் படத்தோடு ஒன்றிப்போய் உருக்கமான இடத்துலே உச்சுக்கொட்டியும், அண்ணந்தம்பி
சந்திக்கும் இடத்தில் விஸில் அடிச்சும், கைதட்டியும் ரசிக்கிறாங்க. தியேட்டரில் படம் பார்க்கறது ஒரு வித்தியாசமான
அனுபவமா இருக்கே! 'இனிமே வீட்டுலே படம் பார்க்கும் போதும் ரசிச்சுப் பார்க்கலைன்னா இருங்க உங்களை'ன்னு கருவுனேன் கோபாலை:-)))



பொதுவாவே ஆடியோ ஒரே சத்தம். இதுலே பாட்டுக்காட்சிகளில் இன்னும் ஒரு ஆயிரம் டெஸிபில்(!!)
கூடுது. காதுகளை அடைச்சுக்கிட்டே முழுப்படத்தின் வசனங்களையெல்லாம் துல்லியமாக் கேக்க
முடிஞ்சது. பகல் உணவுக்கு புரசை சரவண பவன். நிக்க இடமில்லை. பாண்டி பஜாருக்கே வந்துட்டோம்.




இன்னிக்கு மாலை ராணி சீதை ஹாலில் மேண்டலின் கச்சேரி. யூ. ஸ்ரீனிவாஸ். டிக்கெட் வாங்கி மேலே
போனா... திருச்சூர் பிரதர்ஸ் பாடிக்கிட்டு இருக்காங்க. ரெண்டு பாட்டு கேக்கக் கிடைச்சது. மேண்டலின் ஸ்ரீனிவாஸ்
வாசிப்பு அட்டகாசம். விரல்கள் அப்படியே ஓடுது. கேட்கவே ஒரு சுகானுபவம். கண்ணை அப்படியே அசத்தித்
தூங்க வச்சுருச்சு ஒரு பத்து நிமிஷமுன்னா பாருங்க.




புதுவருஷம் பிறந்து ஒரு நாள் ஓடிப்போச்சு. இன்னைக்கும் மைலாப்பூர் பக்கம் போக வேண்டிய வேலை. நம்ம
பாலாவையும் அப்படியே பார்த்துட்டுப் போகலாமுன்னு வித்லோகா போனோம். கோபாலை அறிமுகப்படுத்த வேண்டிய
அவசியம் ஏற்படலை. பார்த்தவுடனே பாலா 'டக்'னு புரிஞ்சுக்கிட்டார். ஒரு பத்து நிமிஷம் உரையாடல். அப்படியே
வித்யாபாரதி. இன்னிக்குக் கடம் கார்த்திக்கின் ஹார்ட்பீட் ம்யூஸிக் என்செம்பிள். எம்பார் கண்ணன், யு.பி.ராஜு,
பூங்குளம் சுப்ரமணியன், ஸ்ரீசுந்தர் குமார், ஏ.எஸ். கிருஷ்ணன்ன்னு எல்லாம் வாத்தியக் கலைஞர்கள்.
அடிச்சு தூள் கிளப்பிக்கிட்டு இருக்காங்க. 'சற்று நேரத்திற்கு வாத்திய இசை'ன்னு கேட்டுட்டுக் கிளம்பினோம். வந்த வேலையை முடிக்கணுமே!





இன்று முதல் நாட்டிய விழா ஆரம்பம். இசைவிழா முடிஞ்சு போச்சு. தோழியின் தோழி மகளொட அரங்கேற்றம்.
நமக்கும் அழைப்பு(!!) ஸ்ரீ தியாக பிரம்ம கான சபாவின் 18-வது பரதம் ஃபெஸ்டிவல். சங்கீத நாடக அகெடமியின்
எக்ஸிக்யூடிவ் மெம்பரும், பத்திரிக்கைகளில் நடன விமரிசனம் எழுதுபவருமான நந்தினி ரமணி ஆரம்பித்து
வச்சாங்க. நடனமாடியது பவ்யா பாலசுப்ரமணியன். புகழ்பெற்ற ஸ்ரீகலா பரத்தோட மாணவி.

அருமையான நடனம். அந்தக் காலக் கமலா( நம்ம குமாரி கமலாங்க)வின் நாட்டியத்தை நினைவுபடுத்தியதாக
நந்தினி சொன்னாங்க. 'கிரிடிக்' சொன்னா அது சரியாத்தானிருக்கும்.

வாணிமஹாலில் ஜனவரி 31 வரை நாட்டிய விழா( ஆல் ஆர் வெல்கம்) நடக்கப்போகுது. நிகழ்ச்சி நிரலை அச்சடிச்சேக்
கொடுத்துட்டாங்க.

இனி ரெண்டு மூணு நாளைக்கு நண்பர்களைச் சந்திக்கறதும், கோவில்களைச் சுத்தறதுமா இருந்தது. அதுக்குன்னு
ஒரு பதிவு தனியா வரும்,பாருங்க:-)



"ஆமாம், மோஹினி ஆட்டம் ஒண்ணு பார்க்கலாமா? அதுக்கென்ன பேஷா............"

மியூஸிக் அகெடமி. டிக்கெட்டுக்காக ஒரு முக்காமணி நேரம் முன்னதாவே போனோம். உள்ளெ பிரியதர்சினி கோவிந்தின்
பரதநாட்டியம் நடக்குது. நாங்க நுழைஞ்சப்ப........ நாயகன் பிரிவால் நாயகி பசலை கண்டு வாடும் காட்சி. வளையல்கள்,
மேல் கையில் இருக்கும் வங்கி எல்லாம் உண்மையிலெயே கழன்று மேடையில் விழுது. ஒடிசலான உடம்பு. தலையைப்
பின்னி ஜடையாக இல்லாமல் கொண்டை போட்ட அலங்காரம். அற்புதமான நடனம். அடுத்து புறநானூறு. போர்க்களத்தில்
தன்னுடைய மகன் புறமுதுகு காட்டி மரணமடைந்தான் என்று யாரோ சொல்லக்கேட்ட வீரத்தாய், போரில் வீழ்ந்துபட்ட
உடல்களில் தன் மகனைத்தேடி அலைகின்றாள். மார்பில் அடிபட்டு மரணமடைந்த மகனை மடியில் போட்டுக்கொண்டுத்,
தன் மகன் வீரன் தான் என்று அறிந்து பரவசமும், அதே சமயம் மகனை இழந்த துக்கமும் கொண்டு இருப்பதாக வரும்
பாட்டு. 'அருமை' ன்னு சொல்றதுக்கு வேற எதாவது சொல் இருக்கா?(குமரன் இல்லே ராகவனைத்தான் கேக்கணும்)



இப்பெல்லாம் நாட்டியமணிகள் நல்லாப் படிச்சவங்களாவும் இருக்காங்க. அருமையான ஆங்கிலத்தில் ஒவ்வொரு
நடனத்துக்கும் விளக்கம் சொல்லிட்டு ஆடறது ரொம்ப நல்லாவே இருக்கு. வெளிநாடுகளில் நம்ம நிகழ்ச்சிகள்
நடக்கறது அதிகமானதாலே இப்படியெல்லாம் இருக்கறதுதான் பொருத்தமும்கூட. இல்லீங்களா?



நீனா பிரசாத், மோஹினி ஆட்டம் ஆடவந்தாங்க. அவுங்க இசைக்குழுவின் எண்ணிக்கை அதிகமா இருந்துச்சு.
வீணை, புல்லாங்குழல், மிருதங்கம், வயலின்னு மொத்தம் 9 பேர். . நம்ம பரதம் போலவே ஸ்டெப்ஸ். ஆனா நின்னு
நிதானமா ஆடறாங்க. துரிதகால ஆட்டமெல்லாம் இல்லை. எல்லாம் ஆற அமரன்னு போச்சு. அரைமண்டி போட்டாப்பலெதான்
முழுநடனமும் ஆச்சு. நாங்க உட்கார்ந்திருந்த பால்கனியில் இருந்து பார்க்கறப்ப இன்னும் உயரக்குறைவாத் தெரிஞ்சாங்க.

படம் எடுக்க அனுமதி இல்லைன்றதாலே கெமெராக் கொண்டுபோயும் பலன் இல்லை. பரவாயில்லை. முழுநடனமும் பார்க்கவாச்சும் இப்படி ஒருச் சான்ஸ் கிடைச்சதே போதும்.