நின்றார் நின்றார் நெடுமரமாக நின்றார் (தாய்லாந்து பயணம் பகுதி 5)

இந்திரவிஹாரம் என்ற பெயரே ரொம்பப் பிடிச்சுப்போச்சு. இறங்கி உள்ளே போகும்போதே ஒரு சின்ன மண்டபத்தில் பிக்ஷூ ஒருத்தர் உக்காந்துருந்தார். அவர்முன்னே ரெண்டு பேர் மண்டியிட்டு நமஸ்கரிச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க. முறைச்சுப் பார்த்தால் நல்லா இருக்காதேன்னு கண்ணை எதிர்ப்புறம் ஓட்டினால்..... சுவர் ஓரமாக நெடுக நிற்கும் கண்ணாடி அலமாரிகளில் தட்டுத்தட்டாப்போட்டு வரிசைவரிசையா பீங்கான் ஜாடிகள் விதவிதமா இருக்கு. இறந்தவர்களின் அஸ்தியாம். 'ஐயோ.... என்ன ஆச்சு? இவ்வளவு பேரா இறந்துட்டாங்க?'ன்னேன்.
புன்முறுவலோடு நான்ஸி சொன்னது...... "ஒரே நாளில் இறக்கலை இதெல்லாம். அந்தந்தக் குடும்பம் தங்கள் குடும்பத்தினரின் அஸ்திகளை, அதற்கான கட்டணம் ஒன்னு செலுத்தி இங்கே கொண்டுவந்து வைப்பது"
கொதிக்கும் பளிங்குக்கல் படிகள் நாலைஞ்சு ஏறி போனால், சின்னதா இருக்கும் நிழலில் ஒடுங்கி ஒரு கோவில்பூனை குறுகி உக்கார்ந்திருக்கு. க்ளிக்கிட்டு சந்நிதிக்குள்ளே நுழைஞ்சேன். புத்தர் 'இருந்தார்' நிலையில் போஸ்.

சுவர்களில் எல்லாம் அவர் வாழ்க்கைக் கதைகளைக் கையால் வரைஞ்சு வச்சுருக்காங்க. கோவில் முகப்பு, கதவுகள் எல்லாம் படு அலங்காரமா இருக்கு. முகப்புக்கு முன்னே 'செமா' வகைக் கற்களால் ஆன ஒரு அமைப்பு. . அடுக்கடுக்கா நில விளக்குபோல! அதன் உச்சியில் நாலுபுறமும் யானை!

இதுக்கு நேர் எதிரா இந்தப் பக்கம் ஒரு கண்ணாடித்தொட்டியில் பக்கவாட்டுலே இருக்கும் சின்னத்துளைகள் வழியா, வெளிவரும் நீர்த்தாரை.
இது புனித நீராம். பாவங்களைப் போக்குமாம். தலையில் தெளிச்சுக் கொஞ்சம் பாவத்தைப் போக்கிக்கலாமுன்னு நினைக்கும்போதே ஒரு சுற்றுலாப்பயணிகளின் கூட்டம் அதைவந்து மொய்த்தது. எல்லோரும் தமிழாட்கள். ஆஹா.... நம்ம பாவம் கிடக்கட்டும். அவுங்க பாவம் ஒழியட்டும்னு கோவில் பக்கவாட்டு வாசலில் அடுத்த பக்கம் போனால்......
பெரியதொரு வளாகம். இடக்கைப் பக்கம் நெடுநெடுன்னு 32 மீட்டர் உசரத்தில் நிற்கிறார் புத்தர். 1867 இல் அரசர் நாலாம் ராமாவின் காலத்தில் இந்தச்சிலையைச் செஞ்சுருக்காங்க. சின்னச்சின்னக் கண்ணாடித் துண்டுகளை இதில் மொஸைக் வேலைப்பாடாப் பதிக்கவே 60 வருசங்கள் ஆச்சாம். இப்போ தங்க நிற அங்கியோடு வெயிலும் மழையும் காற்றும் கொண்டு வலக்கையை மடிச்சு அதில் பிடித்திருக்கும் பிக்ஷைப் பாத்திரத்தோடு நிற்கிறார். எனெக்கென்னவோ கொஞ்சம் அகலமான மூக்கோன்னு ஒரு தோணல். கால்நகங்களில் பூத்தொட்டிகள் வச்சு விட்டுருக்காங்க! என்னதான் அலங்காரமுன்னாலும் இப்படியா?
புத்தருக்கு எதிரா சுற்றிலும் கோவில் வளாகம் முழுசும் கூரைபோட்ட மண்டபம் மூணு பக்கங்களில் இருக்கு. அதில் சுவற்றோரமாக இன்னும் ஏராளமான கண்ணாடி அலமாரிகளும் அஸ்திப் பாத்திரங்களும் வரிசை கட்டி நிற்குது. புத்த பிக்ஷு ஒருவர் 24 மணிநேரமும் அயராமல் இருந்தவாக்கில் புத்தரை நமஸ்கரிச்சுக்கிட்டே இருக்கார். அச்சுஅசலான உருவம். நல்லாச் செஞ்சுருக்காங்க.


வளாகத்தின் சுவரைக்கூட விட்டுவைக்காமல் அதுலேயும் அடுக்கடுக்கா அஸ்திகளுக்கான ஷோ கேஸ்கள்.
இங்கேயும் ஒரு நான்முகன் இருக்கிறார்.
தோலுறிஞ்ச சேஷ புத்தர்னு முதலில் நினைச்சுக்கிட்டு இருந்தேன். அப்புறம் பார்த்தால் பக்தர்கள் கொண்டு வந்து அங்கங்கே ஒட்டிவைக்கும் தங்க ரேக்குகள்
எங்கே பார்த்தாலும் அஸ்தி ஜாடிகள்தாங்க
இங்கே மூணு கோவில் மிய்யூஸ் இருக்காங்க. அதுலே ஒருத்தர் எவ்வளவு கம்பீரமா ராஜா மாதிரி உக்கார்ந்துக்கார் பாருங்க.
இங்கேயும் வார புத்தர்கள் ஏழுபேரும் ஒரு மேடையில் காசு போடும்போது ஒவ்வொருத்தருக்கும் இத்தனை எண்ணிக்கைன்னு ஒரு கணக்கு இருக்காம் . ஒருத்தருக்கு ஒன்பது, ஒருத்தருக்கு பனிரெண்டு ஒருத்தருக்கு ஒன்னு இப்படி. அந்த எண்ணிக்கைக்கேற்றபடி ஒவ்வொரு உருவச்சிலை முன்பும் பாத்திரங்கள். பணம் கொஞ்சம் (?) உண்டியலில் போட்டுட்டு அங்கே ஒரு கிண்ணத்தில் செப்புக்காசுபோல் ஒன்னு நிரப்பி வச்சுருப்பதை எடுத்து அதை எண்ணிக்கைபடி போட்டுக்கலாம்.


டோக்கன் மாதிரி செப்புக்காசு. தேவலோகக் காசா இருக்கணும்.இல்லே?

டெர்ரகோட்டா ஓடுகள் அங்கே கிடைக்குது. நம் பிரார்த்தனைக்கு ஏற்றபடி அவைகளை வாங்கி அங்கே இருக்கும் ஸ்டேண்டில் நம்ம பெயரோடு வச்சுடலாம். கோவில் கூரைகளை மாத்தும்போது அவை பயனாகும். எல்லாம் கோவில் வருமானத்துக்கு வழி செய்யுது. பெரிய வளாகம். சுத்தம் செஞ்சுக்கிட்டே இருக்காங்க.

வெளியே வந்து தெருவில் நாம் போய்ச்சேருமுன் இருக்கும் அலங்காரவளைவில், சித்தார்த்தர் தன்னுடைய முடியைத் தானே வெட்டிக் களைவதுபோல ஒரு சுதைச்சிற்பம் இருக்கு. பக்கத்தில் ஒரு குதிரையும் மண்டியிட்ட அரசனுமாய்...... புத்தர் கதை தெரிந்தவர்கள் சொல்லுங்க.
ஊருக்கு நடுவே இருக்கும் அரண்மனைத் தோட்டத்தையொட்டி வெளிப்பக்கமாய் இருந்த சாலையில் ஒரு பெரிய சுற்று முடிச்சு ஒரு நகைக்கடைக்குப் போய்ச்சேர்ந்தோம். வழியில் ஒரு இடத்தில் நல்லதா ஒரு கோவில் கண்ணில் பட்டுச்சு. அங்கே போகலாமான்னு கேட்டதுக்கு இந்த டெம்பிள் டூரில் மூணு கோவில்களும் ஒரு நகைக்கடையும், டூர் ஆஃபீஸ் போய் இன்னும் நமக்கு வேண்டியவைகளைத் தெரிஞ்செடுப்பதும்தான் அடக்கமாம். (இத்தைப் பார்றா???? மொதல்லேயே தெரிஞ்சுருந்தால் இந்த மூணு மணிநேரம் முழுவதும் கோவில்களிலேயே செலவழிச்சுருக்கலாம். அப்ப என்ன செய்வாங்களாம்??)

"நான்ஸி, பாங்காக்கிலே எத்தனை கோவில்கள் இருக்கு?"

"நானூறு."

"வாட்?"

"வாட்ஸ்தான்:-))))"

"ஹைய்யோ..............."


ஏற்கெனவே பயணத்துக்குக் கிளம்புமுன் நான் எடுத்த முன்முடிவை மனசுக்குள் பாராட்டிக்கிட்டே நகை பார்க்கக் கடைக்குப்போனேன். கல்லெல்லாம் வாங்கவே போறதில்லைன்னு இருக்கும்போது கண்ணிலே பார்த்தால் என்ன தப்பு? சிரிக்கும் பன்றிகளும் முயல்களும் காளைகளும், யானைகளுமா நம்மை வரவேற்பதுபோல் வாசல்படிகளில் வச்சுருக்காங்க. எல்லாம் தங்க நிறம். இன்னிக்கு ரொம்பவே தங்கம் பார்த்தாச்சு இதெல்லாம் ஒன்னுமே இல்லை என்ற மிதப்போடு கடைக்குள் நுழைஞ்சு அவுங்க காட்டுன அரிய கற்கள் பாலீஷ் பண்ணும் முறைகளையும் அடுத்த ஹாலில் இருந்த நகைகளையும் பார்த்து பாராட்டி நாலு வார்த்தை சொல்லிட்டு ஒன்னும் வாங்கிக்காம வெற்றிகரமா வெளியில் வந்தேன்.

அங்கே, நம்ம நான்ஸி போட்டுருப்பதுபோல உடை அணிஞ்ச (யூனிஃபார்ம்) எல்லா கைடுகளும் உக்காந்து கதைபேசிக்கிட்டு இருக்காங்க. சொல்லிவச்சு இங்கே கொண்டுவந்து விட்டுடறாங்க. நாம் வாங்கும் நகையில் ஒரு கமிஷன் இவுங்களுக்கு உண்டாம். அடுத்த ஸ்டாப் இவுங்களோட சுற்றுலா ஆஃபீஸ். அங்கே போனால் ஒரு பத்திருபது மேசை போட்டுக்கிட்டு ஆட்கள் நம்மைப் பிடிக்க ரெடியா இருக்காங்க. என்னென்ன பார்க்க விருப்பம்? எத்தனை நாள் இருக்கீங்க? எந்த டூர் வேணும் இப்படி ஏகப்பட்ட கேள்விகள். அரைநாள் முழுநாள்ன்னு மொத்தம் 21 வகைகள் வச்சுருக்காங்க. நமக்கு விருப்பமான சில டூர்கள் நாள் முழுசும், இல்லைன்னா காலை 6 மணின்னு இருக்கு. நடக்காத வேலை.

யோசிச்சுட்டு போன் செய்து புக் பண்ணறேன்னு சொன்னால் கூடாதாம். இப்ப இந்த விநாடியே பதிவு செஞ்சுக்கணுமாம். போன் பதிவு எடுக்கமாட்டாங்களாம். 'வேணாம் ஆளைவிடு'ன்னு தப்பிச்சு வெளியே ஓடிவந்தேன். நம்ம வண்டி ட்ரைவர் சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருந்தவர் ஓடிவந்து சாப்பாட்டை மூடிவைக்கப் போனார். பாதி சாப்பாட்டுலே யாரையும் எழுப்பறது பாவம்னு எங்க பாட்டி சொல்வது மனசுலே இருந்துச்சு. கூடவே எல்லாக் கஷ்டங்களும் இந்த ஒரு சாண் வயித்துத்துக்குதான்னு வேற அப்பப்பச் சொல்வாங்க. வேணாம். நான் காத்திருக்கேன். நீங்க சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு வாங்கன்னேன். அதுவரைக்கும் சும்மா இங்கே நிக்கணுமா? . கொஞ்ச தூரத்தில் எதிர்வரிசையில் இருக்கும் துணிக்கடைக்குப் போகலாம். அங்கே தாய் சில்க் கிடைக்குமுன்னு நான்ஸி என்னைக் கூப்பிட்டுப்போனாங்க.

பிளெயினா எல்லா நிறங்களிலும் ஸூட் துணி மாதிரி ஒன்னு நிறைஞ்சு கிடக்கு. ரெண்டே நாளில் தச்சும் கொடுப்பாங்களாம். மீட்டர் 600 பத். ரெண்டு மீட்டருக்கு மேலே வாங்கினால் 500ன்னு குறைச்சுக்குவாங்களாம். ஹிந்தி நடிகர் ப்ரேம் சோப்ரா ஒரு படத்தில் விதவிதமான நிறங்களில் ஸூட் போட்டுக்கிட்டு வருவார். அப்படி ஒரு ஸூட்டில் கோபாலை நினைச்சுப் பார்த்தேன்.................. ஐயோ.....விடு ஜூட்:-)

இதுக்குள்ளே சாப்பாட்டை முடிச்சுட்டு வந்துட்டார் ட்ரைவர். நன்றியால் அவர் நெஞ்சு நிறைஞ்சு போச்சாம். என்னிடம் சொல்லச்சொல்லி 'தாய்' மொழியில் நான்ஸிகிட்டே சொன்னாராம். ம் ம் ....இருக்கட்டும். பரவாயில்லை.

இப்ப ஹொட்டேலுக்குத் திரும்பிப்போய்க்கிட்டு இருக்கோம். அரைநாள் சுற்றுலா முடிஞ்சது. மீதி இருக்கும் அரைநாளை என்ன செய்யப்போறேன்னு கேட்ட நான்ஸிக்கு, எனக்கு கிராண்ட் பேலஸ் போகணும். எவ்வளவு நேரம் எடுக்குமுன்னு கேட்டேன். அது உங்க நடை வேகத்தைப் பொறுத்துன்னாங்க. இதுக்குக் கட்டணம் எவ்வளவுன்னா.....

"இன்னிக்குப் பிற்பகலே போறதுன்னா 2500. இன்னொரு நாள் போகணுமுன்னா 3000 பத். இன்னிக்கே வச்சுக்கலாமா? "

அட ராமான்னு கூவக்கூட முடியாது. ராஜாவைக் கூப்பிட்டதா ஆகிரும்! இப்போ இருக்கும் அரசரைப் பார்த்துருக்கீங்களான்னு நான்ஸியைக் கேட்டேன். இல்லையாம். தொலைக்காட்சியில் தான் பார்த்திருக்காங்களாம்.

'ம்ம்ம்ம்ம்ம் இருக்கட்டும் இருக்கட்டும். இன்னிக்கு நான் தயாரா இல்லை. நாளைக்கு போகலாமான்னு யோசிச்சுச் சொல்றேன். போறதா இருந்தால் மாலை 7 மணிக்கு முன் ஃபோன் செய்யறேன்'னு செல் நம்பரை வாங்கி வச்சுக்கிட்டேன்.

திரும்ப அறைக்கு வந்தப்ப மணி பனிரெண்டே முக்கால். மேஜைமேல் கிடந்த இந்தக் கோவில் சுற்றுலா ப்ரோஷரைத் தற்செயலாத் திறந்து பார்த்தால்...... மூணாவது கோவிலா இருந்துருக்க வேண்டியது Wat Benchamabopit என்ற மார்பிள் கோவில். 'இருந்தாரா' புத்தர் அங்கே இருக்கார். நமக்குக்கிடைச்சது Wat Indraviharn என்ற நின்றார் கோவில். கிடைக்கணும் என்றுள்ளது கிடைச்சுருச்சு!


இன்னிக்கு டூர் பரவாயில்லை. 'நின்றார், இருந்தார், கிடந்தார்'ன்னு மூணு நிலைகளில் 'சாமி'யைப் பார்த்தாச்சு.

தொடரும்.......................:-)