பதிவர் வீட்டு விசேஷம்

சும்மாவே ஆடுவேன். இதுலே கொஞ்சம் கள்ளையும் ஊத்திக்கிட்டாக் கேக்கணுமா? ஒரு ஒம்போது மாசமுன்பு சிங்கையில், தோழிவீட்டுக்குப் போயிருந்தப்ப (மசால்வடை ஸ்பெஷலாச் செஞ்சுவச்சுருந்தாங்க இந்த எலிக்காக!) அநேகமா இந்தியா வாசம் அதுவும் சிங்காரச்சென்னையில் லபிக்கப்போகுதுன்னு..........

'அடிச் சக்கை. பொண்ணோட நடனஅரங்கேற்றம் டிசம்பரில் வச்சுருக்கேன். சீக்கிரமாப் போய்ச் சேரு. தோ.... பின்னாடியே வர்றோமு'ன்னாங்க. ஆஹா..... கூடச் சேர்ந்து 'ஆட'க் கூப்புட்டுருப்பாங்க ன்னு பயிற்சி எல்லாம் பண்ணிக்கிட்டே இருந்தேன். ஸ்டாப்...... ரொம்பக் கற்பனைக்க வேணாம். முக்கியமான ஆளா நினைச்சுக்கிட்டு அரக்கப் பரக்க இங்கேயும் அங்கேயுமா ஓடத்தான் பயிற்சி.

விழாவுக்கு ரெண்டுவாரமுன்பு சிங்கைத்தோழி இங்கே வந்துட்டாங்க. அழைப்பிதழ்கள் கொஞ்சம் கையில் வச்சுக்கிட்டு, பதிவுலகத் தோழிகளைப் பார்த்துக் கொடுத்துக்கிட்டு இருந்தேன்.
தினமும் மூணு மணிநேரம் நடனப்பயிற்சி (தோழியின் மகளுக்குத்தான்)நடந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. நம்ம வீட்டிலும் மின்தூக்கி (நம்ம கனம் தாங்காமல்?) மண்டையைப் போட்டதால் படிகள் ஏறி இறங்கியே ஒரு பத்துப் பதினைஞ்சு கிராம் இளைச்சேன்.

தக்ஷிணாமூர்த்தி ஹால். மயிலை பி.எஸ். உயர்நிலைப்பள்ளியில் இருக்கு. போய்ச் சேர்ந்தப்ப வாசலில் அழகான பூக்களமும் நடுவில் வச்ச உருளியில் மிதக்கும் தாமரைகளும். பசுமைச்செடிகள் உள்ள தொட்டிகள் வாசலில் இருமருங்கும். மேடையிலும் ரொம்ப நீட்டா மலர்ச்சரங்களைத் தொங்கவிட்டு அழகுபடுத்தி இருந்தாங்க. நடராசர், பிள்ளையார், கடைசியா நம்ம ருக்மிணி அருண்டேல் அம்மாவின் படமுன்னு மூணடுக்கு. இப்பெல்லாம் எதுக்குமே மெனெக்கெடவேணாமுன்னு ஆகிப்போயிருக்கு. ஹால் அலங்காரம் எல்லாமும் காண்ட்ராக்ட் தானாம். அடடா.... அந்தக் காலத்துலே கல்யாணம், கச்சேரி, விசேஷமுன்னு இருந்தால் நாமே எல்லாத்தையும் இழுத்துப் போட்டு ஆக்கி அரிச்சுன்னு தாவு தீர்ந்துரும். கடைசியில் பார்த்தால் நாம் ஒரு விநாடி நின்னு நிதானிச்சு நம்ம ஏற்பாடுகளைப் பார்த்து ரசிக்கக்கூட நேரம் இருக்காது. இப்ப இந்த ஃபாஸ்ட் உலகத்துலே அத்தனையும் ஃபாஸ்ட்டே. ஒக்கே ஸ்பீடு!
வரும் மக்களை வரவேற்க ரோசாப்பூக்களும் கல்கண்டும், சந்தனமும், பன்னீருமா அட்டகாசம். ரோசாவைத் தலையில் வைக்க ஹேர்ப்பின் இல்லாமத் தவிப்போமேன்னு அதுக்கும் ஒரு ஏற்பாடு! என்னமா உக்காந்து யோசிக்கிறாங்கப்பா! பலே பேஷ் பேஷ்ன்னு சொல்லவச்சது. இதுலே வீடியோக்காரர் வேற கோபாலை நிக்கவச்சு 'ஷூட்' பண்ணிக்கிட்டு இருக்கார். நீங்களும் நில்லுங்க மேடமுன்னு உபசரிப்பு வேற. ரொம்ப ஜம்பமா ஒரு ரோசாவை எடுத்து 1 4 3 சொல்லி என் கையில் கொடுத்தார் கோபால். ஓசிப்பூவில் ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை:-)))))


நடக்கப்போகும்அன்றைய நிகழ்ச்சி முழுசும் அச்சடிச்சுக் கையில் கொடுத்துட்டாங்க. அழைப்பிதழும் நிகழ்ச்சி நிரலும் வடிவமைச்சது நடனமணியின் கைங்கர்யம். நிரலில் விட்டுப்போன ஒரே ஐட்டம் கொஞ்சநேரத்துக்கு மின்சாரவிசிறிகள் ஒட்டுமொத்தமாப் பண்ண வேலை நிறுத்தம். சிங்காரச்சென்னை விஷயம் சிங்கைக்காரர்களுக்குத் தெரியலைப்பா!!!


சிங்கைப்பதிவர் மானஸாஜென் போஸ்டர்களை அங்கங்கே வச்சுக்கிட்டு இருந்தார். இவர் ரொம்ப அழகா படங்கள் வரைவார். ஒரு நாலரை வருசத்துக்கு முன்னே சிங்கையில் நடந்த 'முதல்' அகில உலகப் பதிவர் மாநாட்டில் மீராவின் படமொன்றை எனக்குப் பரிசாகக் கொடுத்தார். அடுத்தமுறை வேற படம் அன்பளிப்பாத் தரச்சொல்லிக் கேக்கணும்:-))))
(மானஸாஜென் என்ற ரமேஷ் சுப்ரமணியம் & கோபால்)


முக்கியமான ஒருத்தரா இருக்குமுன்னு நான் நினைச்சவர் காரில் வந்து இறங்கினார். சிங்கை டாக்டர் காசிநாதன். SIFAS (Singapore indian Fine Arts Society) இப்போதையக் காரியதரிசி. அப்படியே அவரிடம் கொஞ்சம் விஷயம் சேகரிச்சுக்கிட்டேன் உங்களுக்காக.
1949 வது ஆண்டு, அஞ்சு மாணவிகளும், ஒரு ஆசிரியையுமா ஆரம்பிச்ச இந்த கலைச்சங்கம் இன்னிக்கு பெரிய ஆலமரமாக் கிளைவிட்டு வளர்ந்துருக்கு. இன்றையக் கணக்கில் 1500 மாணவ மாணவிகளுடன் 23 ஆசிரியர்கள். காலை 9 முதல் இரவு 9 வரை திறந்திருக்கும் பள்ளி. வெவ்வேறு நேரத்தில் பாட்டு, நடனம்னு வகுப்புக்கள் ந்டந்துக்கிட்டே இருக்காம். நாட்டியம் மட்டுமில்லாமல் வாய்ப்பாட்டு கர்நாடக சங்கீதம் & ஹிந்துஸ்தானி சங்கீதம் ரெண்டும், வயலின், ம்ருதங்கம், தப்லா, வீணை, விஷுவல் ஆர்ட்ன்னு பெயிண்டிங் வகுப்புக்களும், சுருக்கமாச் சொன்னால் எல்லாக் கலைகளும் ஒரே கூரையின் கீழ்!!!!இந்தப் பள்ளியில் படிக்கும் மாணவமாணவிகளுக்கு பரிட்சைகள் வச்சு டிப்ளமோ வழங்கறாங்க. இன்னிக்கு நடனமாடப்போகும் ஷ்ருதி, இந்த வருடத் தேர்வில் முதலிடத்தில் வெற்றியடைஞ்சு 'நாட்டிய விஷாரத்' என்ற பட்டம் வாங்கி இருக்காங்க. சங்கத்துக்கு 60 வயசாகுது. புதுவருசம் பிறந்தவுடன் பெரிய திருவிழாவுக்கு ஏற்பாடுகள் நடக்குதாம். டாக்டர் காசிநாதன் வருசாவருசம் ம்யூஸிக் சீசனுக்குச் சென்னை வந்துருவாராம்.
ஷ்ருதியின் குருவைப் பற்றிச் சில வார்த்தைகள். குரு குருன்னதும் ரொம்ப வயசானவங்களா இருப்பாங்கன்னு போனவளுக்குக் குருவைப் பார்த்ததும் வியப்புதான்.சரூப்பா தாஸ், கலாஷேத்ராவில் பயின்றவர். மோகினியாட்டம் படிச்சது த ஃபேமஸ் கல்யாணிக்குட்டியம்மெயிடத்து. அஞ்சு வருசமா சிஃபாஸில் நடன ஆசிரியை. இப்போ சிலமாதங்களா ஷார்ஜாவில். புதுக் கல்யாணப் பொண்ணு.

இசைக்குழுவைப்பத்தியும் சொல்லாமவிடக்கூடாதில்லெ? மங்களம் ஷங்கர். ஆல் இந்தியா ரேடியோவில் 'ஏ' க்ரேடு கலைஞர். ஸ்ரீ டி.எம். தியாகராஜனின் சிஷ்யை. சிங்கை வானொலியிலும் சிலகாலம் பணி செஞ்சுருக்காங்க.
ம்ருதங்கம் வாசிச்சவர் வேதகிருஷ்ண ராம். யாமினி கிருஷ்ணமூர்த்தி, ஸ்வர்ணமுகி, தனஞ்செயன், சுதாராணி ரகுபதி போன்ற பெரிய ஆட்களுக்கு வாசிச்ச கைகள். கேக்கணுமா? தூள் கிளப்பிட்டார்.

ஃபிடில் வாசிச்சவர் அனந்தகிருஷ்ணன். வயலின் பரம்பரைன்னு சொல்லணும். தாத்தா ஸ்ரீ வெங்கட ராமானுஜம் ஐயங்கார் அந்தக் காலத்துலே பெரிய வயலின் வித்துவான்.

குழலிசை ஸ்ரீ பி.என். ரமேஷ். தமிழ்நாடு இசைக்கல்லூரி சென்னையில் சங்கீத வித்துவான் பட்டம் பெற்றவர். நடனத்துக்கு வாசிக்கவே பொறந்தவர் போல இருந்தார்.

பக்க வாத்தியங்கள் எல்லாம் ரொம்ப அருமையா அமைஞ்சு எல்லாம் பக்காவா இருந்ததுன்னு சொல்லி வாழ்த்தியவர் விழாவைத் தலைமையான சிறப்பு விருந்தினர் திருமதி சித்ரா விஸ்வேஸ்வரன் அவர்கள். மைக் பிடிச்சு மேடையில் நிற்கும்போதே தேர்ந்த கலைஞரின் கை அசைவுகள், முகபாவனைன்னு அப்படியே அள்ளிக்கிட்டுப் போகுது. அந்தப் பேசும் கண்களைப் பார்த்து அப்படியே அதிசயிச்சு நின்னேன் என்பதே நிஜம். மூணு வயசில் நடனம் கத்துக்க ஆரம்பிச்சு பதினோராம் வயதில் ஒரு நடனத்தை வடிவமைச்சவர். சித்ராவைப் பற்றிச் சொல்ல ஆரம்பிச்சால் அதுவே ஒரு பத்துப் பதிவுகளுக்கு இழுத்துக் கொண்டுபோகும் அபாயம் இருக்கு. 25.5 வருசங்களுக்கு முன்னே இவுங்க நடனத்தை ஃபிஜித்தீவில் பார்த்தபொழுதில் இருந்து நான் இவரின் ரசிகை.
இந்திய சூழலுக்கு ஒவ்வாதவிதமாச் சரியாச் சொன்னநேரத்துக்கு நிகழ்ச்சியை 'டான்'னு ஆரம்பிச்சாங்க. புஷ்பாஞ்சலி, அலாரிப்பு, ஷப்தம்,ஜதிஸ்வரம், பதம், வர்ணம், தில்லானா, மங்களமுன்னு ரொம்பவே சம்பிரதாயமான கலாஷேத்ராபாணி நடனம். அதிலும் அந்தத் தில்லானாவை வடிவமைச்சது கலாஷேத்ராவின் ருக்மிணி அருண்டேல்தானாம். அவுங்களுக்கே அதை அர்ப்பணிக்கவும் செஞ்சாங்க.
நடனத்தை விமரிசிக்கும் வேலையை நல்லவேளையா எனக்கு வைக்கலை(!!) நம்ம சித்ரா விஸ்வேச்வரன். வசிஷ்டர் வாயால் ப்ரம்மரிஷி. இது போதாதா?

எல்லாம் முடிஞ்சு வெளிவரும் சமயம்தான் வந்திருந்த விஐபி ஒருவரைச் சந்திச்சேன். அவர் வருவார்ன்னு ஏற்கெனவே தெரிஞ்சுருந்தாலும் அவருக்காக ஒதுக்கி வச்ச இருக்கை (எனக்கு முன்வரிசையில்) காலியாவே இருந்துச்சே. வியப்பில் 'நீங்களா'ன்னு நான், 'நான் ஜெயமோ......' ன்னு ஆரம்பிச்சவரை அப்படியே 'கன்' சொல்லவிடாமக் கட் பண்ணினேன். உங்களைத் தெரியாதா என்ன ? "நான் துளசி. துளசி கோபால்." ஒரு ரெண்டே நிமிசப்பேச்சு. படம் ஒன்னு க்ளிக். இங்கே இருக்கு பாருங்க.

கண்ணுக்கும், செவிக்கும் விருந்து போதாதுன்னு வயிற்றுக்கும் விருந்து உணவு பார்ஸல் ரெடியா காத்திருந்தது வந்திருந்த எல்லோருக்கும். சங்கீதாவில் இருந்து மினி டிஃபன். கேசரி, ரவா கிச்சடி, மினி இட்லி, மசால் தோசை, மெதுவடை, சட்டினி சாம்பார்களுடன். கூடவே ஒரு 500 மில்லி....... குடிதண்ணீர். ( பெரியவர்கள் பார்வையில் படுவதால் படம் போடவில்லை! ஆனால் ஒன்னே ஒன்னு சொல்லிக்க ஆசையா இருக்கு. போனவாரம் இதே குடும்பத்து சதாபிஷேகத்துலே காலை ப்ரேக் ஃபாஸ்ட்டும் லஞ்சும் அட்டகாசம். அதே ஞானாம்பிகை கேட்டரர்ஸ்தான்!!)

மரத்தடி காலத்து எழுத்தாளர் குடும்பம் நம்ம சித்ராவும் கணவர் ரமேஷும்.
ரெண்டுபேரும் கொஞ்சம் பிஸியாகிப்போனதால் சமீபத்துலே ஒன்னும் எழுதலை. அதுக்காக.... உறவு விட்டுப்போகுமா?

சிங்கையில் தமிழ் எழுத்தாளர்கள், இலக்கிய அமைப்பில் சித்ரா ஒரு முக்கிய புள்ளி. திண்ணையில் இவரது படைப்புகளைக் காணலாம். இன்னைக்கு முழுக்க முழுக்க குடும்ப நிகழ்ச்சியாப் போயிருச்சு. ரமேஷ் வந்தவர்களை வரவேற்றுப் பேசினார். சித்ரா, ஒவ்வொரு நடனத்துக்கான பொருளையும் பாடல் அமைந்த ராகம், தாளம் எல்லாம் விரிவாகச் சொல்லி விளக்கினார். நன்றி உரை நடனமணி ஷ்ருதி. உதவி செய்த ஒருவரையும் விட்டுவிடாமல் நன்றியுடன் பாராட்டியது விசேஷம்.

ஷ்ருதி ஆடும்போது, என்னவோ என் மகளே ஆடுவதுபோல் ஒரு பெருமிதம் மனசை அடைச்சுக் கண்ணுலே தண்ணீர் (ஆனந்தக் கண்ணீர்ன்னு தனியாச் சொல்லணுமாக்கும்? ) வந்துருச்சு. என்னன்னார் கோபால். தூசி விழுந்துருச்சுன்னேன். புசுக் புசுக்ன்னு இப்பெல்லாம் எதுக்கெடுத்தாலும் கண் நிறைஞ்சுருதுப்பா!

சித்ரா & ரமேஷ் தம்பதியினரின் அன்பு மகள் ஷ்ருதி எல்லா நலன்களும் பெற்று வாழணுமுன்னு நம் அனைவரின் சார்பில் வாழ்த்துகின்றேன்..

பதிவர் நானானி நேரிலும், கவிதாயினி மதுமிதா வான்வழியாகவும் வந்து சிறப்பித்தார்கள். கோவீயார் சாட்டில் வந்து வாழ்த்தினார்.