எழுத்தாளருன்னா...... வாசிக்கணும். ஆமா!

எழுதுற மக்களுக்கு வாசிப்பு(ம்) ரொம்ப முக்கியமுன்னுதானே அறிஞர்கள் எல்லாம் தலைதலையா அடிச்சுச் சொல்றாங்க? எல்லா வாசிப்பும் வாசிப்பாயிருமா? மேலோட்டமா, ஆழ்ந்து, இப்படிப் பலநிலைகளில் வாசிப்பனுபவம் இருக்குல்லையா? நான் ஒரு எழுத்தாளரின் வாசிப்பை ரொமபவே ஆழ்ந்து கேட்டேன்னா...... நம்பணும். நம்புங்க:-)

மயிலை மாதவப்பெருமாள் கோயிலுக்குப் பக்கத்துலே இருக்குன்ற விவரத்தைத் தொலைபேசியில் தெரிஞ்சுக்கிட்டுப் போனோம். வந்ததுதான் வந்தோம், பெருமாளையும் சேவிச்சுக்கிட்டே போனால் ஆச்சு. அவர்பாட்டுக்கு அழகா, அலங்கார ஸ்வரூபனா 'நின்னு' சேவை சாதிக்கிறார். வெளிப்பிரகாரத்தில் வலம்வந்தப்ப, அங்கே 'கதை அளந்து'க்கிட்டு இருந்த இருவரிடம் விவரம் கேட்டதுக்கு, இப்படி ஒன்னு இருக்கா என்ன? ' என்ற வியப்பு. கோபுரவாசலில் சந்திச்ச ஒருத்தரிடம் , இங்கே வித்வத் சமாஜம்'னு சொல்லும்போதே, 'அதோ அங்கே'ன்னு கை காமிச்சார்.

கோபுர வாசலில் நின்னு, உள்ளே கோவிலைப் பார்த்து நின்னால்.... நமக்கு வலக்கைப் பக்கம் உள்ள தெருவின் கடைக்கோடி.
'ரா ரா தேவாதி தேவா, ரா ரா மஹானு பாவா'ன்னு 'குடில்' வாசலில் நின்னு ராமலக்ஷ்மணர்களை வரவேற்கிறார் தியாகராஜர். சரியா எண்பது வருசமாகுது இதை ஆரம்பிச்சு. உள்ளே எட்டிப் பார்த்தோம். வரிசையா நாற்காலிகளைப் போட்டு வச்சுருக்காங்க. காலணிகளை வெளியே விடவுமுன்னு வாசலில் ஒரு அறிவிப்பு.
சந்நிதி ஒன்னு கண்ணுலே தெரிஞ்சது. அட! நம்ம தியாகைய்யர்! பின்பக்கமா அட்டகாசமான தஞ்சாவூர் ஓவியம் ஒன்னு. 75 வருசப் பழசாம். ரெண்டு வருசம் முன்புகூட ஒவ்வொரு ஸ்ரீராமநவமிக்கும் அந்தப் படத்தைக் கழட்டி எடுத்து ஹாலில் வச்சுப் பூஜை பண்ணுவாங்களாம். படம் ரொம்பப் பெருசு. உடைஞ்சுகிடைஞ்சுப் போயிரப்போகுதேன்னு பயத்துலே அதைக் கழட்டி எடுப்பதை விட்டுட்டாங்களாம். (இப்போதான் அதோட அருமை தெரிஞ்சுருக்கும் போல). படத்தில் வானர சேனைகளுக்கு, பரிசு எடுத்துக் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்காங்க. வரிசையில் நின்னு வாங்கும் வா-நரர்-களின் முக அழகு...ஹைய்யோ
சந்நிதியின் முகப்பு பேஷ் பேஷ். ஹனுமனின் பாவம் அட்டகாசம்.
25 வருசமா இங்கே தினம் ரெண்டு வேளையும் வந்து விளக்கேத்தி வச்சுக் கவனிச்சுக்கும் சூர்யா சொன்னார். எல்லாம் சேவைதானாம். இல்லையா பின்னே? சூர்யநாராயணனுக்கு பல்லாவரத்துலே வீடு. இன்னிக்குக்கூடப் பாருங்க.... அக்கா பையனுக்கு ஜானவாஸம். மனுஷர், அங்கே போகாம இங்கே வந்துருக்கார்.
சந்நிதிக்கு முன் நாலைஞ்சு பெஞ்சைச் சேர்த்துப்போட்ட ஒரு மேடை. இந்த பெஞ்சு, நம்ம எம்.எஸ். அம்மா வாங்கித் தந்தாங்களாம். எத்தனையோ பிரபலங்கள் வந்து நிகழ்ச்சி கொடுத்த சபா இது. இங்கே வந்து தியாகைய்யருக்கு முன்னால் பாடுவதே ஒரு பாக்கியமுன்னு கலைஞர்கள் நினைக்கிறாங்களாம்.

மேற்கூரைக்குள்ளே இருக்கும் 'ஃபால்ஸ் ஸீலிங்' அமைப்பை நம்ம ஓபுல் ரெட்டிகாரு செஞ்சுகொடுத்துருக்கார்.(வாணிமஹால் போகணும். ரொம்ப நாளாச்சு) திறந்தவெளியா , ஆர்பாட்டமில்லாம அமெரிக்கையா இருக்கு இந்த 'ஹால்' (மனக்குறிப்பு: கொசு மருந்து ஒன்னு எடுத்துக் கைப்பையில் மறக்காமல் வச்சுக்கணும்)

ஆறரைக்கு நிகழ்ச்சி ஆரம்பம். சரியா ஒரு பத்து நிமிஷம் இருக்கும்போது கையில் ஏந்திய வீணையுடன் கீதா(ராமநாதன்) பென்னெட் ஆஜர். பரபரன்னு மைக், ஸ்பீக்கர் எல்லாம் அவுங்களே எடுத்துவச்சு செட் செய்ய ஆரம்பிச்சாங்க. மிருதங்கக்காரர் ஆஜரானார். பாலஷங்கர் என்ற பெயராம். கைப்பையில் இருந்து சின்னதா எதையோ எடுத்துக் கண்ணில் ஒத்திக்கிட்டு ஆம்ப்ளிஃபையர் மேல் வச்சாங்க கீதா. அது என்னன்னு தெரிஞ்சுக்கலேன்னா எனக்குத் தலை வெடிக்கும்போல இருக்கு. கிட்டப் போய்ப் பார்த்தால் அட! நம்ம செல்லக்குட்டி புள்ளையார்.
ரொம்ப எளிமையான உடையில் வந்துருந்தாங்க. அலங்காரங்கள் அதிகம்...அதிகமென்ன அதிகம்? ஒன்னுமே இல்லைன்னுதான் சொல்லணும். வாய் நிறையச் சிரிப்பு. அவுங்க கண்ணும் சிரிக்குது.

எப்பேர்ப்பட்ட இசை மேதை டாக்டர் ராமநாதன்! அவரையே குருவாக அடையும் பாக்கியம் பெற்றவர் கீதா. குரு மட்டுமா? கீதாவின் தந்தையும் அவர்தான்.

வீணை பேசுமுன்னு சொல்றதை...அன்னிக்குத்தான் பார்த்தேன்! சௌராஷ்ட்ரா ராகத்துலே 'கணபதே' கடவுள் வாழ்த்து. மோகனம், கன்னடா(அப்படித்தான் சொல்லணுமாம்!) ரஞ்சனி, மனோஹரின்னு அடுக்கடுக்கா வந்துபோனாங்க. ஆஹா..... எனெக்கெப்படி இவ்வளோ இசை ஞானம் வந்துச்சு? ஒவ்வொரு வாசிப்புக்கும் முன்னே என்ன ராகம், என்ன தாளமுன்னு சொன்னது எனக்கு ரொம்பவே பிடிச்சிருந்துச்சு.

தெரிஞ்ச பாட்டுகளும் தெரியாத பாட்டுகளுமா அமர்க்களம். 'பஜரே மானஸம், எந்த வேடுகோ ஓ ராகவா' தெரியலைன்னு சொன்னா அக்கிரமம் இல்லையோ? சபைத் தலைவர் மைக் பிடிச்சப்போ.... இசைமேதை ராமநாதன் வீணை வாசிச்சுக்கிட்டே பாடுவார். நீங்க அவரோட நேரடி(!) சிஷ்யைன்னதும் கீதாவும் ஒரு காவடிச்சிந்து பாடிக்கிட்டே வாசிச்சாங்க. மங்களம் வாசிச்சு முடிச்சவுடன் தியாகராஜைய்யருக்கு ஆரத்தி எடுத்து குங்குமப்பிரசாதம் ஆச்சு. ஏகப்பட்டப் பக்க வாத்தியங்கள் இல்லாம ஜஸ்ட் மிருதங்கம் மட்டும்தான் என்றது வாசி + வாசின்னு வித்தியாசமான ஒரு அனுபவமா இருந்துச்சு எனக்கு. பாலஷங்கரும் நல்லாவே 'வாசி'ச்சார்.
கீதாவின் எழுத்துக்களை மட்டுமே வாசிச்சு ஒரு பரிச்சயமான எனக்கு இப்போ அவுங்க வாசிப்பையும் கேட்கும் சந்தர்ப்பம் அமைஞ்சதை என்னன்னு சொல்வது? நிகழ்ச்சி முடிஞ்சவுடன் அஞ்சு நிமிஷம் கீதாவுடன் பேசிட்டுக் கிளம்பினேன். அப்பப்ப மடல் தொடர்பு இருப்பதால் 'சட்'னு புரிஞ்சுக்கிட்டாங்க. இந்த மாசம் டிசம்பர் பாதிவரை சென்னைதானாம். இன்னும் நாலைஞ்சு நிகழ்ச்சிகள் இசைவிழாவுலே இருக்காம். பார்க்கிறேன்னு சொல்லிட்டு வந்தேன். (என்னா கெத்து பாரேன் இந்த துளசிக்கு! குறைக்குடமுன்னாலும் பரவாயில்லை. ஆனா இது காலிக் குடம்)

பொதுவாக அரங்கத்தில் இருப்பது போல 'பளிச்' வெளிச்சம் இல்லாம எல்லாமே படு 'ஹோம்லி'யா இருந்ததால் படங்கள் கொஞ்சம் ஏறத்தாழத்தான் வந்துருக்கு.