கிடைக்கணும் என்பது ..... கிடைக்காமப் போகாது!

தோழி வீட்டுக்குக் கொலுவுக்குப் போயிருந்தோம்.(கொலு விவரம் அப்புறம் சொல்றேன். முதல் விஷயம் முதலில்:-) ரங்கமணிகள் பேசிக்கிட்டே உள் ஹாலில் இருந்தாங்க. திடீர்னு 'ராகசுதா ஹால்' எங்கே இருக்குன்னு இவர் கேட்டார். இங்கேதான் ரொம்பப் பக்கமுன்னு தோழியின் ரங்க்ஸ் சொன்னார். அங்கே நடன நிகழ்ச்சி இருக்கு அதுவும் கதக் எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்குமுன்னு சொன்னார். 'இன் ஹி லோகோனே.....' ஆஹா....

தினசரியில் இருந்த தொலைபேசி எண்ணைக் கூப்பிட்டு உங்க நிகழ்ச்சி நடக்கும் ஹால் எங்கேன்னும் கேட்டுக்கிட்டார் நம்ம முன் ஜாக்கிரதை முத்தண்ணா. 'வாங்க வாங்க. கட்டாயம் வாங்கன்னு வரவேற்பு. இதென்ன ஆறேகாலுக்கே இப்படி இருட்டிப்போச்சு...... அங்கங்கே முக்குலே இருக்கும் கோவில்களில் எரியும் கற்பூரார்த்திகளைவச்சு வழி கண்டுபிடிச்சுப் போய்ச் சேர்ந்தோம்.(வழக்கம்போல தப்பான சில டர்னிங் எல்லாம் எடுத்துட்டுத்தான்) அசப்புலே பார்க்க ஒரு வீடு போல இருக்கு. சின்னதான வாசலைத் திறந்து உள்ளெ போனால் ஆடம்பரம் இல்லாத சின்ன ஹால். ஒரு முப்பதுபேர்போல இருந்தாங்க. ஆறரைக்கு நிகழ்ச்சி. 'டான்'னு ஆரம்பமாச்சு.
திவ்யா மலையப்பனின் பரதநாட்டியம். 'என்ன சோதனையோ....' வர்ணத்துக்கு அபிநயம். கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கும் மாணவி. சொல்லித் தந்ததைப் பிழையில்லாம ஆடும் பாவம். திரைக்குப் பக்கவாட்டில் நின்னு நடனத்தைப் பார்த்து ஏதோ ரிப்போர்ட் குறிப்பு எழுதும் ரெண்டு (நடன)ஆசிரியைகள்.

நாங்கள் ரெண்டாவது வரிசையில் இருந்தோம். எனக்கு முன்னால் 'எங்கியோ பார்த்த முகம்'. பிரதீபா பாட்டீல் ஸ்டைலில் ஜாக்கெட்.(ஐயோ...இந்தச் சூட்டில்....) அவுங்களுக்குப் பக்கத்தில் வைரம் டாலடிக்கும் பெரிய கம்மலுடன் ஒரு முதிய பெண்மணி. கொஞ்சம் சின்னக் கம்மலுடன் இன்னொருத்தர். (முகத்தைப் பார்த்தவுடன் ஒளிவெள்ளம் வெட்டி இழுக்கும் தோடுகள் பார்வைக்குத் தப்பலை.இல்லேன்னா கவனிச்சே இருக்கமாட்டேன்.ஹிஹி)


ஜெய துர்கா என்ற பாட்டுக்குக் குச்சுப்புடி நடனம் ஆடுச்சு பாருங்க ஒரு பொண்ணு........ஹைய்யோ..........அஷ்ரிதா கேஷவின் அட்டகாச நடனம்! என்னை மட்டும் மார்க் போடச் சொன்னால் நூத்துக்கு நூறு என்ன....இருநூறு போட்டுருப்பேன்! பாட்டும் அருமை. இங்கே எல்லாப் பாட்டுகளும் ஏற்கெனவே சிடியில் பதிவு செய்யப்பட்டவைகள்தான். பொழுதன்னிக்கும் லைவ் ம்யூஸிக்குக்கு எங்கே போறது?

நம்ம கோபிகா வர்மாவின் மோகினியாட்டம் பள்ளிக்கூடத்தில் இருந்து விபினா & ரெம்யான்னு ரெண்டு 'குட்டிகள்' வந்நு மூணு டான்ஸ் ஆடுனாங்க. அபிநயம், தில்லானான்னு தூள் கிளப்பிட்டாங்க. எல்லாம் மகாராஜா ஸ்வாதித் திருநாளின் பாட்டுகள்.

தமிழ்நாடு, ஆந்திரா கேரளான்னு ஆச்சு....கருநாடகத்துக்குத்தான் ஒன்னுமில்லைன்னதும் கோபால், அதெப்படி அதெப்படி''ன்னு துடிச்சுப் போயிட்டார்.
பூஜா & ப்ரார்த்தனான்னு மெடிக்கல் காலேஜ் மாணவிகள். தாதீம்தா..தித்தீம்தா...... ஜல்ஜல்ஜல்ன்னு கதக். ஸ்ரீ ராம்சரிதத்தில் இருந்து அகல்யா கதை! ஒரு பஜன் அப்புறம் தனியா ரெண்டு மைக் தரையில் செட் செஞ்சதும் தாளக்கட்டு ஜதி சொல்லி ஒரு நடனம். உரக்க ஆரம்பிச்சு.........கடைசியில் ஒரு சலங்கை ஒலி மட்டும் மெள்ள வர்றதுபோல.... இதுக்கும் 'சலங்கை ஒலி'ன்னு தலைப்பு எடுத்துக் கொடுத்தார் கோபால். ஆஹா......இடத்தைக் கொடுத்தால் மடத்தைப் பிடுங்கிடுவாங்களே.....
(பேசாம நீங்களே ஒரு வலைப்பதிவு ஆரம்பிச்சுருங்கன்னு 'ஊக்கு'விச்சேன்:-)
சிறப்பு விருந்தினர் (பெரிய கம்மல்) சின்னத் தள்ளாட்டத்துடன் மேடைக்குப் போனாங்க. கூடவே சின்னக் கம்மலும், எங்கியோ பார்த்த முகமும். 'ந்ருத்திய கான லயா ட்ரஸ்ட்' நடத்தும் நிகழ்ச்சி. ட்ரஸ்டின் நிர்வாகி தேவி கிருஷ்ணா மேடைக்கு வந்து இவுங்களை வரவேற்றுப் பேசினாங்க. இந்த ட்ரஸ்ட்டு தொடங்கி இது நாலாம் ஆண்டு. தன்னுடைய தந்தை நினைவாகத் தொடங்கி இருக்காங்க.
இதுக்கெல்லாம் ஊக்கம் கொடுத்தது , ஒரு காலத்துலே திரை உலகில் இருந்த தன்னுடைய தாய் ராஜசுலோசனான்னு சொல்லி 'பாட்டீல் ப்ளவுஸை'ப் பார்த்தவுடந்தான் 'ஆஹா.... இப்ப ஞாபகம் வருதேன்னு .......

சின்னக் கம்மல் அம்மாதான் கலைமாமணி ராஜலக்ஷ்மி. நடனக்கலைஞர். தேவி கிருஷ்ணாவின் நடன ஆசிரியர். நடுவில் அமர்ந்திருந்த சிறப்பு விருந்தினருக்கு பொன்னாடைகள் போத்தினார்கள். மூத்த கலைஞர். அந்தக் காலத் திரை உலகத்தாரகை. பி.எஸ். சரோஜா அவர்கள். எண்ணி நாலே வரி பேசுனாங்க. இன்னும் கொஞ்சம் பேசுங்கம்மான்னதும் 'எல்லாம் போறும்'ன்னாங்க. (அவுங்க நடிச்ச படங்கள் என்னெவெல்லாம் நான் பார்த்துருக்கேன்னு நினைச்சு மண்டையை குழப்பிக்கிட்டதுதான் மிச்சம். ஒரு படத்துலே உலக உருண்டையில் எம்ஜிஆரோடு பாடுன நினைவு. உள்ளம் ரெண்டும் ஒன்று நம் உருவம்தானிரண்டு........ பழைய சினிமாக்களைத் துரத்தித்துரத்திப் போய்ப் பார்த்தக் காலம் போச்சே.... வெஸ்ட் மாம்பலம் நேஷனல் தியேட்டர் இன்னும் இருக்கா?)

கலைமாமணி ராஜலக்ஷ்மி அவர்கள், இதுபோன்ற நல்ல நிகழ்ச்சிகளுக்குக் கூட்டமே வர்றதில்லைன்னு வருத்தப்பட்டார். ராஜசுலோசனா அவர்கள் இந்த வயதிலும் நல்லாப் பளிச்ன்னு இருக்காங்க. மகள் செய்யும் கலைச்சேவையைப் பாராட்டி வெறும் பரதநாட்டியம் மட்டுமுன்னு வச்சு ரசிகர்களைப் போரடிக்காம விதவிதமான வகைகளுடன் நாட்டியங்களைத் தேர்ந்தெடுத்து வழங்குனதைப் பாராட்டுனாங்க. அந்தக் காலத்தில் அவுங்க எப்படி வெவ்வேறு நாட்டியங்களைக் கத்துக்கிட்டாங்கன்னும் சொன்னாங்க.. பேத்தியின் தூண்டுதலினால்தான் மகளும் இந்தச் சேவையில் ஈடுபட்டுருக்காங்களாம். கலைக்குடும்பம். நல்லா இருக்கணும்.

(நாட்டியம் ஆடத் தெரிஞ்சுருக்கறது நடிக்க வருபவர்களுக்கானக் கட்டாயக் குவாலிஃபிகேஷனாத்தானே இருந்துச்சு. இப்போ? யார் இதுக்காக மெனெக்கெடுறா? பரதநாட்டிய உடைகளைப் போட்டுக்கிட்டுச் சாணி மிதிச்சால் ஆச்சு)
நாமெல்லாம் வளரும் கலைஞர்களின் நிகழ்ச்சிகளுக்கு ஆதரவு தரணும்னு சொல்லி நடன மணிகளுக்கு, நாம் வசிக்கும் பூவுலகைப் பசுமையாக மாற்றும்
விதமா துள்சியைக் கொடுத்தாங்க.தேவி. (எல்லாம் சிம்பாலிக்கான ஒரு அடையாளம்தான். போகட்டும் மேடைவரை போயிருக்கேன்:-)
நிகழ்ச்சி முடிஞ்சதும் கொஞ்ச நேரம் தேவி கிருஷ்ணாவிடம் நம்மை அறிமுகப்படுத்திக்கிட்டுப் பேசினோம். நீங்கதான் ஃபோன்லே வழி எல்லாம் கேட்டீங்களான்னு சொல்லி மகிழ்ந்து போயிட்டாங்க. சிலசமயம் இப்படிக் கத்துக்குட்டிகள் நடனத்தின் போது ஒரு இருபதுபேர்கூட வரமாட்டாங்களாம். அடப்பாவமே...... ஆடும் பிள்ளைகளுக்குக் காலி ஆடிட்டோரியம் பார்த்தா மனசு எப்படி இருக்கும்? நாங்க இன்னும் கொஞ்சநாள் இருப்போம். நிகழ்ச்சி வச்சா சொல்லுங்கன்னேன். நம்மாள் இன்னும் ஒரு படி மேலே போய் , 'ஏதாவது உதவி வேணுமுன்னாச் சொல்லுங்க'ன்னார்.

நாமோ புதுசு. என்ன உதவி செய்யமுடியுமுன்னு திரும்பிவரும் வழியில் கேட்டால்........ வந்த பதில் 'ரெண்டு இருக்கையை நிரப்புவொம்லெ' !!!


தலைப்பை நியாயப்படுத்த: நிகழ்ச்சி நடக்குதுன்னோ, அங்கே போகப் போறோமுன்னோ, ஒரு பதினைந்து நிமிசத்துக்கு முன்வரை தெரியாது. திடீர்னு பார்வையில் பட்டது. ஜஸ்டிஃபைடா? :-))))