காது கொடுத்துக் கேட்டேன்.....குவாகுவா சத்தம்????!!!

எத்தனை முறை சென்னைக்கு வந்துருக்கேன்......போகணுமுன்னு தோணலையே..... எல்லாத்துக்கும் ஒரு நேரமுன்னு இருக்குல்லே?
அண்ணா நூற்றாண்டு விழாவைச் சாக்குவச்சாவது போய்வரணும். எப்படியும் இந்த மாசம்பூராவும்தானே விழா? அறிவிப்பு ஒன்னு பார்த்த நினைவு.

பாசாதியைக் கண்டுக்கப்போய்வரணும். அப்படியே அண்ணாவையும். மெரினாவை வேற 'அழகு படுத்தி' இருப்பதா ஒரு சேதி ஒன்னு தினசரியில் இருந்துச்சே....

உழைப்பாளர் சிலைக்குப் பின்புறம் இருக்கும் கார்ப்பார்க்கில் இறக்கிவிடப்பட்டோம். எங்கும் 'ஜே ஜே'ன்னு கூட்டம். தமிழ்நாடு முடிதிருத்துவோர் மாநாடுன்னு பேனர் கட்டுன வண்டிகள் ஏராளம்.
ராய்சவுத்தரி செதுக்கிய சிற்பம். விலா எலும்புகள் வரிவரியாத் தெரிய உழைக்கும் மக்கள். கூடவே நின்னு நாமும் அந்தக் கல்லை நெம்பித் தள்ளலாமான்னு தோணும் வகை. பீச் ரோடில் பயங்கரமாப் போக்குவரத்து. எதிரில் கம்பீரமா நிக்கும் முகலாயர் கட்டிடக் கலையைச் சொல்லும் கோபுரம். சேப்பாக் பில்டிங்ஸ். சென்னைப் பல்கலைக்கழகம்.

முதல் சமாதியில் பயங்கரக் கூட்டம். எம்ஜிஆர், 70 வயசு வரை இருந்துருக்கார். இடதுபக்கம் அவர் வாழ்க்கை வரலாறு.சுருக்கமாச் செதுக்கிவச்ச பளிங்கு. (கடைசி வரியில் அண்ணாவின் இதயக்கனின்னு இருந்துச்சு. எவ்வளோ பொருத்தம் பாருங்க.....அண்ணாவும் இவரும் ஒன்னாவே இருக்காங்க இல்லே!)
நல்ல விஸ்தாரமான இடம்தான். சலவைக்கல் இழைச்ச அழகிய மண்டபங்கள், நடைபாதைகள், நடுவில் புல்வெளின்னு இருக்கு.
முன்பக்கம் உள்ள எம்ஜிஆர் சிலைக்கு அருகே இருந்து படம் எடுத்துக்கொள்ளும் ரசிகர்கள், அவர் வாழ்ந்தக் காலக்கட்டத்தில் இருந்த மக்களின் அடுத்த தலைமுறைகள், அவர்களின் பிஞ்சுகள்னு அவருக்கான ரசிகர்கள் கூட்டம் கொஞ்சம்கூடக் குறையலை. அதான் தினமும் எதாவது ஒரு தொலைக்காட்சியில் ஒரு எம்ஜிஆர் படமாவது வந்துக்கிட்டுத்தானே இருக்கு. இப்பவும் ஊர்ப்பக்கங்களில் பழைய எம்ஜிஆர் படங்களுக்கு நல்ல வரவேற்பு இருக்காமே. உண்மையான 'வசூல்மன்னன்'!

பாதி மலர்ந்தத் தாமரை மொட்டு வடிவத்தில் சமாதியைச் சுற்றி அமைப்பு. தூங்கா விளக்கு. கறுப்புச் சலவைக்கல்லால் இருக்கும் சமாதியில் தலையைச் சாய்ச்சுக் காதை வச்சுக் கேட்கும் சனம்.( இதுக்கெல்லாம் ஒரு ஆள் ஆரம்பிச்சாப் போதும். வாரசனம் முழுக்க என்னமோ இருக்குன்னு செஞ்சு பார்க்குறாங்க! ) என்ன கேக்குதுன்னு கேட்டேன். கடிகார சத்தம் 'டிக் டிக்'ன்னு கேக்குதாம். ஐயோ...இதயத் துடிப்பா? இல்லையாம்...... அவருடையக் கைக்கடிகாரத்தோடு புதைச்சுருக்காங்களாம். ஆட்டோமேடிக் கடிகாரமாம். அதன் இயக்கம் மட்டும் நிக்கவேயில்லை(யாம்) அட! ஆச்சே...22 வருசம். இன்னுமா?

( இந்த வினாடிதான் கட்டுரைக்கானத் தலைப்பைச் சொன்னார் கோபால்:-)நன்றி)

நேத்துதான் ஈத் பண்டிகை நாள். விழா முடிஞ்ச கையோடு புத்தாடைகள் பளபளன்னு ஜொலிக்க இசுலாமிய சகோதர சகோதரிகள் குடும்பத்தோடு உல்லாசமாச் சுத்திப் பார்க்க வந்துக்கிட்டே இருந்தாங்க. ஒரு மாசம் நோம்பு இருந்த சோர்வுகூட முகத்தில் தெரியலை. அங்கேயே இடதுபக்கம் ஒரு அருங்காட்சியகம் இருக்கு. சிலவருசங்களுக்கு முன்னால் திநகரில் இருக்கும் நினைவில்லத்துக்குப் போனதால் இங்கே நுழையாம, வந்த வேலையைப் பார்க்கலாமுன்னு அடுத்த சமாதிக்கு விரைந்தோம். ரெண்டுக்கும் நடுவில் ஒரு காவல் நிலையம் இருக்கு. ப்ளாஸ்டிக் பற்றிய விழிப்புணர்வு தகவல் பலகை ஒன்னு இருக்கு. ஆனால் ரொம்பப் பொடி எழுத்துகள். நம்ம மக்கள்ஸ் நின்னு படிப்பாங்களான்றது சந்தேகம்தான்(-:
அதுகிடக்குக் கழுதைன்னு கடந்துபோறது......... சகஜம்.....

நுழைவாசலில் கம்பரும், இளங்கோவடிகளும் ஆளுக்கொரு பக்கமாச் சிலையா நிக்கிறாங்க. உலகத் தமிழ் மாநாட்டின் நினைவுச் சின்னங்கள்.
எதையும் தாங்கும் இதயம் இங்கே உறங்குகிறது என்று பொறிக்கப்பட்ட மேடை. உள்ளே நுழைஞ்சு வரும்போது அண்ணாவின் மார்பளவு சிலை, வாழ்க்கை வரலாற்றின் சுருக்கம், அருங்காட்சியகம், அலங்கார மண்டபம், அணையாவிளக்கு, எவர் 'ஆட்சி'யில் நிறுவப்பட்டது என்பதெல்லாம் அங்கே போலத்தான் இங்கும். (நான் பேசாம முதலில் இங்கே வந்துட்டு அங்கே போயிருக்கணுமோ?)

அண்ணா 60 வயதுவரை இருந்துருக்கார். இவர் இறந்தே நாற்பது வருசங்கள் ஓடிப்போச்சு.ரெண்டு மரணத்துக்கும் இடைப்பட்ட பதினெட்டு வருசங்களில் தமிழ்நாட்டின் நிலை, வளர்ச்சி எல்லாம் எப்படி இருந்துச்சுன்னு கொஞ்சம் ஆராய்ஞ்சு பார்க்கணும்.
இங்கே அவ்வளவாக் கூட்டம் இல்லை. சமாதிக்குப் பின்புறம் கடல்மண்ணுக்கு இடைப்பட்ட இடத்தில் இருக்கும் புல்வெளிக்கு இன்னும் கொஞ்சம் பராமரிப்புத் தேவைப்படுது. அடிக்கும் வெய்யில் கொஞ்சமா என்ன?

அங்கிருந்து நீண்டுகிடக்கும் கடற்கரை மணல் வெளியைப் பார்த்தப்ப..... 'இவ்வளவு நல்ல ப்ரைம் லொகேஷன் இப்படிச் சமாதிகளுக்குன்னு ஆகிருச்சே'ன்னேன். 'அதனால் என்ன? குறைஞ்சபட்சம் இது இருக்கறதால் இந்தப் பகுதியாவதுக் கொஞ்சம் சுத்தமா இருக்கே. அதை யோசி'ன்னார் கோபால். அட.... ஆமாம்ல்லெ.


நம்ம மக்கள்தான் சுற்றுப்புறத்தைச் சுத்தமா வச்சுக்கறது நம்ம கட்டாயக் கடமைன்னு நினைக்காம.....இயல்பாவே சுத்தமா வச்சுக்கும் நிலைக்கு உயரணும். காவல்நிலையத்தின் முன் பக்கச்சுவர்கள்கூட கழிப்பிடங்களா மாறிக்கிட்டு வருது. இத்தனைக்கும் இது பரபரப்பான பீச் ரோடு (அப்படி என்னாங்கடா...அடக்கவே முடியாம?)


ஆனால் ஒன்னு..... இதுவரை நாங்கள் டெல்லியிலும் மற்ற நாடுகளிலும் பார்த்த தலைவர்கள் சமாதிகள், போர் நினைவிடங்களை ஒப்பிட்டால் தரத்தில் எள்ளளவும் குறைவில்லாமல் அழகா அம்சமாத்தான் இங்கேயும் அமைச்சுருக்காங்க.

இன்னும் காந்தி, காமராசர், பக்தவத்சலம், மூப்பனார்ன்னு நினைவிடங்கள் பாக்கி இருக்கு. அதையும் ஒரு ரவுண்டு போய்ப் பார்க்கத்தான் வேணும். போனாச் சொல்றேன்.சரியா?