முற்பகல் மூன்று ......(2009 பயணம்: பகுதி 3)

முதல்லே போய் இறங்குன இடத்தில், எங்கே பார்த்தாலும் மஞ்சத் துண்டு!
கோவிலில் பராமரிப்பு வேலைகள் நடந்துக்கிட்டு இருக்கு. சாரங்கட்டின கோபுரத்துலே ஏறி வேலைபார்க்கும் பணியாளர்களும், கொட்டி வச்சுருக்கும் சரளைக்கல் குவியல்களின் மேல் ஒய்யாரமாய்ப் படுத்துத் தூங்கும் வெள்ளாடுகளுமா ஒரு பக்கம். தென்ன ஓலைகளுக்குள்ளே ஒளிஞ்சு கண்ணாமூச்சி காட்டும் குட்டிக்கோபுரங்கள். குருபகவான் அனுக்கிரகம் தேடி வந்த பக்தர்களின் கூட்டம் சந்நிதியில். அநேகமாக எல்லார் கைகளிலும் மஞ்சள் துணித் துண்டுகள். குருக்கள் அசராமல் எல்லாத்தையும் வாங்கிப் பூஜையில் வச்சுட்டு கற்பூர ஆரத்தி காமிச்சுக்கிட்டு இருக்கார். பரிகாரம் செஞ்சுக்கன்னு வந்தவங்க எல்லாரும் கம்பித் தடுப்புக்கு உட்பக்கம்.

நாங்கள் சாமி கும்பிட்டுட்டு, வெளிப்புறம் பிரகாரத்தைச் சுற்றிட்டு வெளியே போனோம். கோவில் குளம் ரெண்டு பகுதியாக இருக்கு. ராஜகோபுரம் பக்கம் இருக்கும் குளம் முழுக்க அழுக்கும் பாசியும் பாலித்லீன் பைகளுமா நிரம்பி வழியுது. ஆனாலும் அங்கங்கே அல்லிப்பூக்களும் கொஞ்சம் உண்டு. கிழக்கு கோபுரத்தைப் பார்த்து இருக்கும் குளத்தில் அவ்வளா அழுக்கு இல்லை. பூக்களும்(உண்மையானது) நிறைய.
இந்தப் பயணத்தில், கோயிலுக்குள்ளே தேங்காய்பழங்கள் எல்லாம் வாங்கிட்டுப் போகப்போறதில்லைன்னு முதல்லேயே முடிவு செஞ்சுக்கிட்டேன். சாமி பிரஸாதமுன்னு அவைகளை வெளியே போடவும் மனசாகலை, அதே சமயம் ஊரூராப் போகும்போது எங்கேன்னு தூக்கிட்டுப் போறது? அங்கங்கே கோயில் உண்டியலில் கொஞ்சம் காசு போட்டுக்கலாமுன்னு தீர்மானம் எடுத்துருந்தோம்.

முதல்முறையா இந்தப் பக்கங்களில் பயணம். எல்லாம் வினோத் கையில்ன்னு விட்டாச்சு. அடுத்த ஸ்டாப் திருநாகேஸ்வரம். ராகு பகவானுக்கு உள்ள ஸ்தலமாம். கோயிலுக்கு நுழையுமுன்னே வலப்பக்கமா ஒரு சுற்றுமதில் எல்லாம் கட்டுன பெரிய குளம். அப்பாடா..... அட்டகாசமா இருக்கு. ஒரு மூலையில் இருந்து படிகள் வழியாக இறங்கும் தண்ணீர் சலசலத்துப் பாய்ஞ்சுக்கிட்டு இருக்கு. ஏழெட்டுப்படிகள். பளிச்சுன்னு சுத்தமா இருப்பதைப் பார்ப்பதே பரவசம். குளத்தின் நடுப்பகுதிவரை யாரையும் போகவிடாமல் ஒரு கம்பித்தடுப்பு போட்டுருக்காங்க. ரொம்ப நல்லது.


கோவில் வாசலில் 55 வயசான அம்பிகா. குலுங்கும் மணி மாலையோடு! கோயிலின் உள்ளே நுழைஞ்சதும் ஒரு பெரிய படம் வச்சுருந்தாங்க. சாமிக்கு அபிஷேகம் செஞ்ச பால் 'பாம்பு தரையில் வளைஞ்சு வளைஞ்சு போகுமே' அதேபோல வழிஞ்சு ஓடுனதை. இது உண்மையாகவே அப்படி நடந்தப்ப எடுத்ததாம். ராகு பகவானுக்கு அபிஷேகம் செய்யும் பால் நீலநிறமா மாறுமுன்னும் ஒரு தகவல் இருந்துச்சு. அங்கே இருந்த டிக்கெட் கவுண்ட்டரில் இருந்தவர், ஒம்போதரை மணி அபிஷேகம் நடக்கப்போகுதுன்னார். இன்னும் அஞ்சு நிமிஷம்தான் இருக்கு. சரி, கலந்துக்கலாமுன்னு டிக்கெட் வாங்கிட்டுப் போனோம். 65 ரூபாய் ஒரு ஆளுக்கு. இதில் பத்து ரூபாய் கோவில் பராமரிப்பு, அஞ்சு ரூபாய் அன்னதானத் திட்டத்துக்கு. நாம் எதுவும் வாங்கிட்டுப் போகவேண்டாம். அர்ச்சனைப்பொருட்கள் அதுலே அடக்கமுன்னு சொன்னாங்க. நாந்தான் எந்த எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமப்போனேன்னு சொன்னேன்லெ. வருவதை அப்படியே எடுத்துக்கணும்னு தீர்மானிச்சதும் ஒரு காரணம். இதுக்கும் நூறு ரூபாய் ஸ்பெஷல் டிக்கெட் இருக்கு. நமக்கு இந்த அறுபத்தியஞ்சே யதேஷ்டம் இல்லீங்களா?

ராகு பகவான் சந்நிதிக்கு முன்னாலே ஒரு கம்பித்தடுப்பு. அதுக்கு இந்தப்பக்கம் கொஞ்சம்பேர் உக்கார்ந்துருந்தாங்க. ஒரு பத்துப்பதினைஞ்சு பேர். நாங்கள் பின்னாலே போய் கொஞ்சம் அரையடி உசரமா இருந்த இடத்துலே உக்கார்ந்தோம். முழங்கால், முதுகுன்னு வலிகள் வேற இருக்கே எனக்கு எக்ஸ்ட்ரா ஃபிட்டிங்ஸ் போல. கொஞ்சம் செல்வந்தர்கள் போல் இருந்த இருவரைக் கூட்டிவந்து எல்லாருக்கும் முன்னாலே அந்தக் கம்பித் தடுப்புக்கும் முன்னாலே உக்காரவச்சார் ஒருத்தர். நூறா இருக்கும். போகட்டும்.

அபிஷேகம் ஆரம்பிச்சது. தண்ணீர், பன்னீர் னு ஆரம்பிச்சுப் பால் வந்தவுடன், நீலமா மாறுதான்னு உத்துப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன். என் ஓட்டைக் கண்ணுக்கு ஒன்னும் தெரியலை. அதுக்குப்பிறகு சந்தனக்காப்பு போட்டுத் திரையை மூடிட்டு அஞ்சே நிமிசத்தில் திரையைத் திறந்தாங்க. ஜிலு ஜிலு அலங்காரமுடன் ஆயிரம்விளக்குன்னு நான் சொல்லும் அடுக்கு விளக்குகளோடு தீபாராதனை ஆச்சு. அஞ்சு தீபம், குட ஆரத்தி, ஒற்றை தீபம்ன்னு வகைவகையா ஆரத்திகள். அது முடிஞ்சு வெளியே வந்ததும் ரெண்டு குருக்கள் ஒரு மண்டபத்தில் நின்னு எங்களை வரிசையில் வரச் சொல்லி பூ மாலைகள்,(ஆண்களுக்கு அவுங்களே போட்டுவிட்டு, பெண்களுக்குக் கையில் கொடுத்தாங்க) உடைச்ச தேங்காய் 2 மூடி, பழங்கள், விபூதி, குங்குமப் பிரசாதங்கள் உள்ள பை ஒன்னும் கொடுத்தாங்க. இன்னொருத்தர் இள நீலமா இருந்த அபிஷேகப்பாலை ஒவ்வொருவருக்கும் கையில் ஊத்துனார்!!!!
அம்பிகாவுக்கு எல்லாத்தையும் கொடுத்துட்டோம். அவளுக்கும் சந்தோஷம். 'கை' நீட்டி உடனே வாங்கிக்கிட்டாள். செல்லமா ஒரு பார்வையும் பார்த்தாள்:-)

வெளியே ஆடு ஒன்னு ஃப்ரீ ரைடுக்கு நிக்குது:-)


இந்தத் தலத்தில்தான், இறைவனில் பாதி வேணுமுன்னு பார்வதி கடுமையா தவம் புரிஞ்சாங்களாம். எதுக்கு? எல்லாம் இந்த ப்ருங்கி முனிவரின் அட்டகாசத்தால். அவர் சரியான ஆணாதிக்கம் புடிச்சவர் போல. இறைவனும் இறைவியும் ஒன்னா உக்கார்ந்திருக்கும்போதும் இறைவனை மட்டுமே வணங்கணுமுன்னு வண்டு உருவம் எடுத்துச் சிவபெருமானைச் சுத்திப் பறந்து வந்து வணங்குனாராம். அம்மாவுக்குக் கோவம் வந்துருச்சு. ரெண்டு உடல் இல்லாம ஒரே உடலா இருந்தா என்ன செய்வீர்ன்னு அர்த்தநாரீஸ்வர வடிவம் வேண்டுனாங்களாம். இங்கே சண்பக மரத்தடியில் கடுந்தவம். பெண்கள் போராடித்தான் உரிமையை வாங்கிக்கணுமுன்னு அப்பவே எடுத்துக்காட்டி இருக்காங்க. இன்னமும் 33 சதமானம் இட ஒதுக்கீடு கனவாவே இருக்கு. இத்தனைக்கும் நம்ம ஜனாதிபதியே ஒரு அம்மணிதான்.
திருநள்ளார் போயிறலாமுன்னு புறப்பட்டோம். பன்னெண்டு மணிக்குள்ளே போயிட்டோமுன்னா அதை முடிச்சுக்கிட்டு மாலை 4 மணிக்கு மற்ற கோயில்களைப் பார்த்துக்கலாமுன்னு வினோத் சொன்னார். கோயில்கள் இருக்கும் வரைபடத்தைப் பார்த்தால் கும்பகோணத்தைச் சுத்தியே எல்லாம் இருக்கு. பேசாம ஒரு ரிங் ரோடு போட்டுட்டால் சுலபமா ஒரே ரவுண்டில் எல்லாத்தையும் பார்க்கலாமுன்னு கோபால் சொன்னார். ஞாயமாத்தான் இருந்துச்சு. நடக்குற காரியமா? (நடந்தா நல்லாத்தான் இருக்கும்) அன்னிக்கு முழுக்கத் திரும்பத்திரும்ப ஒரே இடம்வழியாப் பயணப்பட்டமாதிரியே இருந்துச்சு. ஒரு சர்ச்சையும், ஒரு மசூதியின் மினாராவையும் திரும்பத் திரும்பப் பார்த்துக்கிட்டே இருந்தோம். அதுதான் எனக்கு அடையாளமாப் போச்சு.
சனீஸ்வரனைக் கும்பிட்டுக்கிட்டுக் காரைக்கால் போயிட்டோம். மூணுமணி நேரம் நடுவிலே இருக்கு. அங்கே போகும்வழியில் சாலை ரொம்ப நல்லா இருக்கு. பாண்டிச்சேரி மாவட்டமாம். பொதுப்பணித்துறை கொடுக்கும் காசை கொஞ்சம்(?) நல்லபடியாவே செலவழிச்சுருக்காங்க. யூனியன் பிரதேசமாச்சே. வீடுகளும், கடைத்தெருவும் நம்ம தமிழ்நாட்டைவிட நல்லாவே இருக்கு. பணநடமாட்டம் தெரியுது. நல்ல ஓட்டலுன்னு சொல்லி ஒரு இடத்துக்குக் கொண்டுபோனார் வினோத்.
'இட்லி' இருக்கான்னு கேட்டதும் சப்ளையர் அப்படியே நடுங்கிட்டார்.
காலையில் மட்டும் கிடைக்குமாம். மெனு கார்டு பூராவும் வட இந்திய உணவு வகைகளும், பத்தாக்குறைக்கு சீனச் சமையலும். நாம் எங்கியோ போய்க்கிட்டு இருக்கோம்(-: கோபாலுக்கும் வினோதுக்கும் தென் இந்திய சாப்பாடுத் தட்டு கிடைச்சது. எனக்குத்தான்...... எண்ணெய் இல்லாத 'நான் ரொட்டி' தரேன்னார். அப்புறம் பரோட்டாதான் செய்ய முடியுமுன்னு சொன்னார். கடைசியில் இது எல்லாமே இன்னும் அரைமணி கழிச்சுத்தான் கிடைக்குமுன்னு சொன்னார். இது என்ன வம்பாப் போச்சேன்னுட்டு வெறும் சாதம் மட்டும் வாங்கிக்கிட்டேன். தயிர் சாப்பிடவும் பயமா இருக்கு. சூடா இருக்கும் வெந்த சோத்தை மட்டும் நாலு டீஸ்பூன் தின்னு பகலுணவை முடிச்சுக்கிட்டேன்.

தொடரும்:-)

பி.கு: அநேகமா எல்லாக் கோயில்களிலும் புகைப்படம் எடுக்கத் தடை போட்டுருக்கு. வெளியே இருந்து எடுத்த படங்களும் கோபாலின் கைவண்ணத்தால் பலது நல்லா அமையலை.(அவரோட கேமெரா சரியில்லைப்பா) ஒரு தொகை வாங்கிக்கிட்டுப் படம் எடுக்க விட்டால் என்ன? கோயிலுக்கும் வருமானம்தானே? கூட்டம்கூட்டமாச் சினிமாக்காரர்கள் க்ரூப் டான்ஸ் எடுக்கும்போது போகாத புனிதம், கலைகளை ஆராதிக்கும் மக்கள் புகைப்படம் எடுத்தால் போயிருமா? என்னவோ போங்க(-: