காதலர் தினத்தில் வானத்தில் பறந்தோம்.(2009 பயணம்: பகுதி 1)

அச்சுஅசலா இதேமாதிரிதான் நாங்களும் காதலர் தினத்தில் வானத்தில் பறந்தோம். நம்பணும். இல்லேன்னா மைனஸ் மார்க் 10:-)
இங்கே உள்ளூரில் கடைகண்ணிகளைத் தவிர இந்த 'விசேஷ நாளுக்கான' பரபரப்பு ஒன்னுமே இல்லை. எங்கூர் விமானநிலையமும் இதையெல்லாம் கண்டுக்கலை. ஏறக்குறைய இதை மறந்தே போயிட்டேன். மேகங்களுக்கு மேலே போனதும் , தேவர்கள் நடமாட்டம் தெரியுதான்னு (வழக்கம்போல்) பார்த்தேன். ஊஹூம். ஆனால் கடவுளின் காலடிகள் கண்ணில் பட்டுச்சு!!

வாமன அவதாரத்தில் விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் இடையில் உலகை அளக்க நின்னபோது பூமியில் அழுந்திய பாதங்கள். ஐயோ..... லட்டு மாதிரியான விஷயம். பேசாம இதே கதையைக் கொஞ்சம் இன்னும் நல்லாச் சொல்லி ஒரு கோயில் மட்டும் கட்டிவிட்டேன்னு வையுங்க, நம்ம பரம்பரையே காலத்துக்கும் 'இருந்து' சுகிக்கலாம். ஆனா...... காலடிகள் தடம் 'ஆஸி'யாப் போயிருச்சேன்னு......... விட்டுற முடியுதா? ஒரே ஒரு க்ளிக். இவ்வளோ உயரத்தில் இருந்தே இத்தாம்பெருசாத் தெரியுதே.....கிட்டப் பார்த்தால் .....அஞ்சாறு ஏக்கர் இருக்குமோ என்னவோ!!!! சொக்கா....எனக்கில்லே(-:

எதாவது சினிமாப் பார்த்தாவது பொழுதை ஓட்டலாமுன்னு தமிழ்ப் படங்கள் லிஸ்ட்டுலே கண்ணை மேயவிட்டேன். We shall forge the weapon, தூம்தாம். போச்சுரா....... கேம்ஸ் செக்ஷனும் ஆதிகாலத்து சமாச்சாரம். மொத்தத்துலே எது பெஸ்ட்டுன்னு பார்த்தா ஃப்ளைட் பாத்:-)

சிங்கையில் இறங்குனதும்தான் காதலர்தினம் (மறுபடியும்) கவனத்துக்கு வந்துச்சு. ஹெர்ஷே சாக்லேட்டுகளால் அலங்காரம் செஞ்ச மிகப்பெரிய இதயம் மேற்கூரையில் இருந்து தொங்குது. அடுத்த ஃப்ளைட்க்கு ரெண்டு மணிநேரம் இடைவெளி இருக்கு. புதுசா நமக்காக மூணாவது டெர்மினல் கட்டுனபிறகு இப்பத்தான் முதல்முறையா வர்றேன். எப்படி இருக்குன்னு பார்த்துட்டு வரலாமுன்னு போனேன். ஒரே சொல்லில் சொல்லணுமுன்னா.... 'பிரமாண்டம்'
சென்னையில் காலு குத்தும்போது 'ராம்சேனா'வின் கண்ணில் பட்டால் தேவலை'ன்னு ஒரு எண்ணம் மனசின் மூலையில் இருந்துச்சு. சாஸ்த்திரப் பிரகாரம் ஐயர் வச்சு மந்திரம் சொல்லிக் கலியாணம் செஞ்சு வைப்பாங்களாமே!!! ஊஹூம்......ஆசை நிறைவேறலை. மங்களூர் போய் இறங்கி இருக்கணுமோ என்னவோ!

அண்ணனுக்கு 'செல்' அடிச்சு, 'வந்து இறங்கியாச்சு. நாங்களே டாக்ஸி புடிச்சுக்கிட்டு வீட்டுக்கு வந்துவோ'முன்னு சொன்னோம். அதிசயமா பதினைஞ்சே நிமிசத்துலே நிலையத்தை விட்டு வெளியில் வந்தா........கம்பித் தடுப்புக்கு அப்பால் அண்ணனும் அண்ணியும். கதைகள் பேசி 'உண்டு, உறங்கி' மறுநாள் மலர்வனம், அலைகள், காற்றுவெளி, ஒலிக்கும் கணங்கள், நாச்சியார்களுடனும் மேற்படியினரின் ரங்கூஸ்களுடனும் சரவணபவனில் பகலுணவு. ஏறக்கொறைய எங்களைத் தூக்கி வெளியில் போடலாமான்னு சூப்பர்வைஸர் நினைச்ச தருணத்தில் மதிப்பாக நாங்களே கிளம்பினோம். வெய்யில் மண்டையைப் பிளக்குது. மலர்வனம் கொஞ்சம்கூட அசராமல் 'பீச்சுக்குப் போகலாமு'ன்னு சொன்னதைக்கேட்டு, கோபால் நடுங்கிட்டார். அடுத்த ஸ்டாப் எல்லோருமா நாச்சியார் வீட்டுக்குப் படையெடுத்தோம். அவுங்க வீட்டுத் தோட்டம் சூப்பரோ சூப்பர். தோட்டத்தில் நான்!!
ரங்கூஸ்கள் தனி மாநாடு போட்டுக் கடைசியில் ஒருவருக்கொருவர் உறவா ஆகிட்டாங்க. கல்லூரி, தொழில் இப்படி ஒரு ஏதோ ஒரு புள்ளியில் அப்படி ஒரு இணைப்பு. அதகளப்படுத்திட்டுத்தான் கிளம்பினோமுன்னு வையுங்க.
ரவிவர்மாவை அப்படியே முந்தாணையில் முடிஞ்சுக்கலாமாம். மெயில் அனுப்பி வேணுமான்னு கேட்டுருந்தாங்க. நேரில் வந்து பார்த்துட்டுச் சொல்றேன்னு பதில் அனுப்பினேன். கின்னஸ் புத்தகத்தில் கூட விவரம் வந்துச்சாம். சீச்சீ..... இந்தப் புடவை ரொம்பவே விலை மலிவா இருக்கு,வேணாமுன்னு போய்ச் சொல்லிட்டு வந்தேன். (39,31,627.00 in Indian rupees only)

தி.நகரில் மற்ற கடைகள் எல்லாம் அப்படியே இருக்கான்னு ஒரு நடை போய்ப் பார்த்துட்டுக் கொஞ்சம் துணிகள் எடுத்துத் தைக்கக் கொடுத்துட்டு, பனகல்பார்க் மேம்பாலத்தைப் பார்த்துட்டு வந்தோம். போக்குவரத்துக்கு வசதியா இருக்கும் அதே சமயம், நட்டநடுவில் நந்திபோல ...... சரி. இருந்துட்டுப்போகட்டும். பார்க்கிங் செய்யத் தோதா இருக்கே. ( இவ ஒருத்தி...கட்டுன பாலத்துக்குப் பழுது சொல்ல வந்துட்டா)
எங்கெங்கு காணினும் பாலங்கள். அதுலே இதுவும் ஒன்னு


பெண்கள் வெட்டிக் கதை பேசுவாங்கன்னு சொல்லும் சொல்லைப் பொய்யாக்கியப் பூக்காரம்மா.


ரதிமீனாவில் கும்பகோணத்துக்குப் பயணம். வழி எங்கும் வயல், சாலை என்ற பாகுபாடில்லாமல் பல வண்ணங்களில் பூக்களான பூக்கள். எமனின் வடிவம் என்ற உண்மையை அறியாமல் அவைகளை ஆர்வமாய்த் தின்னும் கோ மாதாக்களும் கோ பிதாக்களும். மனசு கலங்கித்தான் போச்சு. இதுக்கு ஒரு விடிவே கிடையாதா?

அரியலூர் பாலம். காத்திருப்பு கூடுதல். கடந்தோம். பாலக்கரையில் இறங்கிடுங்கோ என்று 'உத்தரவாகி' இருந்துச்சு. அது இந்தப் பாலம் இல்லையாம். நகர்ப்பூங்காவுக்கு அருகில் இருக்கும் பாலமாம். கார் வந்து காத்துக்கிட்டு இருந்தது. போய்ச் சேர்ந்த இடம் காலங்களில் பின்னோக்கிய பயணம். வீட்டுவாசலில் அழகிய திண்ணைகள். பன்னீர், சந்தனம், குங்குமம், மலர்மாலைகள் தாம்பாளத்தில். 'தமிழரின் உடைகள்' அணிந்தவர்களின் வரவேற்பு. உள்ளே கூடத்தில் நான்கு விசாலமான திண்ணைகள். பவானி ஜமுக்காள விரிப்பு. பாதசேவை செய்யும் இளைஞர்களைப் பார்த்து மனசில் ஒரு பரிதாபம் தோன்றியதென்னவோ நிஜம். போகட்டும்...... என் மகன் வயசுதான் இருக்கும். ஆவி பிடிச்ச ஈரத்துணியால் துடைத்துவிட்டு, ஆயுர்வேத மூலிகை எண்ணெய் தேய்ச்சு பாதங்களை நன்றாக மசாஜ் செஞ்சு விரல்களில் சொடக்கு எடுத்து உருவிவிட்டபோது அலுப்பு குறைஞ்சு, ஒருவித புத்துணர்ச்சி.
வீட்டை நோக்கிப் போனோம். இடப்புறம் பெரிய திண்ணையில் ஒரு மும்முக(வி)நாயகர். அடுத்தச் சின்னத் திண்ணையின் சுவரில்........



ஐயோ...... இது என்ன விபரீதம்!!!!!!

காந்தியை.....சுட்டுட்டாங்களா?????????

தொடரும்:-)))