வடைப்பதிவாளர் மாநாடு (A t d - பகுதி 2)

கோயிலுக்கு வெளிப்புறம் சனி பகவானுக்கு எள் விளக்கு ஏத்தறதுக்காக ஒரு இடம். உள்ளெ அதுக்குண்டான சாமக்கிரியைகள் விற்பனை. கருப்புத்துணியில் எள்ளைச் சின்னமூட்டையாக் கட்டி எள் எண்ணெயில் முழுக்காட்டி அகல்விளக்கில் வச்சு வரிசையா நிக்குது. வெளியே மூணு மேஜைகள் போட்டு ஒரு போர்டு வச்சுருந்தாங்க.வயதானவர்களுக்கு மட்டும். சாப்பாட்டு வரிசை. ஓ நமக்காத்தான் இருக்குன்னு சந்தோஷமா அதைப் பார்த்தேன். நம்ம பார்வையின் 'பொருள்' அங்கே ஏற்பாடு செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தவருக்குப் புரிஞ்சு போச்சு. இந்த வரிசை, வயது போனவங்களுக்காகன்னு சிரிச்சுக்கிட்டே சொன்னார். பாவம், மனிதர். கண்ணுலே போட்டுருக்கற பவர் லென்ஸ் வேலை செய்யலைபோல இருக்கு. இல்லாட்டி, நம் 'இளமைத் தோற்றம்' தந்த மாயையோ?



கோயிலுக்குப் பின்புறம் ஒரு பெரிய ஹால். கோயிலைக் கட்டிக்கிட்டு இருக்கும்போது அங்கேதான் முதலில் விக்கிரகங்களை வச்சுப் பூஜை நடத்திக்கிட்டு இருந்தாங்களாம். இப்ப அது சாப்பாட்டுக்கூடமாவும், திருமணம், வளைக்காப்புன்னு விசேஷ நிகழ்ச்சி நடக்கும் இடமாவும் பயன்படுதாம். அங்கே ஒரு மேடை அமைப்பும் இருக்கு. ஹாலின் வெளிப்புறத்தில் சாப்பாட்டு வரிசை, நம்மைப்போன்ற இளைஞர்களுக்கு! பெரிய பெரிய பாத்திரங்களில், சோறு, பருப்பு, காய்க் கூட்டு,ஸாலட், பொரியல் அப்பளம், ஊறுகாய், பச்சடி,பாயாசம்ன்னு அமர்க்களம். நாங்க ஒரு பத்துபேர் அதையெல்லாம் வாங்கிக்கிட்டு,ஹாலில் போய் உக்கார்ந்தோம். அட,அது எப்படி பத்து வலைப்பதிவாளர்கள்? மாநாடுன்னாவே பிரியாணிப் பொட்டலம்கொடுத்துக் கூட்டம் சேர்க்கணுமுன்னு ஒரு நியதி இருக்கே. அதையொட்டி வலை மாநாட்டுக்கும் ஒரு அஃபிஷியல்போட்டோக்காரர், பல(சில)பார்வையாளர்கள்னு ஒரு கூட்டம் (தானாவே) சேர்ந்துபோச்சு:-) இது போதாதுன்னா,கோயிலுக்குவந்த 300 பேரையும்கூட நம்ம கணக்குலே சேர்த்துக்கலாம். பிரச்சனையில்லை.



அறுசுவை உணவோடு மாநாடு ஆ.....ரம்பம். வழக்கமான முதல் கேள்வி. " சிட்னிக்கு வருவது இதுதான் முதல் முறையா?"

" ஆமாம். எழுத்தாளராக( அட எல்லாம் தமக்குத்தாமாய் கொடுத்துக்குற பட்ட(ய)ம் தான்) ஆனபிறகுஇதுதான் முதல் முறை( அப்படிப்போடு அருவாளை!!!!)"

அறிமுகங்கள் ஆச்சு. நெல்லிக்குப்பம் என்ற ஊரைச் சேர்ந்தவர் நம்ம டீக்கடைக்காரர். "டீயிலே கொஞ்சம் சக்கரையைத் தூக்கலாப் போடுப்பா. அதான் அந்த ஊர்லே சக்கரை ஆலை இருக்குல்லே"

நம்ம கனக்ஸ் (ஆன்மீகமா எழுதறார்) அமைதியான தோற்றம். இலங்கைப் பூர்வீகம்.

கானா பிரபாவைப் பத்திச் சொல்லவே வேணாம். ரேடியோக்காரர். அன்னிக்கும் ராத்திரி ரேடியோவில் அவர் நிகழ்த்தும் நிகழ்ச்சி இருக்காம். அலை வரிசையைக் கேக்க மறந்துட்டேன். அப்புறம் தெரியவந்தது, அது கட்டணம் கட்டுனாத்தான் கிடைக்கிற சேவையாம். (சேட்டிலைட் ரேடியோன்னு சொல்றாங்களெ அதுவோ?)அதை விடுங்க. ஆனா நம்மையெல்லாம் உப்பங்கழியிலே படகு வீட்டுலேக் கூட்டிக்கிட்டுப் போய் மீன் பொரிச்சுக் கொடுத்தது நினைவிருக்குல்லே? ( அய்யய்யோ..... வாட் டூ யூ மீன்? கோயிலே உக்கார்ந்துக்கிட்டு மீனைப் பத்திப் பேச்சா?அபச்சாரம்.)


கஸ்தூரிப்பெண். வலை பதிய ஆரம்பிக்கப் புனைப்பெயர் தேடுனப்ப 'சட்'ன்னு ஒண்ணும் மனசுக்குள்ளே தோணலையாம். 'அம்மா'பேரையே வச்சுக்கலாமுன்னு 'கஸ்தூரி' பெண் ஆயிட்டாங்க.


அடுத்து மழைன்ற பதிவின் ஸ்ரேயா. ( எல்லாம் விவரமாத்தான் தொடங்கி இருக்காங்க. உக்காந்து யோசிச்சிருப்பாங்க போல)இவுங்களுதும் பூனைப் பெயர்தான். வலைபதியும் பெண்கள் சொந்தப் பெயரில்தான் பதியுறாங்கன்ற என் நினைப்பில் மண்ணள்ளிப் போட்ட ரெண்டு பேர் இதோ என் கண்ணு முன்னாலே. சிட்னி ச்சைனா டவுன்லே நல்ல பாய்கள் கிடைக்குதாமே.நம்ம ஸ்ரேயாகிட்டே சொல்லித்தான் ஒரு கண்டெயினர் பாய்கள் அனுப்பச் சொல்லணும். ஏற்கெனவே நம்ம வீட்டில்இருந்த பாய்கள் எல்லாம் (அவுங்க பதிவைப் படிச்சுட்டு பிறாண்டுனதில்) கிழிஞ்சு போச்சு:-))))


பார்வையாளர்கள் விவரமும் சொல்லிறட்டா?


துளசியின் மறுபாதியும், எழுத்தாளரின் கூடப் பயணம் செய்யும் போட்டோக்காரருமான கோபால். அப்பப்ப வேண்டாத ஆங்கிளில் இருட்டிருட்டாப் படம் புடிச்சுருவார். 'கொஞ்சம் அழகாத் தெரியறமாதிரி படம் எடுங்கோ'ன்னு சொல்லி அலுத்துப்போச்சு:-)


கஸ்தூரிப்பெண்ணின் மறுபாதி. சேவை செய்வதற்கே அவதாரம் எடுத்தவர். பதிவாளர்கள் சேவையே பிறவிப்பயன். ஒருமுகச்சுழிப்பு? ஊஹூம்.......... எள்ளுன்னா எண்ணெய்.


கஸ்தூரிப்பெண்ணின் மாமனார் & மாமியார்.( ஏம்மா.... கஸ்தூரிப்பெண்ணே, இப்படியும் ஒரு பழிவாங்குதல் முறைஇருக்கா?:-))) தெரியாமப்போச்சே!)
கஸ்தூரிப்பெண்ணின் மகள். வருங்கால வலைப்பதிவாளர்? இருக்கலாம். இப்பவே ஏகப்பட்ட பாஷை தெரிஞ்சிருக்கு,தமிழ், கன்னடம், தெலுங்கு, ஹிந்தின்னு. பதின்ம வயசு.( நம்ம மீட்டிங்குக்கு டீனேஜ்க்காரங்களும் வராங்கப்பா!!)


நம்ம சந்திப்புக்கு இன்னொருத்தரும் ஆர்வமா வந்து சேர்ந்துக்கிட்டார். அவர்தான் மிஸ்டர் சூர்யா. 15 டிகிரியிலே இருந்து போன எங்களை வரவேற்க வந்துட்டார் 35 டிகிரியிலே. சூடு கனகனன்னு உள்ளே தகிக்க ஆரம்பிக்குது.


பேசுனோம், பேசுனோம் பேசிக்கிட்டே இருந்தோம். மணி மூணரைக்கு பக்கம் ஆச்சு. ஒரு 'உண்மை'(???)யைத் தெரிஞ்சுக்கிட்டு( அந்த 'உண்மை' அப்புறம் )அங்கிருந்து எல்லாரும் கிளம்பிக் கஸ்தூரிப்பெண்ணின் வீட்டுக்குப் போனோம். மாநாட்டின் மிச்சம் மீதிகள்( அட......டிஸ்கஷன்கள்) நிறைய இருக்கே. கிளம்பறதுக்கு முன்னாலே கோயில் அடுக்களையையும், மெனு போர்டு( இது இல்லாமலா?ஆனா திருவிழாக் களேபரத்துலே இன்னிக்குண்டான மெனுவை எழுத மறந்துட்டாங்க போல), அடுக்களை உதவிக்கு வந்த தன்னார்வலர்களையும் சந்திச்சு சில படங்களைக் க்ளிக்கினேன். கோயிலே இருந்து வீடு ஒரு அஞ்சு நிமிஷ ட்ரைவ்தான், கூடுதல் ட்ராஃபிக் இல்லேன்னா.


அழகான வீடு. அமைதியான இடம். வசதியா உக்கார்ந்தாச்சு. குளுமையான இடம். உண்ட மயக்கம் பார்வையாளர்களை இழுக்குது.நாங்க வலைஞர்கள், முழுமூச்சோட வலைப்பதிவுகளைப் பத்தின கலந்து உரையாடல். நீங்கள் எல்லாம் ஆச்சரியப்பட்டுப் போகும்வகையில் பேச்சு. ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயத்தைப் பற்றி நாங்க யாருமே யோசிக்கவும் இல்லை பேசவும் இல்லை. (அதுவே எனக்கு இதை இப்ப எழுதும்போதுதான் ஞாபகம் வருது)


ச்சும்மா வெட்டிப்பேச்சா இல்லாம(!!!) இருக்கணுமேன்ற 'கவலை'யிலே பதிவுகளில் படங்கள் போடறதைப் பத்தியும்,அவைகளை எப்படி பிரச்சனையில்லாமப் பதியறதுன்றதைப் பத்தியும் கூடப் பேசுனோம். எப்படி பதிவுகளில் வரிகளுக்கிடையில் படத்தைக் கொண்டு வர்றதுன்றது என் இப்போதையத் தலையாய பிரச்சனை. ப்ளொக் ஸ்பாட்லே படத்தை ஏத்திட்டு,அதை அப்படியே இழுத்துக்கிட்டு வந்து எங்கே விருப்பமோ அந்த வரிகள் கீழே விட்டுருங்கன்னு பிரபா சொன்னார். ஊருக்குப் போனதும் செஞ்சு பார்க்கணும்னு இருந்தேன்.( அது வெற்றிதான். போன பதிவுலேயே இழுத்தாந்துட்டேனே, பார்க்கலையா? )


அடுத்து காஃபியா டீயான்ற இன்னொரு விவாதம். 'மசாலா ச்சாய்'னு முடிவாச்சு. டீயுடன் கூடவே வர்ற தட்டுகளில் கமகமன்னு மணம் வீசும் மசால் வடை, உளுந்து வடை. & வெங்காய வடைகளின் பரேடு, மெகா சைஸில். எல்லாம் நம்ம க.பெ.ணின் மறுபாதியின் சேவைதான். இங்கே ஒரு விஷயம் இருக்கு. சிட்னி நகர மையத்துலே இருந்து சுமார் 60 கிலோ மீட்டர் சுற்றுவரைக்கும் நகரம் பரந்து கிடக்கு. ஒவ்வொரு பகுதியும் ஒவ்வொரு நாட்டு மக்கள்ன்னு பிரிச்சுக்கிட்டாங்க போல, க்ரீக், வியட்நாம், ச்சீனர்கள்,தமிழர்கள், பஞ்சாபிகள், ஃபிஜி இந்தியர்கள்ன்னு. அந்தந்த வட்டாரத்து மக்களுக்குத் தகுந்தாப்புலே கடை கண்ணி இன்னும் மத்த விஷயங்கள்.
கஸ்தூரிப்பெண் வசிக்கும் வட்டாரத்துலெ எல்லாம் நம்ம தமிழ்க்காரர்கள்தான்னு சொல்லணுமா என்ன? இடியாப்பம் மொதக்கொண்டு பரோட்டா வரையிலே எல்லாம் ரெடி மேடு. தினமும் வேலைக்குப் போயிட்டு ரயிலடியிலே இருந்து வீட்டுக்கு வர்ற வழியெல்லாம் எண்ணெயிலே முறுமுறுன்னு வெந்துக்கிட்டு இருக்கும் வடைகளின், பஜ்ஜிகளின் வாசமோ வாசமாம். தினம் என்ன வேண்டி இருக்கு? இன்னிக்கே வாங்கவே போறதில்லைன்னு ஒரு வைராக்கியத்தோட அதைக் கடந்து வரணுமுன்னு ஒரு நினைப்போட விறுவிறுன்னு நடந்து வருவாங்களாம். மனசு மட்டும் வீட்டுக்கு,காலு மட்டும் ( எண்ணெய்க்)கடாய்க்குன்னு போய் கடை வாசலில் நிக்குமாம். சரி. இன்னிக்குத் தொலையட்டும். நாளைமுதல்.................. மாட்டேன், சத்தியமடித் தங்கம்.... கதைதான். நாலு வடைகளோட வீட்டுக்கு வந்து ஒரு டீ போட்டுக் குடிச்சால் ஆச்சு அன்னிக்குக் காந்தாயம். கூப்புடு தூரம்தான் வீட்டுக்கும் கடைக்கும். நாலு மசால் வடை பார்ஸேல்ல்ல்ல்ல்ல்,வடை ஆஜர் ஹோ.


மணி அஞ்சரை ஆச்சு. பொட் டீக்கடைக்காரரும், கனக்ஸ் & கானா பிரபாவும் கிளம்பிப் போனாங்க. இவுங்க மூணுபேரைப் பத்துன ஒரு உண்மை: (ஜவ்வரிப்) பாயாசம் பிடிக்காது. அடுத்து வந்தது 'பெண் வலைப்பதிவாளர்களின் சிறப்பு நிகழ்ச்சி. அப்படியே வீட்டுப் பெரியவர்களையும் (போனாப் போகுதுன்னு) சேர்த்துக்கிட்டோம்.க.பெ.ணின் மாமனார் & மாமியார் போடியைச் சேர்ந்தவர்கள்னு சொல்லி இருக்காங்க. என்னோட கதையும் அதேதான்.எங்க மாமியாரைத் தெரியுமான்னு அவுங்ககிட்டே கேட்டேன். ஒரு குண்டைத் தூக்கிப் போட்டாங்க. க.பெ.ணின் மாமனாரும், என் மாமியாரும் கஸின்ஸ்! பெரியம்மா பொண்ணும், சின்னம்மா பையனுமாம்! போச்சுரா........


பழைய போட்டோக்கள் அடங்கிய பெட்டி வெளியே வந்துச்சு. க.பெ.வின் கல்யாணத்துலே என் சிறிய மச்சினர்தான் மாப்பிள்ளைத் தோழன். தேவுடா.......... அப்ப, நான் இந்த பிப்ரவரி மாசம் போடியில் ஒரு கல்யாணத்துக்குப் போனேனே,அதுக்கு க.பெ.ணின் மா& மா வந்திருந்தாங்களா? ஆமாம்ங்கறாங்க. என்னைப் பார்த்தீங்களா? திரும்ப ஆமாம். முதல்முறையா நூத்துக்கணக்கான உறவுகளைச் சந்திச்சதில் எனக்குத்தான் இவுங்களைப் பார்த்த ஞாபகம் இல்லை. க.பெ.சொன்னாங்க, 'ஆமாங்க்கா. உங்களைப் பார்த்துட்டு வந்து என்ன சொன்னாங்க தெரியுமா? 'சேட்டுப் பொம்பளை' மாதிரிஇருக்கீங்கன்னு!' ( அதான் விழுந்துட்டான்!!!!) ஐய்யோ........ இது பாராட்டா இல்லே வேறயா?


வெளியே திண்ணை(?)யில் உக்காந்து அரட்டை. இப்ப நானும் ஸ்ரேயாவும் மட்டும். உள்ளெ இருந்து அழைப்பு.போய்ப் பார்த்தால் அடுப்பில் பணியாரம் வெந்துக்கிட்டு இருக்கு. ரெண்டுவகை தொட்டுக்கறதுக்கு. சட்னி & ஒரு வகை இனிப்புஸிரப். ஸ்ரேயா இப்ப எல்லா வீக் எண்டும் இங்கே வந்துடறாங்களாம். 'ச்சும்மா வந்துட்டுப் போகாம, சந்தர்ப்பம் கிடைச்சதுன்னு தமிழ்நாட்டுச் சமையல் கத்துக்குங்கோ'ன்னு சொன்னேன். அப்புறம் கற்ற வித்தையைக் காமிக்க,இங்கே நம்ம வீட்டுக்கு வந்து தங்கி ஒரு வாரம் ஆக்கிப் போடலாமுல்லே:-))


ராத்திரி ஒம்போது மணி ரயிலைப் பிடிச்சு டவுன் ஹாலில் இறங்கி, குவீன் விக்டோரியா பில்டிங் சுரங்கவழியாஅறைக்கு வந்து சேர்ந்தப்ப மணி பத்தைத் தாண்டி இருந்துச்சு. நாளைக்கு நம்ம வெங்கடேசனைப் பார்க்கப் போறதாத் திட்டம் போட்டாச்சு. காலையிலே 10.50 ரயிலப் புடிச்சு 'வாட்டர் ஃபால்ஸ்' லே இறங்கணும். கைவசம் இருப்பது 12 மணி நேரம். குட் நைட்.


ஆங்...... சொல்ல மறந்துட்டேனே...க.பெ. வீட்டுலே நம்ம வீடு போலவே எங்கெங்கும் யானைஸ் & புள்ளையார்ஸ்.எனக்கு வச்சுக் கொடுத்ததும் ஒரு யானைதான். அருமை. கசங்காமத் தூக்கிக்கிட்டு வந்தேன்.


தொடரும்......