ரெடிமேட் பகுதி 16

நம்ம வீட்டுக்குப் பக்கத்துலே ஒரு நீச்சல்குளம் இருக்கு. அங்கெ ச்சின்னப்பிள்ளைகளுக்கு நீச்சல் சொல்லித்தராங்கன்னு கேள்விப்பட்டு அங்கே வகுப்புலே சேர்த்தோம். வாரம் மூணு நாள். 30 நிமிஷ வகுப்பு. நாலுமாசம்இருக்கே. எதாவது செஞ்சு நாளைப் போக்கணுமா இல்லியா?


அங்கே பிள்ளைகளுக்குன்னே ஆழம் குறைஞ்ச ச்சின்ன குளம் இருக்கு. தண்ணியும் சுடுதண்ணி. சொல்லித்தர்றவர் பேர் ஜாஃப்ரி. ஆன்னா ஊன்னா 'ஸ்டேண்ட் ஸ்டில்'ன்னு கத்திக்கிட்டு இருப்பார். எட்டு பிள்ளைங்க அந்த வகுப்புலே.ஒரு புள்ளைக்குச் சொல்லித் தர்றப்ப மத்தபிள்ளைங்க கரையைப் பிடிச்சுக்கிட்டு 'ஸ்டேண்ட் ஸ்டில்'. மூணு நிமிஷம்தான்வரும் ஒவ்வொரு பிள்ளைக்கும். அடப்பாவி. இதுக்கா இவ்வளொ காசு?


நீச்சல் உடுப்பு சீக்கிரம் பாழாயிரும். தண்ணியிலே குளோரின், இன்னும் மத்த கெமிக்கல்ஸ் இருக்குல்லே. ஆறுவாரத்துமேலே தாங்காது. குழந்தை சைஸ்ன்றதாலே விலை மலிவாம். 25 டாலர். தலைக்குத் தொப்பி, கண்ணுக்குக் கண்ணாடின்னுஅது இன்னொரு செலவு. எல்லாத்துக்கும் கணக்குப் பார்க்க முடியுமா? கிண்டர்கார்டன் ஸ்கூலுக்குப் போனப்பதினம் டாக்ஸி, பொம்மை, தீனின்னு முப்பது நாப்பது டாலர் செலவாச்சுல்லையா? அதுக்கு இது எவ்வளவோ மேல்.


செப்டம்பர் முதல் வாரம் வருது மகளொட பிறந்த நாள். எந்த ஏரியா பள்ளின்னு தேர்ந்தெடுத்து அங்கே பதிவு செஞ்சுக்கிட்டோம். ஒவ்வொரு பள்ளிக்கூடத்துக்கும் ஏரியா எல்லை இருக்கு. அதுக்குள்ளெ நாம் வசிக்கணும். இந்த விவரமெல்லாம் இவர்கூட வேலை செய்யறவங்ககிட்டே இருந்து தெரிஞ்சுக்கிட்டு, மொதல்லே பள்ளிக்கூடத்தைத் தெரிவு செஞ்சோம். ரேஸியல் ஏற்றத்தாழ்வு இல்லாத ஏரியா நமக்கு முக்கியம். என்னதான் சொன்னாலும் நாம்வேறு இன மக்கள்தானே. நமக்கு எப்படி மத்த இனத்தைப் பார்த்தா உள்ளே பயமோ அதே பயம் அவுங்களுக்கும் நம்மைப் பார்த்தா இருக்கும்தானே? இப்பன்னா நிறைய மத்த இனங்கள் இங்கே வந்துட்டாங்க. நான் சொல்லிக்கிட்டுவர்றது 19 வருசத்துக்கு முந்தி. தமிழ்நாட்டுலெ இருந்து வந்த முதல் குடும்பம் நம்மதுதான்னா பாருங்க.


இங்கே யூனிவர்சிட்டிக்கு எப்பவும் மத்த நாடுகளிலே இருந்து படிக்கறதுக்கு மாணவர்களும், விசிட்டிங் ப்ரொபஸர்களும் வந்துக்கிட்டும் போய்க்கிட்டும் இருக்கறதாலெ, அந்த ஏரியாவுலெ இருக்கற பள்ளிக்கூடத்துலேதான் அவுங்க பிள்ளைகளும் ஆறுமாசம், மூணுமாசம்னு வரப் போக இருக்காங்க. அங்கே படிக்கிற மத்த குழந்தைகளுக்கும் வேற்றுநாட்டு பிள்ளைகளைப் பார்க்கறது பழகிப்போன விஷயம். அதாலேதான் இந்தப் பள்ளிக்கூடத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தோம். வீடு மாத்திக்கணுமுன்னு முடிவு செஞ்சப்ப, பள்ளிக்கூடத்துலே இருந்து ஒரு அஞ்சு நிமிஷ நடையிலே ஒரு வீடு விலைக்கு வந்துச்சு. அதையே வாங்கிட்டோம். வீடு மெயின் ரோடுலே இருக்கு. ஆஹான்னு மகிழ்ந்து போயிட்டேன். நம்மூர்லே மெயின் ரோடுலெ வீடுன்னாமதிப்பு நிறையவாச்சே.வடக்குப் பார்த்த வீடுவேற. இன்னும் சந்தோஷமாயிருச்சு. பூ மத்தியரேகைக்கு கீழே தெக்கே இருக்கற இடங்களுக்கு சாஸ்த்திர சம்பிரதாயங்கள் 'உல்ட்டா'வா இருக்குமோ? நம்மூரில் 'தெற்கே இருந்துவரும் தென்றல்' இங்கே அப்படியே 'வாடை'யாயிருது!


மகள் பிறந்தநாள் பள்ளிக்கூட 'செகண்ட் டெர்ம் ஹாலிடேஸ்'லே வருது. அதனாலே பள்ளிக்கூடம், லீவுக்கு மூடறதுக்கு ஒரு வாரம் இருக்கறப்பயே கொண்டு வந்து சேர்த்துருங்கன்னு சொல்லிட்டாங்க. நாங்களும் ஆகஸ்ட் முதல்வாரம் வீடு மாறி வந்துட்டோம். அப்பத்தான் இவரோட கம்பெனியில் கூட வேலை செய்யறவங்க சொல்றாங்க,'என்னத்துக்கு மெயின் ரோடுலே வீடு வாங்கினே? இங்கே மெயின் ரோடு வீட்டுக்கு மதிப்பு இல்லை. வீட்டை, திரும்ப விக்கும்போது கஷ்டம்'னு.


அடக் கடவுளே. இதையெல்லாம் அப்ப நமக்கு விளக்கமாச் சொல்லக்கூட யாரும் இல்லாமப் போயிட்டாங்களே(-:


இப்போ என்ன செய்யறது? ச்சின்னப் பொருளா, வேணாமுன்னா தூக்கி வீச?


அதுக்கப்புறம் எனக்கு நிறைய நண்பர்கள் கிடைச்சாங்க. அவுங்களும் 'ஏன் மெயின் ரோடுலே வீடு வாங்கிட்டே? கார் பஸ் போற சத்தம் தொல்லை இல்லையா?'னு கேப்பாங்க. நானும் ' எங்க ஊர்லே நிறைய சத்தத்துக்குப் பழகி இருக்கோம். வீட்டிலே இருந்து பார்த்தா எப்பவும் கார் நடமாட்டம்(???) தெரியறது எனக்குப் பிடிச்சிருக்கு'ன்னு சொல்வேன். எங்க இவர்வேற அடிக்கடி வெளிநாட்டுக்குப் போயிருவார். தனியா பிள்ளையோட இருக்கறப்ப, வேறமனுஷங்களையும் பார்க்க முடியாமப் போயிட்டா எனக்கு பயம் வந்துரும். வீட்டுக்குப் பக்கத்துலே ஒரு 500 மீட்டர் தூரத்துலெ ஒரு சூப்பர் மார்கெட்டும், ஷாப்பிங் செண்ட்டரும் இருக்கு. நல்ல வசதியான ஏரியா. போதாக்குறைக்குப் பொன்னம்மான்னு நம்ம வீட்டுக் காம்பவுண்டு சுவரை ஒட்டி பஸ் ஸ்டாப்.


தெருவுக்கும் வீட்டுக்கும் 35 அடி இடைவெளி இருக்கு. வீட்டுக்குள்ளெ வந்துட்டோமுன்னா உண்மைக்கும் ஒரு சத்தமும் கேக்காது. கண்ணாடிவழியாப் பார்க்கும்போது போக்குவரத்து மட்டும் ஓசைப்படாம போகும். தெருவைப் பார்த்தபடி இருக்கற ஒரு சன் ரூமிலே மெஷினைப் போட்டாச்சு. வெய்யில் உறைக்கலேன்னாலும்,சூரிய வெளிச்சம் மூணு பக்கத்துலேயும் வரும்.


செப்டம்பர் வந்துருச்சுன்னா குளிர்காலம் ( இவுங்களுக்கு)முடிஞ்சு போச்சாம். ஸ்ப்ரிங் வந்துருச்சாம் துள்ளிக்கிட்டு! அதுனாலே சம்மர் யூனிஃபாரம் போடணுமாம். அதுக்கு என்ன மாதிரி இருக்கணுமுன்னு பள்ளிக்கூடத்துலேயே கேட்டு, அவுங்ககிட்டேயே துணியோட பேட்டர்ன் பேப்பர் கட்டிங் வாங்கிவந்தேன். அதைப் படிச்சா தலையும் புரியலை,வாலும்( காலும்) புரியலை. ட்ரெஸ் மேக்கிங் டெர்ம்ஸ் 'செல்வேஜ் அது இதுன்னு என்னென்னமோ இருக்கு. யாரு கண்டா அதெல்லாம்? என்ன துணின்னு மட்டும் பார்த்துக்கிட்டு கடையிலே துணி வாங்கிவந்து எனக்குத் 'தெரிஞ்சமாதிரி' தச்சுட்டேன். உண்மைக்கும் சொன்னா நம்ம தச்சதுதான் தாராளமா குழந்தை ஓடி ஆடி விளையாட நல்லா இருக்கு.அவுங்க கொடுத்த பேட்டர்ன் தச்சா மாடு விரட்டுனா ஓட முடியாது. இங்கே மாடு தெருவிலே மேயாதுன்றது வேற கதை.


ஒரு நாள் வேற எதோ வேலையா ஒரு ஷாப்பிங் செண்டருக்குப் போனப்ப அகஸ்மாத்தா ஒரு விஷயம் கண்ணுலே பட்டது. தைய்யல் வகுப்புகள் நடத்தறாங்களாம். உள்ளேபோய் என்ன ஏதுன்னு விசாரிச்சேன். அதிர்ஷடம் நம்ம பக்கத்துலே நிக்குது. நீச்சல் உடை, மாலைநேர உடுப்பு, உள்ளாடைகள், காஷுவல் ட்ரெஸ்ன்னு பலவிதம். ஒவ்வொண்ணுக்கும் ஒரு தனி வகுப்பு.பகலிலே வகுப்புக்குப் போக நேரம் இல்லைன்னாலும் பரவாயில்லை. மாலைநேர வகுப்பு அங்கெ இருக்கு.


மொத்தம் நாலே மணி நேரம்தான். ரெண்டேரெண்டு நாள். சாயந்திரம் ஏழரை முதல் ஒம்போதரை வரை. 'நீச்சல் உடை' மாலை நேர வகுப்புக்கு வரேன்னு சொன்னேன். அட! என் வாழ்க்கையிலேயே நான் செஞ்ச ஒரு நல்ல காரியம். மகளோட நீச்சல் வகுப்பு தொடர்ந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு.


பள்ளிக்கூடத்துக்குப் போகும் நாளும் வந்துச்சு. அங்கேபோய் ப்ரின்ஸியைப் பார்த்துப் பேசினோம். இன்னும்ஒரு டெர்ம்தான் வருஷமுடிவுக்கு இருக்கறதாலே 'நியூ எண்ட்ரெண்ட்ஸ்' னு ஒரு வகுப்புலே மகளைப் போடுவாங்களாம். புதுவருசம் பிறந்து பள்ளிக்கூடம் திறந்த பிறகு 'ஜே ஒன்' ஜூனியர் வகுப்புக்கு மாத்துவாங்களாம். அவுங்களே எங்களை வகுப்பறைக்குக் கூட்டிக்கிட்டுப் போனாங்க. அஸிஸ்டண்ட் ப்ரின்ஸிதான் அந்த வகுப்புக்குடீச்சர். அவுங்களைப் பரிச்சயப்படுத்தினாங்க. இதுவரை அந்த வகுப்புலே 23 பிள்ளைங்க இருக்காங்க. மகள் 24வது.பேசி முடிச்சுட்டு, மகளை வகுப்புக்குள்ளே கொண்டு போனாங்க. நானும் கூடவே போனேன். அங்கே இருந்த மத்தபிள்ளைகளிலே ஒரு முகம் எனக்கு ரொம்பப் பழகின முகம்.
யார் தெரியுமா?


சாக்ஷாத் நம்ம ஜோஷுவாதான்.


படம்: முதல் நாள் பள்ளி.