பெரியவர்கள் வந்தால் பெருமாளே வந்ததைப்போல்.......

எங்க வீட்டு வேளுக்குடின்ற பட்டத்தை அடைஞ்சுருக்கும் எங்க பெரியத்தை வந்தவுடன் சபைக்கே ஒரு தெய்வீகக்களை வந்துருச்சு. எந்தக் கோவிலைப் பற்றிக் கேட்டாலும் அங்குள்ள தாயார், பெருமாள் பெயர்களுடன் கோவில் சரித்திரம், அதன் விசேஷம் எல்லாம் நாக்கு நுனியில் வச்சுருப்பாங்க. வயசு வெறும் எம்பத்தி மூணுதான்.

 அடுத்து திருமதி &; திரு சுந்தரராமன் வருகை. எனக்கு (இன்னொரு) அம்மா &; அப்பா. என் நெருங்கிய தோழி சிங்கை எழுத்தாளர் சித்ரா ரமேஷின் பெற்றோர். சதாபிஷேகம் முடிச்ச அன்புள்ளங்கள்.

 நம்ம பூனா எபிஸோடில் என்னை மகளா ஏற்றுக்கொண்ட கும்பகோணம் கோமளா மாமி & சாரி மாமா சார்பில் அவர்களின் மகன் பாபுவும் அவர் மனைவி ரேணுவும் மறுநாள் பத்ரிநாத் பயணம் புறப்படும் களேபரத்தின் இடையிலும் வருகை தந்தனர்.

நம்ம ஐயாக்கள் பாரதி மணி, சிவஞானம்ஜி, சுப்புரத்தினம், துளசியின் தேசிகியின் சார்பில் அவர் பெற்றோர் ஆகியோரும் குடும்பத்துடன் வந்திருந்தனர்.

நம்ம வகுப்புத்தலைவர் கொத்ஸின் சார்பாக அவருடைய அண்ணன் (எல் பி ரோடில் அரிக்காமேடு புகழ்) & அண்ணியும், அஸ்ட்ராலியா விஜயா அக்கா சார்பில் ப்ரமீளா அவர்களும், பதிவர்கள் சார்பில் மின்னல்வரிகள் கணேஷ், நம்ம லக்கிலுக், நம்ம உண்மைத்தமிழன், நாச்சியார் வல்லி சிம்ஹன், மலர்வனம் லக்ஷ்மி பாலகிருஷ்ணன், மரத்தடி மக்கள்ஸ் சார்பில் மகளிர் குழுவினர் (இவர்கள் பதிவர்களுமாவர்) அலைகள் அருணா ஸ்ரீநிவாசன், ஒலிக்கும் கணங்கள் நிர்மலா நிவேதிதா, விழா விபரம் தெரிஞ்சவுடன் பத்து நாட்கள் என்னோடவே இருக்கணுமுன்னு ராஜையிலிருந்து சென்னைக்கு வந்திருந்த கவிதாயினி காற்றுவெளி மதுமிதா, விழாவைப் பற்றிய அழைப்பு அனுப்பியவுடன், டிக்கெட் புக் செஞ்சுட்டேன்னு முதல் அறிவிப்பு செய்த மை.பா புகழ் திருவரங்கப்ரியா பெண்களூரு எண்ணிய முடிதல் வேண்டும் ஷைலஜா, பதிவுல வாசகர் சார்பில் சுபாஷிணி ஆகியோரும் (முடிந்தவரை குடும்பத்தினருடன்) கலந்துகொண்டு பிஸியாக இருந்தனர்.


 விருந்தினரை வரவேற்கும் பொறுப்பில் மகளிரணி இருந்ததால் விட்டுப்போன பெயர்களுக்கு அவர்களே பொறுப்பு:-)))))) (அப்பாடா.... தப்பிச்சேன்)

 ஹாலின் ஒரு பக்கம் மேடை. முன்புறம் ஒரு ஏழெட்டுவரிசை இருக்கைகள். அதுக்குப்பின் ரெண்டு வரிசையா மேஜைகள் போட்டு டைனிங் ப்ளேஸ். அளவான சின்ன ஹாலாக இருந்ததால் நடப்புகளை ஒரு பார்வை வீச்சில் கவனிச்சுக்க முடிஞ்சது.

 எங்கள் (நான் &கோபால்) புகுந்த வீட்டினரும் பிறந்த வீட்டினரும் வந்து விழாவை சிறப்பிச்சுக்கிட்டே இருந்தாங்க. இவுங்களுடைய உதவியுடன் நம்ம ஈவண்ட் ஆர்கனைஸர் பம்பரமாச் சுத்தி எதையும் விட்டுடாம வாத்தியார் ஸ்வாமிகளின் கட்டளைக்கெல்லாம் தலையாட்டியபடியே இருந்தாங்க. என் கண்ணே பட்டுருக்கும் !

 பெரியவர்களைப் பற்றிச் சொல்லும்போது இன்னொரு சமாச்சாரம் நினைவுக்கு வருது. மகளை அழைச்சுக்கிட்டு வர சென்னை விமான நிலையம் போயிருந்தப்ப, ராச்சாப்பாட்டுக்கு அங்கே இருந்த ஃபுட்கோர்ட்டில் (சங்கீதா) தோசை வாங்கி உள்ளே தள்ளும்போது தெரிஞ்சமுகமா ஒரு பெரியவர் வந்தார். பழகுன முகம். நம்ம சாலமன் பாப்பையா. அவர்கிட்டே போய் பேசணுமுன்னு ஆசை. வழக்கம்போல் கோபால் 'அதெல்லாம் வேணாம். சாப்பிடும்போது தொந்திரவு செய்யக்கூடாது. அவர்கூட இன்னும் ரெண்டு பேர் இருக்காங்க. அவுங்க வேலையைக் கெடுக்காதே' ன்னார். 

சரின்னு தலையாட்டிட்டு நான் போய்  'ஐயா வணக்கம்' ன்னு சொன்னதும் அவர் ரொம்ப மகிழ்ச்சியோடு நம்மைப்பற்றி விசாரிச்சார். நியூஸியில் இருந்து நாம் ஆத்தும் தமிழ்ச்சேவையைப் பற்றிக் கோடி காமிச்சதும் அவருக்கு இன்னும் மகிழ்ச்சியாப் போயிருச்சு. சென்னைக்கு வந்த விஷயத்தைச் சொல்லி அவரிடமும் ஆசி வாங்கிக்கிட்டேன். 

 சமயச்சடங்குகள் பாதி நடந்து முடிஞ்ச வேளையில் (என் முழங்கால் பிரச்சனையை ஏற்கெனவே வாத்தியார் ஸ்வாமிகளுடன் விவாதிச்சு இருந்ததால்....) நீங்க ரெண்டு பேரும் மேடையில் ஒரு பக்கம் நாற்காலிகளில் உக்கார்ந்துக்கலாம், இந்த ஹோமங்கள் முடியும்வரைன்னு அனுமதி கிடைச்சதால் எழுந்து வந்தோம். உங்ககிட்டே பவர் ஆஃப் அட்டர்னி வாங்கி உங்க சார்பில் நடத்தறோமுன்னு சொல்லி இருந்தார். பெரியத்தைக்கு இது புரிபடலை. அதெல்லாம் மணையை விட்டு எழுந்திரிக்கக்கூடாது. போய் மறுபடி உக்காருங்கன்னு எங்களை விரட்டிக்கிட்டே மந்திரங்கள் சரியாச் சொல்றாங்களான்னு கவனிச்சுக்கிட்டே இருந்தாங்க.

 நிகழ்ச்சிகளை படமாக்க மட்டுமே ஏற்பாடு செஞ்சுருந்தேன். வீடியோ வேண்டாம். முகத்தில் பளீரெனெ பாயும் ஒளி வெள்ளத்தில் வீடியோ கெமெரா நம்மைக் குறி பார்க்கும்போது நம்மில் பலரும் என்ன செய்யறதுன்னு திகைச்சு ஒளிவெள்ளம் நம்மை விட்டு அகலும்வரை அசட்டுத்தனமா திருதிருன்னு முழிக்கவேண்டி இருப்பதைப் பல நிகழ்ச்சிகளிலும் பார்த்து அனுபவிச்ச காரணத்தால் இந்த முடிவு. பதிவுலக நண்பர் உமாநாத் செல்வன் (விழியனின் ) பரிந்துரையில் ஜகதீஷ் (Jasan Pictures)என்பவருக்கு படம் எடுக்கும் பணியைக் கொடுத்திருந்தேன். தன்னுடைய குழுவினர் டில்லிபாபு, விக்ரம் ஆகியோருடன் சரியான நேரத்திற்கு வந்து படங்களை சுட்டுக் கொண்டிருந்தார். 

மகளும் அவளுடைய சாம்ஸங் கேலக்ஸியில் படங்களை எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள், அவளை மேடைக்கு அழைக்கும்வரை. எனக்குத்தான் என் கெமெரா கையில் இல்லாம என்னவோ கை ஒடைஞ்சமாதிரி இருந்துச்சு:-)

 மண்டபம் வெறும் அரைநாளுக்கு மட்டுமே புக் செய்திருந்ததால் அபிஷேகம் வேண்டாமுன்னு முன்னாடியே தீர்மானிச்சு இருந்தேன். ஈர ப்ளவுஸைக் கழட்டிப்போட எனக்கு நாலைஞ்சு மணி நேரம் வேணும்.

 நம்ம சாஸ்த்திர சம்ப்ரதாயங்கள் இப்பெல்லாம் ரொம்பவே ஃப்ளெக்ஸிபிள். வேண்டாம் என்று (நாம்) நினைப்பதைச் சொல்லி அதுக்கு ஈடா வேறொன்னை நடத்திக்கலாம்.

 நடுவில் வைக்கும் கும்பத்துக்கு செப்புக்குடம் மீடியம் சைஸில் வேணுமாம். இது நமக்கே திரும்பக் கிடைக்கும் என்பதால் கொண்டு போக வாகான மீடியம் சைஸ் (??) தேடித்தேடி கிடைக்கலை. பேசாம வெள்ளியிலே வாங்கலாமுன்னு சொல்லி வாய் மூடுமுன் கோபால் உடம்பில் ஒரு கிடுகிடு! அச்சச்சோ.... கல்யாண வேளையில் அதிர்ச்சியும் காய்ச்சலும் தேவையான்னு தங்கக்குடமே வாங்கிக்க முடிவு செஞ்சுட்டேன்.

பாண்டி பஸார் பொன்னி பாத்திரக்கடையில் அஷ்டலக்ஷ்மி டிஸைனில் தங்கம்(போல) கிடைச்சது. பக்கத்துலே இருக்கும் கைராசி கட்பீஸ் கடைக்கு நவகிரக கலசங்களுக்கான ஒரு மீட்டர் அளவு துணிகள் வாங்கலாமுன்னு நுழைஞ்சு, லிஸ்ட்டை எடுத்துப் பார்த்து சிகப்பில் ரெண்டுன்னு ஆரம்பிச்சு வாய் மூடலை, கடைக்காரத்தம்பி வெள்ளையில் ரெண்டு, பச்சையில் ஒன்னு நீலத்தில் ஒன்னு, மல்ட்டிகலர் ஒன்னுன்னு சொல்லிக்கிட்டே பரபரன்னு தாமாய் எல்லாத்தையும் எடுத்து வச்சுட்டார். அடடா.... எள் என்றால் இப்படி எண்ணெயா இருக்காரேன்னு பெயர் கேட்டால் நல்லதம்பியாம்!

ஷார்ப் அண்ட் ஸ்மார்ட் தம்பி.  பொன்னி பாத்திரக்கடையிலும் இரண்டு  சின்னப்பெண்கள் பம்பரமாச் சுத்தி நமக்கு வேணுங்கறதை  மகிச்சியோடு எடுத்துக் கொடுத்தாங்க.  எனக்கென்னமோ .......   பெரிய கடைகளில் வேலை செய்யும்  சின்னப்பணியாட்களைவிட  சின்னக் கடையில் விற்பனையாளர்கள்  முகமலர்ச்சியுடன் வேலை செஞ்சதுபோல் படுது.

 கும்பத்து கங்கையை பெரியவர்கள் மாவிலையால் கோரி நம் தலைகள் மீது தெளிச்சாலே போதும் தானே? அதன்படியே ஆச்சு.

சின்ன அண்ணாமலை சமாச்சாரம் வேற நம்ம காதுகளுக்கு எட்டி இருந்துச்சே:( 
மங்கலநாண் பூட்ட கோபால் தயாரான நிமிசம் சின்னதா ஒரு தடங்கல். வேர்வை வெள்ளம் பெருக ஆரம்பிச்சது. (பவர் கட்டாம். ஏஸி நின்னு போச்சு) வில்லனா இருந்தது ஆடியோ. கெட்டிமேளம் கொட்ட அதுக்கு என்னமோ தயக்கம். உறங்கிக்கிடந்த அதை உசுப்பிவிட்டு உயிரூட்டி....... தாலி கட்டும்போது (தேவர்கள்) பூமாரி பொழிந்தனர்!

நாளாம் நாளாம் திருநாளாம் துளசிக்கும் கோபாலுக்கும் மணநாளாம்.... இசைக்குயில்கள் எல்லாம் ஒருசேர பாட ஆரம்பிச்சதும் நானுமே திகைச்சுப் போய்ப் பார்த்தேன்!!!!!

ஷைலூ, இது வழக்கமா நீங்க கல்யாணங்களில் பாடும் பாட்டுன்னு தெரியாமப் போச்சேப்பா!!!!


காலை நிகழ்ச்சிகள்  எல்லாம் பகல் விருந்தோடு நன்றாகவே நடந்து முடிஞ்சது. உண்மையைச் சொன்னால் இத்தனை பேர் வந்து ஆசி வழங்குவார்கள் என்று நான் நினைக்கலை.  சுமார் ஒன்னரை மணி அளவில் ஹாலை விட்டுக் கிளம்பினோம்.

எல்லாப்பெருமையும் நம்ம ஈவண்ட் ஆர்கனைஸருக்குத்தான் போய்ச்சேரணும்.  அருமையான ஏற்பாடுகளைச் செஞ்சுருந்த  நம்ம வல்லி சிம்ஹனுக்கு எங்கள் மனமார்ந்த நன்றிகள்.

இனி யாருக்காவது அறுபதாம் கலியாணம் நடத்தணுமுன்னா  என்னைத் தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.  என் கைவசம் பக்காவான  வைதீக லிஸ்ட்டும் நடத்திக்கொடுக்க வல்லியம்மாவும்  ரெடி:-))))