டுன் சம்பந்தன் (மலேசியப் பயணம் 2)

காலையில்  கண் முழிச்சதும்,  காஃபி போட்டுத் தரேன்னு கோபால் ஆரம்பிச்சதுமே ஐயோன்னு சின்னதா அலறினேன்.  காஃபி , டீக்கு பால் என்ற பெயரில் ஒரு டேபிள் ஸ்பூன் அளவு குட்டியா ஒரு ப்ளாஸ்டிக் குப்பியில் பால் வச்சுடறாங்க  ஹொட்டேல்களில். விமானத்தில் கொடுக்கறாங்களே அதே அளவுக் குப்பிகள்தான்.

ஒரு சாஷே காபிப்பொடிக்கு , சின்னக்குப்பி பால்விட்டாலும்  ஒன்னுதான் விடாட்டாலும் ஒன்னுதான். ரொம்பவே யக்கியா  இருக்கும். அதனால்   அரை சாஷே காபிப்பொடி மட்டும் போட்ட ஒரே ஒரு கப் காஃபிக்கு ரெண்டு குப்பி பால் விட்டு ஆளுக்கு அரைக் கப். சுமாரான சுவை. நாக்கே கெட்டுப்போச்சு:(  சாயங்காலம்  பால் பாக்கெட் ஒன்னு சூப்பர் மார்கெட்டில் இருந்து வாங்கி வச்சுக்கணும். நேத்து  சட்னு  மறந்துபோயிருந்தேன்.

வெளியே போனால் நம்மூர் சாப்பாட்டுக் கடைகள் ஏகத்துக்கும் இருக்கும்தானே?  குளிச்சு முடிச்சு ரெடியாகிக் கீழே வரவேற்புக்கு வந்தோம். மெயின் டெஸ்க் தவிர மத்த எல்லா இடத்திலும் ஏகப்பட்ட தமிழர்கள் வேலை செய்யறாங்க. வாயிலே இருக்கு வழி ன்னு விசாரிச்சால்  .
'இந்த புகிட் பின்டாங் ஏரியாவை விட லிட்டில் இண்டியா போயிட்டால் ஏகப்பட்டவை இருக்கு. சரவணபவன் கூட இருக்கு'ன்னாங்க. ஆஹா பேஷ் பேஷ்னு  வெளியே வந்தோம்.

 கதவு திறந்து விட்டு நமக்கு  வாடகைக்கார் வரவழைச்சுத்தரும் பணியாளர், 'எங்கெ ஸார் போகணுமு'ன்னு  தமிழில் கேட்டார்.  சொன்னதும், பேசாம மோனோ ரெயில்  எடுத்துருங்க , டுன் சம்பந்தனுக்குன்னார்.  கேட்டவுடன் இந்தப் பெயரின் ஒலி எனக்கு ரொம்பவே பிடிச்சுப் போச்சு.  டுன். டுன். டுன் சம்பந்தமுன்னு  மனசில் வந்துக்கிட்டே  இருக்கு.

அப்படின்னா என்னன்னு  யோசிச்சுக்கிட்டே ரெண்டே நிமிசத்தில் நேத்து இரவு சாப்பிடப்போன ஷாப்பிங் செண்டருக்குப்போய்  அங்கிருந்து மாடிகள் சிலகடந்து ரெயில் ஸ்டேஷன் போக  மேலும் மூணு நிமிசமாச்சு. மின் தூக்கி  இருக்கணும்தான். எங்கே இருக்குன்னு  தேடணும் இனி.

டிக்கெட் வாங்கும் இடத்தில் தான் தெரிஞ்சது டுன் சம்பந்தன் என்பது ஒரு  மோனோ ரயில் ஸ்டேஷன் பெயர்.  நம்ம புகிட் பின்டாங் என்ற  பகுதியில் இருக்கும் ஸ்டேஷன்  அந்த ஏரியாவின் பெயரிலேயே இருக்கு.  வடக்கு தெற்காக போகும்  இந்த மோனோ ரயில் பாதையில் மொத்தம் 11 நிறுத்தங்கள். நம்ம புகிட் பின்டாங்  சரியா  நட்ட நடுவில் இருக்கு.

 புகிட் என்றால் மேடு, பின்டாங் என்றால் ஸ்டார். ஸோ....மேட்டில் இருக்கும் நட்சத்திரம் என்று 'முழி' பெயர்க்கலாம்.

அப்ப டுன் சம்பந்தன்?   'கதை' கொஞ்சம் பெருசுதான். சுருக்கமாச் சொல்லப் பார்க்கிறேன்.

பிரிட்டிஷ்காரர்கள் மலேயாவுடன்  (  அப்ப இந்த நாட்டுக்குப் பேரு 'மலேயா'தான்) வியாபார உறவு வச்சுக்கிட்டு இருந்தது 1771 ஆம் வருசத்தில் ஆரம்பிச்சது.  அப்ப  அங்கே(யும்)  அரச வம்சத்து ஆட்சிதான்.  மலேயாவின் ஏழு பகுதிகளில் ஏழு  அரசர்களின் ஆட்சி.  வழக்கம்போல்  அரசர்களுக்குள்  மித்ரபேதம் செஞ்சு  நாட்டைக் கைக்குள் கொண்டு வந்தது  பிரிட்டிஷ் அரசு.  அங்கே நாடு என்பதே  ஒரே துண்டமா இந்தியா போல இல்லாமல்  பெருசும் சிறுசுமா நாலு துண்டங்கள்.  தாய்லாந்துலே இருந்து தெற்கே வந்துக்கிட்டே இருந்தால்  kangar  (National forest) என்ற இடம் தாண்டுனவுடன் மலேயா ஆரம்பிச்சுருது. அப்புறம் கிழக்கே கடல் தாண்டி இன்னொரு பெரிய தீவின் (indonesia)வடக்கு, வடமேற்கு பகுதிகளிலும் சராவாக், சபா ன்னு சிலமாநிலங்கள் மலேயாவைச் சேர்ந்ததே. இதில்லாம  இவுங்க எல்லைக்குள்ளே சிலபல தீவுகள்.

வீராசாமி  என்பவர் தமிழ்நாட்டுலே இருந்து  1896 ஆண்டு மலேயாவுக்கு ரப்பர் தோட்டத்தில்  வேலை செய்ய வர்றார்.  நல்ல  உழைப்பாளியா இருக்கணும்.  வேகமாமுன்னேறி  சொந்தமா சிலதோட்டங்களுக்கு அதிபதியானார்.  1919 வது ஆண்டு  மலேயாவில் இவருக்குப் பிறந்த ரெண்டாவது மகன் திருஞான சம்பந்தன். பள்ளிப்படிப்பை மலேயாவில்முடிச்சதும், பட்டப்படிப்புக்கு  தமிழ்நாட்டுக்கு வந்து அண்ணாமலைப் பல்கலையில்  சேர்ந்தார்.

இந்தியாவில்  சுதந்திரப்போராட்டம் தீவிரமா இருந்த காலக்கட்டம்.  காந்தி, நேரு, சுபாஷ் சந்த்ர போஸ்  கருத்துக்கள்  எல்லாம்   இவரைக் கவர்ந்தது.  இதே சமயம்  ரெண்டாம் உலகப்போர்  ஆரம்பிச்சது.  அங்கே மலேயாவில்  அப்பா வீராசாமி காலமானார்.  சட்னு ஊருக்குத் திரும்பமுடியலை:(   தகப்பன் இறந்து நாலு வருசத்துக்கு பின்னே மலேயா வந்து சேர்ந்தார். குடும்பத்தொழிலான  ரப்பர் தோட்டங்களை நிர்வகிக்கும் பொறுப்பு.

 அதே சமயம்  மலேயா தமிழர்களிடையே  கல்வி அறிவு போதிய அளவு இல்லையேன்னு மன வருத்தம்.  1954 இல்  மகாத்மா காந்தி தமிழ்பள்ளி என்ற பெயரிலொரு பள்ளிக்கூடம் ஆரம்பிச்சார். அந்த சமயம் மலேயாவுக்கு விஜயம் செஞ்ச விஜயலக்ஷ்மி பண்டிட் (நேருவின் சகோ) கையால் பள்ளிக்கூடத் திறப்பு விழா நடந்துச்சு.

அரசியல்  ஆர்வம் சும்மா இருக்கவிடலை . 1946 ஆண்டு மலேயா இண்டியன் காங்ரெஸ்  என்ற தேசிய கட்சி உதயமாச்சு.  இந்தியா சுதந்திரப் போராட்டம், வெள்ளையனே வெளியேறு என்ற புரட்சி எல்லாம்  பார்த்ததும்  இங்கேயும் பிரிட்டிஷ் பிடியில் இருந்து வலகணும் என்ற ஆவல் அதிகமாச்சு. புது கட்சிக்கு  18 கிளைகள்  பல ஊர்களில் உருவாகி இருந்துச்சு, நம்ம சம்பந்தன் காங்ரெஸில் இணைந்த சமயம். அப்போ அவருக்கு வயசு  36.

கொஞ்சம் நாளிலேயே   காங்ரெஸின் தலைமைப் பொறுப்பு கிடைச்சது.  மலேயா சீன காங்ரெஸ்,United Malays National Organisation என்ற கட்சிகளுடன் கூட்டணி  அமைச்சார்.  அதுக்குப்பிறகு  பொதுத்தேர்தலில் போட்டியிட்டு  ஜெயித்து அமைச்சரவையில் பங்கு பெற்றார். முதலில்  கிடைத்த பதவி தொழில்துறை அமைச்சர். இனி எல்லாம் ஏறு முகமே!  18 வருசங்கள் நாடாளுமன்றத்தின் அங்கமா இருந்து தொடர்ந்து சுகாதாரம், பொதுப்பணி, தபால் தந்தி துறை, தேசிய ஒற்றுமை  இப்படியான பதவிகளை சிறப்பான அளவில் செய்துள்ளார்!

1957 இல் சுதந்திர ஒப்பந்ததில்  கையெழுத்துப் போட்ட மூன்று அரசியல்தலைவர்களில் இவரும் ஒருவர். இந்தியர்களின் பிரதிநிதி! இவர் தமிழர் என்பதில் நமக்கும் பெருமையே!  இவருடைய செயல்களையும் உழைப்பையும் பாராட்டி  1967 இல் மலேசிய அரசு 'டுன்'  Tun என்ற விருது கொடுத்து  கௌரவப்படுத்துச்சு.  இது இந்திய அரசு கொடுக்கும் 'பாரத் ரத்னா'வுக்குச் சமமானது!

உண்மையான உழைப்புக்கு  நன்றியாக மலேயா பல்கலைக்கழகம் 1971 இல் டாக்டர் பட்டம் கொடுத்து கௌரவிச்சது.
அரசியலுக்கு வந்த அஞ்சாம் வருசமே  மலைநாடு என்ற தினசரியையும்,  மலேயன் டைம்ஸ் என்ற ஆங்கில தினசரியையும்  சொந்தப்பொறுப்பில்  வெளியிட்டு  நடத்திக்கொண்டிருந்தார்.  பத்திரிகை நஷ்டத்தில்  நடந்து இவரது  பூர்வீக சொத்தையெல்லாம் கரைச்சது உண்மை:(

தமிழர்களுக்கு இவரது ஒரே வேண்டுகோள்.... ஏழையாக இருக்கலாம்.ஆனால் கோழையாக  இருக்கக்கூடாது என்பதே.
1979 இல்  அறுபது வயது பூர்த்தியாகுமுன்  இதயநோய் என்ற காரணம் காட்டிக் காலன் இவரைக் கவர்ந்தான். அரசு  மரியாதையுடன்  இடுகாட்டிற்கு போனார்.

  மோனோ ரெயில் ஸ்டேஷன்களை அமைச்சப்ப,  நாட்டுக்கு இவர் செய்த சேவைகளை நினைவில் கொண்டு தமிழர்கள் அதிகமுள்ள பகுதியில் இவர் பெயரையே வச்சாங்க. அங்குள்ள ஒரு  நீண்ட சாலைக்கும்  ஜலான் டுன் சம்பந்தன் என்றே பெயர்.   (ஜலான் = சாலை)

தொடரும்.......... :-)

 PIN  குறிப்பு:  படம் ஒன்னும் பொருத்தமா இல்லையேன்னு  ரிஷானுக்காக  ஹொட்டேல் வரவேற்பில் இருக்கும் மலர் அலங்காரம் ரெண்டு  சேர்த்திருக்கேன்.