கோபால் வச்சக் கொலுவைப் பார்க்க வாங்க நீங்க!

இந்த வருசம் கொலுப்பெயர்ச்சி ஆகிப்போச்சுங்க. நல்லதா எதையாவது பார்க்கும்போது....எதுக்கும் இருக்கட்டுமுன்னு கொலுவுக்காகச் சேகரிச்சுவச்சுக்கும் பழக்கத்தையொட்டிச் சில சமாச்சாரங்களை வாங்கிவச்சுருந்தேன். நம்ம 'தீம்' என்னவோ எப்பவுமே ஒன்னுதான் என்றாலும் , ஒவ்வொருவருசமும் புதுசா ரெண்டு மூணு வேணும்தானே?

சிங்காரச்சென்னையில் பூம்புகாரில் கொலுப்பொம்மைகள் விற்பனைக்கு வந்ததுமேத் தோழி தொலைபேசி விவரம் சொன்னாங்க. சீக்கிரம் போய் வாங்கிக்கோ. லேட்டாப் போனா நல்லதெல்லாம் வித்துப்போயிருக்கும். மூக்கு முழி சரியில்லாத பொம்மைகள்தான் கிடைக்குமுன்னு பயமுறுத்தி வச்சுருந்தாங்க. நமக்குத்தான் 'கிடைக்கணும் என்பது கிடைக்காமப் போகாது' என்ற கொளுகை இருக்கே:-)

நம்ம கஷ்டகாலம் பாருங்க.... இவர்வேற ஊருலே இருக்கார். தாராளமா வாங்கலாமுன்னா....... விட்டுட்டாலும்...... போய்ச் சேர்ந்தோம். பயங்கரக் கூட்டம். வெவ்வேற மாவட்டங்களின் பொம்மைகளும் வச்சுருக்காங்க.

மண்பொம்மைதான் சம்பிரதாயமா வைக்கணுமுன்னாலும்...நமக்கு அதெல்லாம் ஆகி வர்றதில்லை. கனம் வேற கூடிரும். இதென்ன பிள்ளையாரா வாங்கிட்டுத் தண்ணியிலே கரைச்சுட்டுப் போறதுக்கு? (இன்னும் நம்வீட்டுலே புள்ளையாரைக் கரைக்கலை. சுத்தமானக் கடற்கரையைத் தேடிக்கிட்டு இருக்கேன்)

திரும்பிப்போகும்போது கூடவே கொண்டு போகணும். உடையாத பொம்மையா வேணும். கனமாவும் இருக்ககூடாது. -என் கண்டிஷன்.

மேற்படி சமாச்சாரத்தோடு விலையும் சல்லிசா இருக்கணும்.- இது கோபால்.

நடக்குங்கறீங்க? ஊஹூம்... நம்பிக்கை இல்லை.

மார்பிள் தூளால் செஞ்ச வேணு கோபாலன். அழகான திருத்தமான முகம். கையில் குழல். கொஞ்சம் கனம்தான். போகட்டும். ஒன்னே ஒன்னு கனமா இருந்தா என்ன ஆகிறப்போகுது? (என்னைமட்டும் இவர் இந்தியாவிலேயே விட்டுட்டாப் போகப்போறார்?)

புள்ளையார் பல ரகவேலைகளில் இருக்கார். கண்ணுக்குக் கண்ணாடி மாட்டிக்கிட்டுக் கணக்கெழுதும் 'கணக்குப்புள்ளையார்'. பக்கத்துலே சிலேட் வச்சுக்கிட்டு அ,ஆ எழுதிக் காமிக்கும் எலி. சூப்பர். (ஹிந்திப் படிக்கணுமுன்னு இதுக்குக்கூடத் தெரியுது பாருங்களேன்...... சமர்த்து) அதே இடத்தில் நாலு யானைகள் நடந்து போனாங்க..... கோபால் வேணுமுன்னு சொல்லி பில் போட்டுவாங்கிக்கிட்டார்.

தசாவதார செட் ஆசையா இருக்கு. ஆனால் மூக்கும் முழியும் சரியில்லே. கடைசியில் ஒரு ரெண்டடி உயரம் வரும் செட் பார்த்தேன். கொள்ளை அழகு. கனமும் இல்லை. காகிதக்கூழ் சமாச்சாரம். ஆனால்..... திரும்ப நியூஸிக்குக் கொண்டுபோவது கஷ்டம். பேக்கிங் செய்யும்போது ஒவ்வொன்னுக்கும் ஒரு அட்டைப்பெட்டின்னா பத்து ஆகிரும். சீச்சீ.....ரொம்பப் புளிப்பு இல்லே?


பித்தளை, வெண்கலம் அது இதுன்னு கீழ்த்தளத்திலும் மாடியிலும் வெளியில் பின்பக்க வெராந்தாவில் வச்சுருந்த பிரமாண்டங்களையும் ச்சும்மாப் போய்ப் பார்த்துட்டு ஒன்னும் வாங்கிக்காம வயிற்றில் பால் வார்த்தேன். விஷ்ணு விக்கிரகங்கள்தான் நிறைய. சிலது கொள்ளை அழகு. ஊர் திரும்பி வீட்டை வித்துட்டு வந்து வாங்கிக்கிட்டுப் போகணும்.

"வீடே இல்லேன்னா எங்கே கொண்டு வைப்பே?"

"ஏர்ப்போர்ட்லேயே ஒரு ஓரமா உக்கார்ந்துக்கிட்டால் ஆச்சு"

ஒரு மாமல்லபுரம் செட் கண்ணுலே பட்டுச்சு. ஐந்து ரதங்கள், பகீரதன் தவம், யானை, சிங்கம், கலங்கரை விளக்கம், குன்றுன்னு சுமாரா இருக்கு. பார்த்துக்கிட்டு இருக்கும்போதே...... 'சிவகாமி.....' கோபால் மனசுலே புகுந்துட்டாள் போல! வாங்கிட்டாருப்பா.

ஒரு அஞ்சு நிமிசத்துக்கு நான் எங்கே இருக்கேன்னு என்னாலயே நம்ப முடியலை! புத்தி தெளிவா இருக்கான்னு சோதிக்க (எனக்குத்தான்) ஒரு சின்னதா, பிங்க் நிறத்தில் பெரிய காதோடு மொட்டைப் பிள்ளையார் வாங்கிக்கிட்டேன். அம்புட்டுதான். பர்ச்சேஸ் முடிஞ்சது.

பொம்மைகளைப் பொதிஞ்சு தரும் இடத்துக்கு இன்னும் நாலைஞ்சு ஆட்களைப் போடக்கூடாதா? பணம் செலுத்தும் இடம் காத்து வாங்குது. இங்கேயோ...மூச்சு முட்டுது.

ஒருத்தர், பாம்பணையில் துயிலும் பரந்தாமனைப் பொதிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தார். பக்கத்துலே பெருமிதத்தோடு நின்னவரைப் பார்த்ததும் புரிஞ்சு போச்சு. அமெரிக்கா(ய்) 'உங்களுதா? ஹைய்யோ...சூப்பர்'ன்னேன். அவர் கண்ணில் ஒரு மின்னல்.

"எவ்வளவு வாங்கினாலும் போதாது....."

"ஆமாம் ஸார். இட் நெவர் எண்ட்ஸ்"

(போயிட்டுப்போகுது. ஆண்களுக்கு மட்டும் ஆறுதல் வார்த்தைகள் வேண்டி இருக்காதா? ரெண்டு பேரும் மனசைத் தேத்திக்குங்கோ )


இவர் வரும்வரை (வெறும்) வேடிக்கை பார்க்கச் சொன்னார். பக்கத்துலே இருந்த மாமிக்கு ரெண்டு பொண்களாம். ஒருத்தர் 'கிருஷ்ணா' என்னும் தீம். இன்னொருத்தர் 'யெஸ்டெர்டே டுடே டுமாரோ'வாம். 'நீங்க?'ன்னாங்க. 'யானை அண்டு பூனை'. வழக்கம்போல் என்னும் சொற்களைச் சொல்ல மறந்துட்டேன்:-)

எண்ணி மூணே மூணு படிகள். நியூஸியில் இருந்து கொண்டுவந்தவைகளுடன் இவைகளையும் சேர்த்து ஒரு வழி பண்ணால் ஆச்சு. மரப்பாச்சியைக் கொண்டுவந்து வச்சது மட்டும் நான். மத்ததையெல்லாம் இவரே மடமடன்னு கொண்டுவந்து அடுக்கிட்டார். என் கிளியோப்பாட்ரா செட்லே இருந்த ஸ்பிங்க்ஸ் மட்டும் முழிச்சுக்கிட்டு உக்கார்ந்துருக்கு. எங்கே 'அவளை'க் காணோம்?

'ரொம்பக் கவர்ச்சியா இருக்குன்னு வைக்கலை'யாம்!

பாவம் கொலுவுலே உக்காரணுமுன்னு 'கச்சைக் கட்டிக்கிட்டு இருந்தாள்'

அதுவும் சரி....... என் தோழிகள் கொலுப் பார்க்க வருவாங்களே..... ஆம்பளைன்னா...ஒரு அடக்கம் வேணாம்?!!!

இந்தக் கலாட்டாவுலே சுண்டல் செய்யலை. பாதாம் ஹல்வா மட்டும் வச்சுக் கும்பிட்டாச்சு (இன்னும் திங்கலை. இப்பவேத் தின்னுட்டால்.... இன்னும் ஒன்பது நாளுக்கு ?????)



நீங்கெல்லாம் சோம்பல் பார்க்காம ஒரு நடை வந்துட்டுப் போங்கன்னு
அன்போடு அழைக்கின்றோம்.