அர்ரைவுடு சேஃப்லி வித் அம்னீஷியா

மொத வேலை

மக்கள்ஸ்!

எப்படி இருக்கீங்க? எல்லாரும் சுகம்தானே?

ஒருவழியா தேர் நிலைக்கு வந்துருச்சு. தமிழ்மணம் இல்லாத வாழ்வு ஒரு வாழ்வா? எப்படியோ 36 நாளை ஓட்டிட்டிட்டேன். நடுவிலே ஒரு தோழி வீட்டுலே ஒரு நாள் தமிழ்மணம் 'பார்க்க' முடிஞ்சது.கணினி மையங்களிலே( இதுமட்டும்தான் தமிழ்!) தமிழ் ஃபாண்ட் இல்லீங்க. அப்படியும் பழக்கம் வுட்டுப் போயிரக்கூடாதுன்னு தினமும் தமிழ்மணம் தொறந்து பார்த்து, அந்தச் சதுரங்களையும், கேள்விக்குறிகளையும் 'படிச்சு'ப் பார்த்தாச்சு. ஹூம்....


நேத்துப் பகல் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்ததும், பின்னூட்ட மாடரேஷன் போட்டுரலாமுன்னு வந்து பார்த்தா, ஜனங்க எழுதோ எழுதுன்னு எழுதித் தள்ளியிருக்கீங்களேப்பா! இதையெல்லாம் படிச்சு முடிக்கவே இன்னும் ஒரு 36 நாளு வேணும்போல! அர்ரியர்ஸ் வச்சுக்கிட்டு படற அவஸ்தையெல்லாம் உங்களுக்குத் தனியாச் சொல்லணுமா, என்ன?

இதுலே குறிப்பா சிலர் எனக்குப் போட்டியா என் 'பட்டத்தை'ப் பறிக்க சதி செஞ்சு அதுலே வெற்றியும் அடைஞ்சிருக்காங்க.(நற நற) பூனையில்லா வீட்டில் ஓடித்திரியும் எலிக்குட்டிகள்:-))))) பிழைச்சுப் போகட்டும். (நற நற)


எனக்கு 'ஞாபகசக்தி' யானைமாதிரின்னு அலட்டிக்கிட்டு இருந்தேனே, அதுகூடப் பொய்யாப் போயிருச்சுங்க. அதுலேகூடப்பாருங்க, இந்த 'செலக்டிவ் அம்னீஷியா' ஒரு குறிப்பிட்ட நிமிசத்தைப் பத்தித்தான்.


போறதுக்கு ரெண்டு நிமிசத்துக்கு முன்னாலே, என்னோட சாவிக்கொத்தைப் பத்திரப்படுத்தறேன்னு(!) ஒரு இடத்துலேவச்சேன். இப்ப அது எந்த இடமுன்னு தெரியலை. ஒவ்வொரு ஷெல்ஃப் முன்னாலேயும் போய் அப்படியே சிலை மாதிரிநின்னு முழிக்கறேன். நினைவுபடுத்திப் பாக்கறேனாம்! கிடைக்கறவரை இந்த 'நிலை' தொடரும். இப்படியானதுக்குக் காரணம் என்னவா இருக்குமுன்னு யோசிச்சப்ப, 36 நாளில் 'வழக்கத்துக்கு மாறா' செஞ்ச காரியங்களாலோன்னு சந்தேகம் வருது.


1. டி.வி. தொடர்கள் பார்த்தது.

2. தமிழ்மணம் படிக்காமல் இருந்தது.

3. வீட்டுவேலைன்னு ஒரு துரும்பையும் எடுத்துப்போடாம இருந்தது.

4.சென்னை சில்க்ஸ், குமரன், நல்லின்னு ஓடித்திரிஞ்சது( இப்ப இதுலே புதுசா 'சரவணா ஸ்டோர்ஸ்' வேற சேர்ந்துக்கிச்சு)

5. முழுக்கமுழுக்கச் செல்பேசியும் கையுமா இருந்தது.

6.தினமலர், ஹிந்து, தினகரன் பேப்பர்களைத் தினந்தவறாமல்'வாங்கி'ப் படிச்சது.

7. சக வலைஞர்களைச் சந்தித்துப் பேசியது!

8. சிங்கப்பூரில் ஒருகிராம் தங்கம்கூட வாங்காம பல நகைக்கடைகளை வலம் வந்தது. என்ன மன உறுதி!!( அதெல்லாம் மதுரையிலேயே கொஞ்சம் வாங்கியாச்சு)

இப்படிச் சொல்லிக்கிட்டே போகலாம்.... .....

கொஞ்சம் பொறுங்க, சாவியைத் தேடிட்டு வந்துடறேன்!!!