அரண்மனை (வாசம்) (மலேசியப் பயணம் 15 )

ராமசந்திரன், மஹேந்த்ரன், மொஹம்மெட் ராஜேன்ட்ரன், மொஹமெத் ரஃபி , மரத்தாண்டவர்  எல்லோரும் கூட்டாளிங்களாம். தொழில் முறையிலும் இனம் முறையிலும்.  நாம்  ட்வின் டவர் வளாகத்தை விட்டு வெளியில் வந்ததும்  கூட்டமா நின்னு பேசும் மேற்படியாரை நோக்கிப்போனார் கோபால். நம்மைப் பார்த்ததும் என்னமோ ஆதிகால முதலே பழக்கமானவங்க போல ஒரு புன்சிரிப்பு அனைவர் முகங்களிலும்.

சில இடங்களைச் சுத்திப் பார்க்கணுமுன்னு நம்மவர் சொன்னதும் எங்கெங்கே போகணுமண்ணேன்னாங்க.  இவர் டூரிஸ்ட் மேப்பைப் பிரிச்சு  இது இதுன்னு காமிக்க எல்லார் தலையும்  கூர்ந்து பார்த்துச்சு. தலைவர் போல் இருந்த ராமசந்திரன் இந்த அஸைன்மெண்ட்க்கு நூத்தம்பதுன்னு ஆரம்பிச்சவர்,  சட்னு மனம் மாறி நூறு வெள்ளி கொடுத்துருங்கண்ணேன்னு சொல்லி  ஒருத்தரை நமக்கு அலாட் செஞ்சார்.  எல்லோரும் ரெட் டெக்ஸி ஓட்டுனர்கள்தான்.  உள்ளே வர அனுமதி இல்லை பாருங்க. அதான் வெளியே கூடி நின்னு பேசிக்கிட்டு இருப்பது வழக்கமாம்.

நமக்கு டெக்ஸி ஓட்டுனவரிடம் சின்னப்பேச்சு பேச ஆரம்பிச்சேன். பெயர்  மரத்தாண்டவர் ராவ்.  மரமா.... ரெண்டாம் முறை கேட்டப்ப டெக்ஸியில் வச்சுருக்கும் விவரக் கார்டு எடுத்துக் கையில் கொடுத்தார். அதில் ஆங்கிலத்தில்  மரத்தாண்டவர் என்றே எழுதி இருக்கு.  இங்லீஷ் தெரிஞ்ச நண்பரிடம் எழுதி வாங்கிக்கிட்டாராம்.

குடும்பம் பற்றி விசாரிச்சேன். தாத்தா காலத்துலே மலேயாவுக்கு வந்துருக்காங்க. பாட்டி தெலுகுன்னார்.  இப்ப மூணு தலைமுறை பிறந்து வளந்தது எல்லாம் இங்கேயேதான். ரெண்டு பிள்ளைகளாம். மூத்தது பொண்ணு, ரெண்டாவது பையன்.  நான் பொதுவே கொஞ்ச அதிக நேரம் யாரோடாவது  செலவளிக்க நேரும்போது  குடும்பம், குழந்தைகுட்டி பற்றி எல்லாம் விசாரிப்பேன். இதுனாலே அவர்களுக்கு நம்மோடு ஒரு சிநேகம் ஏற்பட்டுப்போகும். மனதுக்கு நெகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கும் போல.

மனைவி சமீபத்துலே இறந்துட்டாங்கன்னதும் எனக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டுச்சு.  அஞ்சு மாசம் ஆச்சாம்.  உடம்பு சரி இல்லாம மருந்து மாத்திரைன்னு இருந்தாங்களாம். பிள்ளைங்க சின்னதுங்க. அவருடைய அம்மாதான் பார்த்துக்கறாங்களாம். அவுங்களுக்கும் வயசாகிப்போச்சு. அதனால் இவர் சாயங்காலம் அஞ்சு மணியோடு வண்டி ஓட்டுவதை நிப்பாட்டிக்குவாராம். பிள்ளைங்க பள்ளிக்கூடத்துலே இருந்து திரும்பி வர்ற நேரமாம். இவர் வீட்டுக்குப்போய் சமையல் செஞ்சு போடுவாராம்.  ஆனாலும் எப்படியும் வாரம் ரெண்டு முறையாவது வெளியில் சாப்பாடு வாங்க வேண்டி வந்துருதாம்.  கொஞ்சம் லேட்டாப் போனால்...பசங்க பசி தாங்காதுன்னார். ப்ச்.... ஒவ்வொருவருக்கு ஒரு கஷ்டம் பாருங்க:(

முதலில்  அரண்மனை பார்த்துறலாமுன்னு அங்கே போய்க்கிட்டு இருக்கோம்.  போற வழியில்  நின்ன ஒரு கட்டிட அமைப்பு கண்ணை இழுத்துச்சு.   மலேசியாவில் இருந்து  போகும் ஹஜ்  யாத்திரைக்காரர்களுக்கான  உதவி செய்யும்  நிதி ஒதுக்கீடு அலுவலகமாம். Lembaga Tabung Haji Headquarters.  இந்த புண்ணிய காரியம் செய்ய ஆரம்பிச்சது 1962 இல் இருந்து. இப்போ 1984 இல் சொந்தக் கட்டிடம் கட்டிட்டாங்க. இதுலேயும்  பலமாடிகளை வாடகைக்கு விட்டு அதுவும் பயண நிதியில் சேருதாம்.

இந்த அமைப்புள்ள கட்டிடம் என்னவாக இருக்குமுன்னு  கொஞ்சநேரமுன்னே  கோபுரத்தில் இருந்து பார்த்தபோது  யோசனை.  கீழே வருமுன் மறந்தும் போச்சு. இப்போ கண்ணில் பட்டதும்  விசாரிச்சால் அது  கலைநிகழ்ச்சிகளுக்கான  தியேட்டர்.

ட்வின் டவரில் இருந்து எடுத்த படங்கள் கீழே.

அரண்மனைக்குப் போகும் வழியில்  மேலே சொன்னவைகளை க்ளிக்கிக்கிட்டே  போறோம்.  கொஞ்சம் மேடான பகுதியில் தனியா ஒரு   புத்தம்புது சாலை  ப்ளை ஓவரா பிரிஞ்சு போகுது.  Daulat Tuanku  (அரசர் நீடூழி வாழ்க)  என்பதைப் பார்த்ததும் சரியான சாலைதான்னு  உறுதியாச்சு.  இப்போதைய அரசர் அங்கே வசிக்கிறார்.  அதென்ன இப்போதைய?

மலேசியாவில் அரச குடும்பம் மட்டும் ஒன்பது பேர் இருக்காங்க. இவுங்க  அஞ்சு வருசத்துக்கு  ஒரு குடும்பமுன்னு  நாட்டின் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்று நடத்தறாங்க. அடுத்த வாரிசா மகன் இருக்கணும் அரசாளன்னு வேற இருக்கு. பெண்குழந்தைகள் இருந்தால் அவுங்கமுறை போயிருமேன்னு  குடும்பத்தில் ஆண் வாரிசுக்காக  ஒன்னுக்கு மேற்பட்ட திருமணங்களும் நடப்பதுண்டு. ஒருத்தர் அஞ்சு வருசம் ஆண்டுட்டால் அவருக்கு அடுத்த முறை வர எப்படியும் 45 வருசமாகிரும்.

அரண்மனையில் ஒவ்வொரு அஞ்சு வருசத்துக்கும் புது ராஜா  வந்து குடியேறுவார். இப்போ இருக்கும் அரசர், புது அரண்மனை கட்டிக்கலாமுன்னு முடிவு செஞ்சு அதை  லண்டன் பக்கிங்ஹாம் பேலஸ்  மாதிரி ஒரு ஸ்டைலில் கட்டிமுடிச்சு குடியேறிட்டார். 28 ஏக்கர் நிலப்பரப்பில்  பெரிய தோட்டத்துக்கு நடுவில் பிரமாண்டமாக் கட்டி இருக்காங்க. பத்து லட்சம் சதுர அடிகள் கட்டுமானம்.

அரண்மனைக்கு  ஆன செலவு மட்டும் 258 மில்லியன் டாலர்னு ஒரு பக்கம்   மக்கள்ஸ் (ஓசைப்படாமல்) புலம்பிக்கிட்டு இருந்தாங்க. மன்னராட்சியில் இதெல்லாம் சகஜமில்லையோ?  அதுவுமில்லாமல்,  இப்போதைய மன்னரின் பதவி காலம்முடிஞ்சதும் அடுத்த அஞ்சு வருசத்துக்கு ஆளவருபவரும் இங்கேதானே வந்து வசிக்கப்போறார். அந்த மன்னர் கட்டுனதை நான் பயன்படுத்த மாட்டேன்.  அதை வேறொன்னா மாத்தணும் என்றெல்லாம்  சொல்லமாட்டாங்க தானே?

பழைய அரண்மனை நல்லாத்தானே இருக்குன்னு சொன்னவர்களுக்கு  , நோ ஒர்ரீஸ். அதை ம்யூஸியமா மாத்திக்கலாம். வேஸ்ட்  ஆகாதுன்னு  உத்திரவாதம் கிடைச்சது. என்ன ஒன்னு.... கட்டி முடிக்கக் கொஞ்சம் தாமதமாகிப்போச்சு என்பதைத் தவிர வேறொரு  குழப்பமும் இல்லை.

மன்னர்   ரெண்டு வருசத்துக்கு முன்னாலே (2011) புது (அரண்)மனையில் குடியேறிட்டார்.

பெரிய வளாகத்துக்குள்  வண்டிகள் நிற்க ஏராளமான பார்க்கிங் இருக்கு.  சுற்றுலாத்துறை விடும்  ஹாப் ஆன்  ஹாப் ஆஃப் பேருந்துகள் இங்கேயும் பயணிகளைக் கொண்டு வந்து காமிச்சுட்டுக் கூட்டிப் போகுது. மத்தபடி பஸ் வசதிகள் இல்லை. காரிலோ, டெக்ஸியிலோ போறதுதான் சுலபம்.

அரண்மனைக்குள் போய்ப் பார்க்க யாருக்கும் அனுமதி இல்லை. வாசக்கேட்டுக்கு வெளியில் இருந்து பார்த்துட்டு க்ளிக்கிட்டுப் போகலாம்.

பெரிய கம்பி கேட்டுக்கு ரெண்டு புறமும் ரெண்டு மாடங்களில் குதிரையும் அதன்மேலமர்ந்து காட்சி கொடுக்கும் வீரரும்.  ப்ரிட்டிஷ் யூனிஃபார்ம் போல சிகப்பு நிறத்தில் உடை அணிஞ்சு இருக்காங்க. இடையில் உள்ள  காவல் மாடத்தில் வீரர்கள் எல்லாம் மலேயா ஸ்டைல் தொப்பியும்  Songket  என்ற வகை  அரைச் சராங்குமா இருக்காங்க.

இதான் அரண்மனைன்னு சுட்டிக் காட்டறார் நம்மவர்:-)

கம்பி கேட்டென்பதால  ஓரளவுக்கு உள்ளே இருக்கும்  இஸ்லாமிய ஸ்டைல் கட்டிடங்களைப் பார்க்கமுடியுது.  வெங்காயக் கூம்புகள் போல் இல்லாம புது மோஸ்தரா மாடர்னாவும் இருக்கு! பகல் 12 மணிக்கு சேஞ்சிங் ஆஃப் கார்ட்ஸ் இருக்காமே! அதைப்பார்க்க நல்லகூட்டம் வந்துருக்கு. எங்களுக்குத்தான் கொஞ்சம் பிந்திப் போச்சு. ஒரிஜனல் பக்கிங்ஹாம் பேலஸில் பார்த்தது (14 வருசம் முன்னே) நினைச்சுக்கிட்டேன்.

சுற்றிலும் பசுமையா இருக்குன்னாலும் பூச்செடிகள் அவ்வளவா இல்லை.  வளாகத்தில் நின்னால் ஒரு புறம் ரெட்டைக் கோபுரங்கள் கண்ணில் விழுந்தன.

மிஞ்சிப்போனால் இருவது நிமிசத்துக்கு மேல் பார்க்க ஒன்னுமில்லை. வெளி முற்றம் நிழல் இல்லாமல்  உலகத்து வெயிலை எல்லாம்  இழுத்து நம் தலையில் போடுது.  அதுவும் மட்ட மத்தியான வெயில்:(

நாமும்  தௌலத் டுவான்கு Daulat Tuanku (அரசர் நீடூழி வாழ்க)  சொல்லிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினோம்.

தொடரும்..........:-)