இலை போட்ட சாப்பாடு......(மலேசியப் பயணம் 12 )

ஒத்தைப் பருக்கையை விடாம அப்படியே வழிச்சுத் தின்னுருக்கேன். என்ன ஆச்சுன்னு இவர் திகைச்சுப்போய் பார்க்கிறார். அப்படி ஒரு பசியா? இல்லை  சம்பிரதாயமான  சாப்பாட்டைப் பார்த்து  ரொம்பநாளாயிருச்சேன்ற நினைப்பா?  ஒன்னு ரெண்டு மூணுன்னு விரல்விட்டு எண்ணிப்பார்த்து  எட்டுநாளாச்சு  நம்மசாப்பாட்டைப் பார்த்துன்னேன். அப்ப பாலியில் தின்னது?  ஐய்ய.... அது நார்த் இண்டியன் சாப்பாடில்லையோ?

சரவணபவன் (சென்ட்ரல்) வாசலில் இறக்கிவிட்டுட்டார் டெக்ஸிக்காரர். உள்ளே போய் மெனுகார்டைக் கையில் எடுத்தால்  சவுத் இண்டியன் லஞ்ச்  ஆன் பனானா லீஃப்.  ஆஹா..... இன்னிக்கு விருந்து சாப்பிடவேண்டிய நாள்தான்.  இலைச்சாப்பாடுதன்னே அய்க்கோட்டே!

மெனுகார்டை ஆராய்ஞ்சவர், மோர்மிளகாயைத் தட்டில் காணோமேன்னு விசாரிச்சதும், பரிமாறுபவர் ஓடிப்போய்க் கொண்டுவந்து விளம்பினவர், நிறையப்பேர் அதை சாப்பிடாமல் தட்டுலேயே வேஸ்ட்டா விட்டுட்டுப்போயிடறாங்க. அதான் கேளுங்கள் கொடுக்கப்படும் வகையில் சேர்த்தாச்சுன்னார்.

இலை போட்ட சாப்பாட்டில் சாம்பார், ரசம், மோர், ரெண்டு கறி வகைகள், கூட்டு, ஸ்பெஷல் குழம்புன்னு ஒரு புளிக்குழம்பு, மோர்க்குழம்பு, தயிர்பச்சடி, ஒரு இனிப்பு,  ஊறுகாய், மோர்மிளகாய் அப்பளம், அளவுச்சோறு . இதுக்கு பத்து ரிங்கிட்,நாப்பது சென்ட்  சார்ஜ். இங்கெல்லாம்  சாப்பாட்டுக்கு  6 % வரி கூடுதலா தனியா பில்லில் சேர்க்கறாங்க.

திருப்தியா சாப்பாட்டை முடிச்சுக்கிட்டு கல்லாக்காரரிடம்  அருமைன்னு சொல்லிட்டுக் கிளம்பினோம். வலக்கைப்பக்கம் நடந்தால் மோனோ ரயிலுக்கான சென்ட்ரல் ஸ்டேஷன் வருமாம்.  இந்த சாலை முழுசும் ஏகப்பட்ட ரெஸ்டோரன்கள்.  மீன் தலை இங்கே ஸ்பெஷாலிட்டி ஐட்டம்போல!  பல இடங்களில் காட்சிக்கு உக்கார்ந்துருக்கு.

 சாலை பிரியும் ஒரு இடத்தில் கூடாரம் ஒன்று போட்டு சுறுசுறுப்பான வியாபாரம். பஜ்ஜி, போண்டா, வடை வகையறாக்கள்.. எல்லாம் மகளிரணி தயாரிப்பு. நல்ல சுவையாக இருக்கும்போல்.... கூடியிருக்கும் கூட்டமே சொல்லுது. வடை இழுத்தாலும் வயிற்றில் இப்போ இடமில்லை:(

ஹொட்டேல் டி செண்ட்ரல் , பார்க்க நல்லாவும்  அறைவாடகை விலை குறைவாகவும் இருப்பதாகத் தோணுச்சு. அடுத்து ஒரு  தமிழ்சினிமா  ஸி டி கடை.  தமிழ்ப்பாட்டு முழக்கமா இருக்கு.  சும்மா எட்டிப்பார்த்தேன்.  வாங்கிக்கத் தோணலை. நம்ம வீட்டுலேசினிமா சினிமான்னு  தேடித்தேடிப் பார்க்கும்  நபர் உள்ளே போய்  விசாரிச்சுட்டு வந்தார்.

புகிட் பின்டாங் ரயில் நிலையத்துக்கு  தானியங்கி இயந்திரத்தின் மூலம் பயணச்சீட்டு வாங்கிக்கிட்டு  மாடியேறிப்போய் ரெயிலைப் பிடிச்சோம்.  ரயிலில் போகும்போது கண்ணுக்குத் தெரியும் காட்சிகள் எல்லாம்  அதிக தூரமுமில்லாமல் ரொம்பப்பக்கத்திலும் இல்லாமல் இல்லாமல் நம்ம கெமெராக் கண்களுக்குப் பொருத்தமா இருக்கு. க்லாங் நதி அமைதியா நகரத்துக்குள்ளெ ஓடுது. கூவத்துக்கு விடிவுண்டோ என்ற எண்ணம் வந்து தொலைக்குது:(

அறைக்கு வந்ததும் கொஞ்சநேரம் ஓய்வு.  உண்ட மயக்கம் இல்லையோ!  இன்றைக்கு மாலை நம்ம பேட்டையிலேயே வேடிக்கை பார்க்கலாம்.  ஷாப்பிங் டிஸ்ட்ரிக்ட் என்ற பெயர் புகிட் பின்டாங்குக்கு இருக்கே.

மாலை கிளம்புமுன்,  கொண்டாட்டத்தின் ஆரம்பமாக , காலையில்  முதலில் ருசிக்க நினைச்சு, மறந்து போன  இனிப்பை உள்ளெ தள்ளினோம். மாலைப்பொழுது(ம்) இனிதாக இருக்கட்டும்! ததாஸ்து.....

கூடாரம் என்னும் புது ஷாப்பிங் மால் இப்போதைக்கு மிகப்பெருசு என்னும் வரிசையில்முதலில் நிக்குது.  பதிமூணு லக்ஷத்து எழுபதாயிரம் சதுர அடிகள் பரப்பு.  ஐநூறு  கடைகள். எல்லாமே விஸ்தாரமாத்தான்.  காலை பத்துக்குத் திறந்தால் இரவு பத்துக்கு மூடுவாங்க. நின்னு நிதானமா ஷாப்பிங் செய்யலாம்.  நமக்கு விண்டோ ஷாப்பிங் செய்ய கசக்குதா என்ன?

கூடாரத்தின் நுழைவு வாசலில் ஒரு நீரூற்று. Liuli Crystal Fountain . இதுதான் மிகவும் உயரமான செயற்கை நீரூற்று என்று பதிவாகி இருக்கு. முழுசும் கண்ணாடி. மலேசியாவின் தேசிய மலர் செம்பருத்திப்பூ  இடம்பிடிச்சுருக்கு.  ஆறு மீட்டர்  விட்டமும்  3.6 மீட்டர் உயரமும்.  வெவேறு நிறமுள்ள  ஒளி வரும்படி அமைச்சுருக்காங்க. பிரமாதமான லைட்டிங்ஸ்.  மால் ஆரம்பிச்சது 2007 என்றாலும்   இந்த நீரூற்று வச்சது என்னமோ 2009 இல்தான்.

மூணு பெரிய கண்ணாடிப் பாத்திரங்கள்,  மலேசியாவின் பல்வேறு இனமக்கள் இணைஞ்சு வாழும் கலாச்சாரத்தைக்குறிப்பிடுதாம்.  (Malaysia's multiracial culture living)  மலேசியாவின் சுற்றுலாத்துறை வெகுவாகப் பாராட்டி இருக்கு.

Teh tarik (literally "pulled tea")  இதை 'ஒரு மீட்டர்  டீ'ன்னும் சொல்றாங்க:-) எப்படி டீயை இழுப்பாங்க?  நம்மூர்  நாயர் கடையில் போய்ப் பாருங்க. அவர் எல்லா டீயையுமே இழுத்துருவார் !   டீயை  பெரிய (mug) மக்  இரண்டில்  இந்தக் கைக்கும் அந்தக் கைக்குமா மாத்தி மாத்தி ஆத்தறதுதான் இங்கே tarik! தலைக்கு மேல் கையை உசரத்தில் வச்சு  அங்கிருந்து  டீ அடுத்த மக்குக்குள் சிந்தாமல் சிதறாமல் பாய்வது' ஆ'ன்னு வாயைப் பொளந்து பார்க்கும் அதிசயம் வெள்ளைக்காரனுக்கு!

 சுட்ட படம்


நாலைஞ்சு தளத்தில் கடைகள் இருக்கே தவிர  வானம் நோக்கிப்போகும்  அடுக்கு மாடிகளில் ஆடம்பரமான வீடுகள்தானாம்.  விலைக்குத் தர்றோம் வேணுமான்னு  கேட்டதுக்கு மறு பேச்சில்லாம  தலையை மட்டும் இடதுவலதா ஒரு ஆட்டு.  பெவிலியன் டவர். வெறும் இருவது மாடிகள்தானாம்,   (ரொம்பப் புளிக்குதே இந்தப்பழம்) யாருக்கு வேணும்?

ச்சும்மாச் சுத்திப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தோம். ஒரு கேஃபேயில் வெளி வராந்தாவில்  உக்கார்ந்து சாப்பிடும் அமைப்பு ரொம்பப் பிடிச்சது. சுவரிலேயே ஒட்டிப்பிடிக்கும் இருக்கையும் மேசையும். அறுவது  உணவுக்கடைகள் இதுக்குள்ளே  இருக்குன்னு  தகவல்.   இன்னொரு மாடியில் ஃபுட் கோர்ட் ஒன்னும் இருக்கு. இந்தியா வகைகள் கூட கிடைக்குமாம்.

போய்ப் பார்க்கலாமுன்னு போனால்....   அது ஒரு Teh Tarik Station  ரொட்டிச்சனாய் (பயந்துறாதீங்க. நம்மூர்  பரோட்டா தான்) தேத்தண்ணி ஆர்டர் கொடுத்தோம். ச்சாயா இப்ப   ஸ்பெஷல் டீலில் இருக்கு. வழக்கம் போல் அரை லிட்டர்  டீ.

பெவிலியன் மாலில் சுத்திட்டுப் பக்கத்து கடையில் ஷாப்பிங் செஞ்சோம். கோபாலுக்கு   ரெண்டு சட்டைகளும், மகளுக்கு  ரெண்டு க்ரீமும்.  எனக்கு? இந்த முறை மெலமைன் வாழை இலைத் தட்டு  வேணும் . கொக்குக்கு ஒன்றே மதி!  நோக்கமில்லாமல் எந்தக் கடைக்குள்ளும் நுழையமாட்டேன் கேட்டோ:-)

நல்ல தரமான ஷூஸ்  இருக்குன்னு  செருப்புக்கடைகளில் புகுந்து புறப்பட்டார்.  லேடீஸ்தான் ஷாப்பிங்கில் அதிக நேரம் செலவழிப்பாங்களாமே!  அது பொய் என்பது உறுதியாச்சு:-)

மறுநாளைக்கு தேவையான பழங்கள் வாங்கிக்கிட்டு அறைக்குத் திரும்பினோம்.

தொடரும்............:-)