முப்பது கைகளோடு நரசிம்ஹர்!!!

இது ரேவதி மண்டபம் என்றதும்  ஆஹா..... நம்ம ரேவதி,  மறக்கவிடமாட்டாகளேன்னு .... பெருமாளின் நட்சத்திரம் ரேவதி(யாம்)  அன்றைக்கு  அழகிய மணவாளன் ஜோரா இங்கே வந்துதான்  பக்தர்களுக்கு அருள்புரிவானாம்.  எதிரில் இன்னொரு மண்டபம். அர்ச்சுனமண்டபம். பகல்பத்துக் கொண்டாட்டம் இங்கேதான் என்று சொல்லிக்கொண்டு போன காளி முத்துவைத்  தொடர்ந்தோம். மல்லிகார்ச்சுன ராயர் கட்டித் தந்த மண்டபம் இது.

மூன்றாம்  திருச்சுற்றுக்கு வந்திருந்தோம். துலாபாரம்  செலுத்தும் இடம். என்னென்ன பொருட்களை செலுத்தலாமுன்னு  சுவரில் எழுதி வச்சுருக்கு.  19 வகை. அதில் ஒன்னைப் பார்த்ததும் 'அட' என்றேன்.  கடுகு!   பெருமாள் தாளிச்சுடுவார் போல!!!!

எனக்கென்னவோ துலாபாரமுன்னு சொன்னாலே குருவாயூர் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கோவில்தான் நினைவுக்கு வருது.  சமீபகாலமா கவனிச்சது புதுக்கோவில்களில் கூட  துலாபாரம்  வழிபாடு செய்ய ஏற்பாடுகள்  உண்டாக்கப்பட்டிருக்கு.  ஸ்ரீரங்கத்தில் துலாபாரம் ஆதியில் இருந்தே இருக்கா? இல்லை இடைச்செருகலான்னு  பழைய ஆட்கள் யாராவது சொன்னால் தேவலை!

அடுத்து திருக் கொட்டாரம். ஸ்டோர் ரூம்! அடுத்து  செங்கமல நாச்சியார் தான்யலக்ஷ்மி, சந்நிதி. மஹாலக்ஷ்மி மந்திர். இவுங்க ரெண்டு பேருடன்,  கிருஷ்ணர், யோகநரசிம்மர், ராமன் என்று மொத்தம் அஞ்சு பேருக்குத் தனித்தனி சந்நிதிகள்.  எட்டிப்பார்த்தால் கண்ணில்  ரத்தம் வரும் நிலையில்:(  தனலக்ஷ்மிக்கே இப்படின்னா..............   ஹூம் .... என்னத்தைச் சொல்வது?

வலப்பக்கம் கொஞ்ச தூரத்துலே  உருளை வடிவமா பிரமாண்டமான  அஞ்சு   களஞ்சியங்கள்.  நெல், மற்றும் தானியங்களைக்  கொட்டி வைக்கும்   மெகா .....  மெகா சைஸ் குதிரு!   எப்பக் கட்டுனாங்கன்னு தெரியலை. ஆனால்  15 ஆம்  நூற்றாண்டு பழுது பார்த்தாங்கன்னு  கோவில் குறிப்பு சொல்லுது. இம்மாம் பெரிய சைஸுக்கு அவசியம் என்னவா இருக்கும்?  கட்டிவிட்டதோடு விடாமல் கோவிலுக்கு ஏராளமான நிலபுலன்களை அந்தக்காலத்துலே மானியமாக்  கொடுத்துருக்காங்க  அரசர்கள். அதுலே விளைஞ்சு வரும்  தானியங்களைத்தான் கோவிலில் வேலை செய்யும் அனைவருக்கும்  ஊதியமாகக் கொடுக்கறார் பெருமாள்.

 செய்யும் வேலைகளின் முக்கியத்துவம்  கருதி  வருசத்துக்கு இம்புட்டுன்னு  நெல் அளந்துருவார். ஹையஸ்ட் பெய்டு வேதாந்தம்  கற்பிக்கும் ஆசிரியர்கள்தான்!  400  கலம் நெல். அடுத்ததா  மீமாம்சம், வியாகரணம் கற்பிக்கும் ஆசிரியர்கள். 300 கலம். பார்த்துக்குங்க, கல்விக்கண்ணைத் திறந்து வைக்கும் ஆசிரியர்களுக்கு அப்போ இருந்த மரியாதைகளை!

(எனக்குத் தெரிஞ்சே பிள்ளைகளைப் பள்ளிக்கூடத்தில் சேர்க்கும்போது 'நல்லாப் படிக்கலைன்னா, கண்ணை விட்டுட்டு தோலை உறிச்சுக்குங்க'ன்னு சொல்வாங்க! )

 தலைமைக் கணக்கர், சோதிடர்கள், கூத்தர்கள், நடனக்கலை  ஆசிரியர்கள் வகைக்கு  200 கலமும் குழல் வாசிப்போர்க்கு 170 கலமும் கொடுக்கப்பட்டது.

தையற்காரர், தச்சர், பொற்கொல்லர், சிறுபறை வாசிப்போர், வடமொழி தென் மொழி மறை ஓதுவோர் வரிசைக்கு 150,  வைகாசித் திருவிழா நாடக நடிகர்கள் 120 ன்னுதான் சம்பளம்.

தண்ணீர் கொண்டு வருவோர், துணி துவைப்போர், குடை பிடிப்போர், சங்கு முழங்குவோர் ,நடன மகளிர், மண்பாண்டங்கள்  வினைவோர், காவல்காப்போர்  போன்ற மற்ற வேலைகளுக்கு தலா 100 கலமும் மேற்படியாரின்  உதவியாளர்களுக்கு 75 கலமுமாய் நிர்ணயம் செஞ்சுருந்துச்சுன்னு  கோவில் புத்தகம் சொல்லுது.

உள்ளே படுத்திருக்கும்  ஒரே  ஒரு  (பெரும்)ஆளுக்குப் பணிவிடை செய்ய எத்தனை நூறாட்கள் பாருங்களேன்!  ரெங்க ராஜ்ய பரிபாலனம்  ரொம்பப் பெருசுதான்!!!  அதான் களஞ்சியமும் பெருசாவே இருக்கு!  கோவில் நிலத்தில் பயிரிடுவோர், அப்போ  கொள்ளை அடிக்கலை என்பதும் முக்கியம்.

 வட இந்தியாவில் பயணம் செய்யும்போது   அங்கங்கே  கோதுமை மூட்டைகளை அடுக்கிப் ப்ளாஸ்டிக் சாக்குப்படுதா போட்டு மூடி வச்சுருப்பதைப் பார்த்திருக்கேன்.  அந்த சமயம்தான்  ஆயிரக்கணக்கான டன்கள் கோதுமை சரிவரப் பராமரிக்காததால்  கெட்டுப்போய் வீணாச்சுன்னும் அதை ஏழைகளுக்குக் கொடுத்திருக்கலாம் என்று  சுப்ரீம் கோர்ட் நீதிபதி ஒருவர் கருத்து தெரிவிச்சதும்  அதை எடுத்து தானம் செய்ய தங்களுக்கு அதிகாரமில்லைன்னு   உணவுப்பொருள் கழகம் சொன்னதாகவும் சேதி வந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு.

அரங்கன் கோவில் கொட்டாரத்தில்  அந்தக்காலத்தில்  கொட்டி வைத்த தானியங்கள்  சீக்கிரம் கெட்டுப்போகாத அளவில் அந்த உருளைக் கொட்டாரங்கள் அமைச்சுருந்தாங்கன்னு  வாசிச்சதும்,  ஐயோ!  இந்த  முறையைப் பயன்படுத்தி உணவு தான்யம் வீணாகாமல் காப்பாத்தக்கூடாதான்னு  மனசுக்குத் தோணுச்சு. இப்பேர்ப்பட்ட அற்புதத்தின் அருமை தெரியாமல்  அவை இருக்குமிடம் பாழடைஞ்சு புதர்கள் மண்டிக்கிடக்கேன்னு  மனசு தவிச்சது உண்மை. 'பூச்சி பொட்டு' தாராளமாப் புழங்குமோன்னு ஒரு சந்தேகம் வேற!  உருளைகள்  கீழ் பாகம்   செங்கற்கள் சரிஞ்சு இடிஞ்சு வேற கிடக்கு:(

இன்னொரு மதில் சுற்றின் வழியாப்போறோம். நம்மை முந்திக்கிட்டுப் போகுது  பேட்டரி கார். கோவில் வகையில் ஒன்னும், தமிழகமுதல்வரின் காணிக்கையா ஒன்னும்  இருக்காம். நடக்க முடியாதவர்களை  மூன்றாம், நாலாம் பிரகாரங்களில் உள்ள முக்கிய சந்நிதிகளுக்குக் கொண்டுபோய் தரிசனம்  முடிஞ்சதும்  கொண்டு வந்து விடறாங்க. கோவில் அலுவலகத்தில்  போய்  இந்த இலவச  உதவியைப் பெற்றுக் கொள்ளலாம்.

 அருள்மிகு மேல் பட்டாபிராமர் சந்நிதி, வாசுதேவப்பெருமாள் சந்நிதி, தன்வந்திரி சந்நிதி  எல்லாம் இந்தத் திருச்சுற்றில்தான் இருக்கு.  தரையைப் பழுது பார்க்கும் பணி நடக்குது இப்போ!

ரங்கநாயகித் தாயார் சந்நிதிக்கு வந்தோம். நேத்து  தரிசனம் ஆச்சேன்னு இன்னிக்கு  உள்ளே போகலை. முன் மண்டபம் கலகல,  பூ வியாபாரம் கமகமன்னு ஒரு பக்கம்!  பகல்  வெளிச்சத்தில்  கோவில் பளிச்!. கம்பராமாயண மண்டபத்தின் அருகில் உக்ர நரசிம்மர் இருக்கார்.நேற்று உள்ளே போகலையேன்னு  ஒரு நிமிஷம் தரிசனம் பண்ணிட்டு வர்றேன்னு  கே எம் கிட்டே சொன்னப்ப, உள்ளே ஒன்னுமில்லை என்றார் அவர்.

போனமுறை இங்கே வந்தப்ப  ( அது ஒரு இருபத்திநாலு  வருசங்களுக்கு முன்னே!!!)  உக்ர நரசிம்ஹர் சந்நிதியில் தரிசனம் செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தப்ப அங்கிருந்த பட்டர் நாங்கள் யாருமே எதிர்பாராத ஒரு விநாடியில் பெருமாளின் தீர்த்தத்தைக் கைநிறைய வாரி மகளின்  முகத்தில்   ஜ்லீர்னு  அடிச்சுட்டார்.  எல்லோருக்கும் திக்ன்னு ஆகிருச்சு. மகள் திகைச்சுப்போய்  நின்னுட்டாள்.  அப்பதான் அவர் சொன்னார் 'இனி பயம் என்பதே இவள் வாழ்விலிருக்காது'ன்னு!!!!   இது உண்மைன்னு கூட பல சமயம் நினைச்சதுண்டு!!! அப்ப ஒரு பெரிய நரசிம்மரை அங்கே பார்த்த நினைவு.

என்னடா....  அதெப்படி உள்ளே  ஒன்னுமில்லாமப் போகுமுன்னு   போய்ப் பார்த்தேன். மூலவருக்கு ஏதோ  பழுது.  புதுசா ஒன்னு செஞ்சுக்கிட்டு இருக்காங்களாம்.  திரை போட்டு வச்சுருக்கு. அதுவரை?  சின்னதா ஒரு உற்சவர்  இருக்கார். அவரை தரிசனம் செஞ்சுக்கிட்டு வெளியே இருந்த ஓவியங்களை க்ளிக்கினேன். ஹிரண்ய வதம், லக்ஷ்மிநரசிம்ஹன்,  Gகதையுடன் பெருமாள்  என்று அழகான ஓவியங்களில் சனம் ஆட்டோகிராஃப் போட்டு வச்சுருக்கு:( சிதிலமாகும் ஓவியங்களைச் சரிப்படுத்தினால் நல்லது.

அச்சச்சோ!!!! ஹிரண்யனுக்கு பதிலா இதை வதம் பண்ணிட்டேனே!!!! அதிர்ச்சியில்  கைகளால்  வாய் பொத்தும் சிம்ஹன்! 30 கைகள்! எனக்கிது அபூர்வம்!!! 

ஏழுகடல் தாண்டி, ஏழு மலை தாண்டி காட்டுக்குள்ளே இருக்கும் குகையில் ஒரு கிளி இருக்கும். ராக்ஷ்ஸனுடைய உயிர் அந்தக்கிளியிலே இருக்குன்னு  எங்க பாட்டி சொன்ன கதை போல இவன் உயிர்  அதுலேயா????


மேட்டு அழகிய சிங்கர் (உக்ர நரசிம்ஹர்) சந்நிதிக்கு   வலப்புறம் போனால் வைகுண்ட வாசல் !

கம்பராமாயண மண்டபத்துக்கு நேரே பின்னால் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் ராதா ருக்மிணி சந்நிதி.  ராதா ருக்மிணியா?  ருக்மிணி சத்யபாமா இல்லையோ????  இதுவும் சாத்தி இருந்துச்சு.  எங்கே பார்த்தாலும்  மண்டபங்களும்  கோபுரங்களும் ஏராளமான  சந்நிதிகளுமா  இருந்தாலும்  ஒரு சில சந்நிதிகளே  முக்கியமா இருக்கோ என்னமோ? இல்லே வெவ்வேற டைமிங்கா இருக்கலாம்.

புஷ்கரணிக்கு மதில் எழுப்பிக் கம்பி வேலியும் போட்டு வச்சது நல்லதுதான்.  அழுக்கில்லாமல் இருக்கு.  பக்கத்துலே கோதண்டராமர், குலசேகராழ்வார்  சந்நிதிகள்,

 வடகிழக்கு  மூலையில் இருக்கும்  ஆயிரங்கால் மண்டபத்துக்குள் இன்னொரு  குட்டியா  தேர் போல ஒரு டிஸைனில் திருமாமணி மண்டபம் . ராப்பத்துக்கு  நம்பெருமாள் இங்கேதான் எழுந்தருளுவாராம்.  அகளங்கன் திருவீதி கிழக்குப் பிரகாரம் முழுசும் மணல்வெளியாக் கிடக்கு. கோவில் பீச். விழாக்காலங்களில் மக்கள்ஸ் ஹாயா உக்கார்ந்து  ஆயிரங்கால் மண்டப நிகழ்ச்சிகளை ரசிக்கலாம்.

 வைகுண்ட ஏகாதசி சமயம் 47  தென்னை மரங்களின்  அடிப்பாகத்தை வெட்டிக்கொண்டுவந்து நட்டுப் பந்தல் போட்டுருவாங்களாம்.  அதென்ன 47ன்னு ஒரு கணக்கு?  ஆயிரங்கால் மண்டபத்தில் இருப்பவை  953 (கற்றூண்கள்)கால்கள்தான் . மற்றதெல்லாம் என்ன ஆச்சு?  தெரியலை. ஆனால் ஆயிரமுன்னு சொல்லிட்டு அதுக்குக்குறைவா இருந்தால்  பெருமாளுக்குப்பிடிக்காது.அதை ஈடு கட்டத்தான் இந்த 47!!!  கூட்டிக்கழிச்சுப் பார்த்தால் கணக்கு சரி:-)))))

இந்த ஆயிரங்கால் மண்டபமே  அடிபாகம் முழுசும் மண்ணில் புதையுண்டு கிடந்ததாம்.  அப்புறமா மண்ணைத் தோண்டி சரிப்படுத்துனாங்க,இங்கே பாருங்கன்னு  காமிச்சார் கே எம்.


வெள்ளைக்கோபுரம் பளிச்ன்னு மின்னுது.  தில்லிப்படையினரிடம்  இருந்து கோவிலைக் காப்பாத்த  உள்ளூர் மக்கள் செய்த தியாகம் ஒன்னா ரெண்டா?  வெள்ளையம்மாள் என்னும் பெண்,  தில்லிப்படைத் தளபதியை அழைச்சுக்கிட்டுக்  கோபுரத்தின் மேல் ஏறி  அவனையும் அங்கிருந்து தள்ளி, தானும் விழுந்து உயிரை மாய்ச்சுக்கிட்டாள்ன்னு  சம்பவம் சொல்லப்படுது. அவள் நினைவாக இந்தக் கோபுரத்துக்கு வெள்ளைக்கோபுரமுன்னு பெயர்னு சொல்றாங்களாம்.

தில்லிப்படையினர் கொள்ளையடிக்க வந்து   ஊர் மக்களை விரட்டிட்டு கோவிலுக்குள்ளேயே  குடி இருக்கத் தொடங்கியதும், அவர்களை விரட்டவந்த  ஊர் மக்களில் பனிரெண்டாயிரம் பேர்களை  தில்லிப்படையினர்  கொன்று குவிச்சதாகவும்  கோவில் சரித்திரத்தில் வாசிச்சப்போ மனம் நெகிழ்ந்து  போச்சு.  அந்தத் தியாகிகளையும் அவர்கள் தியாகத்தையும் இந்த வெள்ளைக்கோபுரம்  நினைவூட்டுதுன்னு நான் நினைக்கிறேன்.

கோபுரப்பட்டி ஆதிநாயகப் பெருமாள்  கோவிலில்  அரங்கனுக்காக உயிர்நீத்த அந்த பனிரெண்டாயிரம் பேர்களுக்கும் ஆடி அமாவாசை தினம்  தர்ப்பணம் செய்யறாங்கன்னு  தெரிஞ்சதும் கண்ணும் மனசும் கலங்கிதான் போச்சு.  நம்ம 'ரங்கன் பட்டபாடு' பதிவில்  காலில் கயிறு கட்டிக்கிடக்கும் பெருமாள் படத்தைப் பார்த்தீங்களே அவர்  இவர்தான்.  கோபுரப்பட்டி ஆதிநாயகன்.  திருவரங்கத்தில் இருந்து 10 கிமீ தொலைவில்தான்  இருக்காராம்.   உத்தமர்கோவில் தாண்டி மண்ணச்சநல்லூர் பக்கம். முதலிலேயே தெரிஞ்சுருந்தால் போயிருக்கலாம்:(

வெள்ளைக்கோபுர மணல்வெளியில்  கோபுரவாசலுக்கு எதிரே ஒரு நாலுகால் மண்டபம் இருக்கு.  பகலில் சுடும் மணலில் நடந்து பாதம் கொப்புளிக்காமல் இருக்க எதிர்ப்புறம் மதில் ஓரமா   மேற்கூரை ஒன்னு போட்டு வச்சுருக்காங்க.

சிற்பக்கலையை  அனுபவிக்க இப்போ நாம் சேஷராயர்  மண்டபம் போகிறோம். .

தொடரும்......:-)