வெளிநாட்டுலேதான் குஜராத்திகள் வச்சுருக்கும் இண்டியன் ஸ்டோர்ஸைத் தேடிப்போறோமுன்னா இங்கே இந்தியாவில் கூடவா? நமக்காவஸ்யமுள்ளதொக்க அவிடே கிட்டுமுன்னு நம்மடெ கம்பேனியிலெ ஜோலி செய்யுன்னவர் பறஞ்ஞதா...... செக்டர் நம்பர் 47 D.
கடைக்குப்பெயர் சிங்லா. யாருலா இப்படிப்பேரு வச்சதுலா????? கடையின் ஒரு மூத்த உதவியாளர் ( ஆகக்கூடி அன்னிக்கு அவர்மட்டும்தான் சாமான்களை எடுத்துக்கொடுத்துக்கிட்டு ஓடியாடித் திரிஞ்சார்) சாமான்களுடனும் வாடிக்கையாளர்களுடன் பழகிப்பேசி இவருக்கும் கொஞ்சம் நம் மொழிகள் வந்துருக்கு. இட்லி அரிசி இருக்கு. தேங்காய் ஃபோட்கி தரேன். உல்லி வேணுமா? உல்லி வேணாம்? நாலுமுறை 'உல்லி உல்லி'ன்னு சொல்லிக்கிட்டே நம்ம மூஞ்சைப் பார்க்கிறார். இதைமட்டும் வாங்கலை..... நீ சவுத்காரனா இருக்கவே முடியாதுன்ற துளைக்கும் பார்வை.தென்னிந்தியனா நம்மை நிரூபிச்சாகவேண்டிய கட்டாயத்தில் துப்பாக்கி முனையில் நிக்கறோமோ? ஒரு அரைக்கிலோ போடுங்கன்னு சொன்னதும்தான் அவர் முகத்தில், இதுங்க மத்ராஸிகள்னு ஒரு இளம்புன்னகை.
நமக்குப் பழக்கப்பட்ட மசாலாக்கள், கோழிக்கோடு அல்வா, கேரளத்திலிருந்து வரும் அடுமனை சமாச்சாரங்கள், இட்லிப் பாத்திரம், சாமிக்கு விளக்கு வைக்கச் சின்னதாப் பித்தளை விளக்குகள், கடலை முட்டாய் (ராஜபாளையத்துலே இருந்து வருதுப்பா) பொரியுருண்டை, முறுக்கு மிக்ஸ்ச்சர்ன்னு தீனி வகைகள். காய்கறி வகைகளில் ஏத்தக்காய், கப்ப, இளவன், முருங்கைக்காய், சாம்பார் வெங்காயம் (உள்ளி) முக்கியமாத் தேங்காய். அங்கேயே மட்டை உரிச்சுக்கொடுக்க ஒரு இரும்புக் கருவி. அழகா குடுமியை விட்டுட்டு உரிச்சுக்கொடுக்கறார் உதவியாளர். நமக்கு விருப்பமுன்னா அதை உடைச்சும் கொடுக்கறார்.குமுதம் குங்குமம் ஆன்மீக மலர், மங்கையர் மலர், இன்னும் சில தமிழ்ப் பத்திரிகைகளும் வனிதா, இன்னும் என்னென்னவோ சில மலையாள வாரிகைகளும் ஒரு ஸ்டேண்டுலே கிடக்கு. பத்து ரூபாயிலிருந்து இருவது ரூ வரையிலும். சுடச்சுடப் புத்தம்புதுசா கிடைக்கறதில்லை. லேட்டஸ்ட்டுன்னா ஒரு ரெண்டு வாரப்பழசு. இதுலே படிக்காததுன்னு வேணுமுன்னு கோபால் தேடி எடுத்ததை வீட்டுலே வந்து பார்த்தால் 2008வது வருசம்.
கடை முதலாளி கல்லாவில் இருந்து துண்டுச்சீட்டில் பில்போட்டுக் காசு வாங்கிக்கறார். சூரஜ் பிரகாஷ் அம்பாலாவில் பிறந்து வளர்ந்தவராம். இப்ப இவர் மகனும் சேர்ந்து கடையைப் பார்த்துக்கறாங்க. கடையின் வயசு 42. சண்டிகர் நகரத்துக்கு வயசு 47. அப்போ.... ஒரு அஞ்சு வருசமா நம்ம மக்கள் நம்ம சாமான்கள் கிடைக்காமத் திண்டாடுனபிறகு வந்த கற்பக விருட்சம் இது.புதுநகரம் உண்டானபோது ஆர்மி, ஏர்போர்ஸ் அலுவலகங்கள் இங்கே தொடங்குனப்ப நிறைய தென்னிந்தியர்கள் இருந்துருப்பாங்க. தனியா ஆக்கித்தின்னும் கஷ்டப்பட்டு இருக்கலாம். அதான் சிங்கிளா இருக்கும் ஆட்களின் தேவைக்கு சிங்லா ஆரம்பிச்சு இருக்கும். இப்போ இந்தக் கடைக்கு நியூ சிங்லான்னு பெயர் கொடுத்துக்கிட்டாங்க. நியூக்குப் பொருத்தமா மகன் விவேக் இப்ப அப்பாகூடவே இருந்து கடையை நடத்தறாரே!
இதே கடையை ஒட்டி அடுத்தடுத்தக் கட்டிடங்களில் தென்னிந்திய உணவகங்கள் ரெண்டு இருக்கு. ஒன்னு சௌத் ரத்னம், இன்னொன்னு கார்த்திக் ரெஸ்டாரண்ட். இது ரெண்டும் போதாதுன்னு கூடுதல் அட்ராக்ஷனா கையேந்தி பவன்கள் இங்கே சிங்லா முன்னால் மூணு நாலு. தென்னிந்திய ஸ்பெஷல்ஸ் இதுலே ரெண்டு.
வேல்முருகன். சென்னை ஓட்டேரியைச் சேர்ந்தவர். (ஆஹா.....ஓட்டேரி நரி!) 30 வருசமா இங்கே இதே தொழில்தானாம். இப்போ பத்து பேர்களை வேலைக்கு உதவியா வச்சுருக்காராம்.'சும்மாப் படம் எடுக்காதீங்க. இப்படித் தோசை ஊத்தறதுபோல எடுங்க'ன்னு நீளமான செவ்வகத் தவ்வாவில் ஒரு பக்கம் ஊத்தப்பமும், இன்னொரு பக்கம் மசாலா தோசையும் செஞ்சு காமிச்சார். ஒரு கைப்பிடி நிறைய பொடியா நறுக்குன வெங்காயத்தைத் தூவி இது வெங்காய ஊத்தப்பம். இன்னும் கொஞ்சம் முட்டைக்கோஸ், பச்சைமிளகாய் கேரட் நறுக்கல்ஸைத் தூவி இது வெஜிடபிள் ஊத்தப்பம்னார். ஒரு கரண்டி உருளைக்கிழங்கு மசாலாவை எடுத்து ஏற்கெனவே தேசலாத் தேய்ச்சுப் பரத்திய தோசையின் நடுவில் வச்சு அதையும் கரண்டியால் தேய்ச்சுப் பரத்தி இது மசாலாத்தோசைன்னு சொல்லி மூணு பக்கமும் அழகா மடிச்சு ஒரு மசாலா முக்கோணம் செஞ்சு காமிச்சார்.
'சாப்பிட்டுப் பாருங்க' ன்னு ஒரே வற்புறுத்தல். 'பார்த்ததே கண்ணும் வயிறும் நிறைஞ்சு போச்சு'ன்னு சொல்லித் தப்பிக்கப் பார்த்தேன். ஊஹூம்......அவர் மனம் நோகவேணாமேன்னு சுடச்சுடப் போட்டு வச்சிருந்த வடைகளில் (மெதுவடை, மசால்வடை) ரெண்டு மசால்வடையை மட்டும் பார்ஸல் வாங்கிக்கிட்டேன். ராத்திரிக்கு ரசம் சாதத்துக்கு தொட்டுக்கலாம்.தினம் மாலை 6 மணிக்குத்தான் இந்தக் கையேந்திபவன்கள் வேலையை ஆரம்பிக்கிறாங்க. கண் முன்னால் சுடச்சுடச் செஞ்சு தர்றதாலும் உணவகத்தில் போய்ச் சாப்பிடுவதைவிட விலை கொஞ்சம் குறைவா இருப்பதாலேயும் நிறையக் கூட்டம் வருது. ராத்திரி பத்து பதினொன்னு ஆகிருதாம் கடையைக் கட்ட.
நியூ தமிழ்நாடு கேடரர்ஸ்னு அச்சடிச்ச கார்டு தந்தார். வீடுகளில் விசேஷமுன்னா வந்து செஞ்சு தருவாங்களாம். பதிவர் மாநாடு நடத்தும்போது வடைக்கு இவர்கிட்டேதான் சொல்லணும். நல்ல ருசியாத்தான் இருந்துச்சு.
இந்தக் கடைவரிசைகளில்(செக்டர் 47 D) ஒரு கடையில் இட்டிலி மாவு தோசை மாவு தயாரிச்சு விக்கறாங்க. எட்டிப் பார்த்தேன். வாசலில் மின்சார ஆட்டுக்கல் கடமுடான்னு ஓசையோடு அரைக்குது. ஒரு மூடி போட்டு வச்சுருக்கலாம். ஊஹூம்..... அரைச்ச மாவுன்னு ஒரு ப்ளாஸ்டிக் பக்கெட்டுலே கரைச்சு வச்சுருக்காங்க. புளிச்சு ரெடியா இருக்காம். கிலோக் கணக்கில் விக்கிறாங்க. பார்க்கவே சகிக்கலை. இந்த ஊரில் ஈக்கள் தொல்லை அதிகமா இருக்குன்றது ஒரு குறிப்பு. கவனமா இருக்கணும்.
வாடிக்கையாளர்களை எதிர்நோக்கிக் காத்திருக்கும் உருட்டிவச்சப் பரோட்டா மாவுமக்கள் எல்லாத்துக்கும் பழக்கப்பட்டு இருக்காங்க. உடம்பும் ஒத்துழைக்குது. நல்லா இருக்கட்டும்.
சாகர் ரத்னா இன்னொரு தென்னிந்திய உணவகம் செக்டர் 17 இல் இருக்கு. தில்லியிலே 40 பேரோடு ஆரம்பிச்சதாம். இப்போ 220 ஆட்கள் இருந்து உணவருந்தும் வகையில் ஏராளமான கிளைகளோடு அங்கே சக்கைப்போடு போடுவது போதாதுன்னு இந்தியாவின் மற்ற பாகங்களிலும் புதுக்கிளைகள் வந்துக்கிட்டே இருக்காம். பலமுறை டெல்லி சுற்றுலாத்துறை விருதுகளை வாங்கிய பெருமையோடு இங்கே சண்டிகரிலும் ஒரு கிளை கொழிக்குது. வாசலில் ஏராளமா நாற்காலிகள் போட்டு வச்சுருக்காங்க. காத்திருந்து மக்கள் சாப்பிட்டுப் போறாங்க.
நாமும் ஒரு நாள் போனோம். எனெக்கென்னவோ சுமாரான சுவையாத்தான் தெரிஞ்சது. வடை ஒரு ப்ளேட்டுன்னா அதுலே நாலு வடைகள். பூரி ஒரு ப்ளேட்டுன்னா அஞ்சு பூரிகள் இப்படி! நம்ம கோபால் ஊத்தப்பம் பிரியர். வீட்டுலே மாவு இருக்கு. கொஞ்சம் வெங்காயம் நறுக்கிக் கொடுத்தா நான் செஞ்சுதரேன்னு சொன்னாக் கேட்டாத்தானே? ஆர்டர் செஞ்சு வந்தது சகிக்கமுடியாமல் இருக்குன்னார். ஆனால் அசல் சுவையை அறியாத வடக்கத்தி மக்களுக்கு சாகர் ரத்னா உண்மையிலேயே ஒரு அபூர்வ ரத்தினம்தான்னு அடுத்த மேசையில் சாம்பாரையும் சட்டினியையும் வழிச்சு வழிச்சு நக்கினவர்களைப் பார்த்தால் தெரியுது.
வடக்கர்களுக்கு நம்ம சாம்பார் ரொம்பவே பிடிச்சுப்போச்சு. நியூஸியில் நம்ம தோழி ஒருத்தர், 'எனக்கு சாம்பார் வைக்கச் சொல்லிக்கொடு'ன்னு கேட்டு உசிரை வாங்குவாங்க. சரின்னு ஒரு நாள் பேப்பர் பென்சிலைக் கையில் கொடுத்து 'நான் சொல்லச்சொல்ல எழுதிக்கோ'ன்னேன். அளவு சொல்வதற்காக 'உனக்கு எவ்வளவு சாம்பார் வேணுமு'ன்னு கேட்டதுக்கு.........சின்னதா அங்கே மேசைமேல் இருந்த வாட்டியைக் காமிச்சாங்க. (இந்த வாட்டின்றது விளிம்பு இல்லாம மொட்டையா ஹோட்டேலில் தாலி மீல்ஸ்லே தட்டைச்சுத்திக் காய்கறி குழம்பு ரசத்துக்கு அடுக்கும் கிண்ணம்.)
பேப்பரையும் பென்சிலையும் பிடுங்கி வச்சுட்டு, 'சாம்பார் வைக்கும் நாளில் ஃபோன் பண்றென். வந்து வாங்கிக்கிட்டுப்போ'ன்னேன்.
சுந்தரம்ஸ் என்ற பெயரில் இன்னொரு தென்னிந்திய உணவகம் செக்டர் 26 இல் இருக்கு. இன்னும் உள்ளே போகலை. ஆனா இவுங்க ஃபாஸ்ட் ஃபுட் அவுட்லெட் ஒன்னு ஒரு ஷாப்பிங் மாலில் வச்சுருக்காங்க. அங்கே போய்ப் பார்த்தால் மெனு ஒன்னும் சரி இல்லை. வடை வேணுமுன்னு கேட்டதுக்கு அரைமணி நேரம் ஆகுமாம். யாருமே இல்லாமல் கடைக்காரர் போரடிச்சுக்கிட்டு இருக்கார்.. ரசத்தில் ஊறவச்ச வடை விலை கூடுதலாத் தெரிஞ்சது. . அதுக்கும் அரைமணி காத்திருப்பு:( அநியாயமா இருந்துச்சு. எல்லா ஃபுட் கோர்ட்டுகளிலும் சைனீஸ் நூடுல்ஸ்தான் இப்போதைக்கு ஹாட் ஸ்டஃப்!எப்படியோ போங்கன்னு இருக்கவேண்டியதுதான் போல.
ஆமாம். நமக்குன்னு தென்னிந்தியக் கடைகளை வட இந்தியாவில் சிலர் வச்சுருக்கறதுபோல, நம்ம தென்னிந்தியாவில் வடநாட்டினருக்குன்னு தனிக்கடைகள் இந்த சாப்பாட்டுச் சாமான்களுக்காக இருக்கா?
காலநிலை: புழுக்கம் அதிகம். ஆனால் இன்னிக்கு 40 டிகிரிதானாம். பருவமழைக்குக் காத்திருக்கோம். ஜூன் கடைசியில் வரணும். சிலசமயம் பருவம் தப்புமாம். 2004 வது ஆண்டு ஜூலை 18க்கு மழை ஆரம்பிச்சதாம்.
சண்டிகர் டைம்ஸ் சொல்லுது
