தஞ்சைக்கு நோ, திருச்சிக்கு எஸ்...... (2009 பயணம் : பகுதி 9)

எட்டுமணிக்கே 'வீட்டைக் காலி செஞ்சுட்டு'க் கிளம்பிறலாமுன்னு திட்டம். பொழுது விடிஞ்சதும் குளிச்சுட்டு,மூட்டை முடிச்சுகளைக் கட்டிவச்சுட்டு, கடைசிச் சுத்தாக் கிராமத்தைச் சுத்துனேன். மான்கள், வெள்ளை வாத்துக்கள், (அன்னம்?) வான்கோழிகள், பசுமாடுகள், கன்னுக்குட்டிகள், நம்ம வெள்ளச்சு, மரங்கள், செடிகள், சிலைகள், இப்படி எல்லாருக்கும் 'போயிட்டு வரேன்' சொல்லியாச்சு. இந்தக் கோடிமுதல் அந்தக் கோடிவரை எல்லா வீட்டிலும் புகுந்து புறப்பட்டாச்சு(மனசுக்குள்ளில்தான்.சில வீடுகளில் 'மக்கள்' வசிக்கிறாங்களே) கலைக்கூடத்துக்குப் பக்கத்து வளாகத்துலே ஊஞ்சல் ஆடியாச்சு. மறுபடியும் எல்லாத்தையும் க்ளிக்கோ க்ளிக்குன்னு க்ளிக்கியாச்சு. பலா மரத்துலே பிஞ்சு விட்டுருக்கு!!!

தேங்காய் மட்டையைக் கொஞ்சம் உரிச்சுப் பார்த்தேன்

மொட்டை மாடியில் சூரியன் சூட்டுலே சுடுதண்ணி காய்ச்சும் ஏற்பாடு வேற!
வெராந்தாவில் இருந்த மூடுபல்லக்கைப் பார்த்த நாள் முதல், 'அதுலே நந்தினி போறதையும்,திரையை விலக்கி, குதிரையில் வரும் வந்தியத்தேவனைப் பார்ப்பதையும், மதுராந்தகத்தேவர் ஒளிஞ்சுக்கிட்டு போறதையும்' இன்னொருமுறை மனக்கண்ணிலே பார்த்தாச்சு.
(நம்மூட்டுத் திண்ணையில் கடைசியா ஒரு முறை)

காலை உணவை முடிச்சுக்கிட்டு வரவேற்பு வந்தப்ப அங்கே, வெளித்திண்ணையில் ஒரு தம்பதிகள் சிரிச்ச முகத்தோட, 'எல்லாம் வசதியா இருக்கா?'ன்னு கேட்டாங்க.

"அமோகமா இருக்கு. நீங்கதான் இதுக்கு உரிமையாளரா? எப்படி இப்படி ஒன்னு ஆரம்பிக்கணுமுன்னு எண்ணம் வந்துச்சு?"

"ஐயோ.... நாங்கள் உரிமையாளர்கள் இல்லை. ஆரம்பிச்சது இன்னொருத்தர். நாங்க இதைக் கொஞ்ச நாளா மேனேஜ் பண்ணறோம். அவ்ளோதான்.."

இங்கேயேவா தங்கி இருக்கீங்கன்னு கேட்டதுக்கு, அவுங்க ஜாகை கும்பகோணமாம். தினமும் வந்து போவாங்களாம்.

இதுக்குள்ளே நம்ம வண்டியும் வந்துருச்சு. சொல்லிட்டுக் கிளம்பினோம்.
என்னதான் மனதை மயக்கும் சூழல்ன்னு சொன்னாலும், நாலு நாளுக்கு மேலே தங்கினால் கொஞ்சம் போர் அடிச்சுரும். நம்ம வருங்காலச் சந்ததிகளுக்குப் பழைய கிராமம் எப்படி இருக்குமுன்னு காமிக்க இந்த நாலு நாளே போதும்.
அச்சச்சோ...... இப்படி வாழைப்பூ வீணாக்கிடக்கே..... வடை மட்டும் செஞ்சால்.......ஹூம்

இதை ஆரம்பிச்சது Steve Borgia என்றவர். 1896 வது வருசம் கட்டப்பட்ட பங்களாதான் இந்த ரெஸ்ட்டாரண்ட் இருக்கும் கட்டிடம். இதை எப்படியோ, எப்பவோ பார்த்து மனசுலே வச்சுக்கிட்டவரோட கனவுதான் இந்த ஆனந்தம். முதலில் ஸ்டெர்லிங் ரிஸார்ட்ஸ்ன்னு பெயர் இருந்துச்சு. இப்போ சில வருசங்களாப் பெயர்மாற்றம் செஞ்சுருக்காங்க. (இது மட்டும்தான் ஒருவேளை கை மாறி இருக்கோ என்னமோ? மத்த இடங்களில் ஸ்டெர்லிங் என்ற பெயரோடுதான் இயங்குது) டைம்ஷேர் பண்ணிக்கும் ஏற்பாடுகளோட அங்கத்தினர்களுக்காக ஆரம்பிச்சது. பழைய பொருட்கள் மீது தீராத மோகம். அங்கங்கே சேகரம் செஞ்சதையெல்லாம் காட்சியகமா இவருடைய ஹொட்டேல்களில் பார்வைக்கு வச்சுருக்கார். சிவன் சுவர்சிற்பம் இருக்கும் முற்றத்தில்தான் காலையில் யோகா வகுப்புக்கள் நடக்குதாம்.
கிட்டத்தட்டப் பதினைஞ்சு வருசமாயிருக்கு, இப்படி, இந்தக் கிராமத்தைக் கண்முன்னால் கொண்டுவந்து நிறுத்த!
(வரும்வழியில் ஒரு இடத்தில் வம்புவேணாமுன்னு ஆளுக்குப் பப்பாதி)

நவ கிரகக்கோயில் வரிசையில் இன்னும் பாக்கி வச்சுருக்கும் சந்திரனுடையத் தலமானத் திங்களூருக்குப் போய்க்கிட்டு இருக்கோம். கும்பகோணப் பகுதியில் உலா முடிஞ்சது இப்போதைக்கு. திங்களூர், திருவையாறு வட்டத்தைச் சேர்ந்தது. கைலாசநாத ஸ்வாமி திருக்கோயில். இந்த ஏப்ரல் மாதம் 9 ஆம்தேதி லட்சார்ச்சனை நடக்குதாம். காசைக் கொடுத்துக் கடவுளின் அருளை வாங்கிக்குங்கோன்னு சொன்னாங்க சந்திரனுக்கு முன்பாக நின்னுக்கிட்டு இருந்த குருக்கள். நம்ம விலாசமும் வாங்கிக்கிட்டு, ரஸீதும் கொடுத்தாங்க.

அறுபத்துமூன்று நாயன்மார்களில் ஒருவரான அப்பூதியடிகள் அவதரித்தத் தலம் இந்த ஊர். இவருக்கு 'அந்த சமயக் குரவர், நாலு பேர்' மேல் ரொம்ப மரியாதை. அதிலும் திருநாவுக்கரசர் மேல் இன்னும் கூடுதலான அன்பும் மரியாதையும். இத்தனைக்கும் இருவரும் சந்திச்சதே இல்லை.

அப்பூதியடிகள், சிவனடியார்களுக்கும், ஊர் மக்களுக்கும் தொண்டு செய்யும் வகையில் பலதர்மக் காரியங்கள் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கார். கோவிலில் திருப்பணி, தர்மச்சத்திரங்கள், தண்ணீர்ப் பந்தல் இப்படி. இவை எல்லாத்துக்கும் திருநாவுக்கரசர் பெயரையே சூட்டி இருக்கார். ( கோயிலுக்கு, இத்துனூண்டு ட்யூப் லைட் போட்டுக் கொடுத்துட்டு அதில் தன் முழுப்பெயரையும் எழுதிவைக்கும் விளம்பரம் இல்லாத காலக்கட்டம்)

ஒருசமயம், திருநாவுக்கரசர், கைலாயநாதர் கோயிலுக்குத் தரிசனம் செய்ய முதல் முறையா இந்த ஊருக்கு வர்றார். வழியெல்லாம் அவர் பெயரில் நடக்கும் தர்மங்களைப் பார்த்து, நம்ம பெயரில் இவ்வளவும் நடத்தும் அந்த 'அப்பாவி' யாரா இருக்கும் என்ற யோசனையுடன், அங்கே இங்கே விசாரிச்சுக் கடைசியில் அப்பூதியடிகளைப் பார்த்தார். தான் 'யார்' என்று சொல்லாமலேயே,

"ஏம்ப்பா.... உன் கைக்காசைப் போட்டுச் செய்யும் தர்மங்களுக்கு, வேற யார் பெயரையோ வச்சு அனாவசியமா அவருக்குப் புகழ் சேர்த்துக்கிட்டு இருக்கியே...."

அப்பூதியடிகளுக்குக் கோவம் வந்துருச்சு. 'நெத்தி நிறையப் பட்டையைப் போட்டுக்கிட்டுச் சிவனடியார் வேசத்தில் வந்து நின்னுக்கிட்டு, திருநாவுக்கரசரையா, யாரோன்னு சொல்றீர்? அவருடைய பெருமைகளைக் கொஞ்சமும் அறியாத உம்மிடம் போய் என்ன பேச்சு வேண்டி இருக்கு? சரி. திருநாவுக்கரசரைப் பத்திச் சொல்றேன் கேட்டுக்கோ' ன்னு ஒரு பிரசங்கம் பண்ணிட்டு, 'ஆமாம். நீர் யார்? உம் பெயர் என்ன?'ன்னு கடைசியில் கேட்டுருக்கார். 'அந்தத் திருநாவுக்கரசன்' நாந்தான்னு இவர் சொல்ல........அப்படியே காலில் விழுந்து வணங்கினார். அதுக்குப்பிறகு வீட்டுக்குச் சாப்பிடக்கூட்டிப் போனாராம்.

விருந்தாளிக்காக, வீட்டுப் பின்தோட்டத்தில் வாழைஇலை பறிக்கப்போன மகனைப் பாம்பு கடிச்சுருச்சு. செத்துபோயிட்டார். சாவு நடந்த வீட்டில் சாப்பிடமாட்டாங்களேன்னு, இறந்த மகனை ஒளிச்சு வச்சுட்டு, திருநாவுக்கரசருக்கு விருந்து பரிமாறியிருக்காங்க அப்பூதியடிகளும் அவர் மனைவியும். ஆனாலும் அவுங்க மனசிலே இருந்த சோகத்தைக் கண்கள் காட்டிக் கொடுத்துருச்சு. விவரம் தெரிஞ்சதும் நாவுக்கரசர், இறந்த பையனோட பிணத்தைத் தூக்கிக்கிட்டுப்போய்க் கோவில் வாசலில் போட்டுட்டு, பத்துப் பாடல்கள் பாடினார். இறந்த பையன், தூங்கியெழுந்தாப்பல கண்ணை முழிச்சுட்டார். 'விடம் தீர்த்த திருப்பதிகமு'ன்னு இந்தப் பாடல்களுக்குப் பெயர்.

நாங்களும் சாமியைக் கும்பிட்டோம். இன்னிக்கு நம்ம பயணத்திட்டத்துலே ஒரு மாற்றம். முதலில் போட்டத் திட்டம், தஞ்சாவூர் போயிட்டு, அப்படியே . நம்ம ரஷ்ய மருத்துவர், 'தெரியலை' புகழ் ராமநாதனையும் எட்டிப்பார்த்துக்கலாமுன்னு..... ஆனால்.... ராம்ஸ்க்குத் தகவல் தெரிவிக்கலை. அப்புறம் சொல்லலாமுன்னு .... தள்ளிப்போட்டுக் கடைசியில் தொலைபேசி எண்ணை எழுதி வச்சுக்காமச் சொதப்பிட்டேன். தஞ்சாவூர்லே போய் லோலோன்னு அலைய வேணாம். ஏற்கெனவே பார்த்த ஊர்தானே.... பேசாம மதுரைக்குப் போயிரலாமுன்னு பேசிக்கிட்டோம். தஞ்சாவூர்லே இருந்து மதுரைக்குப் பஸ் பிடிச்சுக்கலாமுன்னு.....

அப்பத்தான் வினோத் சொல்றாரு..... 'திருச்சிக்குப் போயிட்டோமுன்னா அஞ்சு நிமிசத்துக்கு ஒரு வண்டி இருக்கு மதுரைக்கு'

அப்ப இவ்வளவுதூரம் வந்ததுக்குப் பக்கத்துலே (அஞ்சாறு கிலோமீட்டர் தூரம்) திருவையாறு பார்த்துக்கிட்டு, திருச்சிக்குப் போயிரலாமுன்னு தீர்மானிச்சுட்டு, மதுரையில் மறுநாள் நடக்கவிருக்கும் இண்டர்நேஷனல் பதிவர் மாநாட்டை, இன்னிக்கு மாலையே நடத்தும் எண்ணத்தில் மதுரை மக்களுக்குத் தகவல் அனுப்பினோம்.

மூலவர் பஞ்சநதீஸ்வரர். அம்பாள் தர்மசம்வர்தினி என்ற திரிபுரசுந்தரி. (நம்ம திருப்பு ஞாபகம் வருதா?) தமிழிலே சொன்னால், ஐயாறப்பரும் அறம் வளர்த்த நாயகியும். பாடல் பெற்றத் தலம். இறைவனின் திருக்கைலாயக் காட்சியை திருநாவுக்கரசர் இங்கேதான் கண்டாராம். அப்போப் பாடுனதுதான்....

'மாதர் பிறைகண்ணியானை மலையான் மகளொடும் பாடிப்
போதோடு நீர்சுமந்தேத்திப் புகுவாரவர்பின் புகுவேன்
யாதுஞ் சுவடு படாமலையாறடைகின்றபோது
காதன் மடப்பிடியோடுங்களிறு வருவன கண்டேன்
கண்டேனவர் திருப்பாதங் கண்டறியாதன கண்டேன்'
கோயில், ரொம்பவே பிரமாண்டமானது. 15 ஏக்கர் பரப்பளவு. அஞ்சு பிரகாரம். அழகான பெரிய திருக்குளம். பொன்னியின் செல்வன், வேங்கையின் மைந்தன் எல்லாம் வாசிச்சு, இந்தக் குளக்கரையில்தான் இளவரசியைச் சந்திக்கக் கதைநாயகன் வருவார் அது இதுன்னு கற்பனையையும் வாழ்க்கையையும் பிரிக்கத் தெரியாத ஒரு மயக்கத்துலே ...... இருந்தது, நினைவுக்கு வருது.
இந்த ஊருக்கு என் மனசில் ஒரு தனி இடம் இருக்கு. நானும் தமிழ்ப் படிக்கப்போறேன்னு ஒரு மூணுமாசம் குப்பை கொட்டுன இடம். (நல்லவேளை தமிழ் தப்பிச்சது) மேற்கு கோபுரவாசலில் நுழைஞ்சுக் கோயிலின் தெற்குவாசல் வந்துட்டாக் கடைவீதி. அங்கிருந்து திருமஞ்சனவீதி வழியாத் தினமும் படிக்கப் போய் வந்ததெல்லாம் ....கனாக்காலம்.
தெற்குக் கோபுரவாசலில்தான் ஆட்கொண்டார் சந்நிதி இருக்கு. கோயிலைவிடவும் இந்தக் குங்கிலியம் மணக்கும் ஆட்கொண்டாரைப் பார்க்கவும், கோபாலுக்கு இவரைக் காமிக்கவும் ஆவலா இருந்தேன். நாப்பது வருசத்தில் என்னென்னவோ மாற்றங்கள். எல்லா இடத்திலும் கம்பித் தடுப்பு, வரிசைக்குன்னே ஆகி இருக்கு. தெருப்பக்கம் இருக்கும் குங்கிலியக் குண்டத்துக்கும் கம்பிக்கூண்டு. முந்தியெல்லாம் குங்கிலத்தூளைக் கையில் வாங்கித் தூவுவோம். இப்போ நாகரீகம் வந்துருச்சே..... காகிதத்தில் மடிச்சுக் கொடுக்கும் குங்கிலியத்தூளைக் கொட்டிட்டு, அந்தக் காகிதத்தையும் அடுப்புலே போடும்விதமா... குண்டத்துலே போட்டுட்டுப்போறாங்க மக்கள். ஒரு காலத்தில் குங்கிலிய மணம் மட்டுமே இருந்த இடத்தில், தெருக்குப்பைகளை எரிக்கும்போது வரும் காகித வாசனையும், கருப்புப்புகையும்(-:

எரிச்சலோடு கார் நிற்கும் இடம் வரும்போது தெருவிலே இந்த வட்டங்களைக் காயவச்சுருந்தாங்க...... என்னன்னு கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். இப்ப நம்ம வகுப்புலே இதைப்பற்றித் தெரிஞ்சவுங்க...கையைத் தூக்குங்க....

தொடரும்.....:-)