கூடி இருந்து குளிர்ந்தேலோ ரெம்பாவாய்............. (2009 பயணம் : பகுதி 13)

அடக்கடவுளே..... எங்க பக்கங்களில் ஆடுகளைக்கூட இப்படி அடைச்சுக் கொண்டுபோறதில்லையே....... ப்ச்.... என்ன அநியாயம்? இந்த நாட்டுலே மனுச உயிர்களுக்கு ஒரு மதிப்பும் இல்லை என்பது கண்முன்னால்....
திருப்பரங்குன்றத்தைக் கடந்து புது சாலைகள் உள்ள இடத்தில் போறோம். இடதுகைப்பக்கம் இருக்கும் ஒரு மண் ரோடில் திரும்பணுமாம். ஆனால் பாலத்துலே இருந்து இறங்கமுடியாதபடி வழியை அடைச்சுவச்சுருக்காங்க.
எல்லாக் குறுக்கு வழிகளும் தெரிஞ்சுவச்சுருக்கும் ஏகாம்பரம்...அதாங்க நம்ம காளிதாஸ், விறுவிறுன்னு பாலம் கடந்து நேராப்போய் அங்கெ இங்கேன்னு திரும்பி அந்த மண் ரோடுக்கு வந்துட்டார்.
ஆண்டாளம்மா ஊருக்குப்போய் நின்னோம். கம்பீரமா நிக்கும் கோபுரம் தூரக்க இருந்தே காட்சி கொடுக்குது. நம்ம தமிழக அரசு முத்திரையில் கூட இந்த கோபுரம்தான் இருக்குன்னதும் கோபாலுக்கு ஆச்சரியமாப் போச்சு. முதலில் ஆண்டாளைச் சேவிச்சுக்கலாமுன்னு மண்டபத்தில் நுழைஞ்சோம். வெளிமண்டம் முழுக்க ரெண்டு பக்கமும் அடைச்சுக் கோவில் கடைகள். போகட்டும், கோவிலுக்கும் வருமானம் ஆச்சு. உள்பிரகாரத்தில் சுற்றுச்சுவர் முழுக்கப் பெருமாளை விதவிதமா வரைஞ்சு தள்ளி இருக்காங்க.







தசாவதாரப் படங்கள். காஞ்சீபுரம், ஸ்ரீரங்கம், திரு அல்லிக்கேணி, ஸ்ரீ வைகுண்டம், உடுப்பி கிருஷ்ணர் இப்படி அருமையோ அருமை. படங்களின் தலைப்புறம் திருப்பாவையும், கால்புறம் படங்கள் வரையும் செலவுக்கு உபயம் செஞ்சவங்க பெயரும்(முழுவிலாசம் உட்பட. கல்லிடைக்குறிச்சி அப்பள வியாபாரி கூட இருக்கார்) படம் வரைஞ்சவர் பெயரும் ஒரு மூலையில் இருக்கு. போயிட்டுப்போகுது. நல்லவேளை...உபயம் ட்யூப் லைட்டா இல்லை :-) கோயிலுக்குக் கொடுக்கவும் மனசு வேணுமில்லையா? (அந்தக் காலத்துலேக் கோயிலையும் கட்டி அதுக்கு நிலபுலமும் அள்ளித்தந்து ஓசைப்படாம ஒதுங்கி நின்ன மன்னர்களையும், சிற்பங்களைச் செதுக்கிக் குவிச்ச சிற்பிகளையும் நினைச்சுக்கிட்டேன்.)



குருக்ஷேத்திரம், கீதை உபதேசம் சீன் அட்டகாசம் போங்க. ரெண்டுபக்கமும் படைகள் அணிவகுப்பு. கௌரவர்களின் அரவக்கொடி, பாண்டவர்களின் முரசுக்கொடி (டமாரக்கொடின்னு எழுதிவச்சுருக்கு) அர்ஜுனனின் தேர்க்கொடியில் ஹனுமான் இப்படி. ரத கஜ துரக பதாதிகள் எல்லாம் அருமையோ அருமை.
ஒரு இடத்தில் ராமனும் ஹனுமனுமா இருக்கும் இந்தப் படம் சிம்பிள் & ஸ்வீட்!!.

கோயில் உள்ளே நல்லாச் சுத்தமாத்தான் இருக்கு. சிற்பத்தூண்களில் எல்லாம் மனிதக்கைகள் உயரம் எட்டும்வரை உரசிப்போன அடையாளம். சொல்லமறந்துட்டேனே.... ஒரு கட்டணம் செலுத்திட்டால் நம்ம கேமெரா பயன்படுத்திக்கலாம், ரெண்டு கோவிகளிலேயும். மூலவரை மட்டும் எடுக்கக்கூடாது. இது ரொம்ப நியாயமா எனக்குப் பட்டுச்சு. பாருங்க, இவ்வளோ பெரிய கோவிலை நிர்வகிக்க வருமானம் வேணுமா, இல்லையா? (கோயில் சொத்துகளில் மட்டும் ஊழல் இல்லாமல் இருந்தால் அதுவே தாராளம் என்றது வேற விஷயம். நிலத்தையெல்லாம் அமுக்குனவன் திருப்பித்தரவா போறான்?)

பிரமாண்டமான உள்பிரகாரங்கள். கருவறையைச் சுத்தி இருக்கும் வெளிப்புறச் சுவர்களில் சிங்கக்குட்டிகள்(யாளி?) நம்ம கோகியை நினைவுபடுத்தும் வகையில். கோபுரசிற்பங்கள் எல்லாம் கண்ணைப்பறிக்குது.
ரங்கமன்னாரையும் நாச்சியாரையும், பெரியதிருவடியான கருடாழ்வாரையும் மனமும் கண்ணும் நிறைஞ்சு தரிசிக்கும்போது கோபாலின் கழுத்தில் துளசி மாலை வந்து விழுந்துச்சு. (வெளியே துளசி மாலை விற்கும் பெண் வற்புறுத்துனப்பவும் வேணாம்ன்னு மறுத்துட்டு வந்துருந்தேன். மாலையா எதுக்கு? அதுதான் 'நான்' இருக்கேனே)

சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடியாள், தன் அழகு பார்த்தக் கண்ணாடிக்கிணறு அங்கே இருக்கு. எட்டிப்பார்த்தேன் ஒன்னும் தெரியலை( அழகா இருந்தால்தான் தெரியுமோ என்னவோ?)
ஆளுக்கு ஒரு ரூபாய் டிக்கெட் எடுத்துக்கிட்டுக் கண்ணாடி அறைக்குள்ளே போனோம். அட! வழி தெரியாமல் வசந்த மாளிகை 'சினிமா செட்' க்குளே நுழைஞ்சுட்டேனோ? நடுவில் ஒரு பீடத்தில் ஆண்டாள் படம் இருக்கு. ஒரு சிலையை வச்சுருக்கக்கூடாதோ? என்னமாத் தெரியும்!!!!


ரதி & மன்மதன் சிலைகள் கொள்ளை அழகு. குங்குமம், எண்ணெய் எல்லாம் கொட்டுப் பாழாக்கி வச்சுருக்கு நம்ம சனம்.
என்னதான் அரக்கி வதமுன்னாலும் இப்படியா? வன்முறையா இருக்கே(-:

வெளியே வரும்போது கடைகளில் பால்கோவாப் பொட்டலங்களின் வரிசை. ரிஸ்க் எடுக்கப்போறீயான்னு கோபால் கேட்டதும் நடுங்கிட்டேன். அப்புறம் எப்பவாவது இங்கேவரும்போது வாங்குனால் ஆச்சு.
அடுத்த வளாகத்துக்குள் நுழைஞ்சால் இடதுபுறம் ஆண்டாள் அவதரித்த துளசி வனம். ஒரு கும்பிடு போட்டுட்டு, வடபத்ரசாயியைத் தேடிப்போனோம். இடது பக்கம் சக்கரத்தாழ்வாருக்கு அழகான மண்டபமும் சந்நிதியும். நேர் எதிர்ப்புறம் வானுயரக் கம்பீரமாய் எழுந்து நிற்கும் ராஜகோபுரம்.
அருமையாத் தகவல் பலகை

சில படிகள் ஏறி மேலே போனால்..... ஹைய்யோ...விதானம் முழுசும் என்னமாதிரி நுணுக்கமான மரச்சிற்பங்களின் வேலைப்பாடுடன் மண்டபம். இதன் பெயர் 'கோபால' விலாஸ(மா)ம்.. அட!!.
குழலூதி மனமெல்லாம் கொள்ளை கொண்ட ஸ்ரீவேணுகோபாலன்


சயனகோலத்தில் மூலவர். பெருமாள் கோயில்களில் எப்போதும் மூலவர் அழகே அழகு. நின்று, இருந்து கிடந்துன்னு விதவிதமாய் காட்சியளிப்பார். இதுமட்டுமில்லாமல் நகையும் நட்டும் பட்டுமாய் அலங்காரப்பிரியன், கண்ணையும் கருத்தையும் கவர்ந்துக்கறார்தான். தரிசனம் முடிச்சு வெளிவரும்போது நல்லாவே இருட்டிருச்சு. இந்தக் கோயிலும் நூற்றுஎட்டில் ஒன்னுதான். இன்னும் நல்லாப் பார்க்க நேரமில்லாமல் போச்சே...... அப்பாவும் பொண்ணுமாய் ரெண்டு ஆழ்வார்கள் அவதரித்த இடம். நம்ம ஒரிஜனல் திட்டத்தில் இந்தக் கோயில் எல்லாம் இல்லை. இப்போப் போகும் வழியில் தானாய் அமைஞ்சுபோச்சு.

இதுக்குள்ளே நாம் இரவு போய்ச் சேரும் இடத்தில் இருந்து நம்ம செல்லுக்கு அழைப்பு.

"அறை உமக்காக வெயிட்டிங். வந்துருவீங்கதானே?"

"அதெல்லாம் வந்துருவோம். ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் தாண்டியாச்சு. இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும்"

கவிதாயினியும் பதிவருமான 'காற்றுவெளி'யின் ஊரைக் கடந்து போறோம். ராஜபாளையம். அவுங்களை செல்லில் கூப்பிட்டு, உங்க ஊரைப் பார்த்தாச்சுன்னு சொன்னேன். 'நான் அங்கே இருந்துருந்தா..... உங்களை வீட்டுக்குக் கூட்டிப்போயிருப்பேன்'னு சென்னையில் இருந்து சொல்றாங்க:-)))

சங்கரன்கோயில் வழியா வந்தாலுமே எங்கேயும் நிறுத்தலை. தாமிரபரணி ஓடும் நெல்லைச்சீமைக்குள்ளே நுழைஞ்சாச்சு. ஹொட்டேல் ஆர்யாவைத் தேடிப்போனோம். வரவேற்பில் உலகநாதன் காத்துக்கிட்டு இருக்கார் கையில் ஒரு பூங்கொத்துடன்.
ஹைய்யோ...... என் வாழ்க்கையில் கிடைச்ச முதல் பொக்கே!!! அருமையான இடத்தை எங்களுக்காக ஏற்பாடு செஞ்சு, வரவேற்புக்கும் காரணமானவங்க யாருன்னு சொல்லுங்க பார்க்கலாம்.

நம்ம இனிய தோழி Ninewest நானானி தாங்க. நெல்லைபூராவும் இவுங்க ஆட்சிதான்போல!!



விசாலமான பெரிய அறை. ட்ராயிங், டைனிங், படுக்கை இடம்ன்னு பரவி இருக்கு. ஆனா...கீழ்தளத்துலேயே வரவேற்புக்கு எதிரில் இருக்கு. படுக்கை அறை ஜன்னலை ஒட்டி, ட்ரைவ் வே இருப்பதால் வண்டிகள் போகும் வரும் சத்தம். பெரிய குடும்பமா இருந்தால் பரவாயில்லை. ரெண்டே பேர் நாம். அதிகம் சத்தம் வராத அறை இருந்தாத் தேவலையேன்னு விசாரிச்சால் இதுதான் அங்கே பெஸ்ட் ரூமாம்.

உலகநாதனும் நானானி அவர்கள் ஏற்பாடுதான். குடும்ப நண்பராம். மறுநாள் காலை ஏழரைக்கு வந்துருவேன்.. தயாரா இருங்கன்னு சொல்லிட்டுப்போனார்.

அங்கே இருக்கும் ரெஸ்ட்டாரண்டுக்குப் போய் சாப்பாடு ஆச்சு. பேப்பர் தோசை.

மறுபடி ரிஸெப்ஷனில் விசாரிச்சப்ப.... மூணாவது மாடியில் அறை இருக்கு. சின்னது. பிடிச்சா மாத்திக்குங்கன்னார். போய்ப் பார்த்தோம். ஹால்வேயில் கடைசி அறை. கன்வெர்ட்டர் எல்லாம் வச்சு வசதியா இருக்கு. விஸ்தாரமா இல்லை. ஆனால் நமக்குப் போதும். மாத்திக்கிட்டு வந்துட்டோம்.

தொடரும்.............:-)